Remedie

(geen eigen foto)

zaterdagochtend... beetje moe opgestaan.
Om 3u in bed en om 7 er alweer uit. Nog één laatste werkdagje voor deze week.

Vrijdag was m'n onderhoudsdag. Dagje kust: tandarts, kapster en misschien schoonheidsbehandelingetje.
Twee van de drie gingen niet door.
Kapster gesloten voor vakantie en beauty-salon niet bereid vervallen waardebon te verzilveren. Boekhoudkundig problematisch, weet-u-wel?
Ik neem met bijzonder veel begrip aan. Tja, ik had dat laatste wel verwacht.
Later die dag draait m'n brein nog even door: boekhoudkundig is het géén probleem om geld te ontvangen zonder daar een product voor in de plaats te geven... maar als de klant zijn product komt vragen zonder daar geld voor te geven (het wàs al eens betaald, mevrouw!)... dan wordt dat plots een boekhoudkundig probleem.
Swat, Olijf had rustig en kalm begrip getoond. Het allemaal "together" gehouden, zoals dat een welopgevoed mens betaamt.

Tandarts-controle en annex bezoekje aan hem en zijn lieftallige echtgenote waren de enige programmapunten die ik kon afwerken zoals voorzien. Lekker middagmaal, gezellig gesprek op zonnig terrasje mét bijhorend aperitief en blij weerzien hielpen om de andere frustratietjes opzij te zetten.

Vroeger dan voorzien terug naar huis gereden... en het hoofd ging weer malen. Eerdere beelden van de dag staken weer de kop op. Ergernissen i.v.m. kapster en beauty-ding waren niet de enige... maar bij nader inzien de enige die de moeite waard zijn om woorden aan vuil te maken... kén je nagaan!

Toch, dat malen, dat denken. In a bad mood thuisgekomen. Geen zin meer om buiten te komen. Malen en hermalen. Nóg maar eens.
Tot een maatje online nog maar es een hart onder de riem kwam steken.
En Olijf besliste om deze week een twééde dansles te nemen. Nah! En als het effe lukte er nadien een danstent aan vastplakken?!?

Dóen, zei maatje. En Olijf dééd.
Dansles was ok (op eerste helft na wegens notoir slechte danspartner... geen van de vrouwen die met hem wil dansen...) en de uitnodiging voor danstent nadien kwam als vanzelf.
Ok, zegt Olijf, ... maar niet te laat. Morgen is werkendag.

Mja..... pas na tweeën kon ik mezelf ertoe brengen om te vertrekken.
Volle drie uur gedanst en éven lang àlles vergeten.
'k Had graag verder gedaan met vergeten, ... gewoon om zéker te zijn... maar het werk riep.

Hoe dan ook: muziek en dansvloer hebben Olijf weer gered. Even.
Maar nu kén ik de remedie :)