allerleitjes op maandag 20/6

Op één dag verwijderd van de langste dag van het jaar (wat betekent dat ze nadien weer korter zullen worden... sigh) wordt Olijf vroeger wakker dan gewild.
De wekker stond nochtans af, ik kòn uitslapen. Maar néé... de inwendige klok moest weer zonodig feilloos werken :)

 

Een steeds pijnlijker wordende linkerknie doet me denken aan m'n huisarts. Es kijken of hij "zit" vanochtend?
Olijf is geen arts-ganger. Wat m'n moeder vroeger teveel deed, dat doe ik graag zo min mogelijk.
Heeft wat te maken met

• proberen leren uit andermans "fouten",
• niet - zoals het gezegde pleegt te gaan - steeds meer te gaan lijken op je moeder
• en gewoon ook een hekel hebben aan wachtzalen... hoewel het een prima excuus is om dat boek waar ik al wéken mee bezig ben misschien eindelijk es uit te lezen.

Ik hàd al plannen voor vandaag. Nog maar eens een keukenwinkel bezoeken. Offertegewijs gebruik maken van een schitterende deal. Krëfel (mag een mens hier namen noemen?) adverteerde 20% op keukenmeubilair en dat werd nòg beter in m'n lokale winkel die - spiksplinternieuw zijnde - de korting verdubbelde!
Yep, u leest het goed: 40% op keukenmeubilair!
Bon goed. Olijf weet dat haar portemonnee beperkt is en dat Ikea zowat m'n hoogst bereikbare goed is. Maar met 40% korting wil je toch al eens een offertetje gaan halen???

Maar eerst huisdokter dus. Gierig als ik ben, maakte ik er een twee-vliegen-in-één-klap-bezoek van.
De jaarlijkse medische keuring voor de duiksport was eigenlijk al ergens in een vergeethoekje geraakt en véééééél te laat, maar als een mens dan tòch uren in de wachtkamer gaat zitten, dan kan het bezoekje maar best "opbrengen"... vond ik zo.

"Kraakbeen of meniscus" klonk het bij de dokter. Geen van beide echt goed nieuws maar met een beetje geluk relatief simpel oplos- of uitstelbaar. Ik kreeg een stappenplan.
Twee dagen Ibuprofen. Als dat helpt, verder met een voedselsupplement gedurende drie maanden.
Als dat helpt... end of story.
Werkt het niet, dan ligt het aan de meniscus en hoor ik nog eens langs te gaan.
En ik die hoopte op een onnozel ontstoken ligament....

We zien wel. Misschien heb ik gelijk en gaat de boel vanzelf wel over...
Omdat het pijntje na een maand of zes niet vanzelf overging, besloot ik vandaag wél om die wachtkamer te trotseren... beetje dubbel gevoel dus.
Spijtig detail: twee pagina's verwijderd van het eind van m'n boek... was het mijn beurt. Nu weet ik nòg niet hoe het eindigt :)

Duiktechnisch ben ik helemaal in orde, zo blijkt. Hoe fijn...

Olijf was in een productieve bui vandaag.

Kreeg op weg naar huis de plotse ingeving om snel langs het gemeentehuis te passeren. Beetje gaan zeuren over een verzinkend voetpad aan de voordeur en vragen of m'n zelfgefinancierde gescheiden waterafvoer (huishoud- en regenwater mooi apart) kon aangesloten worden op de gescheiden riolering waarvan ik meende dat die aangelegd was pakweg een jaartje nadat ik er ging wonen.
Een anderhalf jaar openliggende straat, modderpoelen, keitjes en andere troep deden me denken dat die gescheiden riolering een feit was.
De gemeenteambtenaar - op zich best wel vriendelijk met Olijf - bleek echter het archetype voor z'n soort te zijn: beetje te "moe" om dat alles grondig op te zoeken, au fond overtuigd dat Olijf het mis had met dat rioleringverhaal en links en rechts luidop vloekend omwille van een eerder fout afgezette levering in de gemeentemagazijnen (iets wat verder niets met mijn zaak te maken had).
Nadat ik een kwartier durende telefoongesprek met de leverancier had  aanhoord, en via het relaas aan de collega mee mocht vernemen dat die onnozele kwiet die geeneens fatsoenlijk Nederlands kon spreken, g*dverdomme en er met die foute levering "dus" nix zou gebeuren (want... onuitgesproken... hij had geen zin meer om daar nog wat aan te doen)... kregen m'n vragen weer aandacht.
Het voetpad zou eerstdaags opgelost worden.
En - waarschijnlijk omdat hij niet wijs geraakte uit het gecomputeriseerde grondplan van de riolering in m'n straat - hij zou wel eens langsrijden bij me thuis om te zien of er dubbele deksels lagen.
Indien ja: gescheiden riolering. Indien neen... niet dus :)

