Zonder teveel uitleg
bereikt dit filmpje me
stomweg via een (st)omweg.
Vlaams met Italiaanse ondertiteling. I'm in heaven.
Dat we toch wat meer zullen moeten gaan opletten zekers?
woensdag 31 oktober 2012
maandag 29 oktober 2012
Belofte maakt schuld
Of ik tijd had voor een praatje. Dat had ik.
Dus zocht ik de telefoon (dat heb je met die draadloze modelletjes) en "deed" het nog eens internationaal. Met L.
Voor een wederzijdse update.
Hoe ik het deed zonder sigaretten. Hoe zij het deed met al dat volk in huis.
Dat - nu de sigaretten uit m'n leven schijnen te zijn - ze er bij haar weer ingeslopen zijn.
Ik twijfel even ... of ik nu de aangewezen persoon ben om een anti-rookcampagne te starten bij m'n "naasten".
Eén: ik ben zélf nog maar een groentje
en Twee: ex-rokers zijn notoir fanatieke anti-rokers...
dus ik kijk wel uit.
Maar ze heeft graag een schop onder haar ... edele derrière. Dus geef ik die. Virtueel.
En doe wat ik beloofd heb.
Ik prik maandag 29 oktober op mijn blog zodat zij er regelmatig aan denkt dat ze weer stoppen moet.
Intussen ben en blijf ik overtuigd van m'n stopbeweging. Ondanks de ongemakken en ontevredenheden met andere ... laat het me "lichaamseigen" karakteristieken noemen. Eerst het eind van Oktober halen zonder siggies. En dan eind November en eind December. Daarna buig ik me over de rest.
hoewel...
dat de resterende maanden van 2012 gehaald worden zonder roken.... ik twijfel daar geen seconde meer aan.
Ondanks een valse start in September, ben ik niet alleen gestOpt... ik kan me niet voorstellen dat ik een reden kan verzinnen om opnieuw te beginnen.
Oktober was, tussen haakjes (even een pluim op eigen hoed steken) best wel een topmaand op m'n persoonlijke stress-schaal. Aanloop naar Dé Hoogdag in Kringwinkelland, nieuwe collega die tussen soep en patatten door moest opgeleid worden, enkele ongenoegens met de "superieuren" en nog een handvol gevoeligheden op het thuisfront waarvoor alle resterende energie gebundeld werd.
ALLES om maar NIET te doen wat in me opkwam.
Geen nut om terug te keren naar die episode....
maar een Olijf zegt voor één keer (en hierna nog enkele keren) tegen zichzelf
Flink gedaan, meid :)
Er waren redenen genoeg om naar een sigaret te grijpen...en ik deed het lekker niet!!!!!
Holadijee! Hupsakee! Falderalderie hopsasa :)
Intussen: laatste nieuwtje. De Peperdure Medicatie die me door de volgende 3 maanden moest loodsen.... aan de kant gelegd. Teveel bijverschijnselen.
Hetgeen betekent dat.... I'm flying solo. Geen hulpmiddelen. Puur natuur....
En
DAT
GAAT
GOED :):):):):)
Bon. Genoeg pluimen op eigen hoed.
Nu jij nog, L :)
Dus zocht ik de telefoon (dat heb je met die draadloze modelletjes) en "deed" het nog eens internationaal. Met L.
Voor een wederzijdse update.
Hoe ik het deed zonder sigaretten. Hoe zij het deed met al dat volk in huis.
Dat - nu de sigaretten uit m'n leven schijnen te zijn - ze er bij haar weer ingeslopen zijn.
Ik twijfel even ... of ik nu de aangewezen persoon ben om een anti-rookcampagne te starten bij m'n "naasten".
Eén: ik ben zélf nog maar een groentje
en Twee: ex-rokers zijn notoir fanatieke anti-rokers...
dus ik kijk wel uit.
Maar ze heeft graag een schop onder haar ... edele derrière. Dus geef ik die. Virtueel.
En doe wat ik beloofd heb.
Ik prik maandag 29 oktober op mijn blog zodat zij er regelmatig aan denkt dat ze weer stoppen moet.
Intussen ben en blijf ik overtuigd van m'n stopbeweging. Ondanks de ongemakken en ontevredenheden met andere ... laat het me "lichaamseigen" karakteristieken noemen. Eerst het eind van Oktober halen zonder siggies. En dan eind November en eind December. Daarna buig ik me over de rest.
hoewel...
dat de resterende maanden van 2012 gehaald worden zonder roken.... ik twijfel daar geen seconde meer aan.
Ondanks een valse start in September, ben ik niet alleen gestOpt... ik kan me niet voorstellen dat ik een reden kan verzinnen om opnieuw te beginnen.
Oktober was, tussen haakjes (even een pluim op eigen hoed steken) best wel een topmaand op m'n persoonlijke stress-schaal. Aanloop naar Dé Hoogdag in Kringwinkelland, nieuwe collega die tussen soep en patatten door moest opgeleid worden, enkele ongenoegens met de "superieuren" en nog een handvol gevoeligheden op het thuisfront waarvoor alle resterende energie gebundeld werd.
ALLES om maar NIET te doen wat in me opkwam.
Geen nut om terug te keren naar die episode....
maar een Olijf zegt voor één keer (en hierna nog enkele keren) tegen zichzelf
Flink gedaan, meid :)
Er waren redenen genoeg om naar een sigaret te grijpen...en ik deed het lekker niet!!!!!
Holadijee! Hupsakee! Falderalderie hopsasa :)
Intussen: laatste nieuwtje. De Peperdure Medicatie die me door de volgende 3 maanden moest loodsen.... aan de kant gelegd. Teveel bijverschijnselen.
Hetgeen betekent dat.... I'm flying solo. Geen hulpmiddelen. Puur natuur....
En
DAT
GAAT
GOED :):):):):)
Bon. Genoeg pluimen op eigen hoed.
Nu jij nog, L :)
zaterdag 27 oktober 2012
CSI Waasland Update
Vanochtend op de radio.
Schutter is niet langer een gevaar voor de maatschappij. Reden: hij is dood.
In de dagen volgend op de "wild om zich heen schietende" man, bleek al gauw dat het individu in kwestie al maandenlang de vrouw, die hij later zou neerschieten, lastig viel. Stalkte, zeg maar.
Het oudst mogelijk scenario: relatie hebben, relatie kapot (zien) gaan.... en niet verder willen op je eentje. En als "jij" niet verder gaat, mag de andere dat ook niet. En dan ga je haar/hem stalken.
Bellen, in de buurt rondhangen, bedreigen, weet ik veel...... Niet gerust laten.
De schutter waarvan hier sprake, was dus zeer vaak opgemerkt op een plaats waar hij strikt genomen al maanden niets meer te zoeken had.
Dinsdag schoot hij overigens - blijkt nu - niet wild om zich heen maar "gewoon" 4 keer in het lijf van z'n ex-vriendin. "Wild" is dat wel. Maar niet "om zich heen".
Omstaanders hadden bijgevolg niets te vrezen ... maar dat konden zij uiteraard niet weten.
Motieven waren dus wel degelijk vrij snel gekend. Wie hij was óók. Waar hij woonde.... exact....dat wist men ook. Of waar hij moest gezocht worden.
Desalniettemin bleef de politie nog enkele dagen in de buurt van de plaats van de misdaad rondhangen. Wanneer bewoners vroegen of de dader al gepakt/gekend was, mochten de agenten "geen commentaar" geven.
"Zo'n mannen blijven dikwijls nog een paar dagen in de buurt. Hij kan ook in uwen hof zitten".... blijkt een perfect aanvaardbare mededeling te zijn......
.....
Dat begrijp ik dus nauwelijks.... dat bangmakerij OK is, terwijl inmiddels vrij nauwkeurig geweten is waar de dader naar grote waarschijnlijkheid te vinden is....
Maar goed, ik zeur.
Vanochtend hoorde ik dus dat er wat was misgelopen.
Men had de man getraceerd, gevonden en.... nou ja.... tja.... hij schoot, zij schoten.... en nu is hij dood.
In het Waasland kunnen we opnieuw gerust langs donkere achterdeurtjes onze woning betreden. "Oef", denk ik... want vannacht zetten we onze klokken weer op winteruur.... en zal het een paar maanden lang zo goed als altijd donker zijn wanneer we na school/werk/vulzelfin thuiskomen.
Ach ja... het comité P gaat onderzoeken of de politieagenten uit zelfverdediging op de man schoten.
Zal me een worst wezen. Tenzij zou blijken dat hij de dader niet was.
Maar dat kan z'n ex-vriendin niet meer vertellen. Hij ook niet trouwens.
Schutter is niet langer een gevaar voor de maatschappij. Reden: hij is dood.
In de dagen volgend op de "wild om zich heen schietende" man, bleek al gauw dat het individu in kwestie al maandenlang de vrouw, die hij later zou neerschieten, lastig viel. Stalkte, zeg maar.
Het oudst mogelijk scenario: relatie hebben, relatie kapot (zien) gaan.... en niet verder willen op je eentje. En als "jij" niet verder gaat, mag de andere dat ook niet. En dan ga je haar/hem stalken.
Bellen, in de buurt rondhangen, bedreigen, weet ik veel...... Niet gerust laten.
De schutter waarvan hier sprake, was dus zeer vaak opgemerkt op een plaats waar hij strikt genomen al maanden niets meer te zoeken had.
Dinsdag schoot hij overigens - blijkt nu - niet wild om zich heen maar "gewoon" 4 keer in het lijf van z'n ex-vriendin. "Wild" is dat wel. Maar niet "om zich heen".
Omstaanders hadden bijgevolg niets te vrezen ... maar dat konden zij uiteraard niet weten.
Motieven waren dus wel degelijk vrij snel gekend. Wie hij was óók. Waar hij woonde.... exact....dat wist men ook. Of waar hij moest gezocht worden.
Desalniettemin bleef de politie nog enkele dagen in de buurt van de plaats van de misdaad rondhangen. Wanneer bewoners vroegen of de dader al gepakt/gekend was, mochten de agenten "geen commentaar" geven.
"Zo'n mannen blijven dikwijls nog een paar dagen in de buurt. Hij kan ook in uwen hof zitten".... blijkt een perfect aanvaardbare mededeling te zijn......
.....
Dat begrijp ik dus nauwelijks.... dat bangmakerij OK is, terwijl inmiddels vrij nauwkeurig geweten is waar de dader naar grote waarschijnlijkheid te vinden is....
Maar goed, ik zeur.
Vanochtend hoorde ik dus dat er wat was misgelopen.
Men had de man getraceerd, gevonden en.... nou ja.... tja.... hij schoot, zij schoten.... en nu is hij dood.
In het Waasland kunnen we opnieuw gerust langs donkere achterdeurtjes onze woning betreden. "Oef", denk ik... want vannacht zetten we onze klokken weer op winteruur.... en zal het een paar maanden lang zo goed als altijd donker zijn wanneer we na school/werk/vulzelfin thuiskomen.
Ach ja... het comité P gaat onderzoeken of de politieagenten uit zelfverdediging op de man schoten.
Zal me een worst wezen. Tenzij zou blijken dat hij de dader niet was.
Maar dat kan z'n ex-vriendin niet meer vertellen. Hij ook niet trouwens.
woensdag 24 oktober 2012
van 25 naar 10
Je moet het maar doen.
En dat zullen wij hier doen.
Van 25°C op 22 oktober (te warm voor de tijd van het jaar) naar 10°, nog steeds Celsius en nog steeds "te" voor de tijd van het jaar. Te Koud dan.
M'n warme winterlaarzen liggen al klaar :)
En dat zullen wij hier doen.
Van 25°C op 22 oktober (te warm voor de tijd van het jaar) naar 10°, nog steeds Celsius en nog steeds "te" voor de tijd van het jaar. Te Koud dan.
M'n warme winterlaarzen liggen al klaar :)
Paranoia?
Moet ik me zorgen maken
als ik geheel toevallig ontdek
"bezocht" te zijn tussen half twee in de ochtend en half vijf in de namiddag
....
allemaal vanop 1 en hetzelfde adres
?
Ach.
Misschien vergat de lezer de pagina te sluiten.
Het zal dàt wel geweest zijn.....
als ik geheel toevallig ontdek
"bezocht" te zijn tussen half twee in de ochtend en half vijf in de namiddag
....
allemaal vanop 1 en hetzelfde adres
?
Ach.
Misschien vergat de lezer de pagina te sluiten.
Het zal dàt wel geweest zijn.....
dinsdag 23 oktober 2012
CSI Waasland
Laat Olijf nog eens wat schrijven, toe. Moet lukken.
Geen inspiratietekort wegens nicotineprobleem. Dat laatste valt bijzonder goed mee moet ik zeggen. Al zorgt een onbalans in dopamine of andere feel good hormonen misschien wel voor een gebrek aan schrijfwil. Of het vallend blad, zoals op andere blogs - net zoals hier - merkbaar is.
Goed. De reden doet er weinig toe. Ik zou ze u niet kunnen géven al betaalde u me.
Maar zie.... het lot gooit me zomaar een onderwerp in de schoot. In sé waarschijnlijk onwaarschijnlijk oninteressant voor u, verre lezer, maar ik werp vandaag een beknopte blik op criminaliteit. Meer bepaald op het soort dat wel héél dicht bij huis komt....
Zo rond zessen vandaag zie ik m'n zussen en hun kroost voor de wekelijkse spaghetti. Niets nieuws. Al is het met alle sport-, muziek- en andere activiteiten van week tot week bang afwachten of iedereen het nog haalt. Tot hiertoe wil het met enige goede wil nog steeds lukken. Oef :)
Edoch.... m'n bijna 11-jarig petekind (nog 2 dagen... spannend :):):)) valt binnen met de aankondiging dat ze NIETS wil horen over schoten. En tante Nanna valt zwaar uit de lucht. Want ik weet niet waarover het lieve kind het heeft.
Enkele uren later ben ik een beetje wijzer. De gemoederen zijn bedaard en nu mag er weer wèl over schoten gepraat worden.
Blijkt dat er in T, deelgemeente van T (ik geef toe, het is verwarrend...) in de late namiddag een vrouw werd neergeschoten. Op enkele straten van waar zus en haar kroost woont.
Een zwerm zoekende helikopters en een handvol stoere politiewagens scanden de wijde omgeving in ware CSI-stijl af op zoek naar de voortvluchtige schutter. Zus, die inmiddels via via had vernomen wat er gebeurde, droeg haar thuiswachtend kroost op om ramen en deuren te sluiten.... mocht de voortvluchtige voortvluchten in hun huis. Gewapend en al.
