via A. Robbins. Prachtige gedachte maar voor Olijf mogelijks desastreus.
vrijdag 31 december 2010
op de valreep... voor m'n ouders
Toch nog maar eens herhalen, in de hoop dat het iets uithaalt...
Ik wens m'n vader bijzonder veel sterkte en met een beetje geluk, een gezondheid die - gezien de omstandigheden - schappelijk mag genoemd worden.
Nog liever zou ik hem een GOEDE gezondheid wensen, mochten mirakelen bestaan (en het rare is, ik héb in de familiekring al een mirakel zien gebeuren, dus waarom niet?)
Voor m'n moeder hetzelfde. In eerste instantie veel sterkte en met een beetje geluk, nog veel meer mooie dagen in het gezelschap van haar teergeliefde man dan we nu voor mogelijk achten. Het liefst nog héél veel mooie dagen, mirakuleus veel mooie dagen...
Al de rest mag wat mij betreft even naar de achtergrond, als dit maar mogelijk zou zijn.
Wenst u even met me mee. Je weet maar nooit...
Ik wens m'n vader bijzonder veel sterkte en met een beetje geluk, een gezondheid die - gezien de omstandigheden - schappelijk mag genoemd worden.
Nog liever zou ik hem een GOEDE gezondheid wensen, mochten mirakelen bestaan (en het rare is, ik héb in de familiekring al een mirakel zien gebeuren, dus waarom niet?)
Voor m'n moeder hetzelfde. In eerste instantie veel sterkte en met een beetje geluk, nog veel meer mooie dagen in het gezelschap van haar teergeliefde man dan we nu voor mogelijk achten. Het liefst nog héél veel mooie dagen, mirakuleus veel mooie dagen...
Al de rest mag wat mij betreft even naar de achtergrond, als dit maar mogelijk zou zijn.
Wenst u even met me mee. Je weet maar nooit...
de laatste
Er wàs een tijd dat wensen via de post gingen. Olijf was altijd van het trage en vergeetachtige type. Schande, ik weet het, het is een zeer zwak punt van me.
Toen kwam de tijd dat je e-cards kon sturen. Of, als je het wat persoonlijker wou aanpakken, je maakte zelf iets digitaals en stuurde het via mail naar je (ook internet-bezittende) vrienden op. Olijf werd wat beter en attenter.
Vandaag is ook dàt passé. In 2010 heb ik voor het eerst Facebook gebruikt om alvast de FB-vrienden het beste te wensen. Wèl met een eigen maaksel, dat béétje creativiteit wens ik niet op te geven.
Het nuttige aan het aangename parend, heb ik maar meteen wat geprobeerd op het vlak van fotobewerking. Iets nieuws geleerd... fotootje omzetten in zwart-wit en daar een voorwerp in kleur uitlichten. Ik was tevreden met het resultaat.
Vanavond, voor het eerst sinds 2007, gaat Olijf nog eens oudjaar vieren.
De vorige twee jaren lag ik al vroeg met TV in bed.
Dit jaar doen we't vrolijker.... dacht ik.
Tot vanmiddag een bericht volgde dat papa in spoed moest worden opgenomen. Het gaat snel bergaf.
Zware longontsteking, blijkt nu. Voor iemand met zijn zwak gestel.... daar hoeven geen tekeningen bij, geloof ik?
Deze namiddag hebben m'n beide zussen in het hospitaal gezeten. Vanavond zijn twee van de drie (waaronder dus Olijf) uithuizig. De jongste neemt de zorg voor moeder op zich.
En 1 januari.... die brengen we allicht door in het hospitaal.... laat het aub geen voorteken zijn voor de rest van 2011...
Vandaag vraag ik me dus af: hoe egoïstisch ben ik als ik beslis om ondanks alles tóch het nieuwe jaar te gaan vieren????
.....
Toen kwam de tijd dat je e-cards kon sturen. Of, als je het wat persoonlijker wou aanpakken, je maakte zelf iets digitaals en stuurde het via mail naar je (ook internet-bezittende) vrienden op. Olijf werd wat beter en attenter.
Vandaag is ook dàt passé. In 2010 heb ik voor het eerst Facebook gebruikt om alvast de FB-vrienden het beste te wensen. Wèl met een eigen maaksel, dat béétje creativiteit wens ik niet op te geven.
Het nuttige aan het aangename parend, heb ik maar meteen wat geprobeerd op het vlak van fotobewerking. Iets nieuws geleerd... fotootje omzetten in zwart-wit en daar een voorwerp in kleur uitlichten. Ik was tevreden met het resultaat.
 |
| en op deze manier krijgt iedere toevallige blog-passant meteen ook mn beste wensen mee |
De vorige twee jaren lag ik al vroeg met TV in bed.
Dit jaar doen we't vrolijker.... dacht ik.
Tot vanmiddag een bericht volgde dat papa in spoed moest worden opgenomen. Het gaat snel bergaf.
Zware longontsteking, blijkt nu. Voor iemand met zijn zwak gestel.... daar hoeven geen tekeningen bij, geloof ik?
Deze namiddag hebben m'n beide zussen in het hospitaal gezeten. Vanavond zijn twee van de drie (waaronder dus Olijf) uithuizig. De jongste neemt de zorg voor moeder op zich.
En 1 januari.... die brengen we allicht door in het hospitaal.... laat het aub geen voorteken zijn voor de rest van 2011...
Vandaag vraag ik me dus af: hoe egoïstisch ben ik als ik beslis om ondanks alles tóch het nieuwe jaar te gaan vieren????
.....
donderdag 30 december 2010
NatGeo: Egyptische mysteries
National Geografic is zowat standaard het kanaal dat gekozen wordt wanneer Olijf in bed naar de TV kijkt.
Dat is... wanneer het niet gaat over vreselijke vliegtuigrampen, sukkels die zich ergens in het Amazonewoud opgesloten wisten wegens "onwetende" drugshandel of alweer een terugblik op één van onze wereldoorlogen. Drie onderwerpen die me ab-so-luut niet kunnen boeien.
Niet noodzakelijk intelligenter onderwerpen, maar wél m'n favorietjes ingeval van lodderogen-TV zijn The dogwhisperer (bon ja, ik vind dat die kerel ogenschijnlijk schitterende resultaten behaalt met een handvol hondenprincipes) en Egyptische farao-verhalen.
't Is bij die laatste dat ik gisteren in complete verwarring verkeerde.
Die verwarring, dat gebeurt wel vaker.
Het maakt niet uit over welke farao ze het hebben, zonder fout krijg je een beeld van de piramides in Gizeh. Ik begin me dan al snel af te vragen WIE precies van al die grote heren nu de rechtmatige eigenaar is van die ietwat gigantisch uitgevallen graftombe.....
CHEOPS blijkt dan de groote man te zijn die de grootste piramide ooit liet bouwen.
Schitterend, denk ik. M'n geschiedenislessen weer opgefrist (u ziet: Olijf zal nooit moeten mee doen aan De slimste mens ter wereld)
En dan gebeurt het eh....
Zahi Hawass - stevig irritant personage zonder bijzondere tekenen van uitzonderlijke intelligentie maar door NatGeo zónder fout op de voorgrond gezet als 's werelds meest vooraanstaande (je zou soms zelfs denken: énige) Egyptoloog - brabbelt in z'n Egyptisch Engels voortdurend wat over ene Khufu.
....
vertaald door Cheops.
Net voor ik in slaap dommel, denk ik nog .... Cheops, Khufu.... hoe zit dat nu?
Make mental note: look up Khufu and write blog :)
Heb het sowieso altijd al bizar gevonden dat Cheops een Egyptisch uitspreekbare naam zou geweest zijn, maar onwetend legde ik me erbij neer.
Khufu daarentegen, dààr kan ik inkomen. Dat pàst.
Wikipedia maakt me zomogelijk nog verwarder.
Koning Cheops (Grieks: Xεωψ) was de tweede koning (farao)van de4de Dynastie van het Oude Egypte. Hij is ook bekend als Choefoe, Khufu, Suphis en Chnoemchoefoe. Zijn naam betekent: "beschermd bij Chnoem".
Potverdorie....
Khufu, Suphis, Chnoemchoefoe, Cheops.....Wat is er gebeurd?
Ik denk nog snel even aan m'n vader's naam en wat talen ermee kunnen doen.
Giuseppe, heet hij. (Dzjoesèppè)
Jozef is dat bij ons, of Jef.
Jose bij de Spanjaarden (spreek uit Chhosè)
en nogmaals Jose bij de Portugezen (maar spreek uit Zjoesè)
(meer weet ik ook niet.... Laat een Rus me aub even helpen)
Het zal wel zoiets zijn... neem ik aan?
Het (los) verband tussen Dzjoesèppè, Zjoesè, Chhosè en zelfs Jozef zie ik nog.
Cheops en Khufu... dat verband ontgaat me....
Wie was trouwens Chnoem, blijkbaar de beschermer van Khufu?
Help?
Dat is... wanneer het niet gaat over vreselijke vliegtuigrampen, sukkels die zich ergens in het Amazonewoud opgesloten wisten wegens "onwetende" drugshandel of alweer een terugblik op één van onze wereldoorlogen. Drie onderwerpen die me ab-so-luut niet kunnen boeien.
Niet noodzakelijk intelligenter onderwerpen, maar wél m'n favorietjes ingeval van lodderogen-TV zijn The dogwhisperer (bon ja, ik vind dat die kerel ogenschijnlijk schitterende resultaten behaalt met een handvol hondenprincipes) en Egyptische farao-verhalen.
't Is bij die laatste dat ik gisteren in complete verwarring verkeerde.
Die verwarring, dat gebeurt wel vaker.
Het maakt niet uit over welke farao ze het hebben, zonder fout krijg je een beeld van de piramides in Gizeh. Ik begin me dan al snel af te vragen WIE precies van al die grote heren nu de rechtmatige eigenaar is van die ietwat gigantisch uitgevallen graftombe.....
CHEOPS blijkt dan de groote man te zijn die de grootste piramide ooit liet bouwen.