Ach ja, ik was blij dat ik die lang vooruitgeschoven vragen eindelijk gesteld had.

Volgende stop: keukenwinkel.

Na de lunch thuis.
Lunch thuis gaat gepaard met mail bijlezen en onnozele online krantenartikels doornemen.
Deze greep m'n aandacht.

Kussend koppeltje blijkt sprookje.
Olijf wist weer nergens van. Maar dat die titel koren op Olijf's molen was, kon u wel vermoeden.
De aanstormende foto van het jaar, suggestief en gestoeld op 's mens' drang om in (lichtjes erotische) sprookjes te geloven, bleek een misverstand.
Niet op de hoogte zijnde van de rellen in Vancouver waarvan sprake, was ik niet erg geschokt.
Dat het rondreizend jonge koppel indien gewenst multimiljonair kan worden omwille van dat non-nieuws, verbaast me dan weer wél.
Blijkbaar hebben de diverse media er miljoenen dollars voor over om de jeugdige zoeners te interviewen omtrent het gebeuren dat geen gebeuren was.
Ik stel me er vanalles bij voor.

I(nterviewer): "Dus... u lag NIET te vrijen?"
K(oppel): "Neen, die gedachte kwam niet bij ons op".
I: "Als ik het goed begrijp, werd er daadwerkelijk NIET gekust?"
K: "Ach, hij kwam me troosten en het is mogelijk dat hij me daarbij wel een zoen op het voorhoofd gaf, maar kussen... ècht kussen... neen, niet echt"
I: "Hoe komt het, denkt u, dat men het beeld hier achter me als dusdanig interpreteerde?"
K: "geen idee, we kusten NIET"
I: "U krijgt door dit misverstand bijzonder veel media-aandacht. Hoe voelt u zich hierbij?"
K: "Tja, dit hadden we niet verwacht. We wisten zelfs niet dat we op de foto gingen"
I: "Wat vindt u van uw plotse sterrenstatus? U bent wereldberoemd inmiddels..."
K: "We vinden er helemaal nix aan. JULLIE blijven ons opzoeken...Wij willen gewoon onze reis verderzetten"
I: "En tòch... eerst wilde u geen interviews. Nu zit u hier, bij ons in de studio. Waarom veranderde u van gedachte?"
K: "Dat zit zo. Jullie jagen op nieuws dat helemaal geen nieuws is. Sterker nog... jullie laten ons maar niet gerust en smijten de miljoenen door ramen en deuren naar buiten. Toen dachten we... met die miljoentjes.... kunnen we wel HONDERD wereldreizen doen. Deze ene reis kan wel een maandje of twee wachten, terwijl wij al slapend stinkend rijk worden. Neemt u het ons kwalijk?

Stilte....

  

Als ik het goed begrijp: van fotograaf Michiel Hendrickx (met cee kaa iex)

De realiteit is

• dat het koppeltje geen interesse heeft in het geld. Olijf zou wel béter weten :)
• dat het me niet duidelijk is om welke dollars het gaat. Hij is Australiër, zij Canadese. Allemaal dollars, zij het van verschillende waarde. Ligt het dààraan misschien? ;-)

