- Dagje werkloos. Op papier dan toch. Een subsidiekwestie.
- Huisvrouwen die hun plansier vegen bij 5 beaufort. Ik vraag me altijd af: wat hébben die dames met hun voetpad en vooràl vandaag... hoe denken ze af te rekenen met de natuurkrachten?
- Gisteravond stoere mannen met halfopgelikt ijsje over de straat bij circa 10°C. We willen écht wel dat het zomer wordt :)
- Intussen alweer een kleine week geleden dat ik m'n eerste nat straatstof met lentegeur opsnoof. Toen te weinig tijd om het te melden.
- Maand van veelvuldige activiteiten en evenzoveel eetgelegenheden. Resultaat: 2 kg die schreeuwen om weggetraind te worden (tsk tsk tsk Olijf :))
- Maand van overdreven veel aankopen. Olijf liet zich honderduit gaan en steunde fors de plaatselijke middenstanders én internationale corporaties.
- Het huis is daarom nog niet presentabeler geworden :)
- Kinderlijk blij om het zomeruur.
Goede voornemens voor april: - nog steeds lekker actief blijven maar de knip op de portemonnee houden.
- En op de mond ook, tenzij om er veel groenten en fruit in te stoppen.
- Nog voor april (+- een maand): slimmer worden. Windows 7 kraken en hetzelfde doen met chinese gsm-brol.
- Ramenmannen aanspreken om eindelijk eens aan die keuken te kunnen beginnen (en daar gààt m'n voornemen om minder uit te geven... recht het raam uit!)
- Beter leren wat je wèl en niet kan zeggen
- luchtiger kledij gaan dragen want dat betekent dat de zomer er eindelijk doorkomt
woensdag 31 maart 2010
Los uit de mouw: 31 maart 2010
dinsdag 30 maart 2010
Domper
Vandaag mocht Olijf "haar" nieuwe laptop gaan halen.
"" omdat het uiteraard een machientje van het werk is. Eén van de kleine voordelen van m'n job.
De andere moest er wel half voor sneuvelen. Na een klein jaar gesukkel met een steeds trager wordende laptop en heel veel schrik om het ding te herformatteren (was m'n computergeek-maatje kwijt) + bijna twee jaar lutsen aan het scherm omdat het liever regelmatig uitviel, besloot m'n ouwe Fujitsu Siemens om dan toch maar finaal de geest te geven.... visueel "gezien" dan.
Op het dag was het scherm gewoon zwart, op enkele stuiptrekkingen na.
Omdat ik m'n draagbaar peeceetje onderhand wel kende, schoot ik niet in een crashpaniek.
Maar z'n tijd was gekomen, zoveel was duidelijk.
Na wat offertevragen meende ik voldoende gewapend te zijn om de nieuwe aankoop grondig te verdedigen... toen bleek dat dat helemaal niet hoefde.
M'n penningmeester was helemaal niet geïnteresseerd in details. Het ding was duidelijk versleten, zei ie, "dus" er moest een nieuwe aangekocht worden, point final.
....
wel wel wel....
en ik die dacht dat het een stevig gevecht zou worden.
Ewel, hij staat nu te blinken naast me, de nieuwe laptus. Het is een Asus geworden.
Samen met Toshiba de beste koop, weten alle winkeliers me te vertellen.
Olijf is dus content.
...
maar windows 7... mànnekes...!
Ik ken het niet, het moet nog wat wennen.
En programmaatjes installeren, blijkt ook niet altijd even vlot te verlopen.
Kan niet zeggen dat ik niet gewaarschuwd was. Eén van de winkeliers hàd gezegd dat er hier en daar nog bugs in zaten.
En ik heb het geweten :)
Het is nu twintig over tienen. Heb enkele uren gezocht en "gezwoegd". Het wil niet lukken voorlopig.
Ondanks rechtstreekse hulp van m'n hoogsteigen vriendelijke helpdesk.
Morgen probeer ik opnieuw.
Vandaag sluit Olijf de blaffeturen en hoopt morgen op beter.
Intussen zal ik de twee lapti mee naar de werkvloer sleuren.
We komen er wel uit. We komen er altíjd uit. En daar vertrouw ik op.
"" omdat het uiteraard een machientje van het werk is. Eén van de kleine voordelen van m'n job.
De andere moest er wel half voor sneuvelen. Na een klein jaar gesukkel met een steeds trager wordende laptop en heel veel schrik om het ding te herformatteren (was m'n computergeek-maatje kwijt) + bijna twee jaar lutsen aan het scherm omdat het liever regelmatig uitviel, besloot m'n ouwe Fujitsu Siemens om dan toch maar finaal de geest te geven.... visueel "gezien" dan.
Op het dag was het scherm gewoon zwart, op enkele stuiptrekkingen na.
Omdat ik m'n draagbaar peeceetje onderhand wel kende, schoot ik niet in een crashpaniek.
Maar z'n tijd was gekomen, zoveel was duidelijk.
Na wat offertevragen meende ik voldoende gewapend te zijn om de nieuwe aankoop grondig te verdedigen... toen bleek dat dat helemaal niet hoefde.
M'n penningmeester was helemaal niet geïnteresseerd in details. Het ding was duidelijk versleten, zei ie, "dus" er moest een nieuwe aangekocht worden, point final.
....
wel wel wel....
en ik die dacht dat het een stevig gevecht zou worden.
Ewel, hij staat nu te blinken naast me, de nieuwe laptus. Het is een Asus geworden.
Samen met Toshiba de beste koop, weten alle winkeliers me te vertellen.
Olijf is dus content.
...
maar windows 7... mànnekes...!
Ik ken het niet, het moet nog wat wennen.
En programmaatjes installeren, blijkt ook niet altijd even vlot te verlopen.
Kan niet zeggen dat ik niet gewaarschuwd was. Eén van de winkeliers hàd gezegd dat er hier en daar nog bugs in zaten.
En ik heb het geweten :)
Het is nu twintig over tienen. Heb enkele uren gezocht en "gezwoegd". Het wil niet lukken voorlopig.
Ondanks rechtstreekse hulp van m'n hoogsteigen vriendelijke helpdesk.
Morgen probeer ik opnieuw.
Vandaag sluit Olijf de blaffeturen en hoopt morgen op beter.
Intussen zal ik de twee lapti mee naar de werkvloer sleuren.
We komen er wel uit. We komen er altíjd uit. En daar vertrouw ik op.
Geduld is een schone deugd
zoals, wanneer je door te wachten, ontdekt dat één van de koelkasten van je keuze plots 100 euro goedkoper staat dan een week geleden, stom door een voorjaarspromotie.
Anderzijds dient las ik ook ooit ergens:
"Patience, a form of despair disguised as a virtue."
En ook dat kan waar zijn, het is maar hoe je't bekijkt.
Maar vandaag bracht geduld me 100 euro op. En zodra ik kan, wordt de koelkast besteld.
Olijf kijkt uit naar drankjes en groenten die níet meer als een klomp ijs uit de koeler komen :)
Anderzijds dient las ik ook ooit ergens:
"Patience, a form of despair disguised as a virtue."
En ook dat kan waar zijn, het is maar hoe je't bekijkt.
Maar vandaag bracht geduld me 100 euro op. En zodra ik kan, wordt de koelkast besteld.
Olijf kijkt uit naar drankjes en groenten die níet meer als een klomp ijs uit de koeler komen :)
Leren = groeien
Olijf heeft nog heel wat te leren in het leven.
Een paar daagjes in bont gezelschap zetten sommige "knelpunten" vaak nog wat extra in de verf.
"How to stand out in a crowd" is één van de werkpunten.
Zo stelde ik vast dat heel wat heren, of ik ze nu kende of niet, er maar niet toe kwamen om Olijf eens ten dans te vragen, daar waar de meeste aanwezige vrouwen reeds een "beurt" hadden gehad.
Je gaat dan weer even nadenken en vragen stellen.
Zie ik er (nog steeds) te nors uit?
Val ik niet op?
Ben ik te bescheiden?
Ben ik te bedreigend?
enzovoort enzovoort.
Het gaat er niet om dat je jezelf beklaagt, KIJKEN EN LEREN is de boodschap.
Praten met kenners is ook een goeie taktiek.
En dan leer je - bijvoorbeeld - dat je inderdaad naadloos opgaat in de achtergrond.
En je vraagt je af of dat goed of slecht is.
Of je er iets aan kan veranderen en indien ja, of dat past bij je persoonlijkheid en/of wenselijk is.
Je kijkt.
Je denkt na.
En je denkt nog wat na.
Je bekijkt één van de twee foto's waar je zelf op staat en je denkt "ze hebben gelijk"
(zeg nu zelf...als zelfs een gouden plissé-rok en dito nylons "het" niet doen...)
Een paar daagjes in bont gezelschap zetten sommige "knelpunten" vaak nog wat extra in de verf.
"How to stand out in a crowd" is één van de werkpunten.
Zo stelde ik vast dat heel wat heren, of ik ze nu kende of niet, er maar niet toe kwamen om Olijf eens ten dans te vragen, daar waar de meeste aanwezige vrouwen reeds een "beurt" hadden gehad.
Je gaat dan weer even nadenken en vragen stellen.
Zie ik er (nog steeds) te nors uit?
Val ik niet op?
Ben ik te bescheiden?
Ben ik te bedreigend?
enzovoort enzovoort.
Het gaat er niet om dat je jezelf beklaagt, KIJKEN EN LEREN is de boodschap.
Praten met kenners is ook een goeie taktiek.
En dan leer je - bijvoorbeeld - dat je inderdaad naadloos opgaat in de achtergrond.
En je vraagt je af of dat goed of slecht is.
Of je er iets aan kan veranderen en indien ja, of dat past bij je persoonlijkheid en/of wenselijk is.
Je kijkt.
Je denkt na.
En je denkt nog wat na.
Je bekijkt één van de twee foto's waar je zelf op staat en je denkt "ze hebben gelijk"
(zeg nu zelf...als zelfs een gouden plissé-rok en dito nylons "het" niet doen...)
maandag 29 maart 2010
Strictly Come Dancing
Voilà sie,
dat hebben we weer gehad.
Een "heel" weekend op de dansvloer.
Locatie: Sint-Idesbald bij Coxyde
Start: vrijdagavond
Eind: zondagmiddag.
Een weekendje dansen op excellente parket vloeren, workshops Rumba, Conga, Trios en Salsa-technieken, mensen (beter) leren kennen, verkleedpartijen, zoektocht met de go-carts, een moordspelletje "Gotcha", (te) veel eten, wandelen en bijzonder weinig slapen.
Voeg daarbij het zomeruur... en je weet hoe Olijf erbij liep toen ze terug thuis kwam.
De verblijfplaats was sympathiek. Excelsior in de Hotellaan (how appropriate): Een (ex?) hotel uit de jaren '30 schat ik, nu omgebouwd tot verblijfhuis voor groepen. Zeeklassen komen ook daarheen, vernam ik en dat zag je... kamers met stapelbedden voor 8 personen.
Een geluk dat Olijf nog redelijk lenig is en zonder al te veel kleerscheuren op en af dat ding geraakte.
I2 en ik arriveerden "rijkelijk" laat op vrijdagavond, ondanks m'n vroege werkstop. I2 had nog een kappertje ingelast, waardoor het vertrekuur enigszins opschoof. Door onze late aankomst restte ons de keuze tussen beneden aan het raam en boven aan het raam.
Hoe kiezen? Simpel.
"Moet je vaak naar het toilet 's nachts?"
"Ikke wel", zei I2.
Olijf is geen nachtplasser.
De beslissing was dus logisch: Olijf ging boven aan het raam :)
Wat te zeggen van het verblijf?
Het dansen was leuk. Het bijleren zo mogelijk nog leuker.
Olijf durft nu mee te doen aan een triootje :)
Trios, om precies te zijn. Eén man met twee vrouwen. Genoeg om andere mannen groen te maken van jaloezie...
U mag me geloven als ik zeg dat het mooi om zien is.
De heer stuurt twee dames aan met een behendigheid om U tegen te zeggen.
Hij heeft daarbij iets weg van een kruising tussen een paardenmenner en een jongleur... met de vlugge vingers van een PlayStation-verslaafde.
I kid you not! Bij tijd en wijlen worden de vanzelfsprekend volgzame dames bestuurd met de duim!!!!
Verder noemenswaardig?
Kamergenote C.
Een Duracel-konijntje... een ander woord kan ik er niet voor bedenken.
Of toch.... maar die zijn niet aardig :)
Picture this.
Je deelt de kamer met 6 andere "meisjes" en 1 "jongen". Je kent hen amper.
Je weet dat de avonden lang en de nachten kort zullen zijn.
Je brengt een wekkerradio mee, steekt hem in 1 van de 3 aanwezige stopcontacten, daarbij professioneel voorbijgaand aan het hedendaags feit dat 8 mensen graag tijdig hun respectievelijke gsm's opladen...
Vervolgens kondig je met luide trom aan dat je graag opstaat om 6u30... daar waar het strikt genomen niet nodig is eerder dan rond achten uit de veren te komen (de nacht duurde tot..... de kleine uurtjes by the way).
Ondanks een cynische opmerking links en rechts houd je halsstarrig vast aan 6u30 en... last but not least... je laat langs je neus weg ook weten dat je graag snoost... de wekker zal dus meermaals aflopen alvorens je opstaat.
Pittig laatste detail: je slaapt boven in het stapelbed en de wekkerradio staat beneden...
Gejuich alom? I think not :)
Ach, het waren maar twee dagen.. met z'n zevenen hebben we er ons in gesteld, hoe bizar dat ook moge klinken.
De meesten onder ons waren uitgeput genoeg om welgeteld 3 seconden na iedere biep-biep-biep terug in een diepe slaap te zinken.
... Betwijfel of deze jonge deerne er een hele week lang mee weg zou komen.
Maar feit blijft dat ze het twee keer mocht doen van ons allen.
En waarom Duracell?
Ewel... het wicht stond niet alleen vroeg op, ze bleef ook wakker tot de laatsten EN maakte een fikse ochtendwandeling of zette alvast de tafels voor 90 man vóór wij met z'n allen nog maar "goede morgen" hadden gezegd.
Olijf heeft slechts één keer een opmerking gemaakt.
De tweede nacht.
Toen C, het lieve wicht, niet doorhad dat een boek lezen met alle lichten aan om drie uur in de ochtend niet meer geoorloofd is van zodra minstens de helft van haar kamergenoten wilden slapen EN ze bovendien zich blissfully onbewust was van het feit dat LUIDOP FLUISTEREN 100 keren irritanter is dan gewoon luidop praten.
Toen heeft Olijf even haar mond open gedaan. Een beetje gezegd wat de anderen dachten, zeg maar.
Dat ik mezelf daarmee niet meteen geliefd maakte bij C. kon me op dat ogenblik vierkant gestolen worden. Het was zomeruur potverdorie.... en ik vond dat ik recht had op vier uur ononderbroken nachtrust, nah :)
Al bij al.
Een fijn weekend, één en ander geleerd, hoeresjanse met het weer, een leuke plaats... en aan zee is Olijf altijd gelukkig.
Voor herhaling vatbaar... maar dan liefst met darling C. in een andere kamer :)
dat hebben we weer gehad.
Een "heel" weekend op de dansvloer.
Locatie: Sint-Idesbald bij Coxyde
Start: vrijdagavond
Eind: zondagmiddag.
Een weekendje dansen op excellente parket vloeren, workshops Rumba, Conga, Trios en Salsa-technieken, mensen (beter) leren kennen, verkleedpartijen, zoektocht met de go-carts, een moordspelletje "Gotcha", (te) veel eten, wandelen en bijzonder weinig slapen.
Voeg daarbij het zomeruur... en je weet hoe Olijf erbij liep toen ze terug thuis kwam.
De verblijfplaats was sympathiek. Excelsior in de Hotellaan (how appropriate): Een (ex?) hotel uit de jaren '30 schat ik, nu omgebouwd tot verblijfhuis voor groepen. Zeeklassen komen ook daarheen, vernam ik en dat zag je... kamers met stapelbedden voor 8 personen.
Een geluk dat Olijf nog redelijk lenig is en zonder al te veel kleerscheuren op en af dat ding geraakte.