Hetgeen ze deden. Waardoor petekindje (de jongste thuis) een klein, kort en hopelijk slechts tijdelijk trauma opliep. En wij enkele uren niet over schoten mochten praten. Of zelfs weten wat er gebeurd was.
In het lokaal avondjournaal hoor ik iets méér. Wild om zich heen schietende man, plaatselijke voedingszaak, onschuldige vrouw, dood op het voetpad, onduidelijke motieven, sinds 17 uur voortvluchtige schieter. Het is in middels 21u en ik vraag me af of de motieven nog steeds onduidelijk zijn en de dader nog steeds spoorloos.
Best wel eng eigenlijk.
Waardoor Olijf, alleenstaande vrouw van best wel kwieke maar desalniettemin middelbare leeftijd, bij het thuiskomen in het donker een blik werpt op het achterpoortje naar de halfduistere tuin... dat op een kier staat (poort, niet tuin).... en wijselijk beslist om vandaag toch maar eens via de goed verlichte voordeur de woning te betreden. De gordijnen van de ramen die uitgeven op de tuin gaan vandaag ook dicht.
Hij moest maar eens voortgevlucht zijn van T naar T. Slechts een kwartiertje fietsen. Of misschien een uurtje wandelen. Tussen vijf en negen kon hij gemakkelijk hier geraken en zich verschuilen in m'n tuin. Of garage.... denk ik maar.
Dat is dus met zorgeloze gewoonten breken. Omdat criminaliteit vandaag even tè dicht in onze buurt kwam.
Morgen hervat ik het gewone leven. En vannacht slaap ik lekker door.
Zonder foto.
Geen inspiratietekort wegens nicotineprobleem. Dat laatste valt bijzonder goed mee moet ik zeggen. Al zorgt een onbalans in dopamine of andere feel good hormonen misschien wel voor een gebrek aan schrijfwil. Of het vallend blad, zoals op andere blogs - net zoals hier - merkbaar is.
Goed. De reden doet er weinig toe. Ik zou ze u niet kunnen géven al betaalde u me.
Maar zie.... het lot gooit me zomaar een onderwerp in de schoot. In sé waarschijnlijk onwaarschijnlijk oninteressant voor u, verre lezer, maar ik werp vandaag een beknopte blik op criminaliteit. Meer bepaald op het soort dat wel héél dicht bij huis komt....
Zo rond zessen vandaag zie ik m'n zussen en hun kroost voor de wekelijkse spaghetti. Niets nieuws. Al is het met alle sport-, muziek- en andere activiteiten van week tot week bang afwachten of iedereen het nog haalt. Tot hiertoe wil het met enige goede wil nog steeds lukken. Oef :)
Edoch.... m'n bijna 11-jarig petekind (nog 2 dagen... spannend :):):)) valt binnen met de aankondiging dat ze NIETS wil horen over schoten. En tante Nanna valt zwaar uit de lucht. Want ik weet niet waarover het lieve kind het heeft.
Enkele uren later ben ik een beetje wijzer. De gemoederen zijn bedaard en nu mag er weer wèl over schoten gepraat worden.
Blijkt dat er in T, deelgemeente van T (ik geef toe, het is verwarrend...) in de late namiddag een vrouw werd neergeschoten. Op enkele straten van waar zus en haar kroost woont.
Een zwerm zoekende helikopters en een handvol stoere politiewagens scanden de wijde omgeving in ware CSI-stijl af op zoek naar de voortvluchtige schutter. Zus, die inmiddels via via had vernomen wat er gebeurde, droeg haar thuiswachtend kroost op om ramen en deuren te sluiten.... mocht de voortvluchtige voortvluchten in hun huis. Gewapend en al.
Hetgeen ze deden. Waardoor petekindje (de jongste thuis) een klein, kort en hopelijk slechts tijdelijk trauma opliep. En wij enkele uren niet over schoten mochten praten. Of zelfs weten wat er gebeurd was.
In het lokaal avondjournaal hoor ik iets méér. Wild om zich heen schietende man, plaatselijke voedingszaak, onschuldige vrouw, dood op het voetpad, onduidelijke motieven, sinds 17 uur voortvluchtige schieter. Het is in middels 21u en ik vraag me af of de motieven nog steeds onduidelijk zijn en de dader nog steeds spoorloos.
Best wel eng eigenlijk.
Waardoor Olijf, alleenstaande vrouw van best wel kwieke maar desalniettemin middelbare leeftijd, bij het thuiskomen in het donker een blik werpt op het achterpoortje naar de halfduistere tuin... dat op een kier staat (poort, niet tuin).... en wijselijk beslist om vandaag toch maar eens via de goed verlichte voordeur de woning te betreden. De gordijnen van de ramen die uitgeven op de tuin gaan vandaag ook dicht.
Hij moest maar eens voortgevlucht zijn van T naar T. Slechts een kwartiertje fietsen. Of misschien een uurtje wandelen. Tussen vijf en negen kon hij gemakkelijk hier geraken en zich verschuilen in m'n tuin. Of garage.... denk ik maar.
Dat is dus met zorgeloze gewoonten breken. Omdat criminaliteit vandaag even tè dicht in onze buurt kwam.
Morgen hervat ik het gewone leven. En vannacht slaap ik lekker door.
Zonder foto.
zondag 21 oktober 2012
vrijdag 19 oktober 2012
Eén volle week
Zeven dagen en anderhalf uur
is Olijf
zonder sigaret.
Dat is een dikke week in mensentaal.
Olé
is Olijf
zonder sigaret.
Dat is een dikke week in mensentaal.
Olé
donderdag 18 oktober 2012
Bakkerspycho-filo-sofie
Dus Olijf bakte. Of is nog steeds bakkende. De laatste zit in de oven en het ziet ernaar uit dat deze gaat mislukken.
De enige van de drie die ik al enkele keren eerder maakte. Go figure....
Maar goed... de drang om mezelf op te werpen als bakker extra-ordinaire was dus groot.
En terwijl ik eieren klutste, bloem zeefde (niet dus... ik zeef nooit bloem), suiker en boter afwoog, deeg kneedde en appelen schilde, had ik enkele uren om na te denken over de dingen des levens.
Deze welke een single vrouw van middelbare leeftijd - met veel goede wil maar blijkbaar een slecht karakter - wel eens door het hoofd plegen te schieten.
Tussendoor wordt het internet even gecheckt. Terwijl de suiker karameliseert. Of de vulling stolt.
Op FB vind ik deze. Die overigens mooi klinkt. En die ik vaak zelf onderschreef. Nu weer even met minder enthousiasme.
Life doesn't give you the people you want,
it gives you the people you need,
to make you the person you were meant to be.
Echt, luitjes. Ik heb dit soort stellingen met veel overtuiging onderschreven. En zal dat op betere momenten heel waarschijnlijk opnieuw doen.
Getuige hiervan: de relatie waar ik langer om heb gerouwd dan ze heeft geduurd .... slaagde er op den duur in om me tot deze conclusie te brengen. Ik vond dat best "sjiek" van mezelf.
Wat het me bijbracht, schreef ik meermaals neer en ik voel niet de drang om mezelf te herhalen.
Maar ik dacht echtigintechtig dat ik best wel wat geleerd had. En zelfs wat gegroeid was. Dat ik het leven beter aankon.
...
Kàn ik ook. Of ik schreef nu niet.
Maar ik vraag me af....
Hoeveel k*tmensen (ik onthou me vandaag even van geslachten) moet Olijf nog in haar leven "zien" vooraleer ik de mens ben die ik hoorde te zijn?
Want ik dacht dat het er best op begon te lijken hoor.
Graag zien maar niet tè. Graag geven maar ook krijgen. Aandacht hebben voor andermans communicatiekanalen en -wegen. Niet altijd het "wuf" uithangen maar soms toch vrouw durven zijn. M'n mannetje staan maar ook hulp durven vragen. Zo vaak mogelijk lachen maar af en toe een glimps van de emotionele kant tonen. Een beetje dit en een beetje dat dus.
Allez kortom... het leven had - dacht ik - me een mooi evenwicht bezorgd.
Tot ook dàt niet bleek te kloppen.
En zelfs geen schup onder Olijf's g*t werd gegeven om de zaken te laten eindigen. Teveel moeite blijkbaar.
dus herbekijk ik die zin even. Met enige bitterheid vandaag. Tot dat weer verandert (en Olijf zou Olijf niet zijn als ze niet vurig hoopte en zelfs geloofde dat dat wel weer verandert).
Als ik mensen krijg die ik nodig heb
om te worden wie ik moet zijn, (en ik er dus moet van uit gaan, gezien de persoon die ik werd en de sujetten die m'n pad blijven kruisen, dat happygolucky NIET m'n doel is)
dan ziet mijn toekomst er uit als volgt. Keuzemogelijkheden. Op z'n minst dàt.
Als ik heel eerlijk moet zijn, spreekt geen van beide toekomsten me biezonder veel aan (spellingcheck geeft me nu aan dat het meervoud van toekomst niet bestaat... maar spellingcheck gelooft waarschijnlijk ook niet in parallelle universa).
Dus Olijf bakt. En stelt zich intussen vragen.
Dat bakken misschien mijn manier is voor iemand iets te betekenen, al was het maar voor dat ene koffiemoment.
Maar verder ga ik er vandaag niet op in.
Twee redenen.
En daarmee eindigt de dag van een single vrouw op middelbare leeftijd. Met een occasionele bakhobby. En enkele vragen rijker.
Epiloog
Terwijl de Tarte Tatin kort voor middernacht dan tòch wordt uitgestort (anders plakt hij morgenochtend onvermijdelijk aan de pan) en het erop lijkt dat het geen compléte mislukking is geworden (als appelmoes op een taartbodem mag beschouwd worden als een deels succes, dat is...), schiet "significant other" me te binnen. En waarom dat zo genoemd wordt.
En met een middernachtkop na 4,5 uren keukenwerk kan uw Olijf niets méér bedenken dan
"nja.... voor een bepaald persoon... die significant other... ben JIJ in het beste geval óók significant".
En dat is een leuk gevoel, lijkt me zo.
Maar ik zou het niet weten. 'k geloof dat Olijf dat niet hoorde te leren.
De enige van de drie die ik al enkele keren eerder maakte. Go figure....
Maar goed... de drang om mezelf op te werpen als bakker extra-ordinaire was dus groot.
En terwijl ik eieren klutste, bloem zeefde (niet dus... ik zeef nooit bloem), suiker en boter afwoog, deeg kneedde en appelen schilde, had ik enkele uren om na te denken over de dingen des levens.
Deze welke een single vrouw van middelbare leeftijd - met veel goede wil maar blijkbaar een slecht karakter - wel eens door het hoofd plegen te schieten.
Tussendoor wordt het internet even gecheckt. Terwijl de suiker karameliseert. Of de vulling stolt.
Op FB vind ik deze. Die overigens mooi klinkt. En die ik vaak zelf onderschreef. Nu weer even met minder enthousiasme.
Life doesn't give you the people you want,
it gives you the people you need,
to make you the person you were meant to be.
Echt, luitjes. Ik heb dit soort stellingen met veel overtuiging onderschreven. En zal dat op betere momenten heel waarschijnlijk opnieuw doen.
Getuige hiervan: de relatie waar ik langer om heb gerouwd dan ze heeft geduurd .... slaagde er op den duur in om me tot deze conclusie te brengen. Ik vond dat best "sjiek" van mezelf.
Wat het me bijbracht, schreef ik meermaals neer en ik voel niet de drang om mezelf te herhalen.
Maar ik dacht echtigintechtig dat ik best wel wat geleerd had. En zelfs wat gegroeid was. Dat ik het leven beter aankon.
...
Kàn ik ook. Of ik schreef nu niet.
Maar ik vraag me af....
Hoeveel k*tmensen (ik onthou me vandaag even van geslachten) moet Olijf nog in haar leven "zien" vooraleer ik de mens ben die ik hoorde te zijn?
Want ik dacht dat het er best op begon te lijken hoor.
Graag zien maar niet tè. Graag geven maar ook krijgen. Aandacht hebben voor andermans communicatiekanalen en -wegen. Niet altijd het "wuf" uithangen maar soms toch vrouw durven zijn. M'n mannetje staan maar ook hulp durven vragen. Zo vaak mogelijk lachen maar af en toe een glimps van de emotionele kant tonen. Een beetje dit en een beetje dat dus.
Allez kortom... het leven had - dacht ik - me een mooi evenwicht bezorgd.
Tot ook dàt niet bleek te kloppen.
En zelfs geen schup onder Olijf's g*t werd gegeven om de zaken te laten eindigen. Teveel moeite blijkbaar.
dus herbekijk ik die zin even. Met enige bitterheid vandaag. Tot dat weer verandert (en Olijf zou Olijf niet zijn als ze niet vurig hoopte en zelfs geloofde dat dat wel weer verandert).
Als ik mensen krijg die ik nodig heb
om te worden wie ik moet zijn, (en ik er dus moet van uit gaan, gezien de persoon die ik werd en de sujetten die m'n pad blijven kruisen, dat happygolucky NIET m'n doel is)
dan ziet mijn toekomst er uit als volgt. Keuzemogelijkheden. Op z'n minst dàt.
- Olijf wordt iemand die alles en iedereen wantrouwt. Nooit geweest maar misschien is dat nodig.
- Olijf wordt non. Als tiener en twenner placht ik daar wel eens een grapje over te maken. Maar het gaat erop lijken....
Als ik heel eerlijk moet zijn, spreekt geen van beide toekomsten me biezonder veel aan (spellingcheck geeft me nu aan dat het meervoud van toekomst niet bestaat... maar spellingcheck gelooft waarschijnlijk ook niet in parallelle universa).
Dus Olijf bakt. En stelt zich intussen vragen.
Dat bakken misschien mijn manier is voor iemand iets te betekenen, al was het maar voor dat ene koffiemoment.
Maar verder ga ik er vandaag niet op in.
Twee redenen.
- Het is inmiddels bijna middernacht en de volgende twee dagen zullen loodzwaar zijn, net als de laatste drie.
- De Tarte Tatin, m'n laatste en m'n enigste gekende gebak, kwam net de oven uit. Of ie geslaagd is, weet ik nu nog niet. Maar het bakken is gedaan voor vandaag.
