Boontje

Knikkende knieën, nèt niet struikelen over woorden, trillende handen....
zegt het u iets?

:)

Erover twijfelend of ik het u hier zou vertellen.... doe ik het gewoon, ik vertél het u.

Ooit was er een klant die me opviel. Een mannelijke weliswaar.
In mijn ogen hàd hij iets, dat je ne sais quoi.
En ik vond 'em knap ook. Mooi is dan weer relatief, dus laat me dat kenmerk verder in het midden laten.
In m'n bitter verdriet kon ik echter niet veel méér dan erkennen dat hij iets had.

Het is pakweg een jaartje of wat geleden toen hij me voor het eerst opviel.
Streep eronder.
Mààààànden niet meer gezien. Het is geen regelmatige klant, ... tenzij een maandelijks bezoek "regelmatig" kan worden genoemd.

Olijf sloot zich ook lange tijd op in de bureauruimte. Veel administratie van allerlei aard kwam me netjes uit om maar niet onder de mensen te hoeven verschijnen. Ik had geen zin in praatjes, geen zin in lachen en immer vriendelijk zijn.
M'n lont was overigens vaak kort genoeg om lastige klanten op nèt iets meer dan kordate manier terecht te wijzen... waardoor m'n zelfgekozen opsluiting achter de computer de veiligste en vooràl klantvriendelijkste houding was :)

Dat was toen.
Vandaag - dit is gewoon een kwestie van àànnemen - staat vòòr de klant een heel andere Olijf.
(Virtueel hoor ik nu een I told you so .... tijd heelt alle wonden enzo, nietwaar?)
Maar goed, ... inderdààd.... geduld, begrip en algemeen lief en braaf zijn met niet altijd even leuke mensen valt me helemaal niet meer zo zwaar. Integendeel: Olijf maakt er een sport van om zo lang mogelijk vriendelijk en geduldig te blijven. Iedere seconde extra "lief" is voor mij een nieuwe overwinning.
In de winkel staan is dus ook geen opgave meer. Me terug in de menigte begeven doet me weer plezier.

Door noodzaak - lees chronisch personeelsgebrek - wil het ook steeds vaker gebeuren dat Olijf kassadame speelt... en hier komt de kat op de koord en de aap uit de mouw.... klanten ziet... meer bepaald de klant waarvan eerder sprake.

Zoals gezegd, vereert hij onze winkel grosso modo niet vaker dan ééns per maand met een bezoek, tijdens hetwelke hij gedurende enige tijd uitgebreid de LP-sectie doorsnuistert (verdorie pàl in Olijf's gezichtsveld) terwijl ie tergend geheimzinnig stil en verdomde aantrekkelijk staat te wezen... :)

U snapt het al: Olijf heeft een vréselijk boontje.
(hier is sprake van een stevige understatement maar dat wist u intussen wellicht ook al :))

Tot de vorige keer was het hele gebeuren behoorlijk onder controle. Meneer daagde op, Olijf nam nota van z'n aanwezigheid en was gewoon content.
Vandaag liep het enigszins mis.
Volgt u even mee....

Na een (naar Olijf's gevoel) doordringende blik tijdens de begroeting (zucht :)), begon meneer LP's te inspecteren.
Hij doet het zo mòòi, dat sorteren en bekijken. Met waardige aandacht.... nogmaals zucht, smelt en beetje kwijl ;)
Na een kwartier of zo (tijd vliegt wanneer er kriebels mee gemoeid zijn), liep hij nog wat de winkel door.
"Toevallig" moest Olijf nog één en ander regelen in de winkel (ja écht hoor.... eigenlijk mòest ik wel dégelijk door de winkel lopen om verkochte goederen te markeren). Meneer gaf er blijk van dit op te merken, ... maar dan op z'n eigen zeer "gedempte" manier.
En dan vond het "drama" plaats. Tijdens het afrekenen (Olijf moet anders nòòit naar woorden zoeken), vròeg hij iets. Iets zakelijks. Iets volstrekt normaals.
...
Waarna Olijf zowaar over haar woorden struikelde. Er niet in slaagde om de gewoonlijke klantvriendelijke glimlach decentelijk op haar gezicht te toveren...
Knieën begàven het zowat, handen trilden in de kassalade.
Toen meneer afrekende en op z'n gewoonlijke coole manier de winkel buitenwandelde, was Olijf volop bezig met zichzelf te verwensen voor haar zeer òn-coole houding.

...

Gèk eh... hoe een vrouw van meer dan middelbare leeftijd er nog in slaagt om zich als een volslagen tiener te gaan gedragen.
Nòg gekker, na drie jaren worstelen tegen liefde met de groote L, dat een nieuw persoon dit effect kan hebben...

Nu...
éven terug met de voeten op de grond.

1. We hebben het hier over een klànt. Professionaliteit vereist dat business and pleasure volstrekt gescheiden blijven.
2. Olijf is oud genoeg om te weten dat "gedempt, cool en geheimzinnig" eufemismen zijn voor "abso-bl**dy--lutely NOT interested" (maar een mens dròòmt, ongeacht de leeftijd)
3. Zelfs al wàs er interesse, dan kampt meneer misschien met een chronisch geval van verlegenheid... of "ik ben zò knap dat ik niet hòef te jagen achter meiden... ze komen me wel achterna" (hetgeen Olijf niet (meer) doet)
4. Alles wat volwassen is en er half-goed uitziet, is 9 kansen op de 10 (al dan niet gelukkig) getrouwd of samenwonend.

Conclusie. Dromen is fijn maar heeft het nadeel bijzònder onpraktisch te zijn.
Het is dus maar goed ook dat het alweer een maand zal duren vooraleer Meneer de Klant nog eens langskomt.
Met een beetje geluk is Olijf op dat moment met vakantie en duurt het nòg eens een maand tot hij nog eens komt LP-kijken.
Misschien, héél misschien zijn twee maanden uit-het-oog-uit-het-hart voldoende om de zwakke knieën opnieuw onder controle te krijgen.
Misschien, niewaar? Wie weet....

Dit alles gezegd zijnde, is "een boontje hebben" een fijn gevoel.
Dat het nog eens mocht gebeuren... dat alléén al is een prima vaststelling.
Verder?
och.... zand erover. Streep eronder.
...
Niet?