I2 en ik arriveerden "rijkelijk" laat op vrijdagavond, ondanks m'n vroege werkstop. I2 had nog een kappertje ingelast, waardoor het vertrekuur enigszins opschoof. Door onze late aankomst restte ons de keuze tussen beneden aan het raam en boven aan het raam.
Hoe kiezen? Simpel.
"Moet je vaak naar het toilet 's nachts?"
"Ikke wel", zei I2.
Olijf is geen nachtplasser.
De beslissing was dus logisch: Olijf ging boven aan het raam :)
Wat te zeggen van het verblijf?
Het dansen was leuk. Het bijleren zo mogelijk nog leuker.
Olijf durft nu mee te doen aan een triootje :)
Trios, om precies te zijn. Eén man met twee vrouwen. Genoeg om andere mannen groen te maken van jaloezie...
U mag me geloven als ik zeg dat het mooi om zien is.
De heer stuurt twee dames aan met een behendigheid om U tegen te zeggen.
Hij heeft daarbij iets weg van een kruising tussen een paardenmenner en een jongleur... met de vlugge vingers van een PlayStation-verslaafde.
I kid you not! Bij tijd en wijlen worden de vanzelfsprekend volgzame dames bestuurd met de duim!!!!
Verder noemenswaardig?
Kamergenote C.
Een Duracel-konijntje... een ander woord kan ik er niet voor bedenken.
Of toch.... maar die zijn niet aardig :)
Picture this.
Je deelt de kamer met 6 andere "meisjes" en 1 "jongen". Je kent hen amper.
Je weet dat de avonden lang en de nachten kort zullen zijn.
Je brengt een wekkerradio mee, steekt hem in 1 van de 3 aanwezige stopcontacten, daarbij professioneel voorbijgaand aan het hedendaags feit dat 8 mensen graag tijdig hun respectievelijke gsm's opladen...
Vervolgens kondig je met luide trom aan dat je graag opstaat om 6u30... daar waar het strikt genomen niet nodig is eerder dan rond achten uit de veren te komen (de nacht duurde tot..... de kleine uurtjes by the way).
Ondanks een cynische opmerking links en rechts houd je halsstarrig vast aan 6u30 en... last but not least... je laat langs je neus weg ook weten dat je graag snoost... de wekker zal dus meermaals aflopen alvorens je opstaat.
Pittig laatste detail: je slaapt boven in het stapelbed en de wekkerradio staat beneden...
Gejuich alom? I think not :)
Ach, het waren maar twee dagen.. met z'n zevenen hebben we er ons in gesteld, hoe bizar dat ook moge klinken.
De meesten onder ons waren uitgeput genoeg om welgeteld 3 seconden na iedere biep-biep-biep terug in een diepe slaap te zinken.
... Betwijfel of deze jonge deerne er een hele week lang mee weg zou komen.
Maar feit blijft dat ze het twee keer mocht doen van ons allen.
En waarom Duracell?
Ewel... het wicht stond niet alleen vroeg op, ze bleef ook wakker tot de laatsten EN maakte een fikse ochtendwandeling of zette alvast de tafels voor 90 man vóór wij met z'n allen nog maar "goede morgen" hadden gezegd.
Olijf heeft slechts één keer een opmerking gemaakt.
De tweede nacht.
Toen C, het lieve wicht, niet doorhad dat een boek lezen met alle lichten aan om drie uur in de ochtend niet meer geoorloofd is van zodra minstens de helft van haar kamergenoten wilden slapen EN ze bovendien zich blissfully onbewust was van het feit dat LUIDOP FLUISTEREN 100 keren irritanter is dan gewoon luidop praten.
Toen heeft Olijf even haar mond open gedaan. Een beetje gezegd wat de anderen dachten, zeg maar.
Dat ik mezelf daarmee niet meteen geliefd maakte bij C. kon me op dat ogenblik vierkant gestolen worden. Het was zomeruur potverdorie.... en ik vond dat ik recht had op vier uur ononderbroken nachtrust, nah :)
Al bij al.
Een fijn weekend, één en ander geleerd, hoeresjanse met het weer, een leuke plaats... en aan zee is Olijf altijd gelukkig.
Voor herhaling vatbaar... maar dan liefst met darling C. in een andere kamer :)
donderdag 25 maart 2010
Effe spurten
Olijf zit met een blogachterstand.
Te druk de laatste tijd. Geen erg, alles pakken zoals het komt en tussendoor doen wat je kan.
Zo is m'n fornuis maandag gearriveerd.
Vier volle dagen heeft het werkloos staan blinken.
Tot ik vandaag in een aanval van mateloze honger een paar pannen op het vuur zwierde om wat diepgevroren groentjes op te warmen. Het had perfect in de microgolf gekund, maar dat vuur RIEP "Gebruik mij, gebruik miiijjjjjjjjjj!!!"
Dus Olijf gebruikte.
En zit nu met af te wassen pannen :)
Een nieuwsitem op de tv had m'n aandacht moeten trekken, maar een beetje gechat leidde me af (en ik ben daar niet rouwig om).
Door gemist nieuws, ging ik snuisteren op de website van Eén.
Wat ik zocht, vond ik niet meteen, maar Canvas zal dat zo meteen wel oplossen.
Intussen stootte ik op ander nieuws.
Een greep. (bron: Eén.be)
Een Antwerpse advocaat heeft in beroep een veel zwaardere straf gekregen voor mensenhandel en verkrachting van een 13-jarig meisje. De man kreeg in eerste aanleg 5 jaar cel, waarvan 2 jaar effectief. Dat is nu 8 jaar effectief geworden.
"Serves him right" denk ik. Eerst wat onwettelijk zitten doen en dan maar gokken op ons rechtssysteem? Mis poes :)
Zet vuilniszak Vrijdagochtend pas buiten
De politie van Gent organiseert prikacties om de bewoners in de studentenbuurt bewust te maken om hun vuilniszak pas vrijdagochtend buiten te zetten. Veel buurtbewoners zetten hun vuilniszak al donderdagavond buiten omdat Ivago ze op vrijdag al heel vroeg komt ophalen.
Als de zakken al op donderdag buitenstaan, worden die vaak gebruikt als voetbal voor de studenten. Want donderdagavond is dé uitgaansavond van de studenten.
....
Eeuuuh ... klopt hier iets niet of is Olijf te onnozel? PAK DIE STUDENTEN AAN, lijkt me redelijker dan te vragen aan alle (tussen haakskes VASTE) bewoners om voor dag en dauw op te staan om die vuilniszak naar buiten te zeulen.
Jaaaa ja. Er wordt ons óók gevraagd om geen waardevolle spullen in een geparkeerde wagen achter te laten om de dieven niet "uit te dagen"... ik weet het. De wereld staat wat op z'n kop.
Zo is het dragen van korte rokjes op een uitgangsavond in een donkere steeg hetzelfde als luidkeels roepen "verkracht me!!!".
Nu is het dus de beurt aan de vuilniszakken die voetbal worden door het simpele feit dat hardwerkende mensen hun rommel liever 's voor het slapengaan buiten zetten in plaats van 's morgens vroeg om één of ander ontieglijk uur.... De sportieve studenten hebben daar hoegenaaaaaaaaaamd nix mee te maken, net zo min als de werkschuwe gps-dieven en vettige vunzigaards in duistere steegjes...
Geen glas meer in de container na 22 uur
Het gemeentebestuur van Merchtem vraagt zijn inwoners om geen glas in de glascontainers te gooien tussen 22 uur 's avonds en 6 uur 's ochtends. Hiermee wil ze het lawaai voor de buurtbewoners beperken
"Wij doen beroep op de goodwill van degene die zijn glas komt deponeren", zegt burgemeester Eddie De Block (Open VLD). "Het enige wat we vragen is om respect te hebben voor de mensen die rond de containers wonen. Daar wordt geen speciaal reglement met boetes voor opgesteld. We laten het gezond verstand zegevieren."
Afgelopen maandag was ik zo goed als de hele dag thuis. Wachten op het nieuw fornuis en nadien poetsen aan het oude. Om het half uur zo ongeveer reed een wagen voorbij met klinkende claxon.
Ik kende dat geluid. Dat weerklinkt sinds een week of twee ook iedere nacht, ergens tussen één en twee uur... Een wraakzuchtig ex, denk ik... maar zéker ben ik niet.
Na de tiende keer begon het me wat te ergeren vorige maandag. Had zin om buiten post- en de muzikale chauffeur te vatten... en hem - nummerplaat in de hand - mooi aan te geven bij de politie.
"En wat wil je daarmee bereiken?" werd me gevraagd. "'t Is nog geen 22uur. Hij MAG dat doen...."
Gezond verstand, denk ik... gewóón gezond verstand.
Maar gezond verstand slingert niemand op de bon.
En dus bleef ik binnen zitten en onderging het lawaai. Met gesakker :)
Man wil dat ex borstvergroting terugbetaalt.
In Parma in Noord-Italië heeft een man geëist dat zijn ex-vrouw hem de kosten terugbetaalt van een borstvergrotingsoperatie die hij haar enkele jaren eerder cadeau had gedaan. Het gaat om 3.500 euro.
De 37-jarige man was vijf jaar geleden getrouwd met de 36-jarige vrouw. Een jaar na hun huwelijk had hij zijn vrouw een borstvergroting cadeau gedaan. De operatie, die 3.500 euro kostte, was een succes maar de grotere boezem van de vrouw kon toch niet verhinderen dat het paar vier jaar later uit elkaar ging. Bij het verdelen van de gemeenschappelijke goederen van het paar bleek dan dat de man de kosten voor de operatie terugeiste.
"Gegeven is gegeven" zeiden we vroeger op school. De man uit Parma denkt daar blijkbaar anders over :)
Sus tettas son mi tettas.... dat zal er eerder op lijken :)
Ach ja....
De 11-jarige Trinette Robinson uit Connecticut heeft de twijfelachtige eer om de meest stinkende sportschoenen van de Verenigde Staten te hebben
Voor de 35e keer vond in het Amerikaanse Montpelier de jaarlijkse National Odor-Eaters Rotten Sneaker-wedstrijd plaats. Tijdens de wedstrijd voor kinderen ging een panel van “geurspecialisten” op zoek naar de meest stinkende sportschoenen.
Uit de verschillende regionale voorrondes werden uiteindelijk 9 kandidaten geselecteerd voor de grote finale. De jongste deelnemer was 6 jaar oud, de oudste 16. Uiteindelijk bleek de 11-jarige Trinette Robinson uit Connecticut de meest onfrisse schoenen te hebben. De jury kreeg het naar verluidt zelfs even moeilijk toen ze aan haar schoenen moesten ruiken.
Volgens de stankkampioene werden haar sportschoenen zo smerig door deel te nemen aan wandelingen voor het goede doel en door te ravotten op scoutskamp.
Trinette ontvangt dankzij haar overwinning heel wat prijzen. Behalve een speciale trofee krijgt het meisje een geldprijs van 2.500 dollar, een all-in verblijf in New York, tickets voor de musical “De Leeuwenkoning” en een assortiment geurvreters van de wedstrijdsponsor. Haar schoenen worden ook opgenomen in de “Hall of Fumes”, de geurengalerij.
En WAT is hier precies de moraal van het verhaal????
Een koppel stinkpaté's zijn vandaag de dag goed genoeg voor een geldprijs van om en bij de 2000 euro en nog een paar snoepreisjes?
Ik ken een paar zéér onfrisse mensen die met hun lijfgeur ongetwijfeld een reis om de wereld EN terug winnen... Wie schrijft de wedstrijd uit aub?
We kunnen er eens goed mee lachen, ongetwijfeld.
Ik hou het hierbij voor nu. Durf niet meer verder te lezen... het zou enkel maar gekker en gekker worden.
Het nieuws dat ik zocht, tussen haakjes, stond er NIET bij.
En nu?
Nu weekendzakje bij elkaar rapen.
Olijf vertrekt morgen recht na het werk naar de zee om non-stop te dansen.
Bij wijze van spreken :)
Te druk de laatste tijd. Geen erg, alles pakken zoals het komt en tussendoor doen wat je kan.
Zo is m'n fornuis maandag gearriveerd.
Vier volle dagen heeft het werkloos staan blinken.
Tot ik vandaag in een aanval van mateloze honger een paar pannen op het vuur zwierde om wat diepgevroren groentjes op te warmen. Het had perfect in de microgolf gekund, maar dat vuur RIEP "Gebruik mij, gebruik miiijjjjjjjjjj!!!"
Dus Olijf gebruikte.
En zit nu met af te wassen pannen :)
Een nieuwsitem op de tv had m'n aandacht moeten trekken, maar een beetje gechat leidde me af (en ik ben daar niet rouwig om).
Door gemist nieuws, ging ik snuisteren op de website van Eén.
Wat ik zocht, vond ik niet meteen, maar Canvas zal dat zo meteen wel oplossen.
Intussen stootte ik op ander nieuws.
Een greep. (bron: Eén.be)
Een Antwerpse advocaat heeft in beroep een veel zwaardere straf gekregen voor mensenhandel en verkrachting van een 13-jarig meisje. De man kreeg in eerste aanleg 5 jaar cel, waarvan 2 jaar effectief. Dat is nu 8 jaar effectief geworden.
"Serves him right" denk ik. Eerst wat onwettelijk zitten doen en dan maar gokken op ons rechtssysteem? Mis poes :)
Zet vuilniszak Vrijdagochtend pas buiten
De politie van Gent organiseert prikacties om de bewoners in de studentenbuurt bewust te maken om hun vuilniszak pas vrijdagochtend buiten te zetten. Veel buurtbewoners zetten hun vuilniszak al donderdagavond buiten omdat Ivago ze op vrijdag al heel vroeg komt ophalen.
Als de zakken al op donderdag buitenstaan, worden die vaak gebruikt als voetbal voor de studenten. Want donderdagavond is dé uitgaansavond van de studenten.
....
Eeuuuh ... klopt hier iets niet of is Olijf te onnozel? PAK DIE STUDENTEN AAN, lijkt me redelijker dan te vragen aan alle (tussen haakskes VASTE) bewoners om voor dag en dauw op te staan om die vuilniszak naar buiten te zeulen.
Jaaaa ja. Er wordt ons óók gevraagd om geen waardevolle spullen in een geparkeerde wagen achter te laten om de dieven niet "uit te dagen"... ik weet het. De wereld staat wat op z'n kop.
Zo is het dragen van korte rokjes op een uitgangsavond in een donkere steeg hetzelfde als luidkeels roepen "verkracht me!!!".
Nu is het dus de beurt aan de vuilniszakken die voetbal worden door het simpele feit dat hardwerkende mensen hun rommel liever 's voor het slapengaan buiten zetten in plaats van 's morgens vroeg om één of ander ontieglijk uur.... De sportieve studenten hebben daar hoegenaaaaaaaaaamd nix mee te maken, net zo min als de werkschuwe gps-dieven en vettige vunzigaards in duistere steegjes...
Geen glas meer in de container na 22 uur
Het gemeentebestuur van Merchtem vraagt zijn inwoners om geen glas in de glascontainers te gooien tussen 22 uur 's avonds en 6 uur 's ochtends. Hiermee wil ze het lawaai voor de buurtbewoners beperken
"Wij doen beroep op de goodwill van degene die zijn glas komt deponeren", zegt burgemeester Eddie De Block (Open VLD). "Het enige wat we vragen is om respect te hebben voor de mensen die rond de containers wonen. Daar wordt geen speciaal reglement met boetes voor opgesteld. We laten het gezond verstand zegevieren."
Afgelopen maandag was ik zo goed als de hele dag thuis. Wachten op het nieuw fornuis en nadien poetsen aan het oude. Om het half uur zo ongeveer reed een wagen voorbij met klinkende claxon.
Ik kende dat geluid. Dat weerklinkt sinds een week of twee ook iedere nacht, ergens tussen één en twee uur... Een wraakzuchtig ex, denk ik... maar zéker ben ik niet.
Na de tiende keer begon het me wat te ergeren vorige maandag. Had zin om buiten post- en de muzikale chauffeur te vatten... en hem - nummerplaat in de hand - mooi aan te geven bij de politie.
"En wat wil je daarmee bereiken?" werd me gevraagd. "'t Is nog geen 22uur. Hij MAG dat doen...."
Gezond verstand, denk ik... gewóón gezond verstand.