En daarmee eindigt de dag van een single vrouw op middelbare leeftijd. Met een occasionele bakhobby. En enkele vragen rijker.
Epiloog
Terwijl de Tarte Tatin kort voor middernacht dan tòch wordt uitgestort (anders plakt hij morgenochtend onvermijdelijk aan de pan) en het erop lijkt dat het geen compléte mislukking is geworden (als appelmoes op een taartbodem mag beschouwd worden als een deels succes, dat is...), schiet "significant other" me te binnen. En waarom dat zo genoemd wordt.
En met een middernachtkop na 4,5 uren keukenwerk kan uw Olijf niets méér bedenken dan
"nja.... voor een bepaald persoon... die significant other... ben JIJ in het beste geval óók significant".
En dat is een leuk gevoel, lijkt me zo.
Maar ik zou het niet weten. 'k geloof dat Olijf dat niet hoorde te leren.
Bij de bakker
Zaterdag Opendeurdag waar ik werk.
Dat doen we onder meer met een geïmproviseerd Kaffeetje met hap en drank. Warm en koud. Zoet en zout.
Wil Olijf, die de laatste tijd al stijf loopt van de frustraties (ook met het werk) de bakker gaan uithangen? Ja blijkbaar. Want op de laatste vergadering hoor ik mezelf zeggen dat ik 2 à 3 taarten zal bakken. In plaats van ze te gaan kopen. Alsof je daar wat mee uitspaart....
Twee van de drie heb ik nooit eerder gemaakt. Spannend.
Op hoop van zegen. Dat de inspanning gesmaakt wordt.
Zo niet...zal ik een hoop vrienden en familie "blij" maken met stukken taart .... en mijn sprankelende aanwezigheid in het weekend :)
Om u maar te zeggen.... dat ik me ook onledig hou met àndere dingen dan gratuit kritiek leveren op mensen die zich niet kunnen verdedigen .... *onschuldige blik*....
Dat doen we onder meer met een geïmproviseerd Kaffeetje met hap en drank. Warm en koud. Zoet en zout.
Wil Olijf, die de laatste tijd al stijf loopt van de frustraties (ook met het werk) de bakker gaan uithangen? Ja blijkbaar. Want op de laatste vergadering hoor ik mezelf zeggen dat ik 2 à 3 taarten zal bakken. In plaats van ze te gaan kopen. Alsof je daar wat mee uitspaart....
Twee van de drie heb ik nooit eerder gemaakt. Spannend.
Op hoop van zegen. Dat de inspanning gesmaakt wordt.
Zo niet...zal ik een hoop vrienden en familie "blij" maken met stukken taart .... en mijn sprankelende aanwezigheid in het weekend :)
Om u maar te zeggen.... dat ik me ook onledig hou met àndere dingen dan gratuit kritiek leveren op mensen die zich niet kunnen verdedigen .... *onschuldige blik*....
woensdag 17 oktober 2012
Flauwe Olijf
Jaaaaaa, ik zeg het nù al: wat ik doe is flauw.
Facebook is al vergeven van het filmpje... althans de Vlaamssprekende "helft" ervan (waarmee u me nu hoort pretenderen dat de helft van alle facebookers Vlamingen zijn.... euh....)
Blijft die andere helft, zijnde de anderstaligen en de Nederlanders. Ieder goed voor circa een kwart, dus :).
Ik ga ervan uit dat der Untergang-filmpjes in allerlei variëteiten al door menigeen werden bekeken.
En nu hebben we dus onze heel eigen versie. De Belgen op de kaart. Wat zeg ik? De Vlamingen op de kaart!
Ach... als we al niet meer met onszelf kunnen lachen, niewaar? We moeten toch IETS exporteren?
Hoewel - alle gekheid op een stokje - ik me kan voorstellen dat iemand als BDW een kanjer van een olifantenvel moet hebben.... Ik zou onder omstandigheden als deze mezelf al een miljoen keer verwenst hebben om vlak daarna enkele maanden in eenzame opsluiting te verdwijnen.
Maar dat gezegd zijnde.... ik gà dan ook niet in de politiek....
Voilà dus... het filmpje voor m'n niet-facebookende medemens :)
Epiloog
Dankzij "onzen Bart"
of
Dankzij m'n gedrevenheid om DIT filmpje en geen ander op de blog te krijgen, leerde ik weer enkele online-truucjes bij. Zelfs een vleugje HTML-gedoe.
Waar de verkiezingen en de nasleep ervan al niet goed voor zijn...... :)
Facebook is al vergeven van het filmpje... althans de Vlaamssprekende "helft" ervan (waarmee u me nu hoort pretenderen dat de helft van alle facebookers Vlamingen zijn.... euh....)
Blijft die andere helft, zijnde de anderstaligen en de Nederlanders. Ieder goed voor circa een kwart, dus :).
Ik ga ervan uit dat der Untergang-filmpjes in allerlei variëteiten al door menigeen werden bekeken.
En nu hebben we dus onze heel eigen versie. De Belgen op de kaart. Wat zeg ik? De Vlamingen op de kaart!
Ach... als we al niet meer met onszelf kunnen lachen, niewaar? We moeten toch IETS exporteren?
Hoewel - alle gekheid op een stokje - ik me kan voorstellen dat iemand als BDW een kanjer van een olifantenvel moet hebben.... Ik zou onder omstandigheden als deze mezelf al een miljoen keer verwenst hebben om vlak daarna enkele maanden in eenzame opsluiting te verdwijnen.
Maar dat gezegd zijnde.... ik gà dan ook niet in de politiek....
Voilà dus... het filmpje voor m'n niet-facebookende medemens :)
Epiloog
Dankzij "onzen Bart"
of
Dankzij m'n gedrevenheid om DIT filmpje en geen ander op de blog te krijgen, leerde ik weer enkele online-truucjes bij. Zelfs een vleugje HTML-gedoe.
Waar de verkiezingen en de nasleep ervan al niet goed voor zijn...... :)
maandag 15 oktober 2012
De kiezer heeft gesproken
Ik heb, geloof ik, nog nooit zo lang naar m'n lokale TV-zender gekeken als vandaag. Wel een volle 20-25 minuten lang.
Onderwerp: de verkiezingsuitslagen. Of - ik moet mezelf corrigeren - de nieuwe gemeentelijke coalities.
En hier val ik weer van de ene vraag in de andere.
Want "De kiezer heeft gesproken" zeggen de politici zo graag. Vooral wanneer hun partij groeide, zij het daarom niet meteen tot absolute-meerderheid-hoogten maarrrrrrr... de kiezer heeft gesproken.
Ik denk dan: Wie is die kiezer? Kent u hem? Of haar? Bent u De Kiezer? Misschien ben ik wel De Kiezer.
....
Hij heeft in alle geval gesproken.
En als je moet afgaan op wat iedere partijleider/voorzitter/weetiknogwelkepostitiejekanhalenbijeenpartijzodatjemetkennisvanzakenkanzeggenwatjewil zegt , dan spreekt die Kiezer zichzelf nogal tegen. Bij monde van de politicus die hem citeert natuurlijk.....
En zelfs dan nóg.... wat De Kiezer ook zegt.... De Politicus lapt die mening, die - ik gebruik graag even een beetje tekstverwerkingstruucs nu - KEUZE maar wàt graag aan z'n laars.
Door coalities te smeden. Of dat nu anti-coalities zijn of afspiegelingscoalities.... Als de politieker niet blij is met De Keuze van De Kiezer, dan zet hij de meerderheidspartij schaakmat door allerlei coalities aan te gaan. Desnoods met partijen waar ze niets maar dan ook niets mee gemeen hebben.
In Waasland is alles mogelijk.
Daar heeft N-VA coalities afgesloten met CD&V, Open VLD en allerlei andere obscure lokale (maar ongetwijfeld zeer gemotiveerde) partijtjes. Kleur en overtuiging heeft blijkbaar weinig belang bij het afsluiten van zo'n coalitie.
Ik vraag me overigens af hoe zoiets in z'n werk gaat. Vergeet niet, lieve lezer, dat iedere lokale afdeling van een partij kampt met LOKALE problemen en dus ook LOKALE standpunten.
Wordt tijdens zo'n (nachtelijke post-verkiezingsuitslagen) onderhandeling nog snel overlopen hoe de coaliserende partijen alle gemeentelijke standpunten benaderen? Of heeft dat weinig belang? Zolang ze de meerderheidspartij maar buitenspel kunnen zetten?
Olijf is een hypocriet.
U mag dat weten.
Want ondanks m'n betoog hierboven ben ik heel blij met de coalitie van m'n vroegere gemeente. Die waar ik vroeger woonde dus. En waar een niet bij naam genoemde maar (vroeger grijze, nu witte) langgebaardde burgemeester 30 jaar lang z'n onderdanen "knuffelde". Naar eigen zeggen.
Dat was z'n handelsmerk. Knuffelen en handjes geven. Want hij gàf om de mensen. ZIJN mensen nota bene.
Hij gàf om z'n mensen en voor hen zou hij alles doen. Zoals partij-hoppen. Deze burgemeester heeft vaker van partij gewisseld dan sommige mensen van onderbroek. Zolang het maar de winnende partij was. Wees dus niet verbaasd als deze burgemeester bij de verkiezingen van dit jaar op de lijst van N-VA stond......
Het staat nergens op papier en de kans is klein dat iemand ooit tégen hem zal getuigen. Maar de carrière van deze burgervader hing aan elkaar van de corrupte handelswijzen. En dan heb ik het niet eens over persoonlijke tussen de tanden gesiste bedreigingen als "ik knijp u dood" .....
tja.... je kàn het natuurlijk interpreteren als een wel zéér intense knuffel, die laatste.....
Hoe dan ook. In die gemeente, na 30 jaar ononderbroken tirannie, zijn alle kleinere partijen gaan samen zitten en hebben ze EINDELIJK (!!!!!) een anti-coalitie gevormd. En moet de baardeburgemeester aftreden. Een ander neemt de scepter over.... en ik ben werkelijk nieuwsgierig naar het resultaat.
De Kiezer in die gemeente had gesproken.
Maar ik woonde ooit enkele gemeenteraden bij en merkte dat zowel De Kiezer als De Schepen in deze gemeente nooit verder was geraakt dan derde kleuterklas.
Dat Buitenland voor deze burgers wel dégelijk aan de overkant van de Schelde ligt (zoek gerust op, het bestaat) en dat je je hand enkel opsteekt om te vragen of je naar het toilet mag gaan.
Ik zwéér u! DE HAND GING ENKEL OP OM TOESTEMMING VOOR EEN TOILETGANG TE VRAGEN
of nee.... ik lieg.....
Sommigen spràken als het ware. Ze deelden hun mening. Die na welgeteld 23 seconden in de kiem werd gesmoord door de immer aanwezige burgemeester. Zijn Njet was altijd een Njet. Zonder pardon.
En Da kende hij niet. Tenzij het in z'n kraam pastte.
Voorwaar drie trieste decades.
But no more. Iemand heeft het aangedurfd om hem van z'n troon te stoten. En daar ben ik blij om. Zelfs al woon ik niet meer daar.
De Kiezer sprak.
En niemand luisterde naar hem.
Daar gaat het in wezen over.
En dan vraag ik me af.... ik vraag me wèrkelijk af.... welk nut verkiezingen nu hèbben?
Ik schooi nooit om reacties. Maar deze keer maak ik graag een uitzondering.
Wie kan me vertellen welk nut verkiezingen hebben?
Hij was triest, zei hij op de lokale TV. Voelde zich verraden. Was verbaasd dat mensen die aanvankelijk "toegevingen" hadden gedaan "in z'n gezicht", hem nu de rug toekeerden.
....
Even dacht ik naar een aflevering Expeditie Robinson te kijken. Maar neen, het ging om de gemeentelijke verkiezingen.
Ik ben verbaasd. Na 30 jaar burgemeesterschap en zelfs enkele pogingen tot nationale politiek.... dat deze man, met wijze baard en àl, niet verder geraakte dan complottheorietjes.......
Onderwerp: de verkiezingsuitslagen. Of - ik moet mezelf corrigeren - de nieuwe gemeentelijke coalities.
En hier val ik weer van de ene vraag in de andere.
Want "De kiezer heeft gesproken" zeggen de politici zo graag. Vooral wanneer hun partij groeide, zij het daarom niet meteen tot absolute-meerderheid-hoogten maarrrrrrr... de kiezer heeft gesproken.
Ik denk dan: Wie is die kiezer? Kent u hem? Of haar? Bent u De Kiezer? Misschien ben ik wel De Kiezer.
....
Hij heeft in alle geval gesproken.
En als je moet afgaan op wat iedere partijleider/voorzitter/weetiknogwelkepostitiejekanhalenbijeenpartijzodatjemetkennisvanzakenkanzeggenwatjewil zegt , dan spreekt die Kiezer zichzelf nogal tegen. Bij monde van de politicus die hem citeert natuurlijk.....
En zelfs dan nóg.... wat De Kiezer ook zegt.... De Politicus lapt die mening, die - ik gebruik graag even een beetje tekstverwerkingstruucs nu - KEUZE maar wàt graag aan z'n laars.
Door coalities te smeden. Of dat nu anti-coalities zijn of afspiegelingscoalities.... Als de politieker niet blij is met De Keuze van De Kiezer, dan zet hij de meerderheidspartij schaakmat door allerlei coalities aan te gaan. Desnoods met partijen waar ze niets maar dan ook niets mee gemeen hebben.
In Waasland is alles mogelijk.
Daar heeft N-VA coalities afgesloten met CD&V, Open VLD en allerlei andere obscure lokale (maar ongetwijfeld zeer gemotiveerde) partijtjes. Kleur en overtuiging heeft blijkbaar weinig belang bij het afsluiten van zo'n coalitie.
Ik vraag me overigens af hoe zoiets in z'n werk gaat. Vergeet niet, lieve lezer, dat iedere lokale afdeling van een partij kampt met LOKALE problemen en dus ook LOKALE standpunten.
Wordt tijdens zo'n (nachtelijke post-verkiezingsuitslagen) onderhandeling nog snel overlopen hoe de coaliserende partijen alle gemeentelijke standpunten benaderen? Of heeft dat weinig belang? Zolang ze de meerderheidspartij maar buitenspel kunnen zetten?
Olijf is een hypocriet.
U mag dat weten.
Want ondanks m'n betoog hierboven ben ik heel blij met de coalitie van m'n vroegere gemeente. Die waar ik vroeger woonde dus. En waar een niet bij naam genoemde maar (vroeger grijze, nu witte) langgebaardde burgemeester 30 jaar lang z'n onderdanen "knuffelde". Naar eigen zeggen.
