over de rooie

waarom vandaag? ik weet het niet. Maar Olijf ging over de rooie.

Allerheiligen en dito zielen hebben de social netwerkgebruikers weer op volle toeren gebracht en vandaag kon ik het niet meer hebben.

Ben ik fier? Neen. Verre van.
Moest ik het doen? Blijkbaar wel. Want ik heb er de buik van vol.

Kopiëren, knippen en plakken kan IEDER uilskuiken.
Om dan te pretenderen te weten wat verdriet, lijden en afzien is.
Weten we dat niet allemààl????
Hebben we niet allemaal vroeg of laat afscheid moeten nemen van een dierbare, in welke vorm dan ook???

MOET dat dan via kopieer- en plakwerk?µ

De "ik denk te weten wie dit zal doen" .... het zogenaamde 1 uurtje profielwijzigen om te tonen dat jij het slachtoffer bent van een zwaar verlies eerder dit jaar of - god forbid - ergens eerder in je leven... het komt me letterlijk de strot uit!

Eenheidsworst tot in het graf, letterlijk en figuurlijk.

Daarom liet ik me zonet volgende ontvallen op 's werelds meest gelezen netwerk.
FIER maakt het me niet, ZIEDEND ben ik onderhand wel. En dat wil ik vandaag GEZEGD hebben!

Olijf:
voelt met iedere dag stijgende ergernis om de zin "ik denk te weten wie dit zal doen".
De tekst die u nu leest, werd NIET gekopieerd van andermans profiel. Helemaal zelf geschreven.
JA, een belangrijk iemand is me dit jaar ontvallen, als mijn vader kan tellen als belangrijk persoon. En JA, hij stierf aan een vorm van kanker.
NEEN, ik verwacht NIET dat iemand dit kopieert om te tonen dat ook hij of zij verdronk in het verdriet. En Neen, ik weet NIET wie dit wel of niet zal kopiëren. Dat is ook niet de BEDOELING.
Asjeblief mensen.... een beetje ingetogenheid.
Laat een social netwerksite niet onze persoonlijke gevoelens en de uiting daarvan afvlakken.

Wij (u leest het goed: WIJ... Olijf bezondigt zich er ongetwijfeld ook aan) laten ons verleiden tot copy-paste emoties.
Dat is helemaal nix om fier op te zijn.
Laat stààn dat het iets is om mee naar buiten te komen.

Afgelopen dinsdag doorstonden we met de hele familie een (nogmaals hatelijk onverstaanbare) "christelijke" misviering om het houten kruisje van m'n vader af te halen. Een mens DOET wat in de naam der fatsoenlijkheid.
M'n moeder kon er niet bij zijn omwille van haar dialyse. Fijn!

In de namiddag bezochten we voor het eerst allen tezamen, kinderen, kleinkinderen en al dan niet officiëel erkende schoonzonen, het graf van m'n vader. Moeder stond daarbij te huilen. Dat kan niet anders. Na 46 jaar huwelijk voel je dat gemis wel.

Morgen, op de verjaardag van m'n jongste zus, is m'n vader welgeteld 10 maanden dood.
Olijf heeft even GEEN boodschap aan gekopieerde nonsense van anderen.
en VOORAL niet aan:

Ik denk te weten wie dit zal doen..... JEEEEEEZZZZZZZZ!

Er ZIJN dagen dat ik de hele wereld naar de kl*ten wens!