Maar gezond verstand slingert niemand op de bon.
En dus bleef ik binnen zitten en onderging het lawaai. Met gesakker :)
Man wil dat ex borstvergroting terugbetaalt.
In Parma in Noord-Italië heeft een man geëist dat zijn ex-vrouw hem de kosten terugbetaalt van een borstvergrotingsoperatie die hij haar enkele jaren eerder cadeau had gedaan. Het gaat om 3.500 euro.
De 37-jarige man was vijf jaar geleden getrouwd met de 36-jarige vrouw. Een jaar na hun huwelijk had hij zijn vrouw een borstvergroting cadeau gedaan. De operatie, die 3.500 euro kostte, was een succes maar de grotere boezem van de vrouw kon toch niet verhinderen dat het paar vier jaar later uit elkaar ging. Bij het verdelen van de gemeenschappelijke goederen van het paar bleek dan dat de man de kosten voor de operatie terugeiste.
"Gegeven is gegeven" zeiden we vroeger op school. De man uit Parma denkt daar blijkbaar anders over :)
Sus tettas son mi tettas.... dat zal er eerder op lijken :)
Ach ja....
De 11-jarige Trinette Robinson uit Connecticut heeft de twijfelachtige eer om de meest stinkende sportschoenen van de Verenigde Staten te hebben
Voor de 35e keer vond in het Amerikaanse Montpelier de jaarlijkse National Odor-Eaters Rotten Sneaker-wedstrijd plaats. Tijdens de wedstrijd voor kinderen ging een panel van “geurspecialisten” op zoek naar de meest stinkende sportschoenen.
Uit de verschillende regionale voorrondes werden uiteindelijk 9 kandidaten geselecteerd voor de grote finale. De jongste deelnemer was 6 jaar oud, de oudste 16. Uiteindelijk bleek de 11-jarige Trinette Robinson uit Connecticut de meest onfrisse schoenen te hebben. De jury kreeg het naar verluidt zelfs even moeilijk toen ze aan haar schoenen moesten ruiken.
Volgens de stankkampioene werden haar sportschoenen zo smerig door deel te nemen aan wandelingen voor het goede doel en door te ravotten op scoutskamp.
Trinette ontvangt dankzij haar overwinning heel wat prijzen. Behalve een speciale trofee krijgt het meisje een geldprijs van 2.500 dollar, een all-in verblijf in New York, tickets voor de musical “De Leeuwenkoning” en een assortiment geurvreters van de wedstrijdsponsor. Haar schoenen worden ook opgenomen in de “Hall of Fumes”, de geurengalerij.
En WAT is hier precies de moraal van het verhaal????
Een koppel stinkpaté's zijn vandaag de dag goed genoeg voor een geldprijs van om en bij de 2000 euro en nog een paar snoepreisjes?
Ik ken een paar zéér onfrisse mensen die met hun lijfgeur ongetwijfeld een reis om de wereld EN terug winnen... Wie schrijft de wedstrijd uit aub?
We kunnen er eens goed mee lachen, ongetwijfeld.
Ik hou het hierbij voor nu. Durf niet meer verder te lezen... het zou enkel maar gekker en gekker worden.
Het nieuws dat ik zocht, tussen haakjes, stond er NIET bij.
En nu?
Nu weekendzakje bij elkaar rapen.
Olijf vertrekt morgen recht na het werk naar de zee om non-stop te dansen.
Bij wijze van spreken :)
vrijdag 19 maart 2010
Tante Nanna is fier (revisited)
Een dik jaar geleden deed ze het voor het eerst. Gedichtje voordragen voor een heus publiek.
Toen won ze, in haar leeftijdsgroep.
Dat ze NIET de algemene grooote prijs won, was destijds een hele teleurstelling voor haar.... mijn petekind.
Dit jaar zou ze opnieuw meedoen.
De hele familie had haar "voorbereid" op een mogelijke ontgoocheling.
"Je kan niet ieder jaar winnen, eh meisje, dat weet je toch?"
Een beetje bang waren we dat ze éven - zoniet méér - ontgoocheld zou zijn als het jaar voordien.
"Meedoen is het belangrijkste. Niet iedereen heeft de moed om voor een groot publiek te staan en een gedichtje voor te dragen. Jij doet wat vele anderen niet eens zouden durven proberen".
(Klaar)Stomen stomen stomen... psychologisch misschien niet helemaal juist maar we wilden haar behoeden voor een mega-teleurstelling.
Mijn petekindje is m'n grote inspiratie, u weet dat.
Ze doet het met wat ze heeft... and thén some.
Het heeft me meer dan eens heus beschaamd gemaakt om m'n eigen getreur om - in wezen kleine - tegenslagen.
Een vriendin zei me vandaag "In het leven zijn we allemaal leerlingen en leraars"... en ze heeft gelijk.
M'n petekindje weet het niet, maar zij is één van m'n leraars....
Ik moet dat leren onthouden.
Maar terug naar de kern van de zaak... de gedichtenvoordracht.
We waren weer opgedaagd met (bijna) de hele familie. Supporteren.
Haar broers zitten in een stadium in hun leven dat morele steun hen kan gestolen worden want "ze moeten al de hele week luisteren naar die pippo's".... (glimlach).
Nonno is tegenwoordig te moe om nog twee uur in een vreemde zaal te gaan zitten. We weten dat en hopen gewoon stil dat hij ooit opnieuw niet te moe zal worden....
Luisteren, kijken, mee-mimieken en klappen deden we vanavond. Tot het gaatje, tot de winnaars werden bekend gemaakt.
In het derde leerjaar is de laureate Eva..... pauze.....(familienaam).
Er bleken twee Eva's in het derde leerjaar te zitten. Tante Nanna wist dat niet en begreep bijgevolg niet waarom petekindje niet meteen begon te glunderen toen ze haar voornaam hoorde. Na de familienaam wisten we wel zeker dat petekindje het maar wéér had gepresteerd.
Hartjehuppel, hopladijee.... het kind had het verdiend... vinden wij, onpartijdigen :)
Ze heeft veel bijgeleerd sinds vorig jaar. Van haar wegstervend stemmetje was nix meer te bespeuren. Ze had veel geoefend en ze werd ervoor beloond.
Waren er geen betere kindjes in haar jaar? Geen idee. Ik ben bevooroordeeld.
IK vind dat petekind de prijs mocht krijgen.
Gewóón omdat petekind verdomde stenen kloten aan haar jonge lijf heeft. En DAT alleen verdient een prijs, nah!
Geen foto's vandaag. Alles te herkenbaar.
Gelooft u me maar, ze glunderde.
En tante Nanna (en zij niet alléén) glunderde mee.
Olé!
Toen won ze, in haar leeftijdsgroep.
Dat ze NIET de algemene grooote prijs won, was destijds een hele teleurstelling voor haar.... mijn petekind.
Dit jaar zou ze opnieuw meedoen.
De hele familie had haar "voorbereid" op een mogelijke ontgoocheling.
"Je kan niet ieder jaar winnen, eh meisje, dat weet je toch?"
Een beetje bang waren we dat ze éven - zoniet méér - ontgoocheld zou zijn als het jaar voordien.
"Meedoen is het belangrijkste. Niet iedereen heeft de moed om voor een groot publiek te staan en een gedichtje voor te dragen. Jij doet wat vele anderen niet eens zouden durven proberen".
(Klaar)Stomen stomen stomen... psychologisch misschien niet helemaal juist maar we wilden haar behoeden voor een mega-teleurstelling.
Mijn petekindje is m'n grote inspiratie, u weet dat.
Ze doet het met wat ze heeft... and thén some.
Het heeft me meer dan eens heus beschaamd gemaakt om m'n eigen getreur om - in wezen kleine - tegenslagen.
Een vriendin zei me vandaag "In het leven zijn we allemaal leerlingen en leraars"... en ze heeft gelijk.
M'n petekindje weet het niet, maar zij is één van m'n leraars....
Ik moet dat leren onthouden.
Maar terug naar de kern van de zaak... de gedichtenvoordracht.
We waren weer opgedaagd met (bijna) de hele familie. Supporteren.
Haar broers zitten in een stadium in hun leven dat morele steun hen kan gestolen worden want "ze moeten al de hele week luisteren naar die pippo's".... (glimlach).
Nonno is tegenwoordig te moe om nog twee uur in een vreemde zaal te gaan zitten. We weten dat en hopen gewoon stil dat hij ooit opnieuw niet te moe zal worden....
Luisteren, kijken, mee-mimieken en klappen deden we vanavond. Tot het gaatje, tot de winnaars werden bekend gemaakt.
In het derde leerjaar is de laureate Eva..... pauze.....(familienaam).
Er bleken twee Eva's in het derde leerjaar te zitten. Tante Nanna wist dat niet en begreep bijgevolg niet waarom petekindje niet meteen begon te glunderen toen ze haar voornaam hoorde. Na de familienaam wisten we wel zeker dat petekindje het maar wéér had gepresteerd.
Hartjehuppel, hopladijee.... het kind had het verdiend... vinden wij, onpartijdigen :)
Ze heeft veel bijgeleerd sinds vorig jaar. Van haar wegstervend stemmetje was nix meer te bespeuren. Ze had veel geoefend en ze werd ervoor beloond.
Waren er geen betere kindjes in haar jaar? Geen idee. Ik ben bevooroordeeld.
IK vind dat petekind de prijs mocht krijgen.
Gewóón omdat petekind verdomde stenen kloten aan haar jonge lijf heeft. En DAT alleen verdient een prijs, nah!
Geen foto's vandaag. Alles te herkenbaar.
Gelooft u me maar, ze glunderde.
En tante Nanna (en zij niet alléén) glunderde mee.
Olé!
The proof is in the pudding
Zeveren over Lente. Het zal nog wel even duren.
Mijn kikker, Mijn stoep :)
- weten dat het vandaag maar 14 graden zal worden en pertinent zeker weten dat het warmer aanvoelt
- de vogels die blijven fluiten, zelfs nà zonsondergang
- de geur van natgeregend straatstof
- de eerste kikker op m'n stoep. DAT, zonder twijfel, is LENTE.
En meteen (mijn oud-wetenschappersego steekt even de kop op) het bewijs dat die beesten toegeven aan hun voortplantingsdrang vanaf 13°C, want dàt is precies de temperatuur die m'n auto aangaf vlak voor de ontmoeting met m'n amfibie :)
Mijn kikker, Mijn stoep :)
donderdag 18 maart 2010
De lente is in 't land
Bewijs:
Intussen kruipt de vlieg nog steeds op m'n scherm...
Ook anderen lijken te genieten van die eerste kriebels.
Anderen blijven dan weer hangen in vertwijfeling. Is het lente of is het dat niet?
Doe ik iets of doe ik het niet?
Olijf wil gewoon luisteren, kijken en afwachten.
Verwacht niets en hoop op het beste, zo denk ik erover.
Oefen in het laten zijn van alles en iedereen zoals hij/zij/het is...
En intussen kruipt de lente stillekes aan binnen.
Ik VERWACHT geen zon, maar ik HOOP wel dat die er komt
:)
- ijskreemkar klingelt door de straat
- avondzon op weg naar huis geeft een eerste gevoel van lenteluiheid
- tijdschriftje lezen buiten tijdens de middagpauze
- eerste vlieg op m'n computerscherm....
Intussen kruipt de vlieg nog steeds op m'n scherm...
Ook anderen lijken te genieten van die eerste kriebels.
Anderen blijven dan weer hangen in vertwijfeling. Is het lente of is het dat niet?
Doe ik iets of doe ik het niet?
Olijf wil gewoon luisteren, kijken en afwachten.
Verwacht niets en hoop op het beste, zo denk ik erover.
Oefen in het laten zijn van alles en iedereen zoals hij/zij/het is...
En intussen kruipt de lente stillekes aan binnen.
Ik VERWACHT geen zon, maar ik HOOP wel dat die er komt
:)
Ontroerd
Olijf wordt oud potverdorie.
Kleine dingetjes brengen me direct in een staat van ontroering :)
Zo verneem ik dat m'n afwezigheid op msn reden tot ongerustheid kan veroorzaken. Ik vind dat lief...
Een telefoontje in de namiddag blijkt "speciaal voor mij bestemd". M'n collega van de andere werkplek zocht me, zegt ie. En prompt hoor ik een boel stemmen weergalmen in de hoorn: "Happy Birthday toeeee joeeeee, Happy Birthday tooeeee joeeeee.."
M'n ogen schieten vol.
Die mensen gaan me morgen zien. Ze hadden net zo goed kunnen wachten, maar ze wilden bellen.
Kijk. Ik word daar warm van.
Eind, meer wil ik daar niet over kwijt :)
Kleine dingetjes brengen me direct in een staat van ontroering :)
Zo verneem ik dat m'n afwezigheid op msn reden tot ongerustheid kan veroorzaken. Ik vind dat lief...
Een telefoontje in de namiddag blijkt "speciaal voor mij bestemd". M'n collega van de andere werkplek zocht me, zegt ie. En prompt hoor ik een boel stemmen weergalmen in de hoorn: "Happy Birthday toeeee joeeeee, Happy Birthday tooeeee joeeeee.."
M'n ogen schieten vol.
Die mensen gaan me morgen zien. Ze hadden net zo goed kunnen wachten, maar ze wilden bellen.
Kijk. Ik word daar warm van.
Eind, meer wil ik daar niet over kwijt :)
woensdag 17 maart 2010
't moet snel gaan
De tijd vliegt.
Nog niet zo lang geleden hoopte ik op een goed gevulde maand.
Door allerlei (gewone én bizarre) omstandigheden heb ik tot nu toe gekregen wat ik vroeg.
Met het gevolg dat de tijd zodanig vloog dat ik amper merkte dat die 44 akelig dichtbij kwam.
Vandaag is ze er.
Bloemen noch kransen graag :)
Voor vandaag had ik sowieso vrijaf gepland en voor de goeie maat deed ik gisteren er maar bij. Vrij.
Vandaag is er geen tijd voor een taartje. Gisteren deed ik het ook zonder taart maar wel in gezelschap dat me bekoort.
Een wandelingetje door Antwerpen, een rustig etentje en een combinatie van bizarre vermoeidheid met een apérootje maakten dat ik bij tijd en wijlen onverklaarbaar melancholisch werd. Het voelen naderen van de wissel der jaren zal er ook wel voor iets tussen gezeten hebben, wie zal het zeggen?
Deze namiddag was gewijd aan de tuin. Alle dode plantenmateriaal heb ik verwijderd. In sneltempo, want vanavond staat er weer een dansles op het programma.
De tuin is dus nog niet pico bello maar wel al stukkkkkken schoner dan voorheen en meer moet dat voor nu niet zijn.
Tijdens het snoeien doet een mens aan wat zelfreflectie (deze mens toch) waardoor de tuinopruim meteen symbool ging staan voor een innerlijk gevoel van schoonmaak.
Een beetje verleden mee de groene tuinzak in gesmeten en tegelijk wachten op bloemetjes in m'n toekomst. Ze komen, ik voel het. Waar, wanneer en in welke hoedanigheid, ... dat zal zich wel uitwijzen.
Ik zie wel.
Vandaag was goed. Rustig. Sereen.
Hoe noem je dat? Gewoon Zijn en nix overhaasten. Vandaag was vandaag. Morgen is een andere dag :)
Olijf voelt de Lente in haar lijf en wacht nu met een béétje ongeduld op het zomeruur. Nog een tiental daagjes, peeps. Tel mee af, ok?
In tussentijd hou ik m'n vingers gekruist voor Nadia die wacht op nieuws omtrent haar nieuwe job. Iedere dag gaat er een kaarsje aan voor haar tot we weten DAT ze de job heeft :)
Nog niet zo lang geleden hoopte ik op een goed gevulde maand.
Door allerlei (gewone én bizarre) omstandigheden heb ik tot nu toe gekregen wat ik vroeg.
Met het gevolg dat de tijd zodanig vloog dat ik amper merkte dat die 44 akelig dichtbij kwam.
Vandaag is ze er.
Bloemen noch kransen graag :)
Voor vandaag had ik sowieso vrijaf gepland en voor de goeie maat deed ik gisteren er maar bij. Vrij.
Vandaag is er geen tijd voor een taartje. Gisteren deed ik het ook zonder taart maar wel in gezelschap dat me bekoort.
