de tijd komt

dat Olijf doet wat ze ieder jaar doet.
Als een gek beginnen zoeken naar vluchten naar het Zuiden.

Op het laatste ogenblik en tóch iets willen vinden dat "betaalbaar" is.
Twijfelen of we er nu twee of drie weken van maken. Zee-kriebels en de roep van het vaderland voelen (en willen beantwoorden).

Olijf houdt van Italië, een beetje zoals van andermans kind.
You gotta love it, maar het is ook goed wanneer je het op tijd en stond kan "teruggeven".
De band met 's vaders land is er zeer zeker en onmiskenbaar, tot groot ongenoegen van wie dat niet begrijpt/begrijpen wil.

Het is moeilijk uit te leggen. Maar het ís er wel.
De ene helft voelt zich perfect thuis in Vlaanderen, de ander helft hunkert soms naar die 2000km verderop... om - eens dààr - regelmatig te vloeken op het ingegroeide gebrek aan efficiëntie, werklust, organisatie enz...
En tóch... Olijf kan er niet niét van houden.

Dat wordt dezer dagen dus luchtvaartmaatschappijwebsites afschuimen en hopen dat er voor Juli nog wat leuks tussen zit.
Twee weken dit jaar, vermoedelijk. Maar twee is beter dan nix.
En drie had teveel kunnen zijn :)

Che sarà, sarà