Dat was z'n handelsmerk. Knuffelen en handjes geven. Want hij gàf om de mensen. ZIJN mensen nota bene.
Hij gàf om z'n mensen en voor hen zou hij alles doen. Zoals partij-hoppen. Deze burgemeester heeft vaker van partij gewisseld dan sommige mensen van onderbroek. Zolang het maar de winnende partij was. Wees dus niet verbaasd als deze burgemeester bij de verkiezingen van dit jaar op de lijst van N-VA stond......
Het staat nergens op papier en de kans is klein dat iemand ooit tégen hem zal getuigen. Maar de carrière van deze burgervader hing aan elkaar van de corrupte handelswijzen. En dan heb ik het niet eens over persoonlijke tussen de tanden gesiste bedreigingen als "ik knijp u dood" .....
tja.... je kàn het natuurlijk interpreteren als een wel zéér intense knuffel, die laatste.....
Hoe dan ook. In die gemeente, na 30 jaar ononderbroken tirannie, zijn alle kleinere partijen gaan samen zitten en hebben ze EINDELIJK (!!!!!) een anti-coalitie gevormd. En moet de baardeburgemeester aftreden. Een ander neemt de scepter over.... en ik ben werkelijk nieuwsgierig naar het resultaat.
De Kiezer in die gemeente had gesproken.
Maar ik woonde ooit enkele gemeenteraden bij en merkte dat zowel De Kiezer als De Schepen in deze gemeente nooit verder was geraakt dan derde kleuterklas.
Dat Buitenland voor deze burgers wel dégelijk aan de overkant van de Schelde ligt (zoek gerust op, het bestaat) en dat je je hand enkel opsteekt om te vragen of je naar het toilet mag gaan.
Ik zwéér u! DE HAND GING ENKEL OP OM TOESTEMMING VOOR EEN TOILETGANG TE VRAGEN
of nee.... ik lieg.....
Sommigen spràken als het ware. Ze deelden hun mening. Die na welgeteld 23 seconden in de kiem werd gesmoord door de immer aanwezige burgemeester. Zijn Njet was altijd een Njet. Zonder pardon.
En Da kende hij niet. Tenzij het in z'n kraam pastte.
Voorwaar drie trieste decades.
But no more. Iemand heeft het aangedurfd om hem van z'n troon te stoten. En daar ben ik blij om. Zelfs al woon ik niet meer daar.
De Kiezer sprak.
En niemand luisterde naar hem.
Daar gaat het in wezen over.
En dan vraag ik me af.... ik vraag me wèrkelijk af.... welk nut verkiezingen nu hèbben?
Ik schooi nooit om reacties. Maar deze keer maak ik graag een uitzondering.
Wie kan me vertellen welk nut verkiezingen hebben?
Hij was triest, zei hij op de lokale TV. Voelde zich verraden. Was verbaasd dat mensen die aanvankelijk "toegevingen" hadden gedaan "in z'n gezicht", hem nu de rug toekeerden.
....
Even dacht ik naar een aflevering Expeditie Robinson te kijken. Maar neen, het ging om de gemeentelijke verkiezingen.
Ik ben verbaasd. Na 30 jaar burgemeesterschap en zelfs enkele pogingen tot nationale politiek.... dat deze man, met wijze baard en àl, niet verder geraakte dan complottheorietjes.......
Ba-ba-bààààà nanen!
Via via via.... HIER terechtgekomen.
Volg de link.
Nog net niet voorverteerd, zoals een reageerder schreef...
Volg de link.
Nog net niet voorverteerd, zoals een reageerder schreef...
Zet die ploat af
Voilà sie, dat hebben we alweer gehad. De Gemeentelijke en Provinciale Verkiezingen.
En wat is zowat het eerste dat vernoemd wordt?
Enkele geïrriteerde zinnen van dé grote winnaar. "Zet die ploat af, fucking idioot".
Ik zag het fragment niet. Althans gisteren niet. De hele politieke scène doet m'n maag al jaren keren, dus ik ben niet het soort patriot die weken vóór en weken nà aan het scherm gekluisterd zit om alle debatten te kunnen volgen.
Dus de intussen befaamde Plaat-scène kende ik niet. Tot zopas. Op Facebook is er intussen een heuse Zet-die-ploat-af-pagina verschenen met ruim 33.000 likes. En de uitspraak is nog geen 24 uur oud.
Nou ja. Dan word ik nieuwsgierig. En ga zoeken.
Na "Zet die" vult Google m'n zin automatisch al aan. "Ploat af". Je moet niet vràgen hoe populair die pakweg 20 seconden irritatie van Meneer De Wever geworden zijn....
Nu...
Uw Olijf is geen BDW-fan. Ik heb geen eieren liggen onder de man, laat het me zo stellen. Politiek laat ik voor dit betoog het achterste van m'n tong liever niet zien.
Het gaat me om het CIRCUS dat we politiek noemen. Zowel van de kant van de heren en (enkele) dames politici als van de kant van het publiek. Wij dus. U en ik.
Ik bekeek het fimpje. En verwachtte een woeste BDW. Met gevloek en ander gedoe. Maar dat was het niet.
Klopt! BDW was niet blij met het irritant muziekje en dat lijkt me zelfs begrijpelijk. Inderdààd, hij praatte geen zuiver Algemeen Nederlands (maar dat doet hij nooit). Maar echt woest zag hij er niet uit. En de "fucking idioot" die hij vermeend zou hebben gezegd...... ik sta mezelf toe om zwaar te twijfelen.
Nogmaals, onder BDW liggen geen eieren van Olijf. Maar ik nodig u uit om zèlf te oordelen.
Die Fucking Idioot bestaat wat mij betreft enkel bij gratie van de ondertiteling. Want wij Vlamingen zijn intussen zelf idioot genoeg geworden om voor ieder streektaaltje/dialect/tongval een ondertiteling te willen.
In Olijf's oren (en ogen, want ik probeerde in de naam der wetenschap zelfs te liplezen) kon het net zo goed "wat een idioot" zijn geweest. Of zelfs helemaal nix. Want zonder ondertiteling zou ik er helemaal nix van hebben kunnen maken.
Als ik heel eerlijk ben, heeft het zelfs wat weg van montage want ook de stem lijkt van een ander te komen.
Maar goed, het was een rechtstreekse uitzending dus ik laat een samenzweringstheorie met graagte vallen.
.....
Een volk heeft een leider nodig. En assistent-leiders die de Big Chief helpen. Ik ben akkoord.
Maar Olijf is te simpel voor deze wereld. Ik zwéér het u. Het is tijd om toe te geven dat ik, ondanks m'n (relatief) vlot gebruik van multimedia en vliegmachienen, grosso modo 2 à 3000 jaar te laat ben geboren.
Ik mijn hoofd leven mensen in samenwerkende gemeenschappen, kweken we voldoende voedsel om van te kunnen leven en villen we huiden voor onze kledij. Als we wat nodig hebben, ruilen we een dozijn eieren voor een pikhouweel (bestond dat toen al?).
Maar neen. Het is 2012 en ons toiletpapier wordt geproduceerd in Bulgarije, gsm's komen uit China en een handvol garnalen heeft eerst de halve wereld rondgereisd (over en weer) om gepeld terug te keren naar de Noordzeeregio waar ze in de eerste plaats gevangen werden.
Onze politici proberen een land te beheren dat klein maar rijk is. ... en anderzijds om allerlei redenen bergaf gaat. Ongebreidelde immigratie van mensen, even ongecontroleerde emigratie van bedrijven naar lageloonlanden, sociale en economische systemen die al jàren lang niet meer fatsoenlijk werken (wegens ook dààr overconsumptie). Het IS nu eenmaal zo, moet je maar denken.
Het schoentje wringt wanneer onze aspirant-leiders beweren te weten hoe ze de zaak kunnen oplossen en daar ongekend arrogant over doen, over die kennis en kunde. Ze slaan ons om de oren met halfgek klinkende theorieën, krijgen soms de kans om die uit te werken, zien die vervolgens grandioos mislukken .... en wijzen dan naar andere partijen omdat "zij" hen gesaboteerd hebben.
Ik spring van de hak op de tak
maar mijn politieke desinteresse vindt NIET z'n oorsprong in desinteresse voor onze samenleving
maar in de hypocrisie van wie ons naar de top moet leiden.
Allemaal beweren ze het beste voor te hebben met ons land. En allemaal steken ze - ogenschijnlijk althans - 90% van hun tijd in het saboteren van de anderen. Om eigen gelijk te halen. En om - even niet vergeten - zo lang mogelijk een politiek mandaat te kunnen behouden.... want het brengt een flinke duit in het laatje.
Op politieke debatten voor en na (de weinige die ik mezelf toestond om te volgen) merk ik enkele zaken op.
Ik heb het er moeilijk mee.
En vraag me af... als het maar een gewoon loontje zou opbrengen... zouden ze even goed bereid zijn om zichzelf te onderwerpen aan deze tegelijk schandelijke en stresserende praktijken???
Ik stop na dit.
N-VA heeft bijna overal zwaar gewonnen. Is in vele gemeenten de grootste partij geworden.
Wat ik van hun standpunten vind, is naast de kwestie. Of toch... er is geen énkele partij waarvan ik denk "die vertegenwoordigen mij helemaal". Geen énkele.
Maar blijft de vaststelling dat N-VA de grootste werd in een niet onaanzienlijk deel van Vlaanderen.
In mijn gemeente gebeurde dat nog nèt niet. CD&V is nog steeds nummer 1. N-VA nummer 2.
Twee partijen waarvan ik meende dat ze het niet zo geweldig met elkaar konden vinden... qua zienswijze omtrent de evolutie van onze maatschappij, ons land.
Wil u dan geloven dat ik enigszins verbaasd ben wanneer ik deze kop lees in m'n digitale krant?
Mijn ongeloof stijgt. Ik wil héél graag weten "waar" ze keihard voor zullen gaan en wat "het" precies is. Want dat zeggen ze ons nooit.
Zelfs onze reporter moet ondersteboven zijn geweest. Want hij kon niet meer schrijven (zoals u ongetwijfeld allemaal zag....)
En wat is zowat het eerste dat vernoemd wordt?
Enkele geïrriteerde zinnen van dé grote winnaar. "Zet die ploat af, fucking idioot".
Ik zag het fragment niet. Althans gisteren niet. De hele politieke scène doet m'n maag al jaren keren, dus ik ben niet het soort patriot die weken vóór en weken nà aan het scherm gekluisterd zit om alle debatten te kunnen volgen.
Dus de intussen befaamde Plaat-scène kende ik niet. Tot zopas. Op Facebook is er intussen een heuse Zet-die-ploat-af-pagina verschenen met ruim 33.000 likes. En de uitspraak is nog geen 24 uur oud.
Nou ja. Dan word ik nieuwsgierig. En ga zoeken.
Na "Zet die" vult Google m'n zin automatisch al aan. "Ploat af". Je moet niet vràgen hoe populair die pakweg 20 seconden irritatie van Meneer De Wever geworden zijn....
Nu...
Uw Olijf is geen BDW-fan. Ik heb geen eieren liggen onder de man, laat het me zo stellen. Politiek laat ik voor dit betoog het achterste van m'n tong liever niet zien.
Het gaat me om het CIRCUS dat we politiek noemen. Zowel van de kant van de heren en (enkele) dames politici als van de kant van het publiek. Wij dus. U en ik.
Ik bekeek het fimpje. En verwachtte een woeste BDW. Met gevloek en ander gedoe. Maar dat was het niet.
Klopt! BDW was niet blij met het irritant muziekje en dat lijkt me zelfs begrijpelijk. Inderdààd, hij praatte geen zuiver Algemeen Nederlands (maar dat doet hij nooit). Maar echt woest zag hij er niet uit. En de "fucking idioot" die hij vermeend zou hebben gezegd...... ik sta mezelf toe om zwaar te twijfelen.
Nogmaals, onder BDW liggen geen eieren van Olijf. Maar ik nodig u uit om zèlf te oordelen.
Die Fucking Idioot bestaat wat mij betreft enkel bij gratie van de ondertiteling. Want wij Vlamingen zijn intussen zelf idioot genoeg geworden om voor ieder streektaaltje/dialect/tongval een ondertiteling te willen.
In Olijf's oren (en ogen, want ik probeerde in de naam der wetenschap zelfs te liplezen) kon het net zo goed "wat een idioot" zijn geweest. Of zelfs helemaal nix. Want zonder ondertiteling zou ik er helemaal nix van hebben kunnen maken.
Als ik heel eerlijk ben, heeft het zelfs wat weg van montage want ook de stem lijkt van een ander te komen.
Maar goed, het was een rechtstreekse uitzending dus ik laat een samenzweringstheorie met graagte vallen.
.....
Een volk heeft een leider nodig. En assistent-leiders die de Big Chief helpen. Ik ben akkoord.
Maar Olijf is te simpel voor deze wereld. Ik zwéér het u. Het is tijd om toe te geven dat ik, ondanks m'n (relatief) vlot gebruik van multimedia en vliegmachienen, grosso modo 2 à 3000 jaar te laat ben geboren.
Ik mijn hoofd leven mensen in samenwerkende gemeenschappen, kweken we voldoende voedsel om van te kunnen leven en villen we huiden voor onze kledij. Als we wat nodig hebben, ruilen we een dozijn eieren voor een pikhouweel (bestond dat toen al?).
Maar neen. Het is 2012 en ons toiletpapier wordt geproduceerd in Bulgarije, gsm's komen uit China en een handvol garnalen heeft eerst de halve wereld rondgereisd (over en weer) om gepeld terug te keren naar de Noordzeeregio waar ze in de eerste plaats gevangen werden.
Onze politici proberen een land te beheren dat klein maar rijk is. ... en anderzijds om allerlei redenen bergaf gaat. Ongebreidelde immigratie van mensen, even ongecontroleerde emigratie van bedrijven naar lageloonlanden, sociale en economische systemen die al jàren lang niet meer fatsoenlijk werken (wegens ook dààr overconsumptie). Het IS nu eenmaal zo, moet je maar denken.
Het schoentje wringt wanneer onze aspirant-leiders beweren te weten hoe ze de zaak kunnen oplossen en daar ongekend arrogant over doen, over die kennis en kunde. Ze slaan ons om de oren met halfgek klinkende theorieën, krijgen soms de kans om die uit te werken, zien die vervolgens grandioos mislukken .... en wijzen dan naar andere partijen omdat "zij" hen gesaboteerd hebben.