Een wandelingetje door Antwerpen, een rustig etentje en een combinatie van bizarre vermoeidheid met een apérootje maakten dat ik bij tijd en wijlen onverklaarbaar melancholisch werd. Het voelen naderen van de wissel der jaren zal er ook wel voor iets tussen gezeten hebben, wie zal het zeggen?
Deze namiddag was gewijd aan de tuin. Alle dode plantenmateriaal heb ik verwijderd. In sneltempo, want vanavond staat er weer een dansles op het programma.
De tuin is dus nog niet pico bello maar wel al stukkkkkken schoner dan voorheen en meer moet dat voor nu niet zijn.
Tijdens het snoeien doet een mens aan wat zelfreflectie (deze mens toch) waardoor de tuinopruim meteen symbool ging staan voor een innerlijk gevoel van schoonmaak.
Een beetje verleden mee de groene tuinzak in gesmeten en tegelijk wachten op bloemetjes in m'n toekomst. Ze komen, ik voel het. Waar, wanneer en in welke hoedanigheid, ... dat zal zich wel uitwijzen.
Ik zie wel.
Vandaag was goed. Rustig. Sereen.
Hoe noem je dat? Gewoon Zijn en nix overhaasten. Vandaag was vandaag. Morgen is een andere dag :)
Olijf voelt de Lente in haar lijf en wacht nu met een béétje ongeduld op het zomeruur. Nog een tiental daagjes, peeps. Tel mee af, ok?
In tussentijd hou ik m'n vingers gekruist voor Nadia die wacht op nieuws omtrent haar nieuwe job. Iedere dag gaat er een kaarsje aan voor haar tot we weten DAT ze de job heeft :)
maandag 15 maart 2010
Achterstevoren Binnenstebuiten
Doe het eens op z'n Olijf's.... gewóón andersom.
Niet noodzakelijk een goed idee, u weze gewaarschuwd.
Maar soms wel leuk :)
Ziehier een blogje over een vrouw van middelbare leeftijd in een half afgewerkt huis.
Vanmorgen blogde ik over mijn huiselijke to do's.
Zo is daar de keuken, die niet fatsoenlijk kan geïnstalleerd worden vooraleer het raam in de voorgevel aangepast is.
Tja, geduld. Een ramenman te pakken krijgen die voor een "klein jobke" tijd wil maken, is niet altijd simpel. Bovendien moet je zo'n aannemer te lijf gaan met de nodige kennis van zaken of ze draaien je een raam in de nek waar je nadien spijt van hebt.
Ahum...
Nieuwe ramen zijn nog niet besteld, keuken dus ook niet.
Hoewel Ikea deze maand weer een niet te versmaden aanbodje lanceerde waarbij je zo'n 500 euro profijt kan doen. Olijf zal dus nog uit haar pijp mogen komen om hier tijdig op in te spelen.
Ik recapituleer: geen ramen, geen keuken.
Tot hiertoe alles nog duidelijk geloof ik.
Deze namiddag was gewijd aan een koelkastenjacht.
De jacht ging door familiale omstandigheden laat open, maar Olijf reed op de lange duur tóch richting elektrozaak.
Vandenborre al eens bezocht, dus die kon ik lekker links laten liggen vandaag.
Krëfel was de volgende concurrent.
Ter plaatse wapende ik me met pen en papier en schreef wat dingetjes op. Ik wil graag BEWUST kopen als het effe kan. De beslissing zou dus niet noodzakelijk vandaag vallen, zoveel wist ik bij m'n vertrek al.
Wat ik bij m'n vertrek óók wist, was dat ik een snood plan had.
Tien jaar geilen vond ik genoeg.
Tien jaar.... op een breed kookfornuis in inox.
Krëfel speelde in op m'n wens. Een prachtig uitziend ding had deze week m'n aandacht al getrokken. Een De Longhi alstublieft. Met m'n Italiaanse wortels liet het toestel me niet koud.
En de elektrozaak deed er zomaar even 200 euro van àf voor de gelegenheid.
Voor snelle beslissers, want eind deze week loopt de promo af.
Olijf trok met haar onnozel voornemen naar de winkel en hakte daar ter plaatse de knoop door.
Kopen dat fornuis!
En LEUTIG dat dat was!
Al was het maar omdat het verkoopstertje me "toevertrouwde" dat ze dat toestel ook zo graag zou kopen. En het dient gezegd: het was een ui-terst vriendelijk madammeke.
Ze leek me erg oprecht (niet omdat ze op "mijn" oven kwijlde), stond me bij met kennis van zaken en gaf me bij alle vragen een rechttoe rechtaan antwoord. Geen franjes, geen slinkse verkoopspraatjes. Gewoon de zaken zoals zij erover dacht.
Het kàn zijn dat dàt haar geheime verkoopstruuc is, zover ben ik ook mee... Maar ze deed het zó goed dat Olijf al verkocht was aan de verkoopster... kén je nagaan ;)
Allez bon.
Resultaat... Geen ramen, geen keuken, geen koelkast. Wél een superdeluxe extrabreed gasfornuis...
Doe het eens andersom en achterstevoren, why don't you?
Volgende week maandag wordt het geleverd. Kijk es aan... dan móet ik wel gaan koken en bakken en grillen en kip-aant-spitten...
Op weg naar huis sprong ik nog snel een andere elektrozaak binnen. Kwestie van m'n marktonderzoek te vervolledigen.
En wat bleek?
De keuze aldaar is niet bijzonder groot en de verkoper - nog steeds dezelfde als toen ik nog in een kinderwagen zat - is een slijmbal. MAARRRR. Ze hadden één koelkast die exact hetzelfde was als die in de Krëfel... alleen 120 euro goedkoper...
Olijf gaat dus nog heel even nadenken, want 120 euro zijn 120 euro...
Schluss.
I present you... my future cooker :)
(een kinderhand is gauw gevuld eh...)
Kwijlen is nog toegestaan tot volgende week maandag. Daarna houd ik het graag proper ;)
Niet noodzakelijk een goed idee, u weze gewaarschuwd.
Maar soms wel leuk :)
Ziehier een blogje over een vrouw van middelbare leeftijd in een half afgewerkt huis.
Vanmorgen blogde ik over mijn huiselijke to do's.
Zo is daar de keuken, die niet fatsoenlijk kan geïnstalleerd worden vooraleer het raam in de voorgevel aangepast is.
Tja, geduld. Een ramenman te pakken krijgen die voor een "klein jobke" tijd wil maken, is niet altijd simpel. Bovendien moet je zo'n aannemer te lijf gaan met de nodige kennis van zaken of ze draaien je een raam in de nek waar je nadien spijt van hebt.
Ahum...
Nieuwe ramen zijn nog niet besteld, keuken dus ook niet.
Hoewel Ikea deze maand weer een niet te versmaden aanbodje lanceerde waarbij je zo'n 500 euro profijt kan doen. Olijf zal dus nog uit haar pijp mogen komen om hier tijdig op in te spelen.
Ik recapituleer: geen ramen, geen keuken.
Tot hiertoe alles nog duidelijk geloof ik.
Deze namiddag was gewijd aan een koelkastenjacht.
De jacht ging door familiale omstandigheden laat open, maar Olijf reed op de lange duur tóch richting elektrozaak.
Vandenborre al eens bezocht, dus die kon ik lekker links laten liggen vandaag.
Krëfel was de volgende concurrent.
Ter plaatse wapende ik me met pen en papier en schreef wat dingetjes op. Ik wil graag BEWUST kopen als het effe kan. De beslissing zou dus niet noodzakelijk vandaag vallen, zoveel wist ik bij m'n vertrek al.
Wat ik bij m'n vertrek óók wist, was dat ik een snood plan had.
Tien jaar geilen vond ik genoeg.
Tien jaar.... op een breed kookfornuis in inox.
Krëfel speelde in op m'n wens. Een prachtig uitziend ding had deze week m'n aandacht al getrokken. Een De Longhi alstublieft. Met m'n Italiaanse wortels liet het toestel me niet koud.
En de elektrozaak deed er zomaar even 200 euro van àf voor de gelegenheid.
Voor snelle beslissers, want eind deze week loopt de promo af.
Olijf trok met haar onnozel voornemen naar de winkel en hakte daar ter plaatse de knoop door.
Kopen dat fornuis!
En LEUTIG dat dat was!
Al was het maar omdat het verkoopstertje me "toevertrouwde" dat ze dat toestel ook zo graag zou kopen. En het dient gezegd: het was een ui-terst vriendelijk madammeke.
Ze leek me erg oprecht (niet omdat ze op "mijn" oven kwijlde), stond me bij met kennis van zaken en gaf me bij alle vragen een rechttoe rechtaan antwoord. Geen franjes, geen slinkse verkoopspraatjes. Gewoon de zaken zoals zij erover dacht.
Het kàn zijn dat dàt haar geheime verkoopstruuc is, zover ben ik ook mee... Maar ze deed het zó goed dat Olijf al verkocht was aan de verkoopster... kén je nagaan ;)
Allez bon.
Resultaat... Geen ramen, geen keuken, geen koelkast. Wél een superdeluxe extrabreed gasfornuis...
Doe het eens andersom en achterstevoren, why don't you?
Volgende week maandag wordt het geleverd. Kijk es aan... dan móet ik wel gaan koken en bakken en grillen en kip-aant-spitten...
Op weg naar huis sprong ik nog snel een andere elektrozaak binnen. Kwestie van m'n marktonderzoek te vervolledigen.
En wat bleek?
De keuze aldaar is niet bijzonder groot en de verkoper - nog steeds dezelfde als toen ik nog in een kinderwagen zat - is een slijmbal. MAARRRR. Ze hadden één koelkast die exact hetzelfde was als die in de Krëfel... alleen 120 euro goedkoper...
Olijf gaat dus nog heel even nadenken, want 120 euro zijn 120 euro...
Schluss.
I present you... my future cooker :)
(een kinderhand is gauw gevuld eh...)
Kwijlen is nog toegestaan tot volgende week maandag. Daarna houd ik het graag proper ;)
Newsflash!
Net gehoord op de radio.
Vanaf morgen lichtjes beterend weer.
Woensdag ZON met enkele wolkjes. Een graad of 14-15!
Donderdag halen we misschien de 17 graden, stel je voor!
Olijf is thuis tot en met woensdag... dat kan dus niet meer stuk.
JEEEEEEEEEEEJ !!!!
Er zijn kosten aan
yep yep yep... geld gaat MOETEN rollen. Olijf heeft nog weinig keus.
Nu, in een huis als het mijne is dat niet abnormaal. Heb het destijds "betrokken" in onafgewerkte toestand, intussen al een jaar of acht geleden. Dat had zijn redenen. Geldgebrek na niet onaanzienlijke verbouwing was daar één van.
Het ding met het betrekken van een onafgewerkt huis, is dat je het op den duur niet meer ziet (of dat met een misschien psychologisch te verklaren gemak gaat negeren).
Hoe dan ook, er dient nog wat te gebeuren.
Het meeste stel je uit tot de zin terugkeert.
En de zin is teruggekeerd of is daarmee bezig.
Ook de geldkas is intussen weer wat aangezuiverd, dus er moet één en ander kunnen.
Soms helpt het lot een handje.... hoewel "helpen" een eufemisme is in dit geval.
U kent m'n gebrekkige apparaten inmiddels al.
De koelkast blijft schreeuwen om aandacht. Olijf kan er niet meer omheen.
Wanneer je dorstig hunkert naar een glaasje prik en de prik wil niet meer uit de fles komen wegens bevroren... dan weet je dat het tijd is. Tijd voor een nieuw model.
A++ als het effe kan, want we willen ook nog denken aan het milieu.
De portemonnee zal meedenken.
Zo maakte Olijf vorige week bij Vanden Borre de volgende hoofdrekensom.
Als het verschil in jaarlijks verbruik tussen A++ en A+ niet meer dan 12 euro bedraagt maar de aankoopprijs 240 euro scheelt tussen het superzuinige en het medio-zuinige toestel.... dan duurt het 20 jaar vooraleer ik het aankoopverschil heb goedgemaakt.
Knoop ik bijkomend in m'n oren wat de gladde verkoper me zegt "na 10 jaar is het tijd om je koelkast te vervangen want dan beginnen ze energie te verslinden" (niet dat hij me wat in de nek wil draaien hoor, ooooooh neeee :)).... tja, dan kom ik tot de slotsom dat ik 120 euro zou hebben weggesmeten aan dat A++ ding. ... Juist toch?
De eventuele aankoop zal dus een gulden middenweg worden tussen milieu en money.
Zoveel weet ik al.
Nu nog gaan shoppen naar een frigidaire...
Wat staat er verder nog op de lijst?
Niet mijn bedoeling eigenlijk.
Het werd eens tijd voor een lijstje, vond ik zo.
En vermits m'n wens tot een goedgevulde Maartmaand hier verscheen en miraculeus bewaarheid werd, leek het me bijna logisch om verder te gaan op dat élan en nog maar eens wat wensen concreet te formuleren. Je weet maar nooit.... :)
Kwaad kan het zéker niet.... lijkt me.... toch?
Stel dat een aantrekkelijke single heer met ongelimiteerd budget op deze blog terechtkomt.... graptje hoor! Olijf dopt haar financiële boontjes wel alleen ;)
Vandaag beginnen we met de koelkast! Vooruit met de geit!
Nu, in een huis als het mijne is dat niet abnormaal. Heb het destijds "betrokken" in onafgewerkte toestand, intussen al een jaar of acht geleden. Dat had zijn redenen. Geldgebrek na niet onaanzienlijke verbouwing was daar één van.
Het ding met het betrekken van een onafgewerkt huis, is dat je het op den duur niet meer ziet (of dat met een misschien psychologisch te verklaren gemak gaat negeren).
Hoe dan ook, er dient nog wat te gebeuren.
Het meeste stel je uit tot de zin terugkeert.
En de zin is teruggekeerd of is daarmee bezig.
Ook de geldkas is intussen weer wat aangezuiverd, dus er moet één en ander kunnen.
Soms helpt het lot een handje.... hoewel "helpen" een eufemisme is in dit geval.
U kent m'n gebrekkige apparaten inmiddels al.
De koelkast blijft schreeuwen om aandacht. Olijf kan er niet meer omheen.
Wanneer je dorstig hunkert naar een glaasje prik en de prik wil niet meer uit de fles komen wegens bevroren... dan weet je dat het tijd is. Tijd voor een nieuw model.
A++ als het effe kan, want we willen ook nog denken aan het milieu.
De portemonnee zal meedenken.
Zo maakte Olijf vorige week bij Vanden Borre de volgende hoofdrekensom.
Als het verschil in jaarlijks verbruik tussen A++ en A+ niet meer dan 12 euro bedraagt maar de aankoopprijs 240 euro scheelt tussen het superzuinige en het medio-zuinige toestel.... dan duurt het 20 jaar vooraleer ik het aankoopverschil heb goedgemaakt.
Knoop ik bijkomend in m'n oren wat de gladde verkoper me zegt "na 10 jaar is het tijd om je koelkast te vervangen want dan beginnen ze energie te verslinden" (niet dat hij me wat in de nek wil draaien hoor, ooooooh neeee :)).... tja, dan kom ik tot de slotsom dat ik 120 euro zou hebben weggesmeten aan dat A++ ding. ... Juist toch?
De eventuele aankoop zal dus een gulden middenweg worden tussen milieu en money.
Zoveel weet ik al.
Nu nog gaan shoppen naar een frigidaire...
Wat staat er verder nog op de lijst?
- Nieuwe ramen in de voorgevel: conditio sine qua non om een nieuwe keuken te kunnen plaatsen (een praktisch probleem waarmee ik u verder niet ga vervelen)
- Nieuwe keuken dus, inclusief toestellen. Knap gasfornuis al in het vizier. Tijd om eens een droompje te realiseren. Ook dampkap mag niet ontbreken, een goeie, eentje die zuigt :)
- Nieuwe trap. Ideeën te over. Beslissingen daarentegen.....