Schitterend, denk ik. M'n geschiedenislessen weer opgefrist (u ziet: Olijf zal nooit moeten mee doen aan De slimste mens ter wereld)
En dan gebeurt het eh....
Zahi Hawass - stevig irritant personage zonder bijzondere tekenen van uitzonderlijke intelligentie maar door NatGeo zónder fout op de voorgrond gezet als 's werelds meest vooraanstaande (je zou soms zelfs denken: énige) Egyptoloog - brabbelt in z'n Egyptisch Engels voortdurend wat over ene Khufu.
....
vertaald door Cheops.
Net voor ik in slaap dommel, denk ik nog .... Cheops, Khufu.... hoe zit dat nu?
Make mental note: look up Khufu and write blog :)
Heb het sowieso altijd al bizar gevonden dat Cheops een Egyptisch uitspreekbare naam zou geweest zijn, maar onwetend legde ik me erbij neer.
Khufu daarentegen, dààr kan ik inkomen. Dat pàst.
Wikipedia maakt me zomogelijk nog verwarder.
Koning Cheops (Grieks: Xεωψ) was de tweede koning (farao)van de4de Dynastie van het Oude Egypte. Hij is ook bekend als Choefoe, Khufu, Suphis en Chnoemchoefoe. Zijn naam betekent: "beschermd bij Chnoem".
Potverdorie....
Khufu, Suphis, Chnoemchoefoe, Cheops.....Wat is er gebeurd?
Ik denk nog snel even aan m'n vader's naam en wat talen ermee kunnen doen.
Giuseppe, heet hij. (Dzjoesèppè)
Jozef is dat bij ons, of Jef.
Jose bij de Spanjaarden (spreek uit Chhosè)
en nogmaals Jose bij de Portugezen (maar spreek uit Zjoesè)
(meer weet ik ook niet.... Laat een Rus me aub even helpen)
Het zal wel zoiets zijn... neem ik aan?
Het (los) verband tussen Dzjoesèppè, Zjoesè, Chhosè en zelfs Jozef zie ik nog.
Cheops en Khufu... dat verband ontgaat me....
Wie was trouwens Chnoem, blijkbaar de beschermer van Khufu?
Help?
woensdag 29 december 2010
Speling
Het is erg gesteld met onze Nederlandse speling.
Dat Nederlands geen makkelijke taal is, mag geen verrassing meer zijn.
Vraag eender welke buitenlander die onze taal probeert te leren en hij zal het je beamen.
Vlaams is helemààààl ondoenbaar voor de uitspraak. Te zacht, te onuitgesproken.
Zitten we daar met zachte g's, tweeklanken die op z'n Vlaams zelden tweeklankig worden gearticuleerd... de doorsnee vreemdeling wordt er gek van.
Al een geluk dat we onze Noorderburen nog hebben. Die overdrijven tenminste met de ar-ti-cuu-laaaat-sie.
die laten hun g's rochelend uit hun binnenste komen, uijten iedere klinker die ze vinden kunnen en maken desnoods drieklanken indien mogelijk...
De vreemde luis die voor het Neeeejderlands kiest, is dolgggelukkiggg!
Tot zover de uitspraak. Hollands Nederlands is de redding.
Maar, beste medelezende taalspeler, we zijn er nog niet. We moeten nog wat kunnen scccchrIJjven oowk!
En dan gaat iedereen de mist in. Hier wordt niet meer gediscrimineerd. Mannen, vrouwen, kinderen van alle slag, standing en afkomst struikelen in een 1000tekenstest meermaals over de spelling.
Met dt op kop, waarschijnlijk.... mooi gevolgd door de bezittelijke voornaamwoorden etcetera etcetera....
Vooraleer m'n favoriet woordje van de dag aan u te onthullen, wil ik u vragen om even samen met mij stil te staan bij volgende probleemstelling.
Probeer - probéér aub! - aan een anderstalige eens uit te leggen wat open lettergrepen zijn....
Heb het eens over zwakke en sterke werkwoorden.
Leg hen het verschil uit tussen au en ou, g en ch, ij en ei....... zonder hem en uzelf grijze haren te bezorgen. En eens hij dàt verstaat - hetgeen ik sterk betwijfel - expliceer dan ook eens waarom y soms wordt uitgesproken als ij en soms als ie.
Onze taal zit vol onbegrijpelijke valstrikken. Dingen waarvan ik zelfs niet probéér om ze te achterhalen.
Maar Olijf had geluk... relatief gezien dan toch. Om één of andere reden bleven de meeste woordjes mooi correct geschreven in m'n geheugen zitten.
Soms zondig ik, expres of per ongeluk. Tweeklanken zijn mijn zwak. En koppeltekens. De 438ste versie van het Groene Boekje probeer ik al làng niet meer te kennen.
Het ene decennium moet je nog alles met een c schrijven, dan mag het plots met k en dan beslissen de hoge taalgeleerden dat sommige woorden terug naar de oude klassieke spelling keren en andere... mooi niet!
Jaaaa kòm... de eleKtriciteitsfaCtuur.... goe zot!
Over dit soort foutjes zal u me niet horen zeuren.
de DT-foutjes (hoewel ik ten volste besef dat het een giga-struikelblok is)... die hebben m'n edele leerkrachten Nederlands er destijds zó hard ingeslagen, .... die blijven me een doorn in het oog.
Maar ik oefen begrip.
Tot wanneer ik dit lees.
"Dat antwoordt van jou vind ik dom"
(het had erger gekund... er had kunnen staan "van jouw".... maar dat was nu niet het geval en ik wil niet overdrijven)
De zin nochtans is wel degelijk integraal overgenomen. Dat antwoordt van jou vind ik DOM....
.... tja.... no comment....
Ik begrijp nog de verwarring tussen ik antwoord, jij antwoordt...
Neeeeee, het IS moeilijk. Al is het trucje met lopen niet eens zo vergezocht. ik loop, jij loopt... zonder t, mèt t.
Een stapje verder: antwoord ik of antwoord jij?.... Loop ik of loop jij? Nog steeds corrigeerbaar met de oude trukendoos (tussen haakjes... ziet u ook het verschil tussen trucje en trukendoos? Màg hoor.... netjes opgezocht)
maar antwoordt als zelfstandig naamwoord met dt...... BANGELIJK!!!
Even dacht ik.... dit individu wilde overcompenseren. When in doubt enzo....
Maar een regeltje later schreef hij/zij: "als het dit is wat je bedoeld..."
en toen ging ik over de rooie.
Met deze blog tot gevolg :)
late nagedachte
Dat is een grote boom. Ik sta versteld van z'n grootte.... u MAG het proberen uitleggen...
Olijf schrijft vaak over liefde met de groote L. U weet dat ik fout zit. Ik weet dat ook. Maar dàt woordje heeft dan weer z'n eigen betekenis.... voor Olijf.
Dat Nederlands geen makkelijke taal is, mag geen verrassing meer zijn.
Vraag eender welke buitenlander die onze taal probeert te leren en hij zal het je beamen.
Vlaams is helemààààl ondoenbaar voor de uitspraak. Te zacht, te onuitgesproken.
Zitten we daar met zachte g's, tweeklanken die op z'n Vlaams zelden tweeklankig worden gearticuleerd... de doorsnee vreemdeling wordt er gek van.
Al een geluk dat we onze Noorderburen nog hebben. Die overdrijven tenminste met de ar-ti-cuu-laaaat-sie.
die laten hun g's rochelend uit hun binnenste komen, uijten iedere klinker die ze vinden kunnen en maken desnoods drieklanken indien mogelijk...
De vreemde luis die voor het Neeeejderlands kiest, is dolgggelukkiggg!
Tot zover de uitspraak. Hollands Nederlands is de redding.
Maar, beste medelezende taalspeler, we zijn er nog niet. We moeten nog wat kunnen scccchrIJjven oowk!
En dan gaat iedereen de mist in. Hier wordt niet meer gediscrimineerd. Mannen, vrouwen, kinderen van alle slag, standing en afkomst struikelen in een 1000tekenstest meermaals over de spelling.
Met dt op kop, waarschijnlijk.... mooi gevolgd door de bezittelijke voornaamwoorden etcetera etcetera....
Vooraleer m'n favoriet woordje van de dag aan u te onthullen, wil ik u vragen om even samen met mij stil te staan bij volgende probleemstelling.
Probeer - probéér aub! - aan een anderstalige eens uit te leggen wat open lettergrepen zijn....
Heb het eens over zwakke en sterke werkwoorden.
Leg hen het verschil uit tussen au en ou, g en ch, ij en ei....... zonder hem en uzelf grijze haren te bezorgen. En eens hij dàt verstaat - hetgeen ik sterk betwijfel - expliceer dan ook eens waarom y soms wordt uitgesproken als ij en soms als ie.
Onze taal zit vol onbegrijpelijke valstrikken. Dingen waarvan ik zelfs niet probéér om ze te achterhalen.
Maar Olijf had geluk... relatief gezien dan toch. Om één of andere reden bleven de meeste woordjes mooi correct geschreven in m'n geheugen zitten.
Soms zondig ik, expres of per ongeluk. Tweeklanken zijn mijn zwak. En koppeltekens. De 438ste versie van het Groene Boekje probeer ik al làng niet meer te kennen.
Het ene decennium moet je nog alles met een c schrijven, dan mag het plots met k en dan beslissen de hoge taalgeleerden dat sommige woorden terug naar de oude klassieke spelling keren en andere... mooi niet!
Jaaaa kòm... de eleKtriciteitsfaCtuur.... goe zot!
Over dit soort foutjes zal u me niet horen zeuren.
de DT-foutjes (hoewel ik ten volste besef dat het een giga-struikelblok is)... die hebben m'n edele leerkrachten Nederlands er destijds zó hard ingeslagen, .... die blijven me een doorn in het oog.
Maar ik oefen begrip.
Tot wanneer ik dit lees.
