Ik ben tante, al een hele poos.Het literair uitziend meisje op de foto is bovendien mijn petekind, voor de gelegenheid even uitgedost met tante Nanna's leesbril.
Gisteravond deed petekind mee aan een gedichtenvoordrachtwedstrijdje van haar school, gesponsord door het Davidsfonds.
Petekind had al een preselectie "doorstaan"... voor zover die dingen al niet worden georganiseerd om kinderen vandaag de dag alvast klaar te stomen voor Idool 2018.
Gisteravond de "finale" dus.
Thuis hadden we al enthousiast naar haar geluisterd, haar met veel oh's en ah's aangemoedigd en met de nodige overdreven armbewegingen aangegeven dat ze wat luider mocht praten. Ze begint vaak enthousiast luid om bijna onhoorbaar te eindigen.
De geluidssterkte was dus de "zorg" van haar fanclub gisteravond.
Edoch, ze deed het schitterend (al ben ik bezwaarlijk onpartijdig te noemen). Geen ogenblik gehaperd en mooi expressief.
De jury volgde m'n mening, zo bleek... Mijn petekind werd geproclameerd tot beste van haar jaargroep.
Moet ik u zeggen dat de hele fanclub even hard glunderde als petekind zelf?
Dààrom is tante Nanna dus fier :)
Meer is daar niet voor nodig.
Jeuj! Aanmoedigen die meid!
BeantwoordenVerwijderen