Vandaag is het exact een maand geleden sinds ik terug naar huis kwam.
Geen opzienbarende gebeurtenis en het herdenken niet waard.
Maar toch...
een beetje denk ik er wèl aan.
En aan hoe stil het wordt wanneer de dagen alleen maar korter en donkerder worden.
Dus dacht ik: tijd om die telefoon nog eens ter hand te nemen. De rekening is betaald, of ik nu bel of niet.
Dus deed Olijf vandaag het rondje.
Zio N... die was niet thuis maar z'n vrouw, mijn tante B, dus wel. Of ik een half uurtje later opnieuw wou proberen. Dat wou ik.
Daarna denken dat Zia M dan ook wel graag iets zou willen horen. En haar getelefoneerd.
En later haar zoon, mijn neef M online gezien en meteen bij hem ook es gecheckt hoe het ging.
Aan allemaal un forte abbraccio gestuurd en na wat over en weer praten afgelegd.
Terwijl ik dan toch aan het verbroederen was, even gecheckt - smsgewijs wegens geen vaste telefoon gekend (en ook nooit gevraagd, want zo'n dingen dòe je niet als je "cool" bent) - bij meneer G of tutto nog apposto was. En geen antwoord ontvangen.
Tja.
Ik mag het me niet aantrekken en het breekt of maakt m'n dag ook niet. Een beetje spijtig vind ik dat wèl (wie probeer ik wat wijs te maken?), maar goed... het is wat het is.
Eerder deze week deed Olijf een schuchtere eerste poging (na 3 maanden sinds het begin van de werken) om te horen bij de vriend Schrijnwerker of hij ergens een gaatje in z'n schema zou vinden om het werkblad (dat gekocht en betaald is EN in zijn atelier staat) te komen installeren. Hij zou me "vanavond" terugbellen. Dat was drie dagen geleden....
Ik ken vriend Schrijnwerker als een stipt en integer man. Niets brengt me van die idee af. Dus als hij niet belt, denkt Olijf meteen..... die is smoorverliefd op een nieuwe madam. Hetgeen hem van harte gegund is.... maar intussen blijft mijn keuken in de staat waarin die al 3 maanden verkeert.
De egoïst in Olijf had gehoopt om tegen Kerst toch een volledig afgewerkte keukenhoek te hebben.
Anderzijds... als m'n theorie van de nieuwe Amour klopt, wil ik niet degene geweest zijn die een stok in het wiel stak. (cfr de leuke fuck-you mail van onlangs).
Voortbreiend op m'n liefdestheorieën, ga ik er gemakkelijkheidshalve van uit dat ook meneer G, die normaliter een snelle antwoorder is, in iemands bootje is gestapt. Hetgeen hem ook ende alweer van harte gegund is.
Niemand hoeft zo lang als Olijf Single te blijven. Het is weinigen "gegeven" (om maar eens eufemistisch uit de hoek te komen :))
Liever Loveboat denken dan iets ergers. Zoals ongevallen ofzo...
Nee nee. Lekker dicht tegen elkaar aankruipen op deze lange en donkere avonden.... Enjoy, boys!
Wat niet wegneemt dat het soms wat stilletjes wordt ten huize Olijf.
Dat gezegd zijnde:
we passen daar wel een mouw aan.
Met een paar welgekozen dvd's ofzo :)
Beter een stomme chickflick dan een nieuwe Fuck-you mail. Zeker weten!
Geen vrolijke stemming. En toch wordt ik er vrolijk van. Knap werk.
BeantwoordenVerwijderenEven herkauwen en klein binnenpretje.
Olijf ontvangt kerstbezoek en excuseert zich bij de gasten: "Dat tafelblad? O, heb het voorlopig maar zo gelaten. Lekker rustiek. Ik wilde niet de verdenking op me laden dat ik het prille geluk van mijnheer de timmerman dwarsboom." Hierop hieven ze het glas. Santé. Vertederd keken de gasten toe hoe Olijf het cadeau dat voor haar onder de kerstboom lag uitpakte (of inpakte, mag ook). Het bleek een zeilende schrijnwerker te zijn. Helemaal voor haar alleen!
hahahahaha!!!! Zo'n kado wil ik altijd graag uitpakken!!!
BeantwoordenVerwijderen"lekker rustiek" .... :)
't was niet m'n bedoeling om onvrolijk uit de hoek te komen hoor. In 't slechtste geval licht nostalgisch. Maar met de beste wensen voor wie "under the moon of love" wandelt :)
hetgeen - zo is intussen gebleken - niet helemaal zo blijkt te zijn. Maar goed, aan iedereen een fijn paar armen toegewenst (andermans armen uiteraard). Olijf is allang blij met haar virtueel kerstkado!