"Dat antwoordt van jou vind ik dom"
(het had erger gekund... er had kunnen staan "van jouw".... maar dat was nu niet het geval en ik wil niet overdrijven)
De zin nochtans is wel degelijk integraal overgenomen. Dat antwoordt van jou vind ik DOM....
.... tja.... no comment....
Ik begrijp nog de verwarring tussen ik antwoord, jij antwoordt...
Neeeeee, het IS moeilijk. Al is het trucje met lopen niet eens zo vergezocht. ik loop, jij loopt... zonder t, mèt t.
Een stapje verder: antwoord ik of antwoord jij?.... Loop ik of loop jij? Nog steeds corrigeerbaar met de oude trukendoos (tussen haakjes... ziet u ook het verschil tussen trucje en trukendoos? Màg hoor.... netjes opgezocht)
maar antwoordt als zelfstandig naamwoord met dt...... BANGELIJK!!!
Even dacht ik.... dit individu wilde overcompenseren. When in doubt enzo....
Maar een regeltje later schreef hij/zij: "als het dit is wat je bedoeld..."
en toen ging ik over de rooie.
Met deze blog tot gevolg :)
late nagedachte
Dat is een grote boom. Ik sta versteld van z'n grootte.... u MAG het proberen uitleggen...
Olijf schrijft vaak over liefde met de groote L. U weet dat ik fout zit. Ik weet dat ook. Maar dàt woordje heeft dan weer z'n eigen betekenis.... voor Olijf.
Opsporing verzocht
Na het nieuws gisteravond volgde een wat vreemd opsporingsbericht.
Drie foto's van een enigszins onverzorgd uitziende blonde en haar armtattoo.
Geen naam.
Vermoedelijk 30 jaar oud.
Er werd verzocht aan wie de vrouw meende te herkennen om zich te melden bij de politie.
En aan de vrouw zèlf... om zich te melden.
Ik vind dat vreemd...
De rampentoerist in mij komt boven.
Niet eens zozeer omdat niet werd vernoemd waaròm deze vrouw gezocht werd...
maar vooràl omdat ik het moeilijk heb om me voor te stellen dat in ons "ontwikkeld" land de mogelijkheid nog bestaat om zonder identiteit door onze straten te dolen.
Tenslotte: dat je als mens op deze aardkloot kan staan zonder dat anderen je kennen....
ik vind het vreemd
Drie foto's van een enigszins onverzorgd uitziende blonde en haar armtattoo.
Geen naam.
Vermoedelijk 30 jaar oud.
Er werd verzocht aan wie de vrouw meende te herkennen om zich te melden bij de politie.
En aan de vrouw zèlf... om zich te melden.
Ik vind dat vreemd...
De rampentoerist in mij komt boven.
Niet eens zozeer omdat niet werd vernoemd waaròm deze vrouw gezocht werd...
maar vooràl omdat ik het moeilijk heb om me voor te stellen dat in ons "ontwikkeld" land de mogelijkheid nog bestaat om zonder identiteit door onze straten te dolen.
Tenslotte: dat je als mens op deze aardkloot kan staan zonder dat anderen je kennen....
ik vind het vreemd
dinsdag 28 december 2010
Onnozele kinnekesdag
28 december: de dag van de onnozele kindjes.
Velen wisten het misschien al lang... voor mij is dit jaar de eerste keer dat ik het opzoek: deze dag herdenkt de door Herodes bevolen moordpartij op alle kinderen onder de 2 jaar, in de hoop op die manier ons Jesuke ook de verdoemenis in te jagen.
Goed, dat weten we dan ook weer. Waarom het "onnozele" kindjes waren....? Geen idee. Vind het, gezien het verhaal erachter, zelfs lichtelijk wansmakelijk. Maar ook daar niets nieuws onder de zon: Kerk en Wansmakelijk zijn bijna synoniem geworden tegenwoordig...
Vandaag wil ik schrijven dat ik m'n hoogstpersoonlijke onnozele kinnekesdag heb gehad.
Meer zeg ik daar niet over.
U weet niet waarover het gaat en binnen een jaar, wanneer ik dit lees, ik ook niet meer.
tis een herinnering, net als de witte kerst dit jaar.
Een fait-divers.
Misschien is het een idee om 1 januari uit te roepen tot slimme kinnekesdag? Wanneer we met z'n allen nog eens een poging doen om met een schone lei de rest van ons leven aan te vatten?
Wat denk je? Goed idee?
Velen wisten het misschien al lang... voor mij is dit jaar de eerste keer dat ik het opzoek: deze dag herdenkt de door Herodes bevolen moordpartij op alle kinderen onder de 2 jaar, in de hoop op die manier ons Jesuke ook de verdoemenis in te jagen.
Goed, dat weten we dan ook weer. Waarom het "onnozele" kindjes waren....? Geen idee. Vind het, gezien het verhaal erachter, zelfs lichtelijk wansmakelijk. Maar ook daar niets nieuws onder de zon: Kerk en Wansmakelijk zijn bijna synoniem geworden tegenwoordig...
Vandaag wil ik schrijven dat ik m'n hoogstpersoonlijke onnozele kinnekesdag heb gehad.
Meer zeg ik daar niet over.
U weet niet waarover het gaat en binnen een jaar, wanneer ik dit lees, ik ook niet meer.
tis een herinnering, net als de witte kerst dit jaar.
Een fait-divers.
Misschien is het een idee om 1 januari uit te roepen tot slimme kinnekesdag? Wanneer we met z'n allen nog eens een poging doen om met een schone lei de rest van ons leven aan te vatten?
Wat denk je? Goed idee?
Nodig eens een eenzame uit.
Het zijn rotdagen, deze.
U kent het wel... "Nodig eens een eenzame uit".
Waarom wordt dat altijd precies rond deze tijd van het jaar gezegd?
Omdat Kerst en Nieuw bij uitstek de dagen zijn waarop je zou moeten omringd zijn door de mensen die je het meest dierbaar zijn.
En onder die dierbaren reken je je familie en je vrienden.
Voor wie het (even) niet ziet zitten, voor allen die zich nog maar pas of al een hele poos afgezonderd hebben, zijn deze dagen de rotste. Dan wordt - helemaal automatisch - nóg maar eens onderstreept hoe eenzaamheid er precies uit ziet.
Onlangs hoorde ik nog "Alléén ben je nooit. Je eenzaam voelen, dat kan wél".
En dat klopt. Alléén ben je nooit (of zelden.... en dat laatste heb je meestal - meestal! - zelf bewerkstelligd). Er is altijd wel iemand die om je geeft, iemand die je wil bijstaan of helpen.
Helaas...
Ik vermoed dat we het allemaal wel eens hebben meegemaakt op één of ander punt in ons leven: dagen, weken of maanden dat we helemààl niet wilden geholpen worden. Dagen dat "ik geef om jou" of "laat mij je helpen" er niet toe deden.
EN maar kankeren dat "niemand" ons graag zag. En dan ga je je eenzaam voelen...
In je hart weet je dat "niemand" niet bestaat (of zelden.... laat me niet veralgemenen, ik ken de wereld niet).
Soms heb je het "geluk" dat iemand roept "Als Niemand je graag ziet, dan ben IK Niemand!".
En nóg wil je het niet horen. JIJ bent ongelukkig... DOODongelukkig. Want JIJ hebt het recht om ongelukkig te zijn. Meer nog: je EIST dat recht op.
Niemand mag je op andere gedachten brengen...
het zijn trieste dagen. Voor jezelf of voor anderen.
Hoe méér de wereld je wil wijsmaken dat je je goed hoort te voelen, hoe hardnekkiger je vasthoudt aan je eigen miserie.
Dus zwijgen is de boodschap. Niemand MOET wat. Het is wat het is.
en daarmee uit.
U kent het wel... "Nodig eens een eenzame uit".
Waarom wordt dat altijd precies rond deze tijd van het jaar gezegd?
Omdat Kerst en Nieuw bij uitstek de dagen zijn waarop je zou moeten omringd zijn door de mensen die je het meest dierbaar zijn.
En onder die dierbaren reken je je familie en je vrienden.
Voor wie het (even) niet ziet zitten, voor allen die zich nog maar pas of al een hele poos afgezonderd hebben, zijn deze dagen de rotste. Dan wordt - helemaal automatisch - nóg maar eens onderstreept hoe eenzaamheid er precies uit ziet.
Onlangs hoorde ik nog "Alléén ben je nooit. Je eenzaam voelen, dat kan wél".
En dat klopt. Alléén ben je nooit (of zelden.... en dat laatste heb je meestal - meestal! - zelf bewerkstelligd). Er is altijd wel iemand die om je geeft, iemand die je wil bijstaan of helpen.
Helaas...
Ik vermoed dat we het allemaal wel eens hebben meegemaakt op één of ander punt in ons leven: dagen, weken of maanden dat we helemààl niet wilden geholpen worden. Dagen dat "ik geef om jou" of "laat mij je helpen" er niet toe deden.
EN maar kankeren dat "niemand" ons graag zag. En dan ga je je eenzaam voelen...
In je hart weet je dat "niemand" niet bestaat (of zelden.... laat me niet veralgemenen, ik ken de wereld niet).
Soms heb je het "geluk" dat iemand roept "Als Niemand je graag ziet, dan ben IK Niemand!".
En nóg wil je het niet horen. JIJ bent ongelukkig... DOODongelukkig. Want JIJ hebt het recht om ongelukkig te zijn. Meer nog: je EIST dat recht op.
Niemand mag je op andere gedachten brengen...
het zijn trieste dagen. Voor jezelf of voor anderen.
Hoe méér de wereld je wil wijsmaken dat je je goed hoort te voelen, hoe hardnekkiger je vasthoudt aan je eigen miserie.
Dus zwijgen is de boodschap. Niemand MOET wat. Het is wat het is.
en daarmee uit.
maandag 27 december 2010
Mag Ik U Kussen?
Net geen week geleden, op 21 december om precies te zijn, kreeg ik de kans om samen met B een opname bij te wonen van Mag Ik U Kussen?