- Enkele definitieve deuren op strategische plaatsen (zoals daar zijn: toilet en badkamer... toch fijn als de privacy daar gegarandeerd is, vind ik)
- Schuur- en verfwerken doorheen het hele huis, uit te voeren door ondergetekende, waardoor alvast de werkuren worden uitgespaard
- Nieuw woonkamer-meubilair. De zetels, dat weet u wellicht, zijn al meer dan een jaar een feit. Nu de rest nog, om mooi in het gareel te lopen met de rest van de Belgische bevolking. Olijf's eclectische stijl wordt niet door iedereen gesmaakt en kan dat tot op zeker hoogte begrijpen
- Tuin aanleggen. Indien mogelijk ook weer door Yours Truly. Een tuinarchitect met bijhorend werkvolk staat niet echt op m'n budgettering, tenzij ik er eentje zou winnen in één of ander obscuur loterij-ding... wie weet....
(gedachtenflash: voor "Help, mijn man is een klusser" komt Olijf niet in aanmerking wegens gebrek aan.... juist ja :)) - Als ik zonder schroom even ongebreideld doordroom, komt er ook een warm bubbelding in m'n tuin te staan. Héérlijk in de winter als het vriest of regent... echt :)
- Nieuwe slaapkamer, met breder bed? Eén meter veertig is tegenwoordig klein, heb ik in het verleden ondervonden. Hoe ik dat ondervond, laat ik in het midden... letterlijk :)
Niet mijn bedoeling eigenlijk.
Het werd eens tijd voor een lijstje, vond ik zo.
En vermits m'n wens tot een goedgevulde Maartmaand hier verscheen en miraculeus bewaarheid werd, leek het me bijna logisch om verder te gaan op dat élan en nog maar eens wat wensen concreet te formuleren. Je weet maar nooit.... :)
Kwaad kan het zéker niet.... lijkt me.... toch?
Stel dat een aantrekkelijke single heer met ongelimiteerd budget op deze blog terechtkomt.... graptje hoor! Olijf dopt haar financiële boontjes wel alleen ;)
Vandaag beginnen we met de koelkast! Vooruit met de geit!
zondag 14 maart 2010
Foutjeeeeuuuuh !
"ZOMER!!!", denk ik afgelopen vrijdag, wanneer ik een blik werp op de buitentemperatuur volgens de boordcomputer van m'n wagen.
Het was me opgevallen, bij het naar huis rijden, dat m'n warme winterjas me te warm leek.
Een mens wordt dan al eens nieuwsgierig en kijkt naar de BC om de eigen gevoelsmatige gewaarwording empirisch vast te stellen. Een thermometer kan dat beter dan de doorsnee-mensenhuid, niewaar?
Edoch... 26,5° C leek me toch wat overdreven...
Foutje dus.
Alweer een toestel dat me in de steek gaat laten? Het kan erbij hoor, na de waterwarmer, ijskast en microgolfoven...
Eens thuis wou ik het even op de foto vastleggen. Na stilstand begon de temperatuur snel te dalen, hetgeen me doet vermoeden dat de motortemperatuur had meegespeeld in de zomerse waarden...
Intussen blijkt het euvel min of meer opgelost. Op zaterdagochtend na heb ik geen rare waarden meer gezien. Vanochtend zelfs even onder de auto gelegen om te constateren dat het loshangende draadje dat ik al een poos had zien bengelen, niets meer en niets minder is dan de voeler van de thermometer.... Dat ding hangt sinds vandaag terug vast, hoewel eerder provisoir.
Hieronder het bewijs van mijn misvatting.
Intussen wacht ik geduldig op de dag dat de gemeten waarden écht zijn. De dikke winterjas zal dan voor enkele maanden opgehangen worden op zolder.... vér uit m'n zicht :)
Het was me opgevallen, bij het naar huis rijden, dat m'n warme winterjas me te warm leek.
Een mens wordt dan al eens nieuwsgierig en kijkt naar de BC om de eigen gevoelsmatige gewaarwording empirisch vast te stellen. Een thermometer kan dat beter dan de doorsnee-mensenhuid, niewaar?
Edoch... 26,5° C leek me toch wat overdreven...
Foutje dus.
Alweer een toestel dat me in de steek gaat laten? Het kan erbij hoor, na de waterwarmer, ijskast en microgolfoven...
Eens thuis wou ik het even op de foto vastleggen. Na stilstand begon de temperatuur snel te dalen, hetgeen me doet vermoeden dat de motortemperatuur had meegespeeld in de zomerse waarden...
Intussen blijkt het euvel min of meer opgelost. Op zaterdagochtend na heb ik geen rare waarden meer gezien. Vanochtend zelfs even onder de auto gelegen om te constateren dat het loshangende draadje dat ik al een poos had zien bengelen, niets meer en niets minder is dan de voeler van de thermometer.... Dat ding hangt sinds vandaag terug vast, hoewel eerder provisoir.
Hieronder het bewijs van mijn misvatting.
Intussen wacht ik geduldig op de dag dat de gemeten waarden écht zijn. De dikke winterjas zal dan voor enkele maanden opgehangen worden op zolder.... vér uit m'n zicht :)
vrijdag 12 maart 2010
beetje lui vandaag
Olijf wíl wel schrijven maar is een beetje moe.
Er zit zelfs een kort blogje in de pijplijn waar - behalve download van een foto - erg weinig werk aan is.
Maar ik ben lui vandaag. Die foto van het apparasie halen is me teveel :)
Geduld dus.
Maar kijk es aan wat een sjanse... ik ontvang een mail.
Van het soort waarvan je denkt "hopelijk haal ik nu geen virus binnen".
Maar het is des menschen om tóch te gaan kijken, ondanks het mogelijk onheil dat boven je hoofd gaat hangen....
Ziehier de ongecensureerde versie van een dikke miskoop.
Hello!
First of all let me to let you know who I am myself. My name is Natasha and I am from Russia. I am 26 year old. I am kind-hearted, open-minded, loving, tender, intelligent, respectful, with a sence of humour. And I hope my e-mail did not bother you.
I want you to know this is not a junk or some message. I am real women who has one purpose. WhatI want is to find a person who will understand me, who will like me for who I am. I look for a friend, my soulmate, and my future partner. I want to love and be loved as I am very tired to be lonely.
The internet dating is and new to me and I have never done it before. I was at the internetcentre and somehow I visited worldwidesite *** (dit hoeft u niet te weten ;)), and I decided to send you an email by means of some virtual programm. The manager who works there helped me as well. As you already know my name - Natalya and I live in Russia. My family is not big and I live now with my mother and I am lonely without my mate. I am also attaching you my photo for you to know how I look like. I hope you are interested in making new friends and will reply me to this e-mail. If you are, please send me an email:natashik2011\AT\optimaltelekom24\DOT\com. Waiting for your fast answer. Good luck Your new friend Natasha
Ik prijs me gelukkig om een heleboel redenen.
En vandaag doet Olijf, vervuld van zoveel liefde en warmte uit het kille RRRRRRussia, iets wat ze nog nooit gedaan heeft: ze plaatst de foto van de lieftallige, onschuldige, nietsvermoedende Natasha/Natalya ONLINE.
Ze moest gvd maar beter weten dan zo'n kl*temail naar een blogger te sturen :)
Serves her right. No bloody mercy.
merkt u het ook? Het is een lange blog geworden en ik ging me niet moeder maken dan ik al was..... :)
Tussen haakjes.... een rondborstige Rrroooesizsje die een monsterplant tussen de vingers houdt... je zou van minder gaan kwijlen....
Er zit zelfs een kort blogje in de pijplijn waar - behalve download van een foto - erg weinig werk aan is.
Maar ik ben lui vandaag. Die foto van het apparasie halen is me teveel :)
Geduld dus.
Maar kijk es aan wat een sjanse... ik ontvang een mail.
Van het soort waarvan je denkt "hopelijk haal ik nu geen virus binnen".
Maar het is des menschen om tóch te gaan kijken, ondanks het mogelijk onheil dat boven je hoofd gaat hangen....
Ziehier de ongecensureerde versie van een dikke miskoop.
Hello!
First of all let me to let you know who I am myself. My name is Natasha and I am from Russia. I am 26 year old. I am kind-hearted, open-minded, loving, tender, intelligent, respectful, with a sence of humour. And I hope my e-mail did not bother you.
I want you to know this is not a junk or some message. I am real women who has one purpose. WhatI want is to find a person who will understand me, who will like me for who I am. I look for a friend, my soulmate, and my future partner. I want to love and be loved as I am very tired to be lonely.
The internet dating is and new to me and I have never done it before. I was at the internetcentre and somehow I visited worldwidesite *** (dit hoeft u niet te weten ;)), and I decided to send you an email by means of some virtual programm. The manager who works there helped me as well. As you already know my name - Natalya and I live in Russia. My family is not big and I live now with my mother and I am lonely without my mate. I am also attaching you my photo for you to know how I look like. I hope you are interested in making new friends and will reply me to this e-mail. If you are, please send me an email:natashik2011\AT\optimaltelekom24\DOT\com. Waiting for your fast answer. Good luck Your new friend Natasha
Ik prijs me gelukkig om een heleboel redenen.
- Ten eerste lijkt het erop dat ik - zonder daar veel moeite voor te doen.... come to think of it.... géén moeite eigenlijk - een nieuwe vriendin heb geronseld. Altijd meegenomen, denk ik zo.
- Ten tweede kan ik éindelijk aan die cursus Russisch beginnen. Véél te lang uitgesteld, vind ik zelf, maar het lijkt me dat ik geen geldig excuus meer heb. 26-year-old Natasha from Russia zal me wel gemotiveerd houden. Wat zeg ik? Natasha is niet één maar meerdere womEn. Het zal je maar overkomen: met je meervoudige persoonlijkheid online komen.
- Ten derde valt me op dat ook Natasha niet verstoken is van het nodige "geluk". Komt ze zomaar een internetcenter binnengestuikeld (in dikke pelsen frak en bijpassende berenmuts, neem ik aan, vermits ook wij hier in België - goed op weg in de weerkundige lente - nog steeds afzien van die kille oostenwinden) en de vriendelijke meneer stelt haar spontaan ende stante pede voor haar te helpen om zichzelf - ondanks totààl geen ervaring in de internetdatingwereld - even wereldkundig te maken met een digitale foto die ze toevàllig ( op SD-kaart of USB-stick?) op zak had. Het zal je maar overkomen, zoveel onbaatzuchtige gedienstigheid.
- Het zal een taalkwestie zijn, neem ik aan, als Natasha (of haar vriendelijke begeleider) denkt dat Olive een herennnaam is (en op site *** staat een foto, tussen haakskes.... hetgeen me doet denken dat ik dringend m'n testosterongehalte moet laten nakijken)... Lichtjes de bal misgeslagen... OF Natasha (ik spreek het intussen al uit met een opvallend Roessisje tongval) is van het llllljesbiesje tiepje...
- De liefde is nog zo pril en Natasha ziet in mij al een "mate". Ik wil hier even duidelijk zijn. Ik ga ervan uit dat ze "mate" niet op z'n Australisch bedoelt, maar eerder op z'n 'David Attenborough's".... (the spider carefully approaches it 's mate.... after copulation he's most certainly to be decapitated by the female....)... even denken of ik daar gelukkig mee ben :)
- Plots wordt m'n enthousiasme gedempt door een inconsistentie. Natasha is plots Natalya geworden. Zou het kunnen dat de dame me beliegt???? ..... Effe denken......Naaaaahhhhhh
- En dan, de mooie klap op de vuurpijl. Ze wacht (bijna hunkerend, lees ik tussen de lijnen) op een snel antwoord van haar nieuwe vriend. I'm touched. Echt. Het roert me. Ik ga terstond antwoorden........... NOT!
- Sta me toe de taalfouten eens NIET uit de mail te lichten. U ziet ze net zo goed als ik :)
En vandaag doet Olijf, vervuld van zoveel liefde en warmte uit het kille RRRRRRussia, iets wat ze nog nooit gedaan heeft: ze plaatst de foto van de lieftallige, onschuldige, nietsvermoedende Natasha/Natalya ONLINE.
Ze moest gvd maar beter weten dan zo'n kl*temail naar een blogger te sturen :)
Serves her right. No bloody mercy.
merkt u het ook? Het is een lange blog geworden en ik ging me niet moeder maken dan ik al was..... :)Tussen haakjes.... een rondborstige Rrroooesizsje die een monsterplant tussen de vingers houdt... je zou van minder gaan kwijlen....
donderdag 11 maart 2010
En, Olijf, Wat hebben we geleerd deze week?
- Dat je beter kan wachten tot de Grote Baas, die zelden of nooit op een vergadering verschijnt, éérst aankondigt dat hij er ook déze keer niet bij zal zijn, vooraleer je zélf je mond opent om te zeggen dat je eigenlijk die dag niet op de vergadering aanwezig zal zijn omdat je voor je verjaardag vrijaf had gepland... Toch: resultaat = vergadering verplaatst zonder al te veel gedoe.
- Dat je laptop, die al jaren sukkelt met een onstabiel scherm, ook plots kan uitvallen... door de netvoedingskabel die blijkbaar voor een raar kortcircuit zorgt. Toeval zorgde voor die ontdekking.
- Dat een extern scherm op de laptop pas geactiveerd geraakt nadat je op F8 hebt gedrukt. Collega hielp met dit euvel.
- Dat de afwas doen vlak na het avondmaal voor veel voldoening kan zorgen omdat je dat alvast morgen niet meer hoeft te doen.
- Dat een vermoedelijk bakelieten schaaltje héél héél erg heet wordt in de microgolfoven.
- Dat Vanden Borre, alle reclame ten spijt, vaak wél duurder is dan de concurrentie. Sjans dat ik m'n aankoop nog had uitgesteld.
- Dat de week (en maand) plots heel kort kan lijken als alle dagen en avonden goed gevuld zijn.
- Dat Willy Sommers in "Wat een leven" een oude vent is met een belachelijk jong kapsel en ab-so-luut véél te jonge kinderen (die net zo goed zijn kleinkinderen zouden kunnen zijn)
- Dat "Komen Eten" een programma is dat de mensen opvoedt in het hard kritisch zijn voor elkaar en zonder grenzen klagen en zagen (en dat Olijf niet houdt van zo'n negativisme).
- Dat (en dat weet ik pas sinds enkele seconden) het scherm van de laptop ook uitvalt zonder de zogenaamd storende netvoedingskabel..... het probleem is nog niet opgelost...
- En dat... bijgevolg... Olijf volgende week op de uitgestelde vergadering haar op haar tanden gaat moeten hebben om te vragen om een nieuwe laptop...
woensdag 10 maart 2010
Nog eten
om niet te vergeten: Enoki.
Ook wel gekend als Enokitake, Velvet stem, Velvet shank, Velvet foot, Snow puff mushroom, Golden mushroom, Winter mushroom... wat een mens googelend al niet kan vinden.
Eén naam is van tel, en da's de Latijnse, daar kan je nooit mee missen. Dus voor uw info: Flammulina velutipes.... waarmee meteen de vele verwijzingen naar "velvet" verklaard zijn.
Zag Enoki gisteren in de supermarkt liggen. Was in een multipele groentenbui, hetgeen al lang geleden was.
Aankopen van de dag: spruitjes (nooit Olijf's favoriet geweest, maar gisteren riepen ze me toe) en Enoki, die daar in een wit bescheiden bosje verleidelijk lagen te wezen.
Champignonnetjes hebben me nog nooit teleurgesteld en dan heb ik het geeneens over de halucinogene variant die tot op heden nog nooit m'n pad kruiste.
Olijf likes mushrooms, dus gisteren was een dag voor nieuwigheden.
Helaas geen foto-apparasie bij de hand en 's avonds te gehaast om ze klaar te maken, waardoor de visuele ondersteuning vandaag alweer een internetpluk is.
For your information: Enoki mag je rauw opeten of ten hoogste 5 minuten warm bereiden (koken, wokken, bakken). Snel klaar dus én lekker.
Ik raad ze aan.
Bij deze..... :)
Ook wel gekend als Enokitake, Velvet stem, Velvet shank, Velvet foot, Snow puff mushroom, Golden mushroom, Winter mushroom... wat een mens googelend al niet kan vinden.
Eén naam is van tel, en da's de Latijnse, daar kan je nooit mee missen. Dus voor uw info: Flammulina velutipes.... waarmee meteen de vele verwijzingen naar "velvet" verklaard zijn.