Dat was m'n middaglectuur.
En toen ging het richting Krëfel.
Verkoper Robby wist dat ik onderweg was. Dat hadden we zo afgesproken vorige week... dat ik zou afspreken.
Ik arriveerde terwijl hij met een andere klante in gesprek was, maar eerlijk is eerlijk: binnen de vijf minuten was het mijn beurt. Afspraak is afspraak.
Robby was vriendelijk, behulpzaam, geduldig ... biezònder geduldig (want Olijf heeft een paar eigenaardige ideefiksjes wanneer het op haar keuken aankomt), creatief, gewillig... allez bon... geen kwaad woord over de verkoper.
Zelden heb ik me zò koning klant gevoeld als vandaag. Compleet met koffietjes tussendoor en al.
Geen bubbelwijn, dàt niet. Ik vermoed dat die pas tevoorschijn komt bij het ondertekenen van het contract  (fantaseerde ze erop los :))
Na ruim twee uur luisteren praten plannen rondlopen stalen bekijken stond hij erop. De keuken van m'n dromen zogezegd.
Alleen... het IS niet de keuken van m'n dromen. Het materiaal dat ik wil, hèbben ze niet. Ze hebben véél maar dàt niet.
Het is een erg mooie keuken, voor zover een doorsnee keuken zonder teveel tralalalietjes echt mooi kan zijn. Er zijn er weinigen die echt een showroomkeukenopstelling kopen.... stel ik me voor.
Of die zijn er wèl, maar bij zulke mensen komt Olijf nooit binnen.... Ach wat.
Niet alleen is het niet de keuken van m'n dromen, ;;;;de prijs... was er niet naast.
Op basis van de cataloog h0d het gekund dat Krëfel met de geweldige korting Ikea serieus naar de kroon kon steken.... ware het niet dat Olijf voor de duurdere collectie had gekozen... en dan lukt dat natuurlijk weer niet meer.

 Ik moet fair zijn. De kwaliteit is niet te vergelijken. De klantvriendelijkheid ook niet (hoewel geen slecht woord over de zweedse fabrikant...).

Wat me werd aangeboden was ongetwijfeld topwaarde voor bodemprijzen.
't Is maar dat Olijf's bodem lager ligt dan die van de winkel.
En dat ik op één of andere gekke manier mezelf niet zie rondhossen in een "wat betere" keuken. Ergens in m'n leven heb ik mezelf laten indoctrineren dat ik eerder het Zweedse Fabrikanten-type ben...
Iets van "niet boven je stand leven, meid"???? Wie zal het zeggen.

Het zal niet doorgaan, mocht het u ontgaan zijn.
Terug naar plan A.
Verloren tijd was het in alle geval niet. Ik had een extra pad te verkennen en dat heb ik gedaan. Het lijkt er stilaan op dat Olijf nu met kennis van zaken haar beslissing zal finaliseren.

 Dag afgerond met

• blitzbezoek aan een laatste keukenwinkel... maar die kond me in de verste verten niet bekoren
• blitzbezoek aan mama, maar die was op wandel met een vriendin
• stop bij het Rode Kruis. Mijn bloedgroep was gewild, zei het smsje eerder vandaag.
• keukenactiviteiten thuis... in de vorm van koken. Voor vandaag en voor morgen. Dat Low-carb gedoe is interessant (vooral mocht blijken dat het werkt) én heeft me nieuwe inspiratie gegeven om es wat anders ineen te flansen dan pasta (die nu tijdelijk off-limits is).
• blog.

Het was een gevulde dag.

Het was een goeie dag.

Intussen vragen sommigen ongeduldig om een antwoord op hun mail van een week geleden.
Olijf vraagt zich af waar de tijd voor mails nog vandaan moet komen.
Ach... afpitsen van FB of Blog-tijd?
Zou kùnnen... maar dan ontneem ik mezelf die pleziertjes.
Decisions decisions....

Olijf is weer een beetje wijzer geworden. Door al het recente tijdsgebrek denk ik dat dat online inschrijven "misschien" een overenthousiaste stuiptrekking was geweest waarbij ik geen rekening hield met de tijd en aandacht die ik eraan zou moeten spenderen.
Voor de nabije toekomst wil Olijf vooràl een keuken. Die komt er niet vanzelf.
Een belangrijke andere ook niet... maar in het ideale geval heeft hij wél benen om tot bij Olijf te komen. Ogen en mond om - direct of indirect - te communiceren. Of vingers om te telefoneren.

Niet?

De keuken... tzal er eentje van de zelf-te-monteren-variant worden.

Van de man hoop ik dat hij goed en wel gemonteerd op de proppen komt. Ge-tweeked en ge-tuned. Niet ge-pimped... dat hoeft niet (meer).

 

:) :) :)