Ik spring van de hak op de tak
maar mijn politieke desinteresse vindt NIET z'n oorsprong in desinteresse voor onze samenleving
maar in de hypocrisie van wie ons naar de top moet leiden.
Allemaal beweren ze het beste voor te hebben met ons land. En allemaal steken ze - ogenschijnlijk althans - 90% van hun tijd in het saboteren van de anderen. Om eigen gelijk te halen. En om - even niet vergeten - zo lang mogelijk een politiek mandaat te kunnen behouden.... want het brengt een flinke duit in het laatje.
Op politieke debatten voor en na (de weinige die ik mezelf toestond om te volgen) merk ik enkele zaken op.
- modderslingerij is verheven tot een openbare kunstvorm
- zo min mogelijk luisteren en zo vaak mogelijk onderbreken - daarbij de techniek hanterend die beter gekend is als herhaaldelijk-hetzelfde-woord-ratelen-tot-de-andere-partij-ophoudt-met-praten) is een conditio sine qua non om in deze wereld overeind te blijven
- idealisme bestaat enkel nog in de vorm van fanatisme
- naast de kwestie praten, daarbij hopend dat de kiezer niet door heeft dat zijn meest prangende vragen ook vandààg niet zullen beantwoord worden... en morgen ook niet.
- rollen met de ogen, vieze gezichten trekken en zelfs de journalisten niet sparen in het betoog... het kàn allemaal.
Ik heb het er moeilijk mee.
En vraag me af... als het maar een gewoon loontje zou opbrengen... zouden ze even goed bereid zijn om zichzelf te onderwerpen aan deze tegelijk schandelijke en stresserende praktijken???
Ik stop na dit.
N-VA heeft bijna overal zwaar gewonnen. Is in vele gemeenten de grootste partij geworden.
Wat ik van hun standpunten vind, is naast de kwestie. Of toch... er is geen énkele partij waarvan ik denk "die vertegenwoordigen mij helemaal". Geen énkele.
Maar blijft de vaststelling dat N-VA de grootste werd in een niet onaanzienlijk deel van Vlaanderen.
In mijn gemeente gebeurde dat nog nèt niet. CD&V is nog steeds nummer 1. N-VA nummer 2.
Twee partijen waarvan ik meende dat ze het niet zo geweldig met elkaar konden vinden... qua zienswijze omtrent de evolutie van onze maatschappij, ons land.
Wil u dan geloven dat ik enigszins verbaasd ben wanneer ik deze kop lees in m'n digitale krant?
"CD&V doet het de komende zes jaar met N-V"
met als extra zinnetje in het artikel: ‘Onze verkozen kandidaten zijn bereidt om er keihard voor te gaan en het waar te maken.’Mijn ongeloof stijgt. Ik wil héél graag weten "waar" ze keihard voor zullen gaan en wat "het" precies is. Want dat zeggen ze ons nooit.
Zelfs onze reporter moet ondersteboven zijn geweest. Want hij kon niet meer schrijven (zoals u ongetwijfeld allemaal zag....)
dinsdag 9 oktober 2012
Alfie
Al een aantal keren ten dele gezien. Nooit van begin tot eind.
Mooie man, Jude Law maar meer dan dat wil ik er niet over gezegd hebben.
Vandaag vallen me grosso modo de laatste 10-15 minuten te beurt.
Ze "hebben" wel wat. Vanuit mijn standpunt. Niet noodzakelijk het uwe.
Ik Joetjoeb Alfie Final Scene. En vind ongeveer wat ik zoek.
Ook een verrassend resultaat. Met Michael Caine die de originele versie deed in het jaar dat ik geboren werd.
Dus nu deel ik beide.
Uit nostalgie. Zelfs al was ik te onwerelds destijds om zelfs te beseffen wat een film was. Laat staan hoe je je leven moet overpeinzen.
En uit herkenning. Omdat overpeinzen wel eens durft voor te vallen.
En verder nix.
Mooie man, Jude Law maar meer dan dat wil ik er niet over gezegd hebben.
Vandaag vallen me grosso modo de laatste 10-15 minuten te beurt.
Ze "hebben" wel wat. Vanuit mijn standpunt. Niet noodzakelijk het uwe.
Ik Joetjoeb Alfie Final Scene. En vind ongeveer wat ik zoek.
Ook een verrassend resultaat. Met Michael Caine die de originele versie deed in het jaar dat ik geboren werd.
Dus nu deel ik beide.
Uit nostalgie. Zelfs al was ik te onwerelds destijds om zelfs te beseffen wat een film was. Laat staan hoe je je leven moet overpeinzen.
En uit herkenning. Omdat overpeinzen wel eens durft voor te vallen.
En verder nix.
2004
1966
Quelle coincidence :)
dit liet zich vandaag vinden in Kringwinkelland....
Kon het niet laten. Ze gingen de foto op.
En daarna, na ontmanteling, recht bij het oud ijzer.
Law of Attraction op z'n eenvoudigst.
En Yessssss, I still got it !!!!
:)
Kon het niet laten. Ze gingen de foto op.
En daarna, na ontmanteling, recht bij het oud ijzer.
Law of Attraction op z'n eenvoudigst.
En Yessssss, I still got it !!!!
:)
maandag 8 oktober 2012
Excuses²
Ik moet tweemaal m'n excuses aanbieden.
Aan de Huisspin in de eerste plaats, die ik zonet doodtrapte. Ze zat tè zeer in m'n gebruikelijk wandelpad. Ter hoogte van de keukenwastafel. Op de grond. Waar ik vaak blootvoets pleeg te lopen.
Ik hield niet van die gedachte en trapte haar dood. Met schoenen aan.
Aan Lehti in de tweede plaats. Die zit te wachten op creepy crawly- verhalen... en ik kan haar geen foto aanbieden.
Want de spin was wèrkelijk humongous. M'n killer instinct was sterker dan m'n fotograaf-instinct, waardoor de spin plat en opgekruld + opgeruimd was (met keukenpapier en recht de vuilbak in) vooraleer ik haar fotogeniek kon immortaliseren.
Valt het u trouwens op dat je zo'n huisspin kan pletten.... en dat het dier er ALTIJD opgekruld uitziet wanneer je de voet/krant/borstel weghaalt?
Ik vind ook dit weer een mysterie. En ik besef dat GAYA momenteel bezig is met het uitvaardigen van een aanhoudingsbevel tegen mijn persoon... maar ik blijf het wel een mysterie vinden.
Aan de Huisspin in de eerste plaats, die ik zonet doodtrapte. Ze zat tè zeer in m'n gebruikelijk wandelpad. Ter hoogte van de keukenwastafel. Op de grond. Waar ik vaak blootvoets pleeg te lopen.
Ik hield niet van die gedachte en trapte haar dood. Met schoenen aan.
Aan Lehti in de tweede plaats. Die zit te wachten op creepy crawly- verhalen... en ik kan haar geen foto aanbieden.
Want de spin was wèrkelijk humongous. M'n killer instinct was sterker dan m'n fotograaf-instinct, waardoor de spin plat en opgekruld + opgeruimd was (met keukenpapier en recht de vuilbak in) vooraleer ik haar fotogeniek kon immortaliseren.
Valt het u trouwens op dat je zo'n huisspin kan pletten.... en dat het dier er ALTIJD opgekruld uitziet wanneer je de voet/krant/borstel weghaalt?
Ik vind ook dit weer een mysterie. En ik besef dat GAYA momenteel bezig is met het uitvaardigen van een aanhoudingsbevel tegen mijn persoon... maar ik blijf het wel een mysterie vinden.
Semi-productief
Dit was geen slecht weekend. Verre van zelfs.
De ramen kregen hun beurt gisteren. De haag vandaag. Aan beide zijden.
En de HeelGoedkoop Witte Grondlaag werd aangebracht. Deels. Omdat ook de rest van de tuin een deelse beurt kreeg. Tot het begon te regenen en het tijd werd om ook aan de tomatensaus voor morgen te denken. Spaghetti-time met m'n zussen morgen.
Even teruggrijpend naar een van de filmpjes van gisteren: het is geen Extra Chunky tomato sauce maar de soort waar Howard Moskowitz ietwat op neerkeek. The authentic tomato sauce as it was made in the country of origin and which, by being authentic, was supposed to please everyone.
Nu.... everyone zal ik er niet mee pleasen maar ik ben best trots op het resultaat. Gemaakt met ingemaakte tomaten eerder deze zomer. En niet gek veel méér dan dat.
Hoe dan ook: de dag was eerder productief. Niet geheel.... omdat ik pas nà de middag uit de startblokken schoot. De voormiddag was gewijd aan laat opstaan en grappige filmpjes kijken. Waar ik via via (ach ja... via TedTalks) was op gestoten als het ware.
Ik wil u deze niet onthouden. Ik Lachte Out Loud. Op m'n eentje. Waarempel en waarachtig.
Méér van dat, wat mij betreft. Mensen die zichzelf niet tè au sérieux nemen en die door hun zelfspot de wereld zo groot maken als een zakdoek. Waarin we allemaal op elkaar lijken. Schitterend.
Afijn... dat vind ik ervan.
De ramen kregen hun beurt gisteren. De haag vandaag. Aan beide zijden.
En de HeelGoedkoop Witte Grondlaag werd aangebracht. Deels. Omdat ook de rest van de tuin een deelse beurt kreeg. Tot het begon te regenen en het tijd werd om ook aan de tomatensaus voor morgen te denken. Spaghetti-time met m'n zussen morgen.
Even teruggrijpend naar een van de filmpjes van gisteren: het is geen Extra Chunky tomato sauce maar de soort waar Howard Moskowitz ietwat op neerkeek. The authentic tomato sauce as it was made in the country of origin and which, by being authentic, was supposed to please everyone.
Nu.... everyone zal ik er niet mee pleasen maar ik ben best trots op het resultaat. Gemaakt met ingemaakte tomaten eerder deze zomer. En niet gek veel méér dan dat.
Hoe dan ook: de dag was eerder productief. Niet geheel.... omdat ik pas nà de middag uit de startblokken schoot. De voormiddag was gewijd aan laat opstaan en grappige filmpjes kijken. Waar ik via via (ach ja... via TedTalks) was op gestoten als het ware.
Ik wil u deze niet onthouden. Ik Lachte Out Loud. Op m'n eentje. Waarempel en waarachtig.
Méér van dat, wat mij betreft. Mensen die zichzelf niet tè au sérieux nemen en die door hun zelfspot de wereld zo groot maken als een zakdoek. Waarin we allemaal op elkaar lijken. Schitterend.
Afijn... dat vind ik ervan.
zondag 7 oktober 2012
E so cuntento e stà
Zondag Zeven Oktober Twintig Twaalf was - heel onverwacht - nog best productief.
OK. Toegegeven. Schrijven is niet noodzakelijk een productieve aangelegenheid.
Maar O-lijf ging vandaag eindelijk haar ramen Te-lijf. En dat betekent wat.
Ze zijn proper nu. Schoon voor de Nederlanders.
Binnen èn Buiten.
Boven èn Beneden.
A whole lotta B's, if you ask me :)
En terwijl ik Binnen waste, ging de laptop op muziek.
Muzak voor sommigen, zoniet de meesten, maar ik hou van Pino Daniele.
"Kan er niet aan doen" zou ik zeggen, maar dat is een uitspraak die ligt in dezelfde lijn als "Zo ben ik nu eenmaal"... en daar neem ik zelden genoegen mee.
Nee. Ik HOU van Pino Daniele en dat behoeft geen excuses. Uw smaak hoeft de mijne niet te zijn en vice versa. Even goei vrienden..... hoop ik :)
In de loop der maanden en jaren heb ik een Daniele-lijstje opgeslagen op joetjoeb en een nummertje dat me vandaag nog even "pakte" was dit.
E so cuntent' e stà.
Daniele... Pino voor de vrienden (en dat ben ik niet :-)) is van Napoletaanse afkomst.
Hoewel ik z'n muziek niet volgde als prille adolescent, durf ik hier te schrijven dat z'n oude nummers aangenamer zijn voor het oor dan de nieuwe. Al is z'n nieuwe muziek - voor liefhebbers - ook niet te versmaden.
Hij is, wat mij betreft, niet echt een poëet. Teksten zijn eenvoudig... op het soms infantiele af.
Maar.
MAAR.
Wanneer hij in z'n moedertaal zingt - cioè, in Napoletano - dan ben ik verloren. En dat deed hij vooral in z'n oude tijd.
Zoals in dit nummer van 1980.
E so' cuntento 'e stà' cu te pecchè
pecchè me faje guardà senza vedè
e mi sopporti pe chello che so'
forse un po' di più
no no no no no no no no
je cu te ce sto buono e tu
Ma poi del resto t'aspetterei
nun me 'mporta' e'
chello ca me puo' da
lassa che vene dimane e tu
t'accuorge ca nun t'appienne cchiù
voglie guardà'
voglie tuccà'
ma je sule je sule je sule nun pozzo stà'
E so' cuntento 'e stà' cu te pecchè
pecchè me faje 'mparà' a nun vulè'
e resti in piedi a parlare un po'
di quello che non va
no no no no no no no no
i' cu te ce sto buono ccà
Ma poi del resto t'aspetterei
nun me 'mporta' e'
chello ca me puo' da
lassa che vene dimane e tu
t'accuorge ca nun t'appienne cchiù
voglie guarda'
voglie tuccà'
ma je sule je sule je sule nun pozzo stà'
voglie guarda'
voglie tuccà'
ma je sule je sule je sule nun pozzo stà'
M'n liefde voor taal (en dialecten) wordt bevredigd. De uwe niet.... want ik vertaal niet.
Niet lief van me.... maar het ging om muziek die ik leuk vind en met enige zekerheid neem ik aan dat bovenstaande link niet wordt gevolgd, laat staan de bijhorende tekst wordt gelezen.
I know, I'm a bitch. BITE me :)
Ik heb behoeften!
Het ideetje is al vaker door m'n hoofd geflitst maar nooit haalde het deze/dit blog (ach wat, ik blijf gewoon DE blog schrijven, zelfs al hoort het waarschijnlijk DIT (we)BLOG(boek) te zijn....).
Maar dus, een idee dat tot hiertoe niet geblogd werd.
Over behoeftencreatie. Oftewel hoe de producent behoeften creëert bij de consument en waarvan deze laatste zich tot op het ogenblik van de productie helemaal niet bewust was.