B was zo vriendelijk geweest om het geheel te organiseren (Olijf moest naar goede gewoonte dus weer NOPPES ondernemen) en dat was dus gepiept.
Het programma en het avondje uit deden me bijna vergeten dat het de kortste dag van het jaar was, een dag waar ik twee jaar geleden nog duchtig naar aftelde.
Vergis u niet: ik tel alle jaren af naar de dag dat het weer "UP" gaat richting Lente, maar het trouwe tellertje komt er niet meer aan te pas.
Het werd een rit naar Vilvoorde dus op de kortste dag van het jaar. Het weer had het fatsoen gehad om lichtjes boven 0 te blijven, een hele dag lang, zodat de weg naar Vilvoorde prachtig bereidbaar was... in schril contrast tot twee dagen eerder toen Halle dankzij de sneeuw me éventjes aan het andere eind van de wereld leek te liggen...
Met B kan Olijf altijd een potje lachen, hoewel ook diepgaande gesprekken ons niet vreemd zijn.
Als Vissen kunnen we elkaar blijkbaar heel goed vinden en dat doet me alleen maar plezier :)
't Is één van de goeikes, mag je wel zeggen.
Met het programma was de kans groot dat "lachen" er wel méér dan gewoonlijk zou inzitten. En dat bleek geen ijdele hoop.
De publieksopwarmer (jaaaaa, dat IS een beroep!) moest z'n taak snel afhaspelen. Bart (Peeters) had na de opname nog een rendez-vous in het Sportpaleis met Clouseau (die me verder gestolen kunnen worden, maar mijn mening zou Bart een worst wezen) en dus moest het opwarmen in fast-forward gebeuren.
Tekentjes om te lachen, ondeugend te gibberen, Ooooh en Aaahh te roepen, verbazing te uiten... enfin.... het publiek wordt lichtjes gecoacht om de zaak levendig te houden.
De opwarmer deed het goed en Olijf speelde braafjes mee.
En toen kwamen de gasten op. Daar waar de voorgaande opname me één enkel bekend gezicht (en geeneens een mij bekende naam) opleverde, waren we blij met "onze" BV's. Rob Van Oudenhove, Adriaan Van Hoof en Dimitri Leue (toegegeven, deze laatste familienaam moest ik even opzoeken) waren de verliefde zielen van dienst. Svetlana Bolshakova (hinkstapspringster, zo bleek.... weet IK veel?) was het lijdend voorwerp.
Deze blonde langgebeende deerne moest naar het eind van het programma toe beslissen wie haar zou mogen kussen.
Een verslag van de opname krijgt u niet van mij. "Je moet erbij geweest zijn" is hier de toepasselijke uitspraak, me dunkt. Wie uiteindelijk mocht kussen.... tja... dat mag ik zéker niet zeggen. Wachten tot het op TV komt, niewaar?
Mij viel vooral op hoe KLEIN de mannen waren (met uitzondering van Rob... dat spreekt voor zich). De hele tijd had ik zin om op te staan en eens even naast Bart te gaan staan, gewoon uit nieuwsgierigheid...
Zelfs een halve meter lager gezeten dan de TV-gasten, leken ze me geen centimeter hoger dan een goeie meter zestig... :)
Maar TV verdikt, zeggen ze, dus misschien verkort ie ook :)
Na afloop konden B en ik het niet laten. IEMAND moest even op Svetlana's stoel gaan zitten en dat werd B-eetje. Helaas, het kind zat nog niet goed en wel neer, of we kregen het gulle aanbod om door een échte cameraman gefotografeerd te worden.... wie kan zo'n aanbod afslaan?
Twee kiekjes later verlieten we de studio.
Olijf had een fijne avond. Een heel fijne zelfs. Van begin (in de wachtruimte bij een glaasje wijn) tot einde. Goe volk doet daar bijzonder veel aan...
Van B kreeg ik toestemming om zonder photoshoppen te publiceren.
Bij deze :)
B was zo vriendelijk geweest om het geheel te organiseren (Olijf moest naar goede gewoonte dus weer NOPPES ondernemen) en dat was dus gepiept.
Het programma en het avondje uit deden me bijna vergeten dat het de kortste dag van het jaar was, een dag waar ik twee jaar geleden nog duchtig naar aftelde.
Vergis u niet: ik tel alle jaren af naar de dag dat het weer "UP" gaat richting Lente, maar het trouwe tellertje komt er niet meer aan te pas.
Het werd een rit naar Vilvoorde dus op de kortste dag van het jaar. Het weer had het fatsoen gehad om lichtjes boven 0 te blijven, een hele dag lang, zodat de weg naar Vilvoorde prachtig bereidbaar was... in schril contrast tot twee dagen eerder toen Halle dankzij de sneeuw me éventjes aan het andere eind van de wereld leek te liggen...
Met B kan Olijf altijd een potje lachen, hoewel ook diepgaande gesprekken ons niet vreemd zijn.
Als Vissen kunnen we elkaar blijkbaar heel goed vinden en dat doet me alleen maar plezier :)
't Is één van de goeikes, mag je wel zeggen.
Met het programma was de kans groot dat "lachen" er wel méér dan gewoonlijk zou inzitten. En dat bleek geen ijdele hoop.
De publieksopwarmer (jaaaaa, dat IS een beroep!) moest z'n taak snel afhaspelen. Bart (Peeters) had na de opname nog een rendez-vous in het Sportpaleis met Clouseau (die me verder gestolen kunnen worden, maar mijn mening zou Bart een worst wezen) en dus moest het opwarmen in fast-forward gebeuren.
Tekentjes om te lachen, ondeugend te gibberen, Ooooh en Aaahh te roepen, verbazing te uiten... enfin.... het publiek wordt lichtjes gecoacht om de zaak levendig te houden.
De opwarmer deed het goed en Olijf speelde braafjes mee.
En toen kwamen de gasten op. Daar waar de voorgaande opname me één enkel bekend gezicht (en geeneens een mij bekende naam) opleverde, waren we blij met "onze" BV's. Rob Van Oudenhove, Adriaan Van Hoof en Dimitri Leue (toegegeven, deze laatste familienaam moest ik even opzoeken) waren de verliefde zielen van dienst. Svetlana Bolshakova (hinkstapspringster, zo bleek.... weet IK veel?) was het lijdend voorwerp.
Deze blonde langgebeende deerne moest naar het eind van het programma toe beslissen wie haar zou mogen kussen.
Een verslag van de opname krijgt u niet van mij. "Je moet erbij geweest zijn" is hier de toepasselijke uitspraak, me dunkt. Wie uiteindelijk mocht kussen.... tja... dat mag ik zéker niet zeggen. Wachten tot het op TV komt, niewaar?
Mij viel vooral op hoe KLEIN de mannen waren (met uitzondering van Rob... dat spreekt voor zich). De hele tijd had ik zin om op te staan en eens even naast Bart te gaan staan, gewoon uit nieuwsgierigheid...
Zelfs een halve meter lager gezeten dan de TV-gasten, leken ze me geen centimeter hoger dan een goeie meter zestig... :)
Maar TV verdikt, zeggen ze, dus misschien verkort ie ook :)
Na afloop konden B en ik het niet laten. IEMAND moest even op Svetlana's stoel gaan zitten en dat werd B-eetje. Helaas, het kind zat nog niet goed en wel neer, of we kregen het gulle aanbod om door een échte cameraman gefotografeerd te worden.... wie kan zo'n aanbod afslaan?
Twee kiekjes later verlieten we de studio.
Olijf had een fijne avond. Een heel fijne zelfs. Van begin (in de wachtruimte bij een glaasje wijn) tot einde. Goe volk doet daar bijzonder veel aan...
Van B kreeg ik toestemming om zonder photoshoppen te publiceren.
Bij deze :)
 |
| interieurtip? |
 |
| tot hier ging Olijf nog uit van strikt incognito-foto's... tot bleek dat het ook anders mocht |
 |
| Let op de "echtheid" van het decor. Alles blijft netjes overeind met een staandertje :) |
 |
| Ok.... kieken zonder flash vergt wat oefening :) |
 |
| dààr had Svetlana luttele minuten eerder gezeten :) |
 |
| B en Olijf op hun spontaanst voor de cameraman :):):):):) |
Dankjewel B-eetje :)
zondag 26 december 2010
Olijf's Pijplijst
Voor ik de Pijp aan Maarten geef, vallen er nog wat dingetjes te doen. Wensen uit te spreken, dromen te realiseren, taken af te werken.
I en N gingen me glorieus voor.
'k hecht geen belang aan volgorde, alléén punt 1 moet noodzakelijkerwijs op punt 1 staan. Al de rest is onderling verwisselbaar. Sommige dingen - het zal u niet verbazen - zie ik liever vroeger dan later gebeuren, maar als één of ander "even" uitblijft, hoop ik er desondanks de moed in te houden.
Zo.... Een kleine twee maanden gingen voorbij tussen begin en einde van deze lijst. Op 7 november 2010 werd de wens eindelijk wakker om maar eens te beginnen aan m'n eigen werk- en dromenlijst.
Ingegeven door de euforie van een weekje vakantie? De vastberadenheid om van 2011 een héél ander jaar te maken? Wie zal het zeggen?
Hij heeft lang stilgelegen ook, door omstandigheden, bezigheden, beslommeringen, gebrek aan bewuste werkpunten. Het ergerde me vaak dat ik schijnbaar onvoldoende dromen had voor de rest van m'n leven. Of dat de inspiratie ontbrak. Intussen overschreed ik vandaag moeiteloos de kaap van 100...
Eerlijk? Zelfs nà "vervollediging" blijft het gevoel knagen dat ik iets heel belangrijks heb vergeten. Maar het schiet me niet te binnen.
Heb ik te weinig aan m'n dierbaren gedacht? Ging het teveel over Olijf? Verviel ik te vaak in herhaling?Er knaagt wat.
Ik ga ervan uit dat "het" wel eens zal dagen. En dan behoud ik me het recht voor om aan te vullen of te wijzigen. Het is per slot van rekening mijn lijst...
