Helloooo "Booeeem"

Meer dan eens horen we "Boooeeeem" ... tussen en tijdens de optredens van Theater aan Twater in Boom.

Gelukkig had Ils me eraan herinnerd, dat we een date hadden voor de avond. Door enkele extra-vroege ochtenden (collega's vervangen) en voortdurend bezette avonden snakte ik naar wat rust.... maar deze Theater aan Twater wilde ik absoluut niet missen.
Ils werd er altijd zo lyrisch bij: ik móest gewoon zien waar het allemaal om te doen was.

Theater aan Twater is een gratis spektakelfestival. Her en der langs de Rupel doen diverse artiesten hun ding, gratis ficatis ende verniet.
De hele dag had het weer niet alleen gekwakkelt, een paar superhevige plensbuien hadden me niet bepaald veel vertrouwen ingeboezemd voor de avond in open lucht.
Edoch... in de vooravond kwam (en blééf) de zon alles opdrogen. Sterker nog: de aarde warmde weer even stillekes op.

De Kaaimannen (als ik het goed begrijp: het kloppend hart achter Theater aan Twater) hadden een indrukwekkende reeks "internationale" artiesten kunnen strikken. Stuk voor stuk spraken ze een "vreemde" taal... veelal Engels met een flinke dosis haar op, waardoor ik me toch iedere keer bleef afvragen hoe internationaal internationaal wel is.
"Goed ievning Boem" was de standaard groet.
Olijf had een donkerbruin vermoeden dat aan iedere aanwezige artiest was gevraagd om vooràl "Booeeem" te zeggen. Grappig nootje :)

Toen ik Ils eindelijk vond - parkeren in een gemeente/stad die je niet kent en waarvan voor de gelegenheid de meeste toegangswegen naar het festival zijn afgesloten - stond ze al naar een acrobaat te kijken.
De jongen had z'n best gedaan kwa attributen, maar kwam zóóóó traag op gang en laste zùkke pauzes in dat we het niet lang hielden.
"Nog een beetje schaven aan de timing" vond Ils en Olijf was dik akkoord.

Enkele volgende acts waren - ieder op hun eigen zeer unieke manier - dan weer wél de moeite waard.

de jongen met de trampolineauto... timing is everything...

Steven Luca Groenen met z'n handpop François Blanc" , lees ik op kaaimannen.be.
Olijf's absolute favoriet: bijna geen attributen, maar ijzersterk.

Wazovol uit Frankrijk: Zingende jongedame die zoekt naar haar liefje. "Cours, Johnny cours"

handig... die lenigheid :)

Chinese lantaarns oplaten boven de Rupel.
In Warschau, las ik eerder deze week, vertrouwden "tientallen" mensen zulke lantaars toe aan het hemelruim ter ere van de Kupala-nacht (kortste nacht van het jaar). De foto in de krant doet eerder duizenden lantaarns vermoeden. 

François Blanc verdiende een ereplaatsje hier, vond ik. Hij zal me bijblijven :)

Later op de avond was het nog even wachten op de slotacts. Het publiek mocht eerst niet, dan weer wél en opnieuw weer niet op, rond of naast trappen zitten. Iets met veiligheid, zeiden ze.

Eens de publiekschikking in orde, verschenen de verrassingsacts.

Een dansend koppeltje dat zich enkele keren vliegensvlug (maar écht vliegensvlug) omkleedde, kon ik best smaken. Voor Olijf was het intussen te donker om nog iets zinnigs te doen met het foto-apparasie. Ik hou niet zo van kiekjes met flash, dus onthoud ik me ervan.

De grote act, dè pièce de résistance, iets met een oude brandweerwagen, plasjes petroleum, vuur, water en luid roepende en wild rondrennende mannen.... mja... wat gezegd? Het kon me niet boeien. Helemaal niet eigenlijk.

Na een kwartiertje wachten op de ontwikkeling van het verhaal, hopen op een "clou" die me duidelijk zou maken wat de heren straatartiesten wilden overbrengen, hield ik het voor bekeken.

Het leek me eerder een kwestie van boys with their toys. Een paar volwassen mannen waren toevallig op een aftandse maar heerlijk ouwerwets uitziende brandweerwagen gestoten, hadden zich een poosje afgevraagd wat ze daarmee konden aanvangen, misschien zelfs enkele avonden gebrainstormd aan de keukentafel bij een paar flessen bier, associeerden brand met vuur (wie zou dat niet doen?), verzamelden enkele oude petroleumvaten en dito olie bij elkaar en besloten dat ongebreidelde chaos, veel rennen, roepen en publiek natspuiten met naar riool ruikend water (aj aj aj... dat nieuwe leren vestje naar de vaantjes!!!) HET recept voor uitmuntend volksvermaak was.

...

Wat Olijf betreft, NIET dus.

Vòòr het eind van de act nam ik afscheid van Ils en ging de auto zoeken. Boom is mij onbekend en ik had geen straatnaam onthouden tijdens het parkeren.

Soms - vooràl wanneer het telt - schiet m'n ingebouwde kompas even op gang... en ik vond de wagen zonder problemen. Toen ik instapte en Betty (m'n GPSje) aanzette, hoorde ik in de verte het vuurwerk dat Theater aan Twater vermoedelijk moest afsluiten.

Het vuurwerk had ik gemist, maar de avond was geslaagd, zéér geslaagd. Met een vriendin als Ils kàn dat ook niet anders :)

Blij dat ik m'n eerder geplande thuisrust hiervoor had ingewisseld.

En de Kaaimannen - m'n laatste kritiek ten spijt - doen het goed. Wat een initiatief!!!!