Ik denk daarbij in de eerste plaats aan het gsm-zitje. U kent het wel...
Niet lang na het verschijnen van de gsm, die we tot dan toe ook nooit echt nodig hadden gehad (maar gaat u nù maar eens proberen om onze draagbare telefoon af te schaffen....), werd dus het gsm-zitje uitgevonden. In diverse kleuren, maten, modellen en materialen.
Wie had dat nodig? Niemand om precies te zijn. Maar het werd aangeboden, dus het werd gekocht. Katsjing katsjing. Iemand werd er rijk van. Een beetje of veel... geen idee en ook niet echt geïnteresseerd om dat te gaan opzoeken.
Zelf actief zijnde in Kringwinkelland, zie ik de kleinoden vaak verschijnen tussen het niet-meer-nodig-materiaal. Wegens opruimingswerken bij de aanbieder of omdat zijn/haar Smartphone (we hebben geen gewone gsm's meer... het zijn nu Smartphones of Blackberry's) te klein of te plat geworden is om in het zitje te passen.
In dezelfde lijn zag ik een paar maanden geleden, terwijl ik druk bezig was met in de rij staan in m'n plaatselijke supermarkt, het aanbod aan kattenvoer. Die dag had ik OF m'n fotoapparasie per ongeluk niet bij OF onvoldoende durf om de rekken te fotograferen in het bijzijn van supermarktgangers voor en achter me. Hoe dan ook, het ligt niet op de gevoelige plaat (pardon, SENSOR is dat vandaag de dag).
Ik zou u enkele links kunnen meegeven maar dan doe ik aan product placement en daar heb ik geen zin in. Hoe dan ook.... Herinnert u zich de tijd dat u hooguit kon kiezen tussen (blik)voer met smaken "Vis", "Gevogelte" en "Rund"? In de betere winkel vond u misschien nog een blikje Konijn.
Die tijden zijn veranderd, beste dierenliefhebber. Trek gerust een half uurtje uit voor keuze tussen....
Hetgeen me brengt tot l'imbarazzo della scelta. Allez kom, help me even... ik kom niet verder dan spoiled for choice.
Ik heb het er ooit eens over gehad voor zover ik me herinner, maar ik voel de noodzaak om er (nog maar eens) een extra boompje over op te zetten.
Keuzes. Teveel keuzes. Die je aanvankelijk misschien blij maken maar waarvan je later een onzeker gevoel krijgt.
Koos ik wel het juiste? Had ik niet beter iets duurders gekocht? Of goedkoper? Of zou er nog iets béters bestaan dan wat ik zonet aanschafte? Had ik beter nog wat langer geshopt? Overwogen? GeSWAT?
Dit zag ik gisteren in een andere (iets minder lokale) supermarkt. Met excuses voor de povere fotokwaliteit.
Drank is niet meer gewoon drank. Alles is onderverdeelbaar. In Pleziermomenten en Degustatiemomenten. Als ik me niet vergis waren er ook Bubbelmomenten en dies meer maar het ziet er vooral naar uit dat we éérst zullen moeten beslissen wat voor soort moment we willen meemaken vooraleer de drank an sich gekozen wordt. En ook dààr schreeuwen alle merken om aandacht.
Tenslotte - wat keuzes aangaat - worstel ik met een vrèselijk probleem. Eentje dat een geboren uitsteller als ikzelf biezonder veel parten speelt. De keuze tussen WIT. Vlinderke schreef daar nog niet zo lang geleden iets over.
Eischaalwit, Duivenwit, Glacierwit, .... afijn... heel veel witten. En stuk voor stuik erg móóie witten, daar niet van. Maar een mens moet keuzes maken. En gaat twijfelen. Of Glacier niet nèt een beetje mooier is dan Eischaal. Of het de sfeer in de kamer niet te drastisch zal wijzigen.
En dàt terwijl al m'n muren al een jaar of elf Bezetterswit zijn. En ik me daar niet aan stoor... tenzij het weer eens op m'n trui is terecht gekomen. Want Bezetterswit (in sommige streken ook gekend als Plakkerswit) is stoffig. En zou dus ook Stofwit kunnen zijn. Of Poederwit. Plaatsterwit.
Afijn, nog maar eens. Deze week was ik het beu. En zag HeelGoedkoop Wit in een winkel staan. Gewoon "Wit - Blanc". Het kostte bijna niets. En ik dacht.... laat me dàt Wit eens proberen. Hetgeen ik ga doen. Want ik kocht het. Althans.... ik begon bij de grondverf. Die ook wit is. Daarna haal ik de toplaag. Allebei erg goedkoop.
De twijfel die me daarna bekruipt, is... "als het zo goedkoop is, dan werd het zeker en vast geproduceerd in één of ander obscuur land met kindjes die 16 uur per dag moeten werken achter gesloten deuren met het risico dat hun fabriek in de fik schiet en zij - dankzij die gesloten deuren - niet meer kunnen vluchten en smartelijk omkomen"......
Zou ik dat HeelGoedkoop Wit nu wel gaan kopen.....?????
Op TedTalk zag ik lang geleden dit filmpje. The Paradox of Choice - Barry Schwartz
Voor wanneer u eens 19 minuten en 40 seconden niets te doen hebt :)
Deze vond ik ook mooi. Met nieuwe leuke gedachte: "The mind knows not what the tongue wants".... een onderwerp dat ik ongetwijfeld ooit nog eens zal willen uitdiepen :)
Malcolm Gladwell: Choice, Happiness and Spaghetti Sauce. "Slechts" 17 minuten en een half :)
Slot.
We hebben veel keuzes. En we zouden ons dus lekker moeten voelen.
Of we hebben TE veel keuzes. Waardoor dat lekker gevoel overschaduwd wordt door eeuwige twijfel.
Of mag het wat minder materialistisch zoals Bentenge vandaag contempleerde?
Voorwaar grote vragen....
Maar dus, een idee dat tot hiertoe niet geblogd werd.
Over behoeftencreatie. Oftewel hoe de producent behoeften creëert bij de consument en waarvan deze laatste zich tot op het ogenblik van de productie helemaal niet bewust was.
Ik denk daarbij in de eerste plaats aan het gsm-zitje. U kent het wel...
 |
| Internetpluk.... ik heb dit gadget NOOIT gehad. Ben ik best wel fier op :) |
Wie had dat nodig? Niemand om precies te zijn. Maar het werd aangeboden, dus het werd gekocht. Katsjing katsjing. Iemand werd er rijk van. Een beetje of veel... geen idee en ook niet echt geïnteresseerd om dat te gaan opzoeken.
Zelf actief zijnde in Kringwinkelland, zie ik de kleinoden vaak verschijnen tussen het niet-meer-nodig-materiaal. Wegens opruimingswerken bij de aanbieder of omdat zijn/haar Smartphone (we hebben geen gewone gsm's meer... het zijn nu Smartphones of Blackberry's) te klein of te plat geworden is om in het zitje te passen.
In dezelfde lijn zag ik een paar maanden geleden, terwijl ik druk bezig was met in de rij staan in m'n plaatselijke supermarkt, het aanbod aan kattenvoer. Die dag had ik OF m'n fotoapparasie per ongeluk niet bij OF onvoldoende durf om de rekken te fotograferen in het bijzijn van supermarktgangers voor en achter me. Hoe dan ook, het ligt niet op de gevoelige plaat (pardon, SENSOR is dat vandaag de dag).
Ik zou u enkele links kunnen meegeven maar dan doe ik aan product placement en daar heb ik geen zin in. Hoe dan ook.... Herinnert u zich de tijd dat u hooguit kon kiezen tussen (blik)voer met smaken "Vis", "Gevogelte" en "Rund"? In de betere winkel vond u misschien nog een blikje Konijn.
Die tijden zijn veranderd, beste dierenliefhebber. Trek gerust een half uurtje uit voor keuze tussen....
- Nat kattenvoer, Droog kattenvoer, Kattensnacks, Voersupplement en Speciaal kattenvoer.
- Voer in zakjes, blikjes, vlootjes of flesjes
- Voer voor jonge katjes, Seniorkatten, Actieve katten of Binnenshuiskatten
- Voer met wilde tonijn of gekweekte tonijn.
Hetgeen me brengt tot l'imbarazzo della scelta. Allez kom, help me even... ik kom niet verder dan spoiled for choice.
Ik heb het er ooit eens over gehad voor zover ik me herinner, maar ik voel de noodzaak om er (nog maar eens) een extra boompje over op te zetten.
Keuzes. Teveel keuzes. Die je aanvankelijk misschien blij maken maar waarvan je later een onzeker gevoel krijgt.
Koos ik wel het juiste? Had ik niet beter iets duurders gekocht? Of goedkoper? Of zou er nog iets béters bestaan dan wat ik zonet aanschafte? Had ik beter nog wat langer geshopt? Overwogen? GeSWAT?
Dit zag ik gisteren in een andere (iets minder lokale) supermarkt. Met excuses voor de povere fotokwaliteit.
Drank is niet meer gewoon drank. Alles is onderverdeelbaar. In Pleziermomenten en Degustatiemomenten. Als ik me niet vergis waren er ook Bubbelmomenten en dies meer maar het ziet er vooral naar uit dat we éérst zullen moeten beslissen wat voor soort moment we willen meemaken vooraleer de drank an sich gekozen wordt. En ook dààr schreeuwen alle merken om aandacht.
Tenslotte - wat keuzes aangaat - worstel ik met een vrèselijk probleem. Eentje dat een geboren uitsteller als ikzelf biezonder veel parten speelt. De keuze tussen WIT. Vlinderke schreef daar nog niet zo lang geleden iets over.
Eischaalwit, Duivenwit, Glacierwit, .... afijn... heel veel witten. En stuk voor stuik erg móóie witten, daar niet van. Maar een mens moet keuzes maken. En gaat twijfelen. Of Glacier niet nèt een beetje mooier is dan Eischaal. Of het de sfeer in de kamer niet te drastisch zal wijzigen.
En dàt terwijl al m'n muren al een jaar of elf Bezetterswit zijn. En ik me daar niet aan stoor... tenzij het weer eens op m'n trui is terecht gekomen. Want Bezetterswit (in sommige streken ook gekend als Plakkerswit) is stoffig. En zou dus ook Stofwit kunnen zijn. Of Poederwit. Plaatsterwit.
Afijn, nog maar eens. Deze week was ik het beu. En zag HeelGoedkoop Wit in een winkel staan. Gewoon "Wit - Blanc". Het kostte bijna niets. En ik dacht.... laat me dàt Wit eens proberen. Hetgeen ik ga doen. Want ik kocht het. Althans.... ik begon bij de grondverf. Die ook wit is. Daarna haal ik de toplaag. Allebei erg goedkoop.
De twijfel die me daarna bekruipt, is... "als het zo goedkoop is, dan werd het zeker en vast geproduceerd in één of ander obscuur land met kindjes die 16 uur per dag moeten werken achter gesloten deuren met het risico dat hun fabriek in de fik schiet en zij - dankzij die gesloten deuren - niet meer kunnen vluchten en smartelijk omkomen"......
Zou ik dat HeelGoedkoop Wit nu wel gaan kopen.....?????
Op TedTalk zag ik lang geleden dit filmpje. The Paradox of Choice - Barry Schwartz
Voor wanneer u eens 19 minuten en 40 seconden niets te doen hebt :)
Deze vond ik ook mooi. Met nieuwe leuke gedachte: "The mind knows not what the tongue wants".... een onderwerp dat ik ongetwijfeld ooit nog eens zal willen uitdiepen :)
Malcolm Gladwell: Choice, Happiness and Spaghetti Sauce. "Slechts" 17 minuten en een half :)
Slot.
We hebben veel keuzes. En we zouden ons dus lekker moeten voelen.
Of we hebben TE veel keuzes. Waardoor dat lekker gevoel overschaduwd wordt door eeuwige twijfel.
Of mag het wat minder materialistisch zoals Bentenge vandaag contempleerde?
Voorwaar grote vragen....
Kaper op de kust
In de tuin zie ik iets wat ik nog nooit eerder zag.
Twee spinnen in één net.
Wist niet dat dat bestond. Tenzij eentje een oog heeft op de andere. Om welke reden dan ook.
Ik dènk te weten wie de Hoofdspin is. Want die zit in het midden.
En dan is er de Bijspin. Helemaal in het uithoekje van het web. Niet het wereldwijde.
En ik vraag me af.... welke plannen hebben ze? Hoe loopt dit af?
Misschien moet ik het hen eens vragen...... :)
Twee spinnen in één net.
Wist niet dat dat bestond. Tenzij eentje een oog heeft op de andere. Om welke reden dan ook.
Ik dènk te weten wie de Hoofdspin is. Want die zit in het midden.
En dan is er de Bijspin. Helemaal in het uithoekje van het web. Niet het wereldwijde.
En ik vraag me af.... welke plannen hebben ze? Hoe loopt dit af?
Misschien moet ik het hen eens vragen...... :)
 |
| Hoofdspin |
 |
| Bijspin |
ZON - Het Verschil
Zondagochtend. 7 oktober.
Officieel al een tijdje Herfst.
Om die Herfst te bewijzen hééft het al wat geregend de afgelopen dagen. Met windvlagen. Bladeren-van-de-bomen-afrukkende-windvlagen. Gevaarlijke zelfs, wanneer je aan 120 op de snelweg een vrachtwagen voorbij rijdt en plots, als uit het niets, zo'n winderige stortbui uit de lucht neerplenst..... "Hemelwater" noemen ze dat. Vind ik weinig "hemel" aan....
Maar vandaag is het zonnig.
Ik word laat wakker vandaag. Of... correctie... ik sta laat op. Het ìs per slot van rekening Zondag. En voor Olijf is Zondag altijd de eerste weekenddag.
Door alle ramen vallen zonnestralen binnen. Uitbundige. Mooie.
Ik haast me naar beneden voor m'n eerste kop koffie.
Zie de (late) ochtendzon in m'n tuin en ga - in peignoir en kop koffie in de hand - even buiten zitten.
Vogels fluiten. Een hond blaft. Verder stilte.
Ik geniet. Maar het is ànders.
Ditzelfde tafereel in pakweg Februari-Maart vult me met hoopvolle verwachting. Zingende vogels bij een streepje zon doen me dan wegdromen bij de Lente die gaat komen. Planten en bloemen die "eraan" gaan beginnen. Nestjes die gebouwd zullen worden, heel zorgvuldig. Uitstapjes die gepland worden voor de lange, (hopelijk) warme avonden.