Sinds 7 november werd overigens al aan enkele puntjes gewerkt. Soms ten gronde, soms half-en-half.
De sneeuw op het strand - dat weet u intussen ook - mag ik al schrappen... hoewel ik ervoor teken om het nog enkele keren te mogen zien. Dat zal geen probleem zijn, eens ik aan zee woon, denk ik zo :):):):)
Ach ja, enkele puntjes neigen naar het overdreven dromerige en moeilijk realiseerbare. Maar wat is een mens zonder dromen?
In verband hiermee schieten me twee dingetjes te binnen, ter (voorlopige) afronding.
Olijf droomt verder.
En hoopt dat dromen geen bedrog zijn :)
Finale noot: mijn excuses voor de soms uitvoerig uitgewerkte punten. Met een beetje geluk ontlokte één en ander een (schater)lach. Dan hebt u er tenminste ook wat aan gehad :)
I en N gingen me glorieus voor.
'k hecht geen belang aan volgorde, alléén punt 1 moet noodzakelijkerwijs op punt 1 staan. Al de rest is onderling verwisselbaar. Sommige dingen - het zal u niet verbazen - zie ik liever vroeger dan later gebeuren, maar als één of ander "even" uitblijft, hoop ik er desondanks de moed in te houden.
 |
| uit "UP" |
- Een 100-puntenlijst starten: bij deze.... :)
- Blog onderhouden. Als het niet is voor anderen, dan toch voor mezelf.
- Huis en tuin onder handen nemen, te beginnen bij het zoeken van werkvolk. Olijf stelt te lang uit dus er zullen centen en andere handen aan te pas moeten komen. Très simple (ahum)
- Toch maar die cursus gebarentaal beginnen
- ook een cursus buikdansen :)
- Blijven lachen, no matter what
- Me er nix van aantrekken als sommigen me "een rare" vinden. Heb lak aan mediocriteit hoewel ik me er zelf ongetwijfeld óók schuldig aan maak. Er zijn al genoeg dertienen in een dozijn.
- De kilo's in het oog blijven houden. Een restant uit een vorig leven mag je wel zeggen
- Zo mogelijk, ieder jaar een duikvakantie plannen. Indien niet mogelijk: om de twee jaar.... rekening houdend met financiën (hangt wat af van de kost van eerder genoemd werkvolk :))
- Vriendschappen onderhouden. Olijf heeft haar lesje geleerd na liefdesescapade. In nood ken je je vrienden.
- Me nooit of te nimmer meer te min voelen voor anderen. Wie Olijf niet wil kennen, heeft ongelijk, NAH! (excuses voor deze uitspatting, het zit diep)
- en aansluitend daarop: ervoor uitkijken om me niet meer te laten misbruiken. Jaaaa, vriendschappen zijn waardevol, zonder meer. Vrienden die je enkel "vinden" wanneer ze je nodig hebben, daarentegen, zijn uit het verkeerde hout gesneden. Ik zat de hele tijd HIER... er was weinig "vinden" aan, wérkelijk hoor.....
- Meer opruim- en poetsdiscipline aan de dag leggen. Olijf is daar hopeloos in...
- Kleerkast uitmesten
- Zolder uitmesten
- Beslissen wat ik met m'n teergeliefde maar veel te weinig bereden Honda Shadow ga doen. Verkopen is goed. Ermee rijden is ook goed. Maar wél één van de twee....
- Nooit stoppen met geven om anderen. Tegelijk (en niet onbelangrijk, vind ik) niet vergeten dat het "zeer OK" is om te verwachten dat anderen ook geven om mij.... een evenwicht dat ik soms nog uit het oog verlies.
- Werken aan geduld, kalmte en diplomatie. Daar schort regelmatig nog wat :)
- Blijven leren. Maakt niet uit wàt. Stilstaan is achteruit gaan, juist?
- Analoge foto's (her)ordenen. Nog eens terugkeren in de tijd, zomaar :)
- Thuis-pc verder op punt zetten. Mag een volfunctioneel apparaat worden.
- Zoektocht naar foto's uit kindertijd nog eens aanvatten. Laatste poging jaren geleden leidde tot niets. Ik weiger te geloven dat die foto's verdwenen zijn. Wil de beelden van m'n zussen en mezelf met half kadulle vlechten (we trokken aan elkaars haren.....waarempel en waarachtig :):):)) terug fysiek ZIEN!
- M'n ouders terug zien lachen, liefst tesamen en liefst nog lang.
- Opnieuw iemand ontmoeten die m'n leven nóg vollediger maakt dan het nu is (en vice versa).... en (behalve mezelf en idealiter ook die andere :) ) m'n ouders daar gelukkig om weten (een raar aanhangsel misschien, maar ik weet dat ze bezorgd zijn om hun oudste en haar toekomst)
- In een huis aan zee wonen, het mijne. Eender welke zee, de onze is goed genoeg (yep, zwààr onrealistisch maar ik wil die wens niet opgeven)
- M'n job graag blijven doen en me daar nooit of te nimmer meer om hoeven te schamen, voor niemand.
- Ooit eens één keer een groot verjaardagsfeest organiseren voor mezelf... gewoon... omdat ik dat nog nooit gedaan heb.
- Méér leren over computers en hun programma's. Ik moet geen expert worden, maar wil me graag comfortabel voelen in de pc-wereld.
- M'n chronisch gebrek aan schrik voor het onbekende niet verliezen. Herlees deze zin nog eens... ik weet dat ik dat ook moet doen. Het is een punt dat meteen kan tellen voor tien als je het goed leest....
- Hopelijk af en toe een beetje inspiratiebron zijn voor anderen, het maakt niet uit wie precies.
- Zélf kind genoeg blijven om in dingen, mensen en gebeurtenissen inspiratie te blijven vinden.
- Een talent (hetwelke?????) voldoende ontwikkelen om er écht iets mee te dóen.
- Dat talent dus herkennen
- Het vervolgens erkennen
- en durven toegeven dat het wél iets uitmaakt als ik beslis daar wat mee aan te vangen. Een doordenkertje... voor mij althans.
- Een balans vinden tussen impulsief uit de blokken schieten en eeuwig wikken en wegen. Tot hiertoe was ik de ene dag dit en de andere dag dàt, maar nooit echt voluit. Ik kan enòrm genieten van impulsieve, spontane mensen... zolang ze het niet doen om zichzelf willens nillens te etaleren. Nadenkers met een visie kunnen me ook fascineren. Zelf heb ik het gevoel noch vlees noch vis te zijn en altijd nét de verkeerde reactie te kiezen.
- Het zou me onvoorstelbaar veel plezier doen als iemand me zou appreciëren om het totaalbeeld. Om de looks én de brains, niet het ene OF het andere. "Je bent een gewéldig persoon, maar......" komt me stilaan de strot uit.
- Nog eens iets stouts doen, zonder schroom of schrik om uitgelachen te worden. Deed het eens en het effect was formidabel. Waarom doe ik dat niet opnieuw?
- M'n intuïtie beter ontwikkelen en erop leren vertrouwen. Vandaag heerst in Olijf nog steeds een strikte scheiding van aanvoelen en ratio. Ik wil dat graag anders zien. Gewoon, omdat ik intuïtievelingen grenzeloos bewonder.
- Ooit een lief hebben die me een romantisch kadootje geeft, iets waar hij over nagedacht heeft. Olijf is het soort vrouw dat "nuttige" kado's krijgt. Wat denkt u van een multifunctionele tang als verjaardagssurprise?
- Ik brei verder. Ik wil graag nóóit meer een kadootje krijgen waarvan ik het gevoel heb dat het "van de moetes" was, niet gemeend. Liever helemaal niets dan dàt, want het rotte gevoel dat daarmee gepaard gaat, vernietigt het feestplezier compleet.
- (Zet u neer, dit punt is minder braaf dan de rest...) Ik wil eens een man zien (ZIEN is al véél, het hoeft zelfs de mijne niet te zijn - wink wink) die niet alleen zégt dat hij van sexy lingerie houdt maar dat ook daadwerkelijk toont. Toegegeven, wij vrouwen dragen kanten prulletjes óók omdat we ze zélf mooi vinden, maar - wees eerlijk dames - de aanblik van een man wiens ogen uit z'n kassen rollen (een beetje zoals je dat in de fillem ziet) bij het aanschouwen van een niemendalletje op ONS lijf (en dus niet dat van Heidi Klum!) is goud waard. Het maakt de (soms peperdure) investeringen de moeite meer dan waard... lieg ik?Allez kom, terwijl ik toch bezig ben... ziehier m'n eeuwige (maar heel milde) frustratie. Er bestààn véél erger dingen in het leven, dat wil ik eerst even gezegd hebben. Maar het is me (tot hiertoe) een eeuwig raadsel gebleven wààr die mannen zitten die jouw zorgvuldig uitgekozen lingeriesetje niet achteloos op de grond pleuren maar er eerst even met een mix van bewondering en opwinding naar kijken? Ze bestààn, ik weet dat, vriendinnen zèggen me dat. IK heb ze alleen nog nooit ontmoet...Dus ik buig m'n initiële wens om. Die mannen bestaan. Ze zijn waarschijnlijk talrijker dan ik vermoed. Olijf wil gewoon "the right way" ontdekken om het gewenste effect te bekomen. De kans is groot, besef ik, dat het niet de man, maar de vrouw is die het effect veroorzaakt. De wens is dus een werkpunt geworden :):):) (Know thyself)
- Ik wil graag méér leren zeggen met minder woorden (zie vorig veel te lang punt)
- Ik wil ook graag leren wat ik tegen wie kan zeggen en wanneer. Leren zwijgen wanneer dat goud is en zilver kiezen wanneer gesproken moet worden. Waarschijnlijk met bovenstaande punten al zwaar gezondigd :)
- Het verleden helemaal achter me zetten. Helemaal. Tot hiertoe ben ik al een flink stuk op weg. Nog een klein eindje te gaan.