Zag Enoki gisteren in de supermarkt liggen. Was in een multipele groentenbui, hetgeen al lang geleden was.
Aankopen van de dag: spruitjes (nooit Olijf's favoriet geweest, maar gisteren riepen ze me toe) en Enoki, die daar in een wit bescheiden bosje verleidelijk lagen te wezen.
Champignonnetjes hebben me nog nooit teleurgesteld en dan heb ik het geeneens over de halucinogene variant die tot op heden nog nooit m'n pad kruiste.
Olijf likes mushrooms, dus gisteren was een dag voor nieuwigheden.
Helaas geen foto-apparasie bij de hand en 's avonds te gehaast om ze klaar te maken, waardoor de visuele ondersteuning vandaag alweer een internetpluk is.
For your information: Enoki mag je rauw opeten of ten hoogste 5 minuten warm bereiden (koken, wokken, bakken). Snel klaar dus én lekker.
Ik raad ze aan.
Bij deze..... :)
maandag 8 maart 2010
Even weinig tijd
nét zoals ik mezelf had toegewenst.
Druk in de weer met allerleitjes, dansen, opruimen, weggaan, werken, koken, nog wat opruimen...
De Lente zit er in, zelfs al is het nog koud en guur buiten.
Tijd (en zelfs zin) om te bloggen schiet er wat bij in. Geen nood. Ooit keert de winter weer en daarmee weer overvloed aan tijd om de avonden al schrijvend te vullen.
Nu gewoon genieten van iedere dag zoals ie komt.
Koken wanneer ik kook,
dansen wanneer ik dans
en lekker onderuitzakken... wanneer ik lekker onderuit zak :)
Meer wens ik voorlopig niet.
En voor u hetzelfde. Santé :)
Druk in de weer met allerleitjes, dansen, opruimen, weggaan, werken, koken, nog wat opruimen...
De Lente zit er in, zelfs al is het nog koud en guur buiten.
Tijd (en zelfs zin) om te bloggen schiet er wat bij in. Geen nood. Ooit keert de winter weer en daarmee weer overvloed aan tijd om de avonden al schrijvend te vullen.
Nu gewoon genieten van iedere dag zoals ie komt.
Koken wanneer ik kook,
dansen wanneer ik dans
en lekker onderuitzakken... wanneer ik lekker onderuit zak :)
Meer wens ik voorlopig niet.
En voor u hetzelfde. Santé :)
vrijdag 5 maart 2010
Machinerie
Warmwatertoestel begaf het onlangs, maar is intussen gerepareerd.
Microgolfoven knettert.
en ijskast bevriest. IJSKAST, niet de diepvriezer!
Olijf denkt dat de machinegoden haar iets willen duidelijk maken.
Voorlopig kan het me weinig schelen, want mijn maand vult zich stilaan op en da's wat ik me voor de nabije toekomst wenste.
Blijkbaar vergat ik te wensen dat m'n huishoudelijke toestellen het zouden blijven doen. Maar dat wens ik dan voor volgende maand :)
Microgolfoven knettert.
en ijskast bevriest. IJSKAST, niet de diepvriezer!
Olijf denkt dat de machinegoden haar iets willen duidelijk maken.
Voorlopig kan het me weinig schelen, want mijn maand vult zich stilaan op en da's wat ik me voor de nabije toekomst wenste.
Blijkbaar vergat ik te wensen dat m'n huishoudelijke toestellen het zouden blijven doen. Maar dat wens ik dan voor volgende maand :)
donderdag 4 maart 2010
de lente ruiken
Nee, ik ruik hem nog niet de lente.
Da's pas wanneer de geur van pas gemaaid gras m'n reukorgaan streelt. Of het onmiskenbaar aroma van regen die op een stoffige baan is geland...
Dàt zijn mijn lentegeuren.
Maar zién kan je'm wel.
Het zonnetje dat over rijmvelden opkomt 's morgens in de vroegte.
Buren die fervent hun ramen beginnen te lappen.
Tuinarchitecten die bomen en hagen te lijf gaan.
Vrachtwagens die 's morgens voor dag en dauw nieuw meubilair komen leveren in de volgende straat.
Mensen die lachen en opgewekter zijn dan de week voordien.
Mérkelijk meer moto's op de baan.
Licht wanneer je doorrijdt naar het werk en licht wanneer je weer thuis komt.
De eerste botjes aan de bomen die schuchter hun best doen om open te komen.
Een paar uitgemergelde krokusjes in de tuin.
Olijf die haar wagen wast en stofzuigt alsof haar leven ervan afhangt :)
We zullen nog éven moeten wachten op de volle doorbraak van de lente. Vanaf morgen kunnen de buien weer van "winterse aard" zijn.
Maartse buien.... je kent dat wel.
"Het is nog even te fris voor de tijd van het jaar" zegt Frank Deboosere.
Olijf vindt dat niet supererg.
Als de zon maar tijdig zegt "De lente is niet veraf meer".
That's all I need for now.
Kus aan iedereen. Ik kan er weer éven tegen.
Da's pas wanneer de geur van pas gemaaid gras m'n reukorgaan streelt. Of het onmiskenbaar aroma van regen die op een stoffige baan is geland...
Dàt zijn mijn lentegeuren.
Maar zién kan je'm wel.
Het zonnetje dat over rijmvelden opkomt 's morgens in de vroegte.
Buren die fervent hun ramen beginnen te lappen.
Tuinarchitecten die bomen en hagen te lijf gaan.
Vrachtwagens die 's morgens voor dag en dauw nieuw meubilair komen leveren in de volgende straat.
Mensen die lachen en opgewekter zijn dan de week voordien.
Mérkelijk meer moto's op de baan.
Licht wanneer je doorrijdt naar het werk en licht wanneer je weer thuis komt.
De eerste botjes aan de bomen die schuchter hun best doen om open te komen.
Een paar uitgemergelde krokusjes in de tuin.
Olijf die haar wagen wast en stofzuigt alsof haar leven ervan afhangt :)
We zullen nog éven moeten wachten op de volle doorbraak van de lente. Vanaf morgen kunnen de buien weer van "winterse aard" zijn.
Maartse buien.... je kent dat wel.
"Het is nog even te fris voor de tijd van het jaar" zegt Frank Deboosere.
Olijf vindt dat niet supererg.
Als de zon maar tijdig zegt "De lente is niet veraf meer".
That's all I need for now.
Kus aan iedereen. Ik kan er weer éven tegen.
woensdag 3 maart 2010
dit interesseert u niet!
maar het moet er snel even op: Olijf is bevallen van een
flashy gsm!
Om praktische redenen kan ik het ding niet meteen aan een grondig onderzoek onderwerpen, maar m'n geesteskind is toegekomen ;)
Geleerde les:
Eerste telefoontje is al gepleegd om te zien wat de mogelijkheden zijn en het geluid is prima, oef :)
Ander pruts en frutselwerk reserveer ik voor nà de werkuren.
I'm so excited, and I just can't hide it! :) :) :)
ontvangen op 3/3 om 14u21....'t is een viske... gelijk Olijf :)
flashy gsm!
Om praktische redenen kan ik het ding niet meteen aan een grondig onderzoek onderwerpen, maar m'n geesteskind is toegekomen ;)
Geleerde les:
- een bestelling uit ver buitenland kàn dus toekomen (en nog snel ook)
- import- en douanetaxen worden niet vermeld bij aankoop (ook niet ondanks slimme truuc van verkoper om een lagere aankoopprijs te vermelden op de invoice).... en Olijf is nog een dikke 20 euro lichter dan voorzien... maar Olijf maalt er nie om want het IS een prachtig ding!
Eerste telefoontje is al gepleegd om te zien wat de mogelijkheden zijn en het geluid is prima, oef :)
Ander pruts en frutselwerk reserveer ik voor nà de werkuren.
I'm so excited, and I just can't hide it! :) :) :)
ontvangen op 3/3 om 14u21....'t is een viske... gelijk Olijf :)
dinsdag 2 maart 2010
Me Tarzan, You Jane
(titel = copyright van Ils, met dank voor het gebruikrecht :))
Het is geen geheim, Olijf heeft een profiel op een datingsite. U kan niet beweren dat het aan u voorbijging want ik ga ervan uit dat u vorige blogs las.
Afgelopen zondag kreeg ik voor de tweede maal in een maand of zes een mail van een andere site, alwaar je gevraagd wordt een profiel aan te maken.
Tweede keer, goeie keer: Olijf denkt "waarom niet?". In het slechtste geval haal ik daar blogmateriaal uit en tover ik hopelijk een glimlach op eenieders gezicht.
Twee dagen af en toe piepen naar de site heeft me al genoeg opgeleverd voor een moppenboek, wat ben ik weer blij :)
Het nadeel aan de site, voor zover ik in m'n beginnelingen-stadium kan begrijpen, is dat je jezelf niet offline kan zetten terwijl je kijkt wat er aan berichtjes is binnengekomen.
Dat betekent meteen, dat terwijl je leest, nieuwe berichten binnenstromen omdat je plots erg present bent... Ach ja.
Een korte opsomming van recente berichtjes. U mag zelf oordelen of ik GEK was om daar niet op in te gaan.
Ali, een soort Zorba de Griek, compleet met supermoustache én gitzwarte froufrou.
- Salut
- Cava (geen vraagteken, geen cédille, dus ik neem aan dat hij me een virtueel glas Cava aanbiedt...)
- Possible sorti avec toi une café (alweer geen vraagteken, maar ik begrijp de algemene betekenis)
- (en deze vind ik prachtig:) Sutuplu
- Donne gsm parle avec toi
Basic language. Dat ik Nederlands als algemene voertaal gebruik, schrikt hem niet af om me in Freuns aan te spreken.
Veel "saarfetutten" maakt hij ook niet. Straight to the point.
Wél beleefd. Sutuplu moet - denk ik - s'il te plait zijn... maar ik zou me kunnen vergissen.
Dan is er Tommy.
Tommy ziet eruit als een fotomodel en is pas 25.
Intrigerend vind ik dat als jonge, goddelijk uitziende kerels zich wenden tot een 43-jarige mama.
- Ik zie er goed uit, vindt hij.
Olijf reageert nie.
- Of ik soms een meesteres ben?
Olijf is niet van gisteren en denkt te weten waar die vraag heen gaat, maar houdt zich nog even van den domme. Waarom hij dat meent te moeten vragen, dus?
Et voilà, ik word niet teleurgesteld, want:
- Je ziet er dominant uit en ik zoek wel een meesteres.
Na de vraag of ik weet wat een toiletslaaf is, hou ik het min of meer voor bekeken.
"Neen," zeg ik 'en not interested".
Hij dringt nog even aan OF had m'n antwoord niet gelezen.
Olijf scheept hem af en drukt op de blokkeertoets. :)
Ik zou die éne nog vergeten (naam behoort wél al tot het verleden) die in één korte zin vraagt of ik geïnteresseerd ben in een seksdate. Blokkéren die boel!
En om te eindigen in schoonheid, Eerlijke Danny.
Nee, Danny was niet z'n naam maar ook hier werkt m'n geheugen niet meer zo goed en eigenlijk toetteternietoe :)
Danny is een redelijk goed uitziende man.
Z'n openingszin (hoewel al vergeten) was stukken origineler dan de andere.
Op het ogenblik dat Olijf de zin leest, is Danny al offline. Olijf beslist toch iets te antwoorden, kwestie van te laten weten dat de zin gelezen was.
Enkele uren later blijken we gelijktijdig online te zijn.
Korte inhoud van het gesprek volgt.
Een beetje beleefde blabla en koetjes en kalfjes.
Plots onheilspellend "eerst moet ik je wat vertellen, misschien wil je daarna niet meer verder praten".
Ok, Olijf siddert en beeft al :)
- De foto is de zijne niet. Niet dat hij een lelijke drommel is, zegt ie, maar hij moet aan z'n privacy denken.
o.... k..... Olijf wacht de uitleg af. En die volgt.
- Hij is al jaren gehuwd maar echtgenote is na een mislukte gyne-operatie 100% frigide geworden. Leven al jaren als broer en zus. Hij zoekt een LAT relatie met nadruk op respect maar uiteraard ook wat hij mist in z'n leven.
...
Olijf toont begrip voor z'n netelige situatie maar bedankt voor het "aantrekkelijke" voorstel.
Minder begrip dan weer voor het gebruik van andermans foto. Weet die meneer dat zijn snoetje prijkt op een datingsite??? En dat die meteen door een aantal vrouwen geassocieerd wordt met een LAT-zoekende man?
Ik stel hem al die vragen niet. Zie er het nut niet van in.
Hij overigens ook niet, want na m'n "Ik heb begrip voor je situatie maar onze wensen zijn helaas niet compatibel" antwoordt hij heel sec "OK, het gesprek eindigt dan hier".
Alweer to the point.
Meneer was vrij snel "eerlijk", ik geef het hem na.
Maar het gebruik van andermans foto is helemààl niet eerlijk. Het is beschamend zelfs. Gebruik voor mijn part de foto van een giraffe of een wijds landschap (velen doen dat, merkte ik), maar NIET van een nietsvermoedend man hier ergens op deze aardkloot die niet weet waarvoor hij gebruikt wordt.
De wereld zit raar in elkaar.
Maar met deze wereld moeten we het wél doen.
Ils grapte: "Alleeeeez, dat je niet inging op de vraag voor een seksdate!"
Olijf's antwoord?
"Het hàd gekund... maar hij zei niet Sutuplu" :)
We kunnen er nog mee lachen.... da's wat telt!
Het is geen geheim, Olijf heeft een profiel op een datingsite. U kan niet beweren dat het aan u voorbijging want ik ga ervan uit dat u vorige blogs las.
Afgelopen zondag kreeg ik voor de tweede maal in een maand of zes een mail van een andere site, alwaar je gevraagd wordt een profiel aan te maken.
Tweede keer, goeie keer: Olijf denkt "waarom niet?". In het slechtste geval haal ik daar blogmateriaal uit en tover ik hopelijk een glimlach op eenieders gezicht.
Twee dagen af en toe piepen naar de site heeft me al genoeg opgeleverd voor een moppenboek, wat ben ik weer blij :)
Het nadeel aan de site, voor zover ik in m'n beginnelingen-stadium kan begrijpen, is dat je jezelf niet offline kan zetten terwijl je kijkt wat er aan berichtjes is binnengekomen.
Dat betekent meteen, dat terwijl je leest, nieuwe berichten binnenstromen omdat je plots erg present bent... Ach ja.
Een korte opsomming van recente berichtjes. U mag zelf oordelen of ik GEK was om daar niet op in te gaan.
Ali, een soort Zorba de Griek, compleet met supermoustache én gitzwarte froufrou.
- Salut
- Cava (geen vraagteken, geen cédille, dus ik neem aan dat hij me een virtueel glas Cava aanbiedt...)
- Possible sorti avec toi une café (alweer geen vraagteken, maar ik begrijp de algemene betekenis)
- (en deze vind ik prachtig:) Sutuplu
- Donne gsm parle avec toi
Basic language. Dat ik Nederlands als algemene voertaal gebruik, schrikt hem niet af om me in Freuns aan te spreken.
Veel "saarfetutten" maakt hij ook niet. Straight to the point.
Wél beleefd. Sutuplu moet - denk ik - s'il te plait zijn... maar ik zou me kunnen vergissen.
Dan is er Tommy.
Tommy ziet eruit als een fotomodel en is pas 25.
Intrigerend vind ik dat als jonge, goddelijk uitziende kerels zich wenden tot een 43-jarige mama.
- Ik zie er goed uit, vindt hij.
Olijf reageert nie.
- Of ik soms een meesteres ben?
Olijf is niet van gisteren en denkt te weten waar die vraag heen gaat, maar houdt zich nog even van den domme. Waarom hij dat meent te moeten vragen, dus?
Et voilà, ik word niet teleurgesteld, want:
- Je ziet er dominant uit en ik zoek wel een meesteres.
Na de vraag of ik weet wat een toiletslaaf is, hou ik het min of meer voor bekeken.
"Neen," zeg ik 'en not interested".
Hij dringt nog even aan OF had m'n antwoord niet gelezen.
Olijf scheept hem af en drukt op de blokkeertoets. :)
Ik zou die éne nog vergeten (naam behoort wél al tot het verleden) die in één korte zin vraagt of ik geïnteresseerd ben in een seksdate. Blokkéren die boel!