Nu is het ànders.
Melancholisch.
Want déze zon zou wel eens de laatste kunnen zijn voor een lange tijd. De planten hebben gedaan wat ze moesten doen en beginnen te verwelken en vergelen. De nestjes zijn leeg en vallen stilaan uit elkaar. Lange avonden zullen warm zijn onder de dekens of bij de haard. Maar niet buiten en weinig gepland.
Het hééft wel z'n charmes. Ieder seizoen heeft z'n charmes. En de zaadjes voor volgende Lente zitten nù al in de grond en dàt op zich is hoopvol, ik wéét dat.
Maar ik voel me ànders in m'n tuin met peignoir en kop koffie. Het IS gewoon zo.
Officieel al een tijdje Herfst.
Om die Herfst te bewijzen hééft het al wat geregend de afgelopen dagen. Met windvlagen. Bladeren-van-de-bomen-afrukkende-windvlagen. Gevaarlijke zelfs, wanneer je aan 120 op de snelweg een vrachtwagen voorbij rijdt en plots, als uit het niets, zo'n winderige stortbui uit de lucht neerplenst..... "Hemelwater" noemen ze dat. Vind ik weinig "hemel" aan....
Maar vandaag is het zonnig.
Ik word laat wakker vandaag. Of... correctie... ik sta laat op. Het ìs per slot van rekening Zondag. En voor Olijf is Zondag altijd de eerste weekenddag.
Door alle ramen vallen zonnestralen binnen. Uitbundige. Mooie.
Ik haast me naar beneden voor m'n eerste kop koffie.
Zie de (late) ochtendzon in m'n tuin en ga - in peignoir en kop koffie in de hand - even buiten zitten.
Vogels fluiten. Een hond blaft. Verder stilte.
Ik geniet. Maar het is ànders.
Ditzelfde tafereel in pakweg Februari-Maart vult me met hoopvolle verwachting. Zingende vogels bij een streepje zon doen me dan wegdromen bij de Lente die gaat komen. Planten en bloemen die "eraan" gaan beginnen. Nestjes die gebouwd zullen worden, heel zorgvuldig. Uitstapjes die gepland worden voor de lange, (hopelijk) warme avonden.
Nu is het ànders.
Melancholisch.
Want déze zon zou wel eens de laatste kunnen zijn voor een lange tijd. De planten hebben gedaan wat ze moesten doen en beginnen te verwelken en vergelen. De nestjes zijn leeg en vallen stilaan uit elkaar. Lange avonden zullen warm zijn onder de dekens of bij de haard. Maar niet buiten en weinig gepland.
Het hééft wel z'n charmes. Ieder seizoen heeft z'n charmes. En de zaadjes voor volgende Lente zitten nù al in de grond en dàt op zich is hoopvol, ik wéét dat.
Maar ik voel me ànders in m'n tuin met peignoir en kop koffie. Het IS gewoon zo.
vrijdag 5 oktober 2012
Oké.... dus.... Mànnen
Dit wordt een seksistische post, ik waarschuw u. Om te beginnen bied ik alvast m'n excuses aan voor veralgemeningen.
Maar een vrouw doet wat ze moet doen.
Of denkt te moeten doen.
Net als een man.
A man's gotta do what a man's gotta do, niet waar?
Zo ook wij vrouwen.
"We" doen maar wat. Zelfs al zijn "we" gewoon ik. Olijf dus. In het Koninklijk Meervoud.
Her en der lees ik dat het mannelijk geslacht - het stèrke, ik wil het even gezegd hebben - moeite heeft met de eerder.... nja.... "moeilijke" momenten die ze vrouwen zouden kunnen aandoen.
Ik citeer voor het gemak even een niet nader genoemd (mannelijk èn vrouwelijk) "expert".
"Een man kauwt nog liever op z'n eigen rechtervoet met de intentie die integraal op te eten dan dat hij een vrouw pijn doet."
"Pijn doen", dat heet, "in het gezicht aankijken terwijl hij slecht nieuws brengt".
Want - en dit schrijven de heren en dames expert auteurs er voor het gemak even niet bij - pijn doen door gewoon als een geklopte lafaard het hazenpad kiezen, is technisch gesproken geen pijn doen. In zijn beleving dan. Blijkbaar.
"Als ik gewoon verdwijn zonder nader nieuws, dan voelt ze nix" is blijkbaar een algemeen aanvaarde wetmatigheid.
Een gemakkelijke ook. Want als hij "gewoon verdwijnt zonder nader nieuws" en "zij" heeft het goed fatsoen om het hem niet moeilijk te maken door nix te zeggen zelfs al voelt ze dat er iets stevig is mis gelopen.... dan heeft vooral HIJ er geen last van.
ZIJ wel. Maar hij weet dat niet.
Of maakt zichzelf - al dan niet tegen beter weten in - wijs dat ook ZIJ de gang van zaken hélemaal prima vindt. Waardoor hij het nog steeds erg gemakkelijk heeft. En zij niet. Maar hij wil dat niet geweten hebben. Want hij moet voort. Logisch.
Dus, concludeer ik gemakkelijkheidshalve even, dat mannen het moeilijk krijgen als ze met emoties moeten omgaan. Of het nu de hunne of de hare zijn.
En dan luister je naar nummers, geschreven en gezongen door mannen.
En vraag je je af hoe je dat moet rijmen.
Want die heren zangers, die hebben blijkbaar wèl stevig contact met hun emoties. Of weten ze op z'n minst te veruiterlijken.
Tenzij het allemaal froci zouden zijn. En ik heb moeite om hen allemaal in de Gay community te plaatsen. Die zangers.
enfin.... soms heb ik het moeilijk met emoties en de verlogistikering ervan.
De man en de vrouw in Olijf mag u gerust denken.
Neemt u me niet kwalijk alstublieft voor de onduidelijkheid.
Het is laat en ik ben moe. Een beetje emo ook. En danig in de war. Niet alleen met mezelf maar met de wereld in het algemeen. En de zin van het hier zijn.
Dan ga ik in tongues spreken.
Opdat u me niet zou begrijpen. En ik (binnenkort) ook (niet) meer. Wat maar goed is, neem ik aan.
Maar een vrouw doet wat ze moet doen.
Of denkt te moeten doen.
Net als een man.
A man's gotta do what a man's gotta do, niet waar?
Zo ook wij vrouwen.
"We" doen maar wat. Zelfs al zijn "we" gewoon ik. Olijf dus. In het Koninklijk Meervoud.
Her en der lees ik dat het mannelijk geslacht - het stèrke, ik wil het even gezegd hebben - moeite heeft met de eerder.... nja.... "moeilijke" momenten die ze vrouwen zouden kunnen aandoen.
Ik citeer voor het gemak even een niet nader genoemd (mannelijk èn vrouwelijk) "expert".
"Een man kauwt nog liever op z'n eigen rechtervoet met de intentie die integraal op te eten dan dat hij een vrouw pijn doet."
"Pijn doen", dat heet, "in het gezicht aankijken terwijl hij slecht nieuws brengt".
Want - en dit schrijven de heren en dames expert auteurs er voor het gemak even niet bij - pijn doen door gewoon als een geklopte lafaard het hazenpad kiezen, is technisch gesproken geen pijn doen. In zijn beleving dan. Blijkbaar.
"Als ik gewoon verdwijn zonder nader nieuws, dan voelt ze nix" is blijkbaar een algemeen aanvaarde wetmatigheid.
Een gemakkelijke ook. Want als hij "gewoon verdwijnt zonder nader nieuws" en "zij" heeft het goed fatsoen om het hem niet moeilijk te maken door nix te zeggen zelfs al voelt ze dat er iets stevig is mis gelopen.... dan heeft vooral HIJ er geen last van.
ZIJ wel. Maar hij weet dat niet.
Of maakt zichzelf - al dan niet tegen beter weten in - wijs dat ook ZIJ de gang van zaken hélemaal prima vindt. Waardoor hij het nog steeds erg gemakkelijk heeft. En zij niet. Maar hij wil dat niet geweten hebben. Want hij moet voort. Logisch.
Dus, concludeer ik gemakkelijkheidshalve even, dat mannen het moeilijk krijgen als ze met emoties moeten omgaan. Of het nu de hunne of de hare zijn.
En dan luister je naar nummers, geschreven en gezongen door mannen.
En vraag je je af hoe je dat moet rijmen.
Want die heren zangers, die hebben blijkbaar wèl stevig contact met hun emoties. Of weten ze op z'n minst te veruiterlijken.
Tenzij het allemaal froci zouden zijn. En ik heb moeite om hen allemaal in de Gay community te plaatsen. Die zangers.
enfin.... soms heb ik het moeilijk met emoties en de verlogistikering ervan.
De man en de vrouw in Olijf mag u gerust denken.
Neemt u me niet kwalijk alstublieft voor de onduidelijkheid.
Het is laat en ik ben moe. Een beetje emo ook. En danig in de war. Niet alleen met mezelf maar met de wereld in het algemeen. En de zin van het hier zijn.
Dan ga ik in tongues spreken.
Opdat u me niet zou begrijpen. En ik (binnenkort) ook (niet) meer. Wat maar goed is, neem ik aan.
ILY
Nééééén, niet Illy, het bekende Italiaanse koffiemerk!
Eén L minder. ILY dus.
of HDL, Bij uitbreiding: HDGDL.
Anderen zeggen graag TVB. Of als ze denken dat ze't menen (of moeten onderstrepen) TVTB.
JTA kan ook, maar het heeft een heleboel mogelijke betekenissen.
Waaronder:
Jamaica Teachers Association
Joint Test Assembly
Jackson Transit Authority
Joint Transfer Agreement
Jitter Time Analysis
Joint Training Academy
Joint Technical Assistance
Javelina Tailgating Association (Texas)
Japan Toilet Association
Joint Tactical Architecture
Junior Term Abroad (various schools)
Jacksonville Transportation Authority (Florida)
Jewish Telegraphic Agency (news service)
Job Task Analysis
Joint Table of Allowances
Joint Technical Architecture
Japan Telemarketing Association
Java Transaction API (Sun Microsystems)
Met de link (volgt u 'em nu gewoon even, dan bent u weer mee) zou u al een stapje dichter bij de waarheid moeten zijn. (sommigen gewagen overigens van JTM... voor de volledigheid)
En, wetende in welke talen ik me soms vaak en soms heel af en toe pleeg uit te drukken, begrijpt u wellicht wat ik bedoel.
Pittig detail:
De Italo's, die in de loop der tijden - zij het dankzijlegenden, zij het door (al dan niet mondelinge) overleveringen - een plaats verwierven in de geschiedenis als Wereld's Beste Lovers....
....
die hebben - op eerste zicht althans - geen afkorting voor het niet-ambiguë "Ik hou van jou"
Want
TVB
Betekent éven gemakkelijk "ik heb je graag"
Wat je ook kan zeggen tegen je buurvrouw of -man. Zonder romantische intentie.
Soms denk ik gewoon in het wilde weg na.
Om daarna weer stil te vallen zonder commentaar.
Eén L minder. ILY dus.
of HDL, Bij uitbreiding: HDGDL.
Anderen zeggen graag TVB. Of als ze denken dat ze't menen (of moeten onderstrepen) TVTB.
JTA kan ook, maar het heeft een heleboel mogelijke betekenissen.
Waaronder:
Jamaica Teachers Association
Joint Test Assembly
Jackson Transit Authority
Joint Transfer Agreement
Jitter Time Analysis
Joint Training Academy
Joint Technical Assistance
Javelina Tailgating Association (Texas)
Japan Toilet Association
Joint Tactical Architecture
Junior Term Abroad (various schools)
Jacksonville Transportation Authority (Florida)
Jewish Telegraphic Agency (news service)
Job Task Analysis
Joint Table of Allowances
Joint Technical Architecture
Japan Telemarketing Association
Java Transaction API (Sun Microsystems)
Met de link (volgt u 'em nu gewoon even, dan bent u weer mee) zou u al een stapje dichter bij de waarheid moeten zijn. (sommigen gewagen overigens van JTM... voor de volledigheid)
En, wetende in welke talen ik me soms vaak en soms heel af en toe pleeg uit te drukken, begrijpt u wellicht wat ik bedoel.
Pittig detail:
De Italo's, die in de loop der tijden - zij het dankzijlegenden, zij het door (al dan niet mondelinge) overleveringen - een plaats verwierven in de geschiedenis als Wereld's Beste Lovers....
....
die hebben - op eerste zicht althans - geen afkorting voor het niet-ambiguë "Ik hou van jou"
Want
TVB
Betekent éven gemakkelijk "ik heb je graag"
Wat je ook kan zeggen tegen je buurvrouw of -man. Zonder romantische intentie.
Soms denk ik gewoon in het wilde weg na.
Om daarna weer stil te vallen zonder commentaar.
woensdag 3 oktober 2012
BOEF!
Een half uurtje nadat ik bij vriendin Ils een post las over onverwacht (en pijnlijk) nieuws, slaat het toeval ook bij mij toe.
Niets ernstigs maar potverdorie toch even slikken.
Of... moderne media op z'n bizarst.
Op 26 mei van dit jaar ging ik met vriendin B naar een avondseminar in Hasselt. Een seminar dat wat in de lijn van m'n overtuigingen ligt en dat sowieso een positieve boodschap beloofde.
Voor vriendin dacht ik dat het ook interessant kon zijn.
Ze ging mee.
Samen genoten we van de avond, die best wel warm en zonnig was. Na afloop bezochten we de markt in Hasselt en aten een bakje vettige friet. Ik herinner me dat ik nog naar I berichtte waar we zaten, want zij kent centrum Hasselt inmiddels beter dan wie ook.
B zei dat ze blij was dat ze was meegekomen in plaats van alwéér thuis te blijven. Want ze zat de laatste tijd heel veel thuis. Zelfs Salsa, één van haar grootste passies al zo'n 12-13 jaren lang, zei haar "even" niets meer.
M'n herinnering begint te vervagen... want ik herinner me niet of dat de laatste avond was die ik in gezelschap van vriendin B doorbracht. Ik bèn nog een keer bij haar thuis geweest. Nà Hasselt. Meen ik.
Maar Hasselt was in alle geval onze laatste keer samen "uit".
En daarna.... stopte ze met haar leven. Yep... het is dié vriendin B. Die ik onlangs, in gezelschap van honderden anderen, begroef.
