Woooaaah..

Zondagavond en weinig drive om uit te gaan.
Niet erg: daar dienen keuzes voor. Om ze te maken. En er dan het beste van te maken.

Vandaag rol ik via via en puur uit nieuwsgierigheid een nieuwe blog binnen. Af en toe vraag ik me af of ik geen gewoontedier ben. "We" dènken liever dat dat niet zo is, maar als het op bloglezen aankomt, ben ik vrij beperkt. Heb de oude bekenden en neem er heel af en toe (echt héél af en toe) een nieuwtje bij.

't Heeft misschien wat te maken met het beter leren kennen van mensen die interessant lijken. Wat "interessant" is, vult iedereen - neem ik aan - hoogstpersoonlijk zelf in.
Een bijkomende beperking van Olijf is dat jongleren niet m'n sterkste punt is. In dit geval jongleren met mensen en wat ze schrijven/zeggen. Details onthouden enzo.
Vandaar wellicht m'n beperkte volglijst van andere bloggers.

Maar bon. Stilstaan is achteruitgaan dus af en toe lees ik wel es een nieuwtje. En zoals dat pleegt te gaan... sommigen blijven harder plakken dan anderen.
...
om diverse redenen.

Vandaag heb ik me mispakt, per ongeluk. En het erge is, dat ik bleef lezen. Om dan - gelukkig - te beslissen dat terugkeren er niet in zat...

Niet dat Olijf beter is of bòven het gelezene staat/stond. Verre van. We zijn allemaal mensen.
En wie zei ook alweer "Niets menselijks is me vreemd?"

Edoch: onnodig veel details over (nietsvermoedende?) vrienden/kennissen/familieleden, schimperij, klaagzangen en rampenverhalen.... niet m'n ding.
In het èchte leven, u weet wel... dat "ding" dat we doen wanneer we niet online zijn... vermijd ik negativo's zoveel als mogelijk is.
Soms - alweer om diverse redenen - is er geen ontkomen aan. Daar probeer ik dan zo goed en zo kwaad als het kan mee om te gaan. De ene dag lukt dat beter dan de andere. Ainsi soit-il.
Maar ALS het kan, omring ik me het liefst met min of meer gelijkgezinden. Mensen die het leven grosso modo bekijken zoals ik dat (wens te) doe(n). Met verantwoordelijkheid voor eigen daden en gevoelens. Zonder al te veel geklaag als-et-effe-kan.

Yep yep, we hebben allemaal onze slechte dagen. En willen onze frustratie/ongemakken/verdrietjes op tijd en stond es kwijt. Dat moet ... en moet kùnnen. Om geestelijk gezond te blijven.

Maar continu gal spuien, de slachtofferrol aannemen en met armen hoog boven het hoofd schreeuwen wat voor onrecht je alwèèr werd aangedaan? Zeuren dat je ten prooi valt aan 's levens onregelmatigheden omdat je leven nu eenmaal zus en zo is en je daar ab-so-luut onder gèèn beding wat aan kan veranderen? ....
Neen dank u. Olijf past.

Iemand anders (even te lui om op te zoeken) zei ooit: Keep doing the same thing and you'll keep getting the same results.
Wat Olijf betreft, komt dat dus òòk neer op: Als je leven je niet aanstaat, begin dan met daar wat aan te veranderen. En hou intussen op met zeuren. Vooràl als je geen intentie hebt om wat te veranderen.... 

Elitair wellicht. Of egoïstisch. Kan zijn.
Wèl zo handig als je de zeurders uit je leven wil bannen.

In dit geval is het handig en eenvoudig: simpelweg niet meer gaan lezen waar ik vandaag terecht kwam.

Nu ik alles herlees (typo's nakijken, weetuwel... en wedden dat ik er eentje miste?), begint dit verdacht veel te lijken op een klaagzang....
Oeps :)

nagedachte:
Een zelfopgelegde oefening sinds lange tijd (yep, ook Olijf heeft andere tijden gekend ... en hoopt die nooit meer mee te maken als ik er wat aan kan doen en ik KAN er wat aan doen :))....
Standaard antwoord op de vraag "Hoe gaat het met jou vandaag?"
"Met mij gaat altijd alles goed! Ik heb gèèn problemen!" ... gevolgd door een brede smile om de stelling kracht bij te zetten.
Gemakkelijk wellicht wanneer je een alleenstaande alleenstaande bent, zonder kinderen op de koop toe. I know!
 
En toch... zelfs een alleenstaande alleenstaande kan een boel redenen bedenken om problemen te zien en als er geen zijn, er te verzinnen. Alles voor de sympathie niewaar?

Eenieder mag voor zichzelf uitmaken of hij/zij het liefst wordt opgemerkt om z'n eindeloze negativiteit dan wel om z'n grenzeloos vertrouwen in de toekomst/wereld/(eigen)kunnen. Groots hoeft het niet te zijn, als het maar vrolijk is.
Op den duur.... gelooft u me vrij... ga je't zèlf geloven. Het is maar wat je het vaakst herhaalt.....
Feel free to disagree :)