En om te eindigen in schoonheid, Eerlijke Danny.
Nee, Danny was niet z'n naam maar ook hier werkt m'n geheugen niet meer zo goed en eigenlijk toetteternietoe :)
Danny is een redelijk goed uitziende man.
Z'n openingszin (hoewel al vergeten) was stukken origineler dan de andere.
Op het ogenblik dat Olijf de zin leest, is Danny al offline. Olijf beslist toch iets te antwoorden, kwestie van te laten weten dat de zin gelezen was.
Enkele uren later blijken we gelijktijdig online te zijn.
Korte inhoud van het gesprek volgt.
Een beetje beleefde blabla en koetjes en kalfjes.
Plots onheilspellend "eerst moet ik je wat vertellen, misschien wil je daarna niet meer verder praten".
Ok, Olijf siddert en beeft al :)
- De foto is de zijne niet. Niet dat hij een lelijke drommel is, zegt ie, maar hij moet aan z'n privacy denken.
o.... k..... Olijf wacht de uitleg af. En die volgt.
- Hij is al jaren gehuwd maar echtgenote is na een mislukte gyne-operatie 100% frigide geworden. Leven al jaren als broer en zus. Hij zoekt een LAT relatie met nadruk op respect maar uiteraard ook wat hij mist in z'n leven.
...
Olijf toont begrip voor z'n netelige situatie maar bedankt voor het "aantrekkelijke" voorstel.
Minder begrip dan weer voor het gebruik van andermans foto. Weet die meneer dat zijn snoetje prijkt op een datingsite??? En dat die meteen door een aantal vrouwen geassocieerd wordt met een LAT-zoekende man?
Ik stel hem al die vragen niet. Zie er het nut niet van in.
Hij overigens ook niet, want na m'n "Ik heb begrip voor je situatie maar onze wensen zijn helaas niet compatibel" antwoordt hij heel sec "OK, het gesprek eindigt dan hier".
Alweer to the point.
Meneer was vrij snel "eerlijk", ik geef het hem na.
Maar het gebruik van andermans foto is helemààl niet eerlijk. Het is beschamend zelfs. Gebruik voor mijn part de foto van een giraffe of een wijds landschap (velen doen dat, merkte ik), maar NIET van een nietsvermoedend man hier ergens op deze aardkloot die niet weet waarvoor hij gebruikt wordt.
De wereld zit raar in elkaar.
Maar met deze wereld moeten we het wél doen.
Ils grapte: "Alleeeeez, dat je niet inging op de vraag voor een seksdate!"
Olijf's antwoord?
"Het hàd gekund... maar hij zei niet Sutuplu" :)
We kunnen er nog mee lachen.... da's wat telt!
In blijde verwachting
"Hou me op de hoogte," zegt I wanneer ik laat weten dat m'n gsmmetje vertrokken zou zijn.
I heeft geen techneuten-brein, dat zegt ze zelf (Olijf in wezen ook niet hoor, maar ik doe graag alsof :)), maar ik vind het fijn dat iemand wil weten wanneer m'n kadootje aan mezelf toekomt.
ALS het toekomt... seeing is believing.
Tot het tegendeel bewezen is, ben ik in blijde verwachting.
Mooi toch, da Tinternet, je kan tracken wat er met je bestelling gebeurd is.
Akkoord, die mannen ginderachter kunnen je laten geloven wat ze willen, maar ik blijf het leuk vinden.
Stel me nu voor dat het gsmmetje in de lucht hangt over een oceaan of vreemd continent, op weg naar mij.
Of misschien ligt het nu nog ergens te wachten in een laadkade,... ik stel me er vanalles bij voor. Mensen die aan en af lopen om orders te picken, verpakking te prepareren, adres te checken, computers te bedienen, .... allez, the whole shebang.
Terwijl ik dit schrijf, merk ik dat het "pakje" een tracking number heeft gekregen.
Dan ga je tracken uiteraard :)
"Your package is on time with a scheduled delivery date of 03/03/2010" staat er geschreven.
Meer gedetailleerde blik op de weg die het pakje aflegt, leert me dat het vertrokken is in .... Shenzhen en nu ergens verscheept is in Mumbai :)
Hehehe... ik vind dit grappig.
Stel je voor... morgen ga ik naar het werk en als de feetjes écht bestaan, heb ik daar ergens in de loop van de dag een delivery.
Ik vind dit sùpergrappig :) :) :) :)
I heeft geen techneuten-brein, dat zegt ze zelf (Olijf in wezen ook niet hoor, maar ik doe graag alsof :)), maar ik vind het fijn dat iemand wil weten wanneer m'n kadootje aan mezelf toekomt.
ALS het toekomt... seeing is believing.
Tot het tegendeel bewezen is, ben ik in blijde verwachting.
Mooi toch, da Tinternet, je kan tracken wat er met je bestelling gebeurd is.
Akkoord, die mannen ginderachter kunnen je laten geloven wat ze willen, maar ik blijf het leuk vinden.
Stel me nu voor dat het gsmmetje in de lucht hangt over een oceaan of vreemd continent, op weg naar mij.
Of misschien ligt het nu nog ergens te wachten in een laadkade,... ik stel me er vanalles bij voor. Mensen die aan en af lopen om orders te picken, verpakking te prepareren, adres te checken, computers te bedienen, .... allez, the whole shebang.
Terwijl ik dit schrijf, merk ik dat het "pakje" een tracking number heeft gekregen.
Dan ga je tracken uiteraard :)
"Your package is on time with a scheduled delivery date of 03/03/2010" staat er geschreven.
Meer gedetailleerde blik op de weg die het pakje aflegt, leert me dat het vertrokken is in .... Shenzhen en nu ergens verscheept is in Mumbai :)
Hehehe... ik vind dit grappig.
Stel je voor... morgen ga ik naar het werk en als de feetjes écht bestaan, heb ik daar ergens in de loop van de dag een delivery.
Ik vind dit sùpergrappig :) :) :) :)
Quel Soleil!!!!
Mensen lief.... wat een licht vanochtend!
"De weerkundige lente is begonnen," zei onze weerman gisteren.
En om dat dubbel en dik te onderstrepen krijgen we vandaag (en blijkbaar ook de volgende dagen) het zonnetje er gratis ficatis bij.
Olijf heeft vandaag een extra vrije dag om daar ten volle van te genieten :)
Jeeeeejjjjjjj :)
trek u nix aan van de kiekjeskwaliteit. Het geeft geen half idee van het beeld dat ik zonet zag. Maar ik ben zo bliiiijjjjjjjjj met die zon!
"De weerkundige lente is begonnen," zei onze weerman gisteren.
En om dat dubbel en dik te onderstrepen krijgen we vandaag (en blijkbaar ook de volgende dagen) het zonnetje er gratis ficatis bij.
Olijf heeft vandaag een extra vrije dag om daar ten volle van te genieten :)
Jeeeeejjjjjjj :)
trek u nix aan van de kiekjeskwaliteit. Het geeft geen half idee van het beeld dat ik zonet zag. Maar ik ben zo bliiiijjjjjjjjj met die zon!
maandag 1 maart 2010
volhouden
Gisteravond ging Olijf nog eens dansen. Yep, alweer hetzelfde maar anders.
Ik prijs me allang gelukkig dat ik niet meer dagelijks zit te zeuren over verdrietjes.
Laat me het dan vervangen door steeds terugkerende verslagen over dansavonden. Misschien niet meer zo nieuw, maar wél positiever.
De Volkslust heet de zaal. In het begin had ik de grootste moeite om die naam te onthouden, weet niet waarom. Eigenlijk vond ik "Volkslust" best wel grappig. Een beetje duivenlokaal-achtig.
De Volkslust :)
Olijf ging daarheen met dansvriendin. We kunnen het goed vinden met elkaar.
Vooraf een hapje gegeten om de energie op peil te houden, lekker gebabbeld over allerleitjes en dan hup, naar de dansvloer.
Tegen dik tienen waren we daar.
Au fond is dat laat voor een zondagavond. De paar medecursisten die al aanwezig waren, hielden het voor bekeken kort nadat we arriveerden.
Tja, de meesten moeten werken op maandag, dus wie kan het hen kwalijk nemen?
Geen nood, nog volk genoeg aanwezig. Weliswaar intussen veel bekende gezichten (dat krijg je wanneer je regelmatig genoeg naar zo'n evenementen trekt... the usual suspects, zeg maar) maar weinig mensen waar je een gemoedelijk praatje mee kan slaan. Daar wordt gedanst, niet gesocialised, tenzij iemand graag touche zou hebben... en da's niet meteen het eerste contact dat me momenteel bezig houdt.
Laat Olijf nog maar eerst wat leren genieten van het leven van alledag, vooraleer zich te storten in iets nieuws met een "belangrijke andere".
Vriendin, van het vrolijke en aantrekkelijke tiep, moet nooit lang wachten op een danspartner. De ene na de andere dingt om haar dansgezelschap.
Aanvankelijk moest ook Olijf niet lang wachten, maar dan viel er een pauze.... een erg lange pauze.
Ondanks pogingen om er lieftallig afwachtend uit te zien, bleef ik zitten, de ene dans na de andere. Kijken naar dansende paren (in de meest ruime zin van het woord), ogen de kost geven in de hoop intussen toch wat bij te leren en vooràl erop letten om geen "gesloten" houding aan te nemen. Body Language, weet-u-wel? Het schijnt van belang te zijn, universele taal enzo.
Het mocht niet baten. Ondanks vele niet dansende mannen, voelde geen enkele zich geroepen om Olijf tot dansen uit te nodigen.
Ik voel me nog maar eens geroepen om eerlijk te zijn.
Dat muurbloemengedoe doet na verloop van tijd geen deugd.
Eén.
Je hebt potverdorie veel zin om te dansen en geen enkele ziel toont interesse.
Twee.
Ondanks emancipatie, krijg ik mezelf nog steeds niet zover om zelf een geschikt heerschap uit te nodigen. Dat heeft verschillende redenen.
Maar waarom nemen ze dan wél andere vrouwen mee op de dansvloer terwijl Olive-darling zo lang blijft zitten?
Nope, geen zelfbeklag. Wél een kans om mezelf onder de loep te nemen.
Ik ga niet zitten zeuren over fysieke aantrekkelijkheid. De gustibus et coloribus non disputandum est. Niet iedereen is voor alle anderen even aantrekkelijk. Tegelijk klaag ik niet over m'n fysiek zelfbeeld. Er loopt lelijker én mooier rond dan Olijf. Op dat vlak schat ik m'n kansen ongeveer fifty-fifty in.
Uitstraling, da's andere koek.
Armen niet kruisen, niet boos kijken, zelfs een bevallig glimlachje "forceren"... allez, we letten op de details.
En toch... Noppes eh.
Na een poos komt vriendin erbij zitten. Ze is pompaf. Hààr moeten ze even niet uitnodigen, zegt ze.
"Je zit hier al een tijdje..." merkt ze op.
"Tja, wat doe je eraan," antwoord ik een beetje beteuterd.
"Weet je? Soms zie je er wat stuurs uit..." zegt ze.
Ze heeft gelijk.
Ik weet dat. Ik weet dat al van kindsbeen af.
Na jaren wenkbrauwen fronsen (en een stukje genetica? wie zal het zeggen) heeft Olijf een koppel diepe groeven op het voorhoofd. Hier en daar nog een gezichtsgroef die nix te maken heeft met fronsen maar pure fysionomie... en daar heb je't. Stuurs.
Blijkbaar deed m'n geschilderde glimlach niet wat-ie moest doen.
Dat stel ik dan vast.
Nochtans, ik lach erg graag. Voluit of gedempt, het doet er niet toe. Ik lach bijzónder graag.
Anderzijds... op je eentje kan je toch moeilijk een half uur met een gezichtsbrede blote-tanden-smile van oor tot oor de kamer in staren? Dan wordt je al gauw versleten voor wacko, lijkt me...
Daar zit ik dus even vast.
WIL er niet stuurs uitzien, maar tegelijk ook niet voor nutcase versleten worden.
So there you have it. Ondanks vrolijke muziek en dito mensen, last een mens een moment van bezinning in.
Nu, het dient gezegd: voor- en nadien heb ik gedanst.
Meer nog, met uitzondering van één notoir onbeweeglijk individu, waren het stuk voor stuk erg goeie dansers en dat doet veel :)
Heb zelfs m'n eerste Zouk-pasjes gezet met bij-zón-der yummie mannetje (maar hij wist het, dus die laat ik in gedachten alvast voor wat hij is :)).
Zouk en Bachata hebben de (dubieuze?) reputatie erg sensueel te zijn. En de heren hielden zich niet in, danstechnisch gezien. Olijf evenmin... je gaat niet plots preuts worden omdat de persoonlijke ruimte kleiner wordt... althans, zo denk ik erover. Zolang het niet onbeleefd wordt (en iedere vrouw weet preciés wat ik daarmee bedoel), doe je mee.
Ik geef toe. Tijdens het dansen dacht ik aan I, die zou gezegd hebben "Get a room!"... maar op dat ogenblik kon ik daarmee lachen :)
Ach wat, tot hiertoe bleef het onschuldig en in de loop der jaren heb ik voldoende assertiviteit opgebouwd om een eventueel toekomstig (al dan niet opzettelijk) opgewonden individu pardoes alleen achter te laten op de dansvloer.
Geloof me. Olijf gaat niet vragen "Is that a cellphone in your pocket or are you just happy to see me?"... if you catch my drift...
Het bleef proper gisteravond. Misschien niet voor de toeschouwer, maar daar gaf ik op dàt ogenblik niet om.
Conclusie.
Gisteravond was een moment van zelfreflectie én van plezier.
Na afsluiten wandelde ik huppelend naar de wagen.
En DUS was de avond - al bij al - geslààgd.
Amen y gracias :)
Ik prijs me allang gelukkig dat ik niet meer dagelijks zit te zeuren over verdrietjes.
Laat me het dan vervangen door steeds terugkerende verslagen over dansavonden. Misschien niet meer zo nieuw, maar wél positiever.
De Volkslust heet de zaal. In het begin had ik de grootste moeite om die naam te onthouden, weet niet waarom. Eigenlijk vond ik "Volkslust" best wel grappig. Een beetje duivenlokaal-achtig.
De Volkslust :)
Olijf ging daarheen met dansvriendin. We kunnen het goed vinden met elkaar.
Vooraf een hapje gegeten om de energie op peil te houden, lekker gebabbeld over allerleitjes en dan hup, naar de dansvloer.
Tegen dik tienen waren we daar.
Au fond is dat laat voor een zondagavond. De paar medecursisten die al aanwezig waren, hielden het voor bekeken kort nadat we arriveerden.
Tja, de meesten moeten werken op maandag, dus wie kan het hen kwalijk nemen?
Geen nood, nog volk genoeg aanwezig. Weliswaar intussen veel bekende gezichten (dat krijg je wanneer je regelmatig genoeg naar zo'n evenementen trekt... the usual suspects, zeg maar) maar weinig mensen waar je een gemoedelijk praatje mee kan slaan. Daar wordt gedanst, niet gesocialised, tenzij iemand graag touche zou hebben... en da's niet meteen het eerste contact dat me momenteel bezig houdt.
Laat Olijf nog maar eerst wat leren genieten van het leven van alledag, vooraleer zich te storten in iets nieuws met een "belangrijke andere".
Vriendin, van het vrolijke en aantrekkelijke tiep, moet nooit lang wachten op een danspartner. De ene na de andere dingt om haar dansgezelschap.
Aanvankelijk moest ook Olijf niet lang wachten, maar dan viel er een pauze.... een erg lange pauze.
Ondanks pogingen om er lieftallig afwachtend uit te zien, bleef ik zitten, de ene dans na de andere. Kijken naar dansende paren (in de meest ruime zin van het woord), ogen de kost geven in de hoop intussen toch wat bij te leren en vooràl erop letten om geen "gesloten" houding aan te nemen. Body Language, weet-u-wel? Het schijnt van belang te zijn, universele taal enzo.
Het mocht niet baten. Ondanks vele niet dansende mannen, voelde geen enkele zich geroepen om Olijf tot dansen uit te nodigen.
