Allerleitjes op zondag 26/6

De zon laat nog even op zich wachten.
Na weken grijs en regen, afgewisseld met een plekje zonneschijn tussendoor, heeft Frank ons een tropische zondag en maandag beloofd.
Dat tropische op zondag zal pas na de middag gebeuren, merk ik nu.

Intussen lees ik m'n mails, beantwoord mèt de nodige vertraging alweer, enkele vragen en kijk naar buiten.

Vorige week ging de vijgenboom in de grond. Vorig jaar gekocht, om mezelf aan te sporen iets in de tuin te doen.
Ergens in het najaar van 2010, net nadat m'n vader z'n zus en schoonbroer voor het laatst had gezien (maar dat wisten we toen nog niet....) hadden we tezamen de oude Sering ontworteld. Oòk zo ongeveer het laatste klusje dat papà heeft gedaan... maar dat wisten we toen nog niet. ... verdorie....

Vorige week dus, nadat de vijgenboom wegens per ongeluk teveel water z'n eerste blaadjes had afgeworpen, vond ik dat het tijd was om hem een definitieve plaats in de tuin te geven.
Ter ere van de boom en ter ere van m'n vader. En Mauries... die ooit even oud moet zijn geweest als de Sering die ik ontwortelde kort na z'n overlijden.
Bomen en dood... eikes... ik vraag me even af of ik goed bezig ben...

Vandaag blik ik dus naar buiten en constateer met plezier dat de vijgenboom me uitbundig bedankt met een nieuwe reeks blaadjes. 'k Heb 'em nog tijdig gered...
Maar het boompje is nog jong. En de sierpapavers errond zijn dit jaar nog bijna even hoog als de boom.
Volgend jaar, hoop ik, zal dat al anders zijn.
En volgend jaar, hoop ik, zal ik zien of de boom op de goeie plaats staat.
Nu issie daar nog te petieterig voor. Niet méér dan een uit de kluiten gewassen potplant.

Terwijl het vijgenboompje me herinnert aan overleden dierbaren, Mauries incluis, hoor ik het geluid van metaal op metaal. De jongen die Mauries' huis kocht, is aan de verbouwingswerken begonnen.
Oud en nieuw. In m'n tuin en daarbuiten.
De wereld draait gewoon door.
Zoals dat hoort.


Dit jaar geen foto's van tomantenplantjes en -oogsten.
Ik gun mezelf een overgangsjaar. Zonder tomaat uit eigen tuin, wegens geen Mauries die me aanspoort.
Volgend jaar, misschien, haal ik zelf m'n plantjes.

Mauries' huis, nu van iemand anders.

Papavers groeien sneller dan vijgenboompje :)

papavers: m'n persoonlijke favorieten... al houdt Olijf nog méér van de wilde soort

bezige bijtjes vandaag

mét pollenzakjes op de poten.
Prachtig overigens hoe hun gezoem een octaaf hoger gaat terwijl ze oogsten.
Alsof om te zeggen "Deze bloem is bezet. Zoek je eigen bloem"
:)