Vanavond een klopje via Tinternet.
De spreker van de avond stuurt een linkje door. Naar een samenvatting van die avond in mei.
Met een koude rilling over de rug kijk ik ernaar.
En daar zitten we, niet vaak in beeld en meestal vrijwel onherkenbaar. Maar daar zitten we. B en ik. Zij aan zij. Te luisteren. Allebei nog in leven.
Ik geef de link niet mee. Vind het een beetje kies.
Maar het pàkte me toch weer even.
En nu ga ik nog even kijken naar de full version. Of toch een beetje ervan. Want dan zie ik haar nog eens. Bij leven en welzijn.
Epiloog
Die avond was ik 20 dagen verwijderd van m'n laatste mei-verblijf in het buitenland en (zonder het te weten) zo'n 20 dagen weg van m'n volgend juni-verblijf. Ik leefde nog op wolkjes. Vond alles over "positief in het leven staan" zéér juist. Was overtuigd dat ik alles in m'n leven zèlf tot stand bracht, mits de juiste instelling. Want toen liepen een aantal dingen vreemd-gaweg op rolletjes. En alle andere details van het dagelijks leven konden me gestolen worden.
Vandaag, de laatste tijd - zoals u al merkte - draaien een paar dingetjes vierkant en heb ik de grootste moeite om de weg van onschuldig positivisme te bewandelen. Eén en ander blijft aan de licht- tot donkergrijze kant.
Dan is het een beetje zwaar om te "vatten" dat ik het zelf kan "maken".
En tòch geloof ik het. Dat dat kan.
Ergens in de buurt van eind mei was iemand zo blij als een kind in een snoepwinkel bij het nieuws dat Olijf eerder dan verwacht weer op bezoek zou komen.
Vandaag is er van dat enthousiasme niets meer te merken. In fact - ik kan daar erg kort over wezen - er is helemààl niets meer te merken.
En laat me toch maar even zeggen - gewoon mens zijnde - dat het fijn is om weten (of tenmìnste te dènken) dat je voor 1 iemand bijzonder kan zijn. Wanneer je plots moet merken - zonder tekst of uitleg.... zonder tekst of uitleg - dat er op dat bijzonder zijn een vervaldatum stond, dan prikt dat wel even. En soms langer dan even.
Ook omdat het moeilijk te rijmen is.... dat je zó gewéldig bijzonder bleek dat de verdwijntruuc geen woord waard was. Geen gebenedijd woord.
Een mens gaat zichzelf van minder in vraag stellen.
Maar goed.
De replay van het mei-seminar krijgt m'n ingesteldheid er misschien wel weer bovenop.
Niets ernstigs maar potverdorie toch even slikken.
Of... moderne media op z'n bizarst.
Op 26 mei van dit jaar ging ik met vriendin B naar een avondseminar in Hasselt. Een seminar dat wat in de lijn van m'n overtuigingen ligt en dat sowieso een positieve boodschap beloofde.
Voor vriendin dacht ik dat het ook interessant kon zijn.
Ze ging mee.
Samen genoten we van de avond, die best wel warm en zonnig was. Na afloop bezochten we de markt in Hasselt en aten een bakje vettige friet. Ik herinner me dat ik nog naar I berichtte waar we zaten, want zij kent centrum Hasselt inmiddels beter dan wie ook.
B zei dat ze blij was dat ze was meegekomen in plaats van alwéér thuis te blijven. Want ze zat de laatste tijd heel veel thuis. Zelfs Salsa, één van haar grootste passies al zo'n 12-13 jaren lang, zei haar "even" niets meer.
M'n herinnering begint te vervagen... want ik herinner me niet of dat de laatste avond was die ik in gezelschap van vriendin B doorbracht. Ik bèn nog een keer bij haar thuis geweest. Nà Hasselt. Meen ik.
Maar Hasselt was in alle geval onze laatste keer samen "uit".
En daarna.... stopte ze met haar leven. Yep... het is dié vriendin B. Die ik onlangs, in gezelschap van honderden anderen, begroef.
Vanavond een klopje via Tinternet.
De spreker van de avond stuurt een linkje door. Naar een samenvatting van die avond in mei.
Met een koude rilling over de rug kijk ik ernaar.
En daar zitten we, niet vaak in beeld en meestal vrijwel onherkenbaar. Maar daar zitten we. B en ik. Zij aan zij. Te luisteren. Allebei nog in leven.
Ik geef de link niet mee. Vind het een beetje kies.
Maar het pàkte me toch weer even.
En nu ga ik nog even kijken naar de full version. Of toch een beetje ervan. Want dan zie ik haar nog eens. Bij leven en welzijn.
Epiloog
Die avond was ik 20 dagen verwijderd van m'n laatste mei-verblijf in het buitenland en (zonder het te weten) zo'n 20 dagen weg van m'n volgend juni-verblijf. Ik leefde nog op wolkjes. Vond alles over "positief in het leven staan" zéér juist. Was overtuigd dat ik alles in m'n leven zèlf tot stand bracht, mits de juiste instelling. Want toen liepen een aantal dingen vreemd-gaweg op rolletjes. En alle andere details van het dagelijks leven konden me gestolen worden.
Vandaag, de laatste tijd - zoals u al merkte - draaien een paar dingetjes vierkant en heb ik de grootste moeite om de weg van onschuldig positivisme te bewandelen. Eén en ander blijft aan de licht- tot donkergrijze kant.
Dan is het een beetje zwaar om te "vatten" dat ik het zelf kan "maken".
En tòch geloof ik het. Dat dat kan.
Ergens in de buurt van eind mei was iemand zo blij als een kind in een snoepwinkel bij het nieuws dat Olijf eerder dan verwacht weer op bezoek zou komen.
Vandaag is er van dat enthousiasme niets meer te merken. In fact - ik kan daar erg kort over wezen - er is helemààl niets meer te merken.
En laat me toch maar even zeggen - gewoon mens zijnde - dat het fijn is om weten (of tenmìnste te dènken) dat je voor 1 iemand bijzonder kan zijn. Wanneer je plots moet merken - zonder tekst of uitleg.... zonder tekst of uitleg - dat er op dat bijzonder zijn een vervaldatum stond, dan prikt dat wel even. En soms langer dan even.
Ook omdat het moeilijk te rijmen is.... dat je zó gewéldig bijzonder bleek dat de verdwijntruuc geen woord waard was. Geen gebenedijd woord.
Een mens gaat zichzelf van minder in vraag stellen.
Maar goed.
De replay van het mei-seminar krijgt m'n ingesteldheid er misschien wel weer bovenop.
dinsdag 2 oktober 2012
Ogni volta che non guardo in faccia a niente
Liedje. Vasco Rossi.
Draaide in de auto.
Ogni volta.
Heb ik hier wel al eens geplaatst, denk ik.
Blijft één van m'n all time favourites. Jeugdsentiment, en geeneens van het romantisch soort dus trek uw tranen maar weer in :)
Op YouTube heb ik keuze uit een brede waaier aan Ogni Volta-videejootjes. En ook daar heb ik een favoriet die ik een paar keren beluister en bekijk.
Voor de volledigheid: de unplugged - versie. Voorbeeld-beeldje lukt niet wegens Vevo of zoiets.
Trek er uwe plan mee :)
Maar goed, een Olijf, onderhevig aan een zweem nostalgie, stopt niet bij één videejoo.
En stoot vervolgens op deze clip, opgenomen in 1982.... in Lugo.
Draaide in de auto.
Ogni volta.
Heb ik hier wel al eens geplaatst, denk ik.
Blijft één van m'n all time favourites. Jeugdsentiment, en geeneens van het romantisch soort dus trek uw tranen maar weer in :)
Op YouTube heb ik keuze uit een brede waaier aan Ogni Volta-videejootjes. En ook daar heb ik een favoriet die ik een paar keren beluister en bekijk.
Voor de volledigheid: de unplugged - versie. Voorbeeld-beeldje lukt niet wegens Vevo of zoiets.
Trek er uwe plan mee :)
Maar goed, een Olijf, onderhevig aan een zweem nostalgie, stopt niet bij één videejoo.
En stoot vervolgens op deze clip, opgenomen in 1982.... in Lugo.
Goed, schatjes,
ik weet dat Lugo u nix zegt. Het zou raar zijn, mocht dat wèl zo wezen.
Maar uw Olijf wordt even terug gekatapulteerd in de tijd. Zo'n slordige 20 jaar intussen.
Toen ik wèl in Italië woonde, zij het in settentrione i.p.v. in meridione.
Begonnen in Bologna, geëindigd in Russi. Piepklein onnozel dorp in de Pianura Padana. Vol wijngaarden, appelboomgaarden en lelijke vierkante huizen. Allemaal boeren. Letterlijk. Landbouwers.
Vriendelijke mensen, dààr niet van, maar wel met neus en voeten in de aarde en ènkel in de aarde.
Maar wat heeft de edele (doch immer stoned) Vasco Rossi hiermee te maken?
Awel, hij zong ooit in Lugo, vlak bij Russi.Tien jaar vóór ik er ging wonen. En 20 jaar nadat ik er wegging, kreeg ik er toch heel even kriebels van.
Waardoor ik ging zoeken op Google Maps. Waar zouden we zijn zonder Tinternet tegenwoordig?
Best wel moeilijk hoor... een huis en straat terugzoeken waarvan je je de naam niet herinnert.
Hij, het exexexex-lief zal er wellicht niet meer wonen. Z'n vader, schàt van een kerel, was destijds al vooraan in de 80. Laat me met een aan zekerheid grenzende waarschijnlijkheid stellen dat den lieve Antonio niet meer leeft....
Edoch, na enig zoeken - zelfs virtueel de straten doorrijden waar ik vroeger langs moest ... en licht teleurgesteld constateren dat ik vrijwel NIETS meer herken - geloof ik het huis te hebben gevonden.
Ik twijfel een minuut of 5 lang.
De oude haag is onvoorstelbaar hoog geworden. Er staat ook nieuwe haag. De bloempjes die ik plantte, zijn weg (niet verwonderlijk).
Aan de straatkant staan nu fruitbomen waar vroeger heerlijk witte druiven groeiden. De aanzet van de gesubsidieerde omschakeling heb ik nog nèt meegemaakt. Om de overproductie aan wijn aan banden te leggen, ontvingen wijnboeren geld als ze een deel of alles van de wijnranken vervingen door (minder rendabele) fruitbomen. En Antonio had een deel van z'n wijn opgegeven voor fruit. Ik woonde daar toen nog.....
Dus de fruitbomen die ik zie, verbazen me niet.
De plattegrond van het domein lijkt niet echt op wat ik me herinner... maar destijds zweefde ik nooit (virtueel of echt) boven de gronden, dus het kàn er wat mee te maken hebben.
En dan... zie ik het "kot". Er stond een niet nader gedefinieerd "kotje" op het eind van de tuin.
En ... het staat er nog steeds.
En dan weet ik.... dat ik hier ooit woonde.
En dat m'n onnozele nostalgische bui me via omwegen even hiernaartoe bracht.
(en kijk.... hier ging ik een foto plaatsen en Blogspot had me weer te grazen.... waarna ik een Picasa-album elimineerde en weer even voortkon....)
Ik vind het fijn.
Maar het verandert niets aan
Ogni volta che non guardo in faccia a niente
maandag 1 oktober 2012
The Divine Law of the Ugly Chair
zonet gelezen.
en het overwegen waard.
No further comment :)
en het overwegen waard.
No further comment :)
 |
| dd 05/05/2008, zo blijkt.... Time flies.... |
Coffee-toeval
Er hangt al zo'n jaar of wat een kaartje op m'n koelkast.
Ja, ja... een jaar of wat. Want als ik het me correct herinner, kocht ik het tijdens het weekend dat Lehti voor het eerst bij me op bezoek kwam.
(Plots, terwijl ik dit schrijf, slaat de "schrik" me om het hart... want ik kan de foto's van toen niet terugvinden. Wellicht staan ze nog ergens op een SD-tje en kwam ik er niet aan toe om ze op de harde schijf te kopiëren.....)
Hoe dan ook. Het kaartje.
Heel toevallig had ik deze week zin om het bij wijze van positieve noot op FB te gooien. Een fijn begin van de dag, zeg maar. Maar ik geraakte niet zover. Kwestie van het kaartje correct te fotograferen, te herkadreren en desnoods weer te photoshoppen want m'n fotoapparasie heeft z'n beste tijd gehad. Hier en daar zitten er vlekken in het beeld en dat ligt waarschijnlijk aan een beschadigde sensor.
Het kaartje haalde FB niet. Simpel.
Leuke verrassing dus toen ik het vanochtend via 1 van m'n fanpages zag verschijnen. En ik het terstond deelde.
Eerst op FB en nu hier.
Allemaal leuk en wel.....
Ware het niet dat ik binnen enkele minuten van start ga met het wassen van m'n giga-ramen, daarbij gebruik makend van grote trapladders... helemaal op m'n eentje.
Na twee koppen sterke koffie.
Als dàt maar goed afloopt. :) :) :)
Ja, ja... een jaar of wat. Want als ik het me correct herinner, kocht ik het tijdens het weekend dat Lehti voor het eerst bij me op bezoek kwam.
(Plots, terwijl ik dit schrijf, slaat de "schrik" me om het hart... want ik kan de foto's van toen niet terugvinden. Wellicht staan ze nog ergens op een SD-tje en kwam ik er niet aan toe om ze op de harde schijf te kopiëren.....)
Hoe dan ook. Het kaartje.
Heel toevallig had ik deze week zin om het bij wijze van positieve noot op FB te gooien. Een fijn begin van de dag, zeg maar. Maar ik geraakte niet zover. Kwestie van het kaartje correct te fotograferen, te herkadreren en desnoods weer te photoshoppen want m'n fotoapparasie heeft z'n beste tijd gehad. Hier en daar zitten er vlekken in het beeld en dat ligt waarschijnlijk aan een beschadigde sensor.
Het kaartje haalde FB niet. Simpel.
Leuke verrassing dus toen ik het vanochtend via 1 van m'n fanpages zag verschijnen. En ik het terstond deelde.
Eerst op FB en nu hier.
Allemaal leuk en wel.....
Ware het niet dat ik binnen enkele minuten van start ga met het wassen van m'n giga-ramen, daarbij gebruik makend van grote trapladders... helemaal op m'n eentje.
Na twee koppen sterke koffie.
Als dàt maar goed afloopt. :) :) :)
Abonneren op:
Posts (Atom)