Ik voel me nog maar eens geroepen om eerlijk te zijn.
Dat muurbloemengedoe doet na verloop van tijd geen deugd.
Eén.
Je hebt potverdorie veel zin om te dansen en geen enkele ziel toont interesse.
Twee.
Ondanks emancipatie, krijg ik mezelf nog steeds niet zover om zelf een geschikt heerschap uit te nodigen. Dat heeft verschillende redenen.
- Restanten van ouderwetse verlegenheid.
- Misschien de vrees van afwijzing.
- De overweging dat die mannen tijdens het dansen écht wel moeten zwoegen... en Olijf denkt dan "Laat die mannen even uitrusten!"
Maar waarom nemen ze dan wél andere vrouwen mee op de dansvloer terwijl Olive-darling zo lang blijft zitten?
Nope, geen zelfbeklag. Wél een kans om mezelf onder de loep te nemen.
Ik ga niet zitten zeuren over fysieke aantrekkelijkheid. De gustibus et coloribus non disputandum est. Niet iedereen is voor alle anderen even aantrekkelijk. Tegelijk klaag ik niet over m'n fysiek zelfbeeld. Er loopt lelijker én mooier rond dan Olijf. Op dat vlak schat ik m'n kansen ongeveer fifty-fifty in.
Uitstraling, da's andere koek.
Armen niet kruisen, niet boos kijken, zelfs een bevallig glimlachje "forceren"... allez, we letten op de details.
En toch... Noppes eh.
Na een poos komt vriendin erbij zitten. Ze is pompaf. Hààr moeten ze even niet uitnodigen, zegt ze.
"Je zit hier al een tijdje..." merkt ze op.
"Tja, wat doe je eraan," antwoord ik een beetje beteuterd.
"Weet je? Soms zie je er wat stuurs uit..." zegt ze.
Ze heeft gelijk.
Ik weet dat. Ik weet dat al van kindsbeen af.
Na jaren wenkbrauwen fronsen (en een stukje genetica? wie zal het zeggen) heeft Olijf een koppel diepe groeven op het voorhoofd. Hier en daar nog een gezichtsgroef die nix te maken heeft met fronsen maar pure fysionomie... en daar heb je't. Stuurs.
Blijkbaar deed m'n geschilderde glimlach niet wat-ie moest doen.
Dat stel ik dan vast.
Nochtans, ik lach erg graag. Voluit of gedempt, het doet er niet toe. Ik lach bijzónder graag.
Anderzijds... op je eentje kan je toch moeilijk een half uur met een gezichtsbrede blote-tanden-smile van oor tot oor de kamer in staren? Dan wordt je al gauw versleten voor wacko, lijkt me...
Daar zit ik dus even vast.
WIL er niet stuurs uitzien, maar tegelijk ook niet voor nutcase versleten worden.
So there you have it. Ondanks vrolijke muziek en dito mensen, last een mens een moment van bezinning in.
Nu, het dient gezegd: voor- en nadien heb ik gedanst.
Meer nog, met uitzondering van één notoir onbeweeglijk individu, waren het stuk voor stuk erg goeie dansers en dat doet veel :)
Heb zelfs m'n eerste Zouk-pasjes gezet met bij-zón-der yummie mannetje (maar hij wist het, dus die laat ik in gedachten alvast voor wat hij is :)).
Zouk en Bachata hebben de (dubieuze?) reputatie erg sensueel te zijn. En de heren hielden zich niet in, danstechnisch gezien. Olijf evenmin... je gaat niet plots preuts worden omdat de persoonlijke ruimte kleiner wordt... althans, zo denk ik erover. Zolang het niet onbeleefd wordt (en iedere vrouw weet preciés wat ik daarmee bedoel), doe je mee.
Ik geef toe. Tijdens het dansen dacht ik aan I, die zou gezegd hebben "Get a room!"... maar op dat ogenblik kon ik daarmee lachen :)
Ach wat, tot hiertoe bleef het onschuldig en in de loop der jaren heb ik voldoende assertiviteit opgebouwd om een eventueel toekomstig (al dan niet opzettelijk) opgewonden individu pardoes alleen achter te laten op de dansvloer.
Geloof me. Olijf gaat niet vragen "Is that a cellphone in your pocket or are you just happy to see me?"... if you catch my drift...
Het bleef proper gisteravond. Misschien niet voor de toeschouwer, maar daar gaf ik op dàt ogenblik niet om.
Conclusie.
Gisteravond was een moment van zelfreflectie én van plezier.
Na afsluiten wandelde ik huppelend naar de wagen.
En DUS was de avond - al bij al - geslààgd.
Amen y gracias :)
Mijn maand
Maart is Mijn Maand.
Dan doe ik het weer: verjaren.
Omdat het vorig jaar 43 was, volgt logischerwijs dit jaar 44.
Maar we zijn er nog niet.
Nog éven ben ik 43 en dat hoeft voor mij niet eerder te veranderen dan nodig.
De sleutelhanger "39 forever" heb ik inmiddels al bijna 5 jaar in m'n bezit :)
Belangrijke plannen deze maand.
Werk:
Voorzichtig hoopvol dat het een mooie mag worden.
Dan doe ik het weer: verjaren.
Omdat het vorig jaar 43 was, volgt logischerwijs dit jaar 44.
Maar we zijn er nog niet.
Nog éven ben ik 43 en dat hoeft voor mij niet eerder te veranderen dan nodig.
De sleutelhanger "39 forever" heb ik inmiddels al bijna 5 jaar in m'n bezit :)
Belangrijke plannen deze maand.
Werk:
- Retrobeurs op 6 maart, zowat onze hoogdag. Lekker veel sixties en seventies spullen verkopen op een superdrukke beurs.
- Alvast vrijaf genomen op m'n verjaardag. Er was een tijd dat ik steevast zat te blokken voor de examens op m'n verjaardag en dat bézig zijn ontwijk ik sindsdien steevast. Wàt ik precies zal doen, weet ik nog niet. Misschien gewoon thuis zitten en nixen (het is een doordeweekse werkdag) maar wérken ga ik alvast niet doen. Dat staat nu al vast.
- Eind maart: salsaweekend aan zee. In Sint-Idesbald zal ik zitten en dansen en eten en slapen en hangen en wandelen. Kijk er al naar uit :)
- Ergens tussendoor een bezoekje aan de kapster. Ook aan zee maar niet in Sint-Idesbald. Het is alweer maanden geleden dat m'n lokken een schaar zagen.
- Nóg tussendoor: weloverwogen keuzes maken over welk salsa-feest bij te wonen. 20 maart schijnt een hoogdag te zijn, want we krijgen de ene uitnodiging na de andere. Of heeft dat te maken met het feit dat Olijf steeds meer "salsero's" leert kennen in de les en daarbuiten? Toetternietoe, de aanbiedingen stromen binnen en ik treur daar niet om.
- Hopelijk nog een plannetje of twee waar ik op dit ogenblik nog geen benul van heb. De agenda mag vol deze maand en Olijf staat open voor suggesties.
Voorzichtig hoopvol dat het een mooie mag worden.
Berekend risico
Sinds enkele dagen is Olijf de trotse bezitster van een fonkelnieuwe kredietkaart.
Jeej.... opnieuw een stapje in de grotemensenwereld.
Vele jaren geleden had ik een kredietkaart, maar wegens rekening afgesloten deed ik het al een hele poos zonder.
Geen probleem, miste het ding meestal niet. Behalve in vakantieperioden, wanneer ik m'n online vliegticket steeds via familie moest doen en dan vliegensvlug geld terugstorten op hun rekening.
Stom eigenlijk.
Om praktische redenen die hier verder van weinig belang zijn, besliste ik deze week om een "serieuze" kredietkaart aan te schaffen bij m'n bank.
Twee dagen na m'n online bestelling lag ie al te schitteren op kantoor.
Met familie als de mijne hoef ik me zelfs niet te verplaatsen om fysiek in het bezit te komen van het nieuwe kleinood. Bank-schoonbroer steekt het op weg naar huis even in m'n bus et voilà! Olijf is officieel een stapje dichter bij praktische volwassenheid.
Nu...
Een aantal online aankopen stel ik al een jaar of wat uit.
De meeste hóef ik intussen niet meer, dus het niet hebben van een kredietkaart heeft óók zo z'n voordelen.
Maar ééntje wilde ik graag doorvoeren.
Een berekend risico.
Olijf wil al twee jaar lang een nieuwe gsm aankopen maar zich daar niet blauw voor betalen.
Intussen worden die apparaatjes steeds moderner en "capabeler" en een mens wil een beetje mee met z'n tijd.
Bank-schoonbroer schafte onlangs een superdeluxe peperduur toestelletje aan en Olijf's techneuten-alter-ego vond dat wel leuk.
De cénten die daar mee gemoeid gingen vond Olijf's gierige-pinnen-alter-ego dan weer mínder.
Wie niet rijk is moet vernuftig zijn en dus begon de zoektocht naar een gsmmetje dat een beetje kon wat ik graag zou uitproberen maar hopelijk niet zo duur zou zijn.
Hehe :)
Een buitenlands bedrijf bleek allerlei toestellen te maken die aan die voorwaarde voldeden.
Denken, lezen, overwegen, opzoeken enzoverder (veel positieve revieuws, maar die mannen zijn niet gék... als er wat negatiefs verschijnt, wordt dat professioneel verwijderd)...
Dat zoeken dateert van najaar 2009...
En nu is er De Kredietkaart.
Olijf beslist niet zo vaak iets. Maar deze beslissing was al maanden oud en ik stapte er niet vanaf.
Buitenlands bedrijf. Vernuftig toestelletje aan belachelijke prijs. Ieder beetje volwassen mens zou zeggen "dat ruikt vies".
Olijf denkt dat óók wel maar zegt er meteen bij "wie niet waagt niet wint".
Ben bereid betaalde som te riskeren voor de ervaring.
Eerste vraag.
Arriveert het, arriveert het niet?
Tweede vraag (als het arriveert)
Werkt het, werkt het niet?
Derde vraag (als het werkt)
Ben ik er tevreden mee of niet?
Wat er ook gebeurt, de uitgegeven som beschouw ik (noodgedwongen) als niet langer de mijne.
En nu ben ik gewoon positief hoopvol (negatief hoopvol bestaat niet eh).
En ik ga er gewoon van uit dat ik een geweldige ontdekking heb gedaan.
Binnen enkele dagen weet ik (en kort nadien wellicht ook u) méér.
Als het ding werkt, dan kan je daar zowat àlles mee, inclusief stoomstrijken, volautomatisch afstoffen en moeiteloos driegangenmenu's serveren voor een tafel van 30 :)
Spannend :)
Olijf popelt.
En als ik nog héél even verder doordenk, is het hébben van dat ding niet eens het belangrijkste. Voor Olijf telt de wetenschap dat er nog es een knoop(je) werd doorgehakt.
Jeej.... opnieuw een stapje in de grotemensenwereld.
Vele jaren geleden had ik een kredietkaart, maar wegens rekening afgesloten deed ik het al een hele poos zonder.
Geen probleem, miste het ding meestal niet. Behalve in vakantieperioden, wanneer ik m'n online vliegticket steeds via familie moest doen en dan vliegensvlug geld terugstorten op hun rekening.
Stom eigenlijk.
Om praktische redenen die hier verder van weinig belang zijn, besliste ik deze week om een "serieuze" kredietkaart aan te schaffen bij m'n bank.
Twee dagen na m'n online bestelling lag ie al te schitteren op kantoor.
Met familie als de mijne hoef ik me zelfs niet te verplaatsen om fysiek in het bezit te komen van het nieuwe kleinood. Bank-schoonbroer steekt het op weg naar huis even in m'n bus et voilà! Olijf is officieel een stapje dichter bij praktische volwassenheid.
Nu...
Een aantal online aankopen stel ik al een jaar of wat uit.
De meeste hóef ik intussen niet meer, dus het niet hebben van een kredietkaart heeft óók zo z'n voordelen.
Maar ééntje wilde ik graag doorvoeren.
Een berekend risico.
Olijf wil al twee jaar lang een nieuwe gsm aankopen maar zich daar niet blauw voor betalen.
Intussen worden die apparaatjes steeds moderner en "capabeler" en een mens wil een beetje mee met z'n tijd.
Bank-schoonbroer schafte onlangs een superdeluxe peperduur toestelletje aan en Olijf's techneuten-alter-ego vond dat wel leuk.
De cénten die daar mee gemoeid gingen vond Olijf's gierige-pinnen-alter-ego dan weer mínder.
Wie niet rijk is moet vernuftig zijn en dus begon de zoektocht naar een gsmmetje dat een beetje kon wat ik graag zou uitproberen maar hopelijk niet zo duur zou zijn.
Hehe :)
Een buitenlands bedrijf bleek allerlei toestellen te maken die aan die voorwaarde voldeden.
Denken, lezen, overwegen, opzoeken enzoverder (veel positieve revieuws, maar die mannen zijn niet gék... als er wat negatiefs verschijnt, wordt dat professioneel verwijderd)...
Dat zoeken dateert van najaar 2009...
En nu is er De Kredietkaart.
Olijf beslist niet zo vaak iets. Maar deze beslissing was al maanden oud en ik stapte er niet vanaf.
Buitenlands bedrijf. Vernuftig toestelletje aan belachelijke prijs. Ieder beetje volwassen mens zou zeggen "dat ruikt vies".
Olijf denkt dat óók wel maar zegt er meteen bij "wie niet waagt niet wint".
Ben bereid betaalde som te riskeren voor de ervaring.
Eerste vraag.
Arriveert het, arriveert het niet?
Tweede vraag (als het arriveert)
Werkt het, werkt het niet?
Derde vraag (als het werkt)
Ben ik er tevreden mee of niet?
Wat er ook gebeurt, de uitgegeven som beschouw ik (noodgedwongen) als niet langer de mijne.
En nu ben ik gewoon positief hoopvol (negatief hoopvol bestaat niet eh).
En ik ga er gewoon van uit dat ik een geweldige ontdekking heb gedaan.
Binnen enkele dagen weet ik (en kort nadien wellicht ook u) méér.
Als het ding werkt, dan kan je daar zowat àlles mee, inclusief stoomstrijken, volautomatisch afstoffen en moeiteloos driegangenmenu's serveren voor een tafel van 30 :)
Spannend :)
Olijf popelt.
En als ik nog héél even verder doordenk, is het hébben van dat ding niet eens het belangrijkste. Voor Olijf telt de wetenschap dat er nog es een knoop(je) werd doorgehakt.
Inspiratiemail
Zo één tot twee keer per week ontvangt Olijf "inspiratiemail".
Meestal korte zinnen van de "groten" der aarde, wat je daaronder ook moge verstaan.
De lange uiteenzettingen "pakken" me doorgaans niet... ik hou van korte slagzinnen.
Vandaag ontving ik deze.
Grote van dienst is Byron Katie, ik heb ooit es wat gelezen van haar geloof ik. Iets van positieve inslag, jaren geleden, ... maar eigenlijk doet dat er weinig toe.
Ik wil de zin hier neerpoten, omdat ik nog veel te leren heb in dit leven.
"It's impossible to have an open heart
when your mind is closed"
Kan niet anders zeggen dan... so true.
Of een ander dan vindt dat ik me bezig hou met pseudo-spirituele nonsens... can't be bothered.
Look at my face... do I look bothered? Face - bothered? (Lauren Cooper, personage van comedienne Catherine Tate)
Meestal korte zinnen van de "groten" der aarde, wat je daaronder ook moge verstaan.
De lange uiteenzettingen "pakken" me doorgaans niet... ik hou van korte slagzinnen.
Vandaag ontving ik deze.
Grote van dienst is Byron Katie, ik heb ooit es wat gelezen van haar geloof ik. Iets van positieve inslag, jaren geleden, ... maar eigenlijk doet dat er weinig toe.
Ik wil de zin hier neerpoten, omdat ik nog veel te leren heb in dit leven.
"It's impossible to have an open heart
when your mind is closed"
Kan niet anders zeggen dan... so true.
Of een ander dan vindt dat ik me bezig hou met pseudo-spirituele nonsens... can't be bothered.
Look at my face... do I look bothered? Face - bothered? (Lauren Cooper, personage van comedienne Catherine Tate)
Abonneren op:
Posts (Atom)