Touche

Gisteravond waagde Olijf het er nog eens op. Een avondje dansen. Op Linkeroever... de "foute" kant van het water voor de echte Aaaantwaaarpeneiren :)
Voor Olijf de juiste kant, wegens geen tunnels of bruggen te passeren. Lekker handig.

Een uurtje vooraf sprak ik af met vriendin B voor een praatje en een koffie.... en om m'n voornemen om te gaan dansen moreel te laten ondersteunen. Het zal niet de eerste keer zijn dat Olijf een avondje uit laat vallen wegens te moe of "geen zin" meer.
B ging zich er dus van vergewissen dat Olijf zich aan haar woord hield. Missie geslaagd :)

Hoewel enkele blogposts hier en daar ànders kunnen doen vermoeden, is Olijf nog altijd een relatief groentje in de Salsawereld. Twee jaar les en nu intussen bijna 1 jaar lesloos (3 jaar "in het vak" als het ware) do not an accomplished Salsera make :)
Bee-tje daarentegen is een oude rot en kent op de dansvloer zowat alles en iedereen... of het scheelt niet veel. Erg fijn als je er alleen op uittrekt.
Olijf kent een handvol mensen. Een klein handvol. Voor een eerder verlegen tiep als Olijf (yep, u leest het goed... "verlegen"!)  zijn "bekenden" een conditio sine qua non om geëmancipeerd op een man af te stappen en z'n (dans)hand te vragen. Bij onbekenden is m'n drempel te hoog, enkele uitzonderingen dààr gelaten.

Gisteren viel Olijf's oog in het begin van de avond (we waren er vroeg bij en de zaal was nog zo goed als leeg) op een appetijtelijk heerschap. Hij herinnerde me aan een toyboy uit het verleden (een vèr verleden) en...goh tja.. het was net volle maan geweest.... you get the picture :)
Helaas, driewerf helaas... Olijf dorst hem niet uit te nodigen voor het betere voetenwerk... en - ik hou de spanning er niet langer in - dat bleef zo de hele avond tot hij moegedanst (met een heleboel andere dames) naar huis ging.

Een àndere meneer, die ik wel "van ziens" kende maar met wie ik nog nooit gedanst had, nodigde me enkele keren uit. Bee-tje had me na de eerste dans al "gewaarschuwd", maar goed... iedereen mag en moet een eerlijke kans krijgen. Dansen ging prima. Heel fijn zelfs.
Tot B's voorspelling bewaarheid werd. Hij ging tot de aanval over.
Of ik een vriend had. En waarom niet? Dat hij daar niet bij kon. "Une femme superbe comme toi".
Het was in het Frans te doen. Hij had zichzelf voorgesteld als half Marokkaans, half Spaans met familie overal tussen Marokko en Amsterdam (en tussenstop in Frankrijk). Very multinational allemaal :)
Grappig was dat B me nadien wist te vertellen dat hij zich bij haar had voorgesteld als Tunesiër. Als het op je nationaliteit afkomt, lijkt enige duidelijkheid me handig. Maar tot dààr z'n afkomst.

Tijdens z'n rondje weinig originele complimentjes, zakte meneer's hand regelmatig "per ongeluk" richting Olijf's bips-zone. ... wat une femme superbe comme moi eigenlijk helemaal niet fijn vindt... als de reciprociteit eerder miniem is. Ach ja, beste lezer... u verwacht hier toch geen hypocrisie???
Op zich ervaar ik premature handtastelijkheden sowieso niet als kwaliteitsvol, zelfs al zòu ik meneer in kwestie hoogstaantrekkelijk vinden. Het getuigt van weinig respect en ... laat ons eerlijk wezen... tenzij je een dans of twee aanziet als een opstapje naar een nacht wilde slaapkameraangelegenheden... het zegt ook één en ander over z'n aandachtsniveau.
Alles moet min of meer geklonken zijn in hooguit een half uurtje. Een compliment of twee... drie... vier... vijf (waarvan 3 een herhaling van het eerste), een hand over de lower backside en dat mag in kannen en kruiken, als het van hem afhangt.

Gelukkig hangt het óók nog af van Olijf. Z'n uitnodiging om "buiten" verder te gaan praten (want hier is het nogal lawaaierig... hahahahaha :-D..... de originaliteit dróóp er zowat vanaf) wimpelde ik vriendelijk af. "Vandaag ben ik hier om te dansen, praten kan een andere keer ook nog wel".
Toegegeven, ik moest drie keer wimpelen. Wat in dit geval dus een maat is voor z'n doorzettingsvermogen.
En daarna verging de zin tot dansen met Olijf hem helemaal.

Welgeteld een minuut later richtte hij z'n pijlen op een andere juffrouw. Zelfde scenario, zelfde handje, andere bips.
De aanhouder wint.... want een goed halfuur nadien wist B me te vertellen dat de multinational buiten in een lebbersessie was verwikkeld geraakt ... met de juffrouw.

Grappig.
Écht hoor.... ik vind het grappig.
Blij dat ik ervan af was en een bijna bemoedigende gedachte dat zo weinig inspanning zoveel resultaat kan opleveren.
Tja... het wàs onlangs ook volle maan geweest, denk ik dan maar.

Even stond ik klaar om een oordeel te vellen. Over waarden en normen. En over gemakkelijk zijn.
Maar het leven is wat het is. Voor iedereen anders. En in te vullen naar eigen behoeften.
Mevrouw en meneer hadden een itch en hebben hem gekrabd. Goed voor hen :)