Goud

Er zijn zo van die dagen....
Goeie
en minder goeie.

Gisteren was een gemengde.
Olijf mocht samen met vriend S op bezoek bij zijn vrienden. Om kennis te maken.
In Januari zit er namelijk een snoepreisje in voor Olijf. Vier daagjes skieën, reis en verblijf betaald "door de firma", skipas en "verteer" te betalen door mezelf.
Zo'n aanbod DURF ik zelfs niet af te slaan :)

Maar goed. Gisteren dus kennismaking met "de firma".
De afspraak was ergens tussen 2 en 3, dus dat was marge genoeg voor Chaotische Olijf.
... tot onderweg een lichtje ging branden in de auto. Batterij. Verdorie.
En dan stopte de verwarming even met blazen... en begon opnieuw.
Sloeg de boordcomputer uit. En weer aan.
Ging lichtje van ABS branden. En dan dat van de motor. Ferdoem Ferdèch Ferdjuu!

Olijf krijgt het niet snel benauwd maar op een 90km/uur éénrijvaksbaan zonder pechstrook begon ik hem toch een beetje te knijpen. Dit zag er niet goed uit.
Eerstvolgend zijweggetje koos ik.... en dat bleek geen seconde te vroeg. De servo gaf het ook op.....
Dames en heren, Olijf herinnert zich nog de wagens zonder servostuur. Ik ben "rijp" genoeg om het rijbewijs nog servoloos te hebben gehaald. Maar een auto mét servo die zònder servo valt... dat is toch andere koek hoor.
...
Gelukkig vond ik een inrit van een bedrijf en ging (op zondag) voor de gesloten poort staan, manoevreerde met veel getrek en gesleur de wagen in een acceptabele positie... en belde de hulplijn.
Die niet veraf meer woonde en - geluk oh geluk - een reservebatterij meebracht.
Een klusjesman als vriend is een handig ding, voorwaar ik zeg het u.
In no time was de oude batterij eruit en de nieuwe erin.
Nu... Olijf is nog in staat om zo'n ding te vervangen. Vrouwen hoeven niet helemaal hulpeloos te zijn. Maar ik rijd niet alle dagen met een reserverbatterij rond... en er zit potverdorie diep weggedoken nog ergens een moertje dat je met een gewone sleutel niet zomaar even snel wegdraait.
S trok de deuren van z'n bestelwagentje open ... en daar zat, lag en hing alles wat we nodig hadden. Inclusief vochtige doekjes om de handen nadien weer schoon te vegen.
Een voorziene man is er ... een paar... waard :))

De afspraak met "de firma" lieten we doorgaan zoals voorzien, maar eerlijk is eerlijk.... Olijf dacht de hele avond aan de rit terug in het donker.
De nieuwe batterij deed wat ze (?) moest doen maar het rode lichtje ging al snel weer branden.
"Alternator" dacht ik meteen. Tja... dat heb je als pa z'n leven lang in een autofabriek heeft gewerkt ...
En yep, bij aankomst besloot ook vriend S dat het de alternator moest zijn.

De avond was fijn ende gezellig. Heel onderhoudend zelfs. De firmamensen zijn vermogend maar lekker gewoon. Zùkke mensen kan Olijf best smaken. Nix geen naast de schoenen lopen. Gewoon gewoon. En alles wees erop - of ik zou me schromelijk moeten vergissen - dat dat gevoel wederzijds was. Fijn fijn fijn!

Zelfs de rit terug, hoewel spannend omdat je op het eigenste ogenblik niet wéét of je het haalt, was doenbaar.

Maar vandaag....
Met de auto naar de garage. Uitleg doen, want de heren garagisten mogen weten dat ze met deze juffrouw niet moeten lachen (lees onnodig werk uitvoeren omdat meisjes toch nix van auto's afweten).
De balieman meende ook dat de alternator het begeven had, maar er zou toch een analyse moeten uitgevoerd worden. Fair enough, een analyse moet uitsluitsel geven. Stel dat het tòch wat anders zou zijn....

"En?" vroeg ik. "Waar mag ik me aan verwachten?... Als het de alternator is?"

En toen kreeg Olijf de mokerslag.
Ik had rekening gehouden met alles tussen 100 en 300 eurootjes. Belgische dan :)
NU ben ik blij dat ik geen van beide bedragen luidop had gezegd... want het verdict luidde..... 650€.
ZEShonderdVIJFTIG.

Spontaan ontschoot me "Die zijn van goud gemaakt zeker?"
Tja, ik kon het niet helpen. Ik herinner me àndere prijzen van "vroeger".
Akkoord.... "vroeger" is een hele tijd geleden, maar zelfs met inflatie, indexering en andere in-nen, lijkt de prijsstijging me excessief.
Anderzijds.... welke keuze heeft een klant in dit geval? Geen alternator? I think not! Dat laat Olijf achter met een hoopje schroot. Want een auto zonder alternator is als een .... vult u maar aan.
Treinen en fietsen zijn heel erg leuk als je in iets of wat stad/gemeente woont. Maar Olijf's dorp (hoewel dat  graag doorgaat voor gemeente) wordt 1 keer per uur bediend door een boemelding dat een trein moet voorstellen. Behalve de twee dichtsbijzijnde "groot"steden, bereik ik nix zonder één of meerdere overstappen. En kom ik OF overal vééééééél te vroeg aan OF véééééél te laat. Nooit gewoon lekker op tijd.
En dat zint me niet. Zó ecologisch ben ik niet aangelegd, very sorry to say....
Een Belg en zijn gemak....

"Ik zie dat u nog een groot onderhoud nodig hebt" zei de baliemeneer er nog bij.
Zozo... cheecky little bastard.... ja... MIJN AUTO heeft een groot onderhoud nodig. Doe dat er ook maar bij.
Voor 350€ doen ze me dat plezier.
En een keuring voor de autokeuring. Doe die ook maar. 50€ asjebliefdankuwel.
"Gaat u zelf naar de keuring?" vraagt hij nog.
"Tja, wie ànders dan ik zou dat doen" merk ik fijntjes op.
"ah, dat kunnen wij voor u doen, mevrouw".

In m'n hoofd en in m'n zeer nabije toekomst is m'n portefeuille al geplunderd, dus ik bedank vriendelijk. Die mannen rijden niet gratis ficatis naar de keuring, zoveel weet Olijf ook wel.

Ze moeten ook nog wat bougies vervangen. Dat had ik onlangs al eens vernomen. Maar toen mocht ik nog rustig verder rijden, zeiden ze. Nu ik hier toch ben, vraag ik om nazicht van die ...ehum... ontstekingskaarsen.
Diè prijs heb ik geeneens meer gevraagd. Ik ga ervan uit dat die er nog wel bij kunnen.

En voor al de rest - lees: onvoorziene kosten - moeten ze me eerst bellen voor toestemming.
M'n oude batterij - liet ik weten - zit in de koffer en heeft de hele nacht opgeladen. Dat ze hem niet onnodig moeten vervangen. (bij "NIET" keek ik veelbetekenend in de balie-ogen van meneer)

En nu....?
Nu is het hoopvol afwachten en ervan uitgaan dat ze inderdààd niet nodeloos een nieuwe batterij steken. Of andere dingen "steken" die niet gestoken hoeven te worden.
Want als ze allemààl hun prijs in goud waard zijn... dan kan Olijf zelfs geen kerstdineetje meer kopen, boehoehoehoehoe

De wens voor een nieuwe digitale spiegelreflexcamera stop ik maar eventjes in het vriesvak. Tot in de Soldenperiode ofzo. Of later. Het mooie aan wensen is dat ze niet verslijten.

:)