- De moed hebben om tóch één WC-muur(tje) in de mozaïek te zetten. M'n hoogstpersoonlijke, zelfgemaakte, unieke mozaïek. Gaudì achterna, lekker eigenzinnig :)
- In m'n huis binnenstappen en fier zijn op wat ik verwezenlijkt heb. Wég met de zin "Let niet op de rommel, het is nog niet helemaal af". En zéker weg met "Ja, excuseer me, ik heb een wat eclectische smaak". Waaròm is het nodig dat ieder huis eruit ziet als een exacte kopie van pagina 24 uit Nest?
- Besluitvaardiger zijn. Onder andere heel handig om puntjes 3, 46 en 47 te verwezenlijken. Kies een kleur en zet die op de muur, woman!
- Moedig genoeg zijn om mezelf graag te zien om m'n eigen mix van uniciteit én mediocriteit. Niet enkel wanneer ik alleen ben (dat lukt al aardig) maar ook wanneer ik "beoordeeld" word door anderen (en dàt is stukkkkkken moeilijker)
- Niet teveel nadenken.
- Af en toe gewoon eens DOEN.
- Het strand onder een sneeuwtapijt zien.
- Liefst altijd sterk genoeg blijven om m'n dierbaren te blijven steunen, ongeacht m'n eigen omstandigheden.
- Kunnen stoppen met roken.... diepe zucht. *Kuch*
- Gezonder gaan eten
- M'n eigen grenzen kennen, bewaken en respecteren.
- Idem dito voor andermans grenzen.
- Leren durven om vreemden te fotograferen. Portretten waren en blijven m'n favorieten.... maar ik durf niet.
- Random gesprekken hebben met total strangers. Niet alleen leuk maar ook érg informatief soms. Je leert màssa's van onbekenden :)
- Me bewust blijven van ALLE aspecten van ons leven op aard. Met kinderlijke verwondering blijven kijken naar wat ons beweegt en paraliseert... en daaruit leren.
- Bewust minder gaan consumeren.
- Blijvend begrip leren opbrengen voor andermans leefwereld. Olijf zondigt daar nog veel te vaak in.
- Mezelf af en toe verwennen, onder welke vorm dan ook :)
- Een GROTE: ontdekken waarom ik op deze aardkloot sta.... (pfoe.....)
- M'n eigen fundamentele principes blijven eren zonder me door anderen te laten overtuigen dat ik waaaaay off base zit.
- Slim genoeg zijn om te weten wanneer zwichten wél verstandig is...
- Mooie plekjes ontdekken. Dichtbij OF ver van huis.
- Nooooit vergeten hoe goed ik het wel heb!
- Blij blijven om kleine dingen maar af en toe grote dingen DURVEN verwachten
- Iemand helpen, écht hélpen
- Nog eens (of liefst meermaals) voelen dat Olijf écht wel een verschil maakt.
- Een boek schrijven. Onderwerp: onbekend maar waarschijnlijk van "beschouwelijke" inslag ;)
- Een boel centen verdienen, lijkt me ook wel leuk... maar niet onontbeerlijk. Voor de volledigheid zetten we het punt er maar bij :)
- Een reis rond de wereld maken. In één keer of in stukjes.
- m'n ouders terug gezond zien
- en als dat niet kan, ze tenminste nog zien genieten van wat het leven hen nog geeft
- Begrijpen wat "vriendschap" zoal inhoudt. Voor de ene gaat het niet verder dan uiterst vluchtig kennisschap, voor de andere is het een excuus om met regelmatige tussenpozen alle persoonlijke bucht te komen dumpen, om dan weer spoorloos te verdwijnen. Eerlijk is eerlijk, er zijn er óók goeikes bij (godzijdank), maar die begrijp ik dan weer zonder moeite. 't Is omwille van die "anderen" dat ik een ruimere definitie wil bekomen én begrijpen.
- De kracht vinden om "vrienden" die niet in mijn definitie passen moeiteloos te dumpen. Doel: enkel tijd en energie steken in degenen die het werkelijk waard zijn. My time is precious, just like yours, niewaar?
- Deze lijst afkrijgen vóór het einde van het jaar...
- Eens verrast worden (met twee erren :))... het liefst aangenaam!
- Lang gezond blijven
- en als ik ooit moet gaan (vrij onvermijdelijk), dan graag heel snel.
- Dingen niet alleen beginnen, maar ze ook afmaken. Groot minpunt bij Olijf.
- M'n oude vechtlust terugvinden, maar dan afgerond, met de scherpe kantjes eraf.
- Langsgaan bij het gemeentehuis en een document voor orgaandonatie ondertekenen
- Me opnieuw (en hopelijk voor de de rest van m'n leven) in m'n lief's armen mogen opkrullen, me geborgen en geliefd weten zonder de vraag of hij het binnenkort voor bekeken houdt.
- Verbonden aan vorig punt: m'n oude naïeve onschuld hervinden. Die ben ik kwijt...
- Altijd tevreden blijven met de kleur van het gras aan déze kant
- Nog eens een beklijvende film zien, het liefst niet alleen.
- Iets zien/doen/beleven dat m'n wereld verandert, in positieve zin uiteraard :)
- Minder op mezelf gericht zijn. Ik zondig daartegen, vààk.. dat weet ik.
- "Nieuwe" mensen in m'n leven niet (teveel) beoordelen op basis van oude ervaringen
- M'n huis "Zen" inrichten. Dat betekent: hééééél veel spulletjes weg doen, zelfs spullen die ik liever zou houden.
- Terug actiever worden, zowel binnens- als buitenshuis.
- Alle taken kunnen (ver)delen met m'n belangrijke andere helft. Hij scheerde de haag, ik ruimde de blaadjes op... één van m'n zoetste herinneringen, geloof het of niet. Quality time uit zich op zóóóóveel verschillende manieren....
- Tot het einde mijner dagen GRAAG ZIEN en HOUDEN VAN zonder schroom als de belangrijkste woorden uit m'n woordenschat ervaren/verdedigen/behouden. Er IS nix belangrijkers! En néén, ik schaam me daar niet om.
- Ooit eens meestappen in een mars vóór (vul in) en voelen dat het een verschil maakt
- M'n financiën beter (lees bewuster) beheren
- Een hond in huis nemen en er deze keer goed voor zorgen
- Diep ontroerd geraken door een kunstwerk (snappen, écht snappen wat de kunstenaar bedoelde)
- Zélf iets kunstigs maken en hopen dat anderen het óók vatten :)
- Er opnieuw in slagen om met kinderlijke blijheid te genieten van onze klassieke feestdagen, idealiter op de meest eenvoudige en ongedwongen manier. (Het stemt me bij deze atmosferiiiiiis - X. De Baere)
- Nooit of te nimmer hoeven sorry te zeggen om m'n afkomst. Olijf is een kind van twee werelden. Geen erg verschillende werelden maar desalniettemin TWEE. En die zitten ALLEBEI in mij...
- Voor de goede maat, m'n twee grootste persoonlijke wensen herhalen... - De rest van m'n leven delen met een man die mij even graag ziet als ik hèm, lock stock and barrel. Het klinkt belachelijk naiëf en erg ontevreden met wat ik nu heb... maar de dagen dat ik dit niet luidop durfde te zeggen, zijn voorbij. Ieder z'n droom, niewaar
- In mijn/ons (droom)huis aan zee wonen, maakt niet uit welke zee.
 |
| nogmaals "UP" |
Zo.... Een kleine twee maanden gingen voorbij tussen begin en einde van deze lijst. Op 7 november 2010 werd de wens eindelijk wakker om maar eens te beginnen aan m'n eigen werk- en dromenlijst.
Ingegeven door de euforie van een weekje vakantie? De vastberadenheid om van 2011 een héél ander jaar te maken? Wie zal het zeggen?
Hij heeft lang stilgelegen ook, door omstandigheden, bezigheden, beslommeringen, gebrek aan bewuste werkpunten. Het ergerde me vaak dat ik schijnbaar onvoldoende dromen had voor de rest van m'n leven. Of dat de inspiratie ontbrak. Intussen overschreed ik vandaag moeiteloos de kaap van 100...
Eerlijk? Zelfs nà "vervollediging" blijft het gevoel knagen dat ik iets heel belangrijks heb vergeten. Maar het schiet me niet te binnen.
Heb ik te weinig aan m'n dierbaren gedacht? Ging het teveel over Olijf? Verviel ik te vaak in herhaling?Er knaagt wat.
Ik ga ervan uit dat "het" wel eens zal dagen. En dan behoud ik me het recht voor om aan te vullen of te wijzigen. Het is per slot van rekening mijn lijst...
Sinds 7 november werd overigens al aan enkele puntjes gewerkt. Soms ten gronde, soms half-en-half.
De sneeuw op het strand - dat weet u intussen ook - mag ik al schrappen... hoewel ik ervoor teken om het nog enkele keren te mogen zien. Dat zal geen probleem zijn, eens ik aan zee woon, denk ik zo :):):):)
Ach ja, enkele puntjes neigen naar het overdreven dromerige en moeilijk realiseerbare. Maar wat is een mens zonder dromen?
In verband hiermee schieten me twee dingetjes te binnen, ter (voorlopige) afronding.
- een bord dat straks 3 jaar boven m'n bed hangt: Wish it, Dream it, Do it.
- een passage uit Il Cammino van de "onvolprezen" Eros R. (hoe onnozel hij ook moge zingen)...
si commincia a morire nell'attimo in cui cala il fuoco di ogni passione
je begint te sterven vanaf het moment dat het vuur van de passie verdwijntHet mogen dan misschien niet "zijn" woorden zijn, het mogen ook niet de meest poëtische zijn... waarheid zit er wél in. Eenieder die ooit - al was het maar even - z'n levenslust heeft laten varen, wéét dat het steek houdt.
Olijf droomt verder.
En hoopt dat dromen geen bedrog zijn :)
Finale noot: mijn excuses voor de soms uitvoerig uitgewerkte punten. Met een beetje geluk ontlokte één en ander een (schater)lach. Dan hebt u er tenminste ook wat aan gehad :)
Kerst 2010
Kerst ligt alweer achter ons.
M'n eerste reactie is "Oef".
Ik hou niet van Kerst, al jaaaaaaren niet meer.
Het is een tijd van "moeten" geworden.
Je moet gelukkig zijn. Je moet kadootjes kopen. Je moet koken. Je moet eten. Je moet gezellig wezen.
Olijf heeft een kleine familie. En van die kleine familie is dik de helft al jaren niet meer aanwezig met Kerst. Die helft gaat Kerst vieren in de Ardennen met de schoonfamilie.
OK, fair enough. ALLE families verdienen aandacht.
Toch had ik dit jaar gehoopt op een kleine toegift.
Hoewel ik vurig hoop dat ik het mis heb... ik vermoed dat dit de laatste Kerst met papa is. En dus leek een toegift in die zin me schappelijk. Maar ook bij de schoonfamilie bestaat de kans dat volgend jaar iemand er niet meer bij zal zijn.
dus.... goh ja.... werd dit jaar een Kerst als alle andere. Ongeacht de vrees dat dit de laatste kon zijn als volledig gezin...
Dit jaar vergeef ik het mezelf dus helemààl dat ik niet uitkeek naar Kerst, indien mogelijk nog minder dan anders (als minder dan nul bestaat in dit soort gevallen).
Gelukkig was de sfeer beter dan gevreesd. Iedereen deed min of meer z'n best. We waren in alle geval rustiger dan ons normale doen.
Wie mijn familie kent, weet dat een zekere lichte ontvlambaarheid ons niet vreemd is. Nix om fier op te zijn, ik stel gewoon vast.
We zijn bizar, bedenk ik nu. Althans voor de onschuldige buitenstaander.
Als je niet beter weet, zou je zweren dat we elkaar wel rauw lusten. Korte stellingen en vaak nog korter antwoorden. Bitsig is ook een woord dat me te binnen schiet.
(Voor Olijf is het belangrijk om eerlijk te zijn. Ik wèèt dat ik op vlak van lieftallig geduld zwaar tekort schiet. No point in lying about it....Helaas verdwijnt ieder voornemen om het morgen beter te doen steeds opnieuw heel miraculeus wanneer morgen er weer exact hetzelfde uit ziet als gisteren...)
Het is moeilijk om je bij "onze" taferelen voor te stellen dat we elkaar doodgraag zien.
Helaas is de bistigheid er niet beter op geworden. Dat heeft alles te maken met gevoelens van machte- en radeloosheid. De ene ouder is dodelijk ziek, de andere weet zich daar geen raad mee en zinkt iedere dag dieper weg.... waardoor de terminaal zieke de grootste moeite heeft om de moed niet op te geven...
Het heeft alles te maken met.... tja.... maar niet kunnen aanvaarden dat de dingen niet anders zijn.
De theorie is gemakkelijk. Aanvaard wat is en doe het daarmee.
In de praktijk wil je het schier onmogelijke doen om je ouders weer relatief gelukkig te zien. Als dàt iedere keer opnieuw weer jammerlijk mislukt, wordt Olijf boos.
Bon, niet alleen Olijf wordt boos. We doen het allemààl binnen ons gezin. Maar het punt is dat boos zijn NU minder dan ooit de juiste strategie is.
Maar goed... we hebben de Kerstdagen zo goed en zo kwaad als kon in vrede doorgebracht.
Liegen ga ik niet doen... zowel vrijdag als zaterdag was ik "blij" wanneer ik naar huis kon... éven alle ellende ontlopen.... terwijl m'n ouders hopelijk iets van troost vonden bij elkaar in hun eigen huis...
En Olijf... die keek naar stomme Kerstfilms.
M'n eerste reactie is "Oef".
Ik hou niet van Kerst, al jaaaaaaren niet meer.
Het is een tijd van "moeten" geworden.
Je moet gelukkig zijn. Je moet kadootjes kopen. Je moet koken. Je moet eten. Je moet gezellig wezen.
Olijf heeft een kleine familie. En van die kleine familie is dik de helft al jaren niet meer aanwezig met Kerst. Die helft gaat Kerst vieren in de Ardennen met de schoonfamilie.
OK, fair enough. ALLE families verdienen aandacht.
Toch had ik dit jaar gehoopt op een kleine toegift.
Hoewel ik vurig hoop dat ik het mis heb... ik vermoed dat dit de laatste Kerst met papa is. En dus leek een toegift in die zin me schappelijk. Maar ook bij de schoonfamilie bestaat de kans dat volgend jaar iemand er niet meer bij zal zijn.
dus.... goh ja.... werd dit jaar een Kerst als alle andere. Ongeacht de vrees dat dit de laatste kon zijn als volledig gezin...
Dit jaar vergeef ik het mezelf dus helemààl dat ik niet uitkeek naar Kerst, indien mogelijk nog minder dan anders (als minder dan nul bestaat in dit soort gevallen).
Gelukkig was de sfeer beter dan gevreesd. Iedereen deed min of meer z'n best. We waren in alle geval rustiger dan ons normale doen.
Wie mijn familie kent, weet dat een zekere lichte ontvlambaarheid ons niet vreemd is. Nix om fier op te zijn, ik stel gewoon vast.
We zijn bizar, bedenk ik nu. Althans voor de onschuldige buitenstaander.
Als je niet beter weet, zou je zweren dat we elkaar wel rauw lusten. Korte stellingen en vaak nog korter antwoorden. Bitsig is ook een woord dat me te binnen schiet.
(Voor Olijf is het belangrijk om eerlijk te zijn. Ik wèèt dat ik op vlak van lieftallig geduld zwaar tekort schiet. No point in lying about it....Helaas verdwijnt ieder voornemen om het morgen beter te doen steeds opnieuw heel miraculeus wanneer morgen er weer exact hetzelfde uit ziet als gisteren...)
Het is moeilijk om je bij "onze" taferelen voor te stellen dat we elkaar doodgraag zien.
Helaas is de bistigheid er niet beter op geworden. Dat heeft alles te maken met gevoelens van machte- en radeloosheid. De ene ouder is dodelijk ziek, de andere weet zich daar geen raad mee en zinkt iedere dag dieper weg.... waardoor de terminaal zieke de grootste moeite heeft om de moed niet op te geven...
Het heeft alles te maken met.... tja.... maar niet kunnen aanvaarden dat de dingen niet anders zijn.
De theorie is gemakkelijk. Aanvaard wat is en doe het daarmee.
In de praktijk wil je het schier onmogelijke doen om je ouders weer relatief gelukkig te zien. Als dàt iedere keer opnieuw weer jammerlijk mislukt, wordt Olijf boos.
Bon, niet alleen Olijf wordt boos. We doen het allemààl binnen ons gezin. Maar het punt is dat boos zijn NU minder dan ooit de juiste strategie is.
Maar goed... we hebben de Kerstdagen zo goed en zo kwaad als kon in vrede doorgebracht.
Liegen ga ik niet doen... zowel vrijdag als zaterdag was ik "blij" wanneer ik naar huis kon... éven alle ellende ontlopen.... terwijl m'n ouders hopelijk iets van troost vonden bij elkaar in hun eigen huis...
En Olijf... die keek naar stomme Kerstfilms.
Wat mij betreft, mogen deze dagen afgeschaft worden.
 |
| 1 rode en 3 witte kaarsen, overschot van vorig jaar. Méér Kerst liet ik niet toe in m'n huis. |
dinsdag 21 december 2010
Sms
21 december 2010
- Officieel de kortste dag van het jaar. Vanaf hier mogen we terug uitkijken naar de lente, de zomer, warmte en plezier
- de dag waarop ik om 4u in de ochtend wakker werd, de slaap niet meer kon vatten en na een smsje om 5u van (voorlopig) onbekenden vernam dat er ergens in Italië een kindje geboren was, besloot om op te staan
- de dag waarop een ongeduldige chauffeur me ei zo na in de flank reed omdat hij vond dat de afslag naar links niet snel genoeg ging naar z'n zin (en hij nog de euvele moed had om druk gesticulerend de schuld aan Olijf te geven voor het bijna-ongeluk)
- de dag waarop ik - op mij nog onbekende wijze - alle smsjes uit m'n inbox verwijderde. Het was niet m'n bedoeling om alles te verwijderen. Meer nog... een paar juweeltjes had ik graag bewaard, uit nostalgie, uit plezier, uit vriendschap. Nu is dat weg... Tja... ik ga er maar van uit dat het zo heeft moeten zijn. Toch balen.
- Vanaf morgen dus weer langere dagen, al gààt het maar met enkele minuten per dag... het zijn enkele minuten méér.
- Vanavond een fijne date met een geweldig persoon. Die kan niet mislopen :)
- Donderdag zomaar een dagje vrij, gewoon, omdat Olijf nog zoveel vakantiedagen over heeft. Met extra vrije zater-Kerst-dag wordt dit een korte werkweek, hoipiepeloi.
- Donderdagavond uithuizig voor door omstandigheden uitgesteld dineetje.
- Kerstavond en Kerstdag. Die horen goed te zijn maarr...... ach ja... ik hoop op goede dagen.
maandag 20 december 2010
Let it snow (x3)
Ik blijf het mooi vinden, sneeuw.
Toegegeven, het kan erg lastig zijn op de weg, soms zelfs schrikwekkend lastig. Maar dat neemt niet weg dat het mooi is.
Het fotoapparasie is dan ook nooit ver weg.
's nachts wanneer ik thuis kom van alweer (nou ja, "alweer"... de laatste keer dateerde van voorjaar/zomer) een Komen Eten met de vrienden... zelfs dan wil ik nóg even kieken.
Je weet maar nooit wanneer we nog eens zo'n echte winter meemaken.
Ik kan het me alleszins niet bewust herinneren, de laatste keer dat we zo'n dik tapijt kregen en ook zo làng...
Voor hetzelfde geld, realiseer ik me, maak ik dit niet meer mee.
Dus voor het nageslacht, zelfs al is het andermans nageslacht, wil ik documenteren.
Toegegeven, het kan erg lastig zijn op de weg, soms zelfs schrikwekkend lastig. Maar dat neemt niet weg dat het mooi is.
Het fotoapparasie is dan ook nooit ver weg.
's nachts wanneer ik thuis kom van alweer (nou ja, "alweer"... de laatste keer dateerde van voorjaar/zomer) een Komen Eten met de vrienden... zelfs dan wil ik nóg even kieken.
Je weet maar nooit wanneer we nog eens zo'n echte winter meemaken.
Ik kan het me alleszins niet bewust herinneren, de laatste keer dat we zo'n dik tapijt kregen en ook zo làng...
Voor hetzelfde geld, realiseer ik me, maak ik dit niet meer mee.
Dus voor het nageslacht, zelfs al is het andermans nageslacht, wil ik documenteren.
 |
| Halle, straat van bestemming, mét flash op weggeblazen sneeuwkristallen |
 |
| Halle zonder flash |
 |
| toegift, hoewel ik er in huis een hekel aan heb: kersttafereel in de sneeuw |
 |
| M'n tuintje om 1u in de ochtend, na een lange en trage rit huiswaarts |
 |
| Hetzelfde tuintje 10 uur later |
 |
| Even langs bij zusje. Wat ziet m'n oog in de verte? |
 |
| lichtjes inzoemen |
 |
| 3 sneeuwmannekes, gemaakt door zus' tweedejongste: me dunkt de twee broertjes en hun zusje |
 |
| Ik kan er maar niet genoeg van krijgen. Superschattig wat mij betreft |
 |
| En natuurlijk, Olijf's bijna doorweekte voeten in de sneeuw |
 |
| Valavond op de weg |
 |
| Valavond in het veld, op weg naar m'n berg |
 |
| nevel trekt op |
 |
| (appel?)boompjes |
 |
| en ja... óók hoogspanningspalen kunnen "wat" hebben bij dit licht |
Het zijn niet méér dan kleinigheden.... maar wél mooie kleinigheden, vind ik.
Als da zonneke maar schijnt eh.....
zondag 19 december 2010
Wintertype
Zaterdag 18 december
Met een dagje gedwongen thuis vandaag(niet dat ik klaag....) - koning winter heeft me ertoe "aangezet" om na een half uurtje slippen onverrichterzake weer naar huis te keren - heb ik onverwacht tijd om een blogje te plegen.
Het is winter, het heeft van vannacht dikke 10 cm gesneeuwd en de weg naar het werk was té gevaarlijk. In de auto, af en toe slippend aan 20km/uur in flauwe bochtjes (waarbij ik bij mezelf dacht "you woosssss!") besliste ik dat m'n leven me méér waard was dan m'n job. Dit was werkelijk de eerste keer dat ik "zomaar" forfait gaf.
De strooidiensten hadden hun werk wel gedaan vannacht (of dat zegt men toch) maar omdat er op zaterdagochtend sowieso minder auto's op de weg rijden (en met dit weer al helemààl... ze zouden gek wezen om voor de fun even te gaan toeren) bleek het zout geen effect te hebben gehad....
Resultaat: diepe sneeuwvoren her en der, tot en met de hoofdwegen.
Bon....
Olijf keerde terug naar huis.
Na ja, "huis". Olijf reed naar de oudjes.
Twee redenen daarvoor.
Olijf's huis op de "berg" zou onbereikbaar zijn én het gaat niet goed met de oudjes. Meer wil ik even niet kwijt over dit laatste, maar het leek me op z'n minst opportuun om te gaan checken of een ritje voor de boodschappen gewenst was.
Dat was gewenst.
Sneeuw ruimen en zout strooien werd ook in dankbaarheid onthaald.
Net als potje koken voor vanaavond.
Dik na de middag kan Olijf even naar huis.
Ik zou administratief werken maar de zin daarvoor verdween nog sneller dan sneeuw voor de zon.
Dan maar een dagje verlof inschrijven. Geen (of heel weinig) scrupules vandaag. Het leven is méér dan werken alleen. Prioriteiten enzo.
En met dit weer, deze sneeuw en daaruitvolgende immobiliteit, vind ik een blogje over Wintertypes op z'n plaats.
Afgelopen zondag nam ik deel aan een dagseminarie. Dingen over positief in het leven staan enzo.
Het was leerrijk op meer dan één manier.
Zo weet ik dat ik nog een weg te gaan heb (maar dat kon ik u ook vertellen zonder naar het seminarie te gaan), dat de stijl van communiceren me nét iets te Amerikaans was en dat ik een Wintertype ben.
Dat laatste had lekker nix met het seminarie te maken. Gewoon het gevolg van met geheel onbekenden de middagdis te delen. Twee van de gespreksdames hadden ooit ergens een cursus weetikveel gevolgd en wisten één en ander over kleuren en stijlen.
De vraag kon niet uitblijven. Na een driekwartier theoretiseren wilden de andere - minder stijlonderlegde - disgenoten wel es weten welk type ze waren. Olijf - even mens zijnde als de anderen - was net zo nieuwsgierig.
Gezien m'n voorliefde voor warmte, zon en zee was ik vast overtuigd van m'n ZomerZijn.
Edoch...
De dames staarde me in de ogen, examineerden m'n huidskleur en dito haar. Dat laatste, vermoedde één van de dames, zou wel m'n échte kleur niet zijn.
"Ik moet u teleurstellen" zei ik niet zonder fierheid, "met uitzondering van m'n ene grijze (en sinds kort bijgekleurde) pluk is dit haar nog één brok natuur". Big smile in m'n binnenste.
Niet iedereen kan dat zeggen op z'n 44ste. Dank u papa met de nog steeds niet volledig grijze haren... deze genen heb ik van jou :)
Met die wetenschap konden ze verder.
Wintertype!
Ze waren het helemaal eens.
De donkere rand rond m'n irissen had het hem gedaan, blijkbaar.
Ik zat wat ongelovig te kijken, maar wie ben ik om zulks tegen te spreken?
Dus ging ik enkele dagen later toch maar es googlen. Ik wintertypte en verkreeg massa's info. De meeste gekopieerd van één en dezelfde site, te zien aan de merkwaardig gelijkaardige zinnen....
Maar goed.
Dit "is" Olijf.
• Huid: roze, porselein, olijfkleurig gebruind (noot van Olijf: rarara, welke kleur zou de mijne zijn?)
• Haar: donkerbruin tot zwart, zilvergrijs
• Ogen: staalblauw, -groen, grijs, donkerbruin, zwartbruin
Kleuren
Voor accessoires neemt u zilver
Voor kledij zijn volgende kleuren geschikt: wit, zwartbruin, licht tot donkergrijs, blauwgrijs, zwart, marine, licht tot medium blauw, helderblauw, ijsblauw, koningsblauw, turkoois, citroengeel, zuiver groen, ijsgroen, blauwgroen, magenta, fuchsia, bordeaux, helder rood, lichtroze, diep roze, blauwrood, paars, pruim
Algemene tips
Een wintertype leeft op in de heldere, primaire en ijzige kleuren van de winter. Scherpe contrasten passen hier goed. Ga voor pit. Een wintertype heeft geen nood aan duidelijke make-up om het uiterlijk sprekend te maken. Kies voor een roze ondertoon en daarbij zuivere, heldere kleuren. Zwarte mascara past uitstekend. Blauwtinten met zwart en helderwit doen een wintertype stralen. Vermijd oranje, gouden tinten en pastelkleuren.
Beroemde wintertypesCher, Catherine Zeta-Jones, Demi Moore, Elizabeth Tailor, Joan Collins, Fran Drescher, Elizabeth Taylor, Jacqueline Kennedy, Audrey Hepburn, Grace Jones, Nigella Lawson, Prinses Caroline, Dustin Hoffman, Tom Selleck ©Modewijzer.com
Op een andere site lees ik dat wintertypes "raar maar waar" vroeg grijs worden.
Mis poes! Niet DIT wintertype :)
Wat verderop vind ik nog dit. Sterk staaltje van karaktertypering op basis van uiterlijke kenmerken.....
Ik zeg lekker niet of ik het ermee eens ben :)
Karakter eigenschappen van het wintertype: door zijn krachtige kleuren is het wintertype altijd duidelijk aanwezig. Iedereen zal hem of haar gezien hebben bij het binnenkomen. Ze stralen zekerheid en zelfbewustheid uit.
Hierdoor komt de winterman al gauw als macho over, de wintervrouw wordt snel als femme fatale gezien.
Het wintertype straalt autoriteit uit. Vaak bekleden ze professioneel ook een hoge positie.
Het wintertype is dikwijls zeer berekend en voorzichtig. Ze zijn degelijk en waardig en komen zeer elegant en nobel over. Het wintertype is diplomatisch en gereserveerd. Het heeft zichzelf goed in de hand. Wintertypes gaat vaak met humor door het leven. Toch komen ze vaak streng, strikt en dominant over. De elegantste vrouwen op aarde zijn wintertypes.
Niet iedereen stelt die sterke aanwezigheid van het wintertype op prijs. Wanneer het wintertype binnen zijn palet ingetogenheid en tederheid wenst uit te drukken kan hij of zij opteren voor ijskleuren(ijsblauw, ijsroze, ijslila,…de tinten aan de randen van wit). Combineert het wintertype 2 of 3 van die kleuren dan ontstaat een vrij lichte en correcte indruk. Ook de combinatie van bordeaux en grijs drukt terughoudendheid uit en staat het wintertype toch goed.
Wat "groten der aarde" betreft, stel ik vast dat ik in goed gezelschap vertoef.
Alhoewel.... ook de lijsten van de andere types zullen ongetwijfeld gevuld zijn met schoon en bekend volk.
Maar goed. Olijf is dus het Wintertype.
We aanvaarden dat maar.
Accessoires: zilver. Prima! Ben ik al jaren exclusief aan verslingerd!
Turkoois, citroengeel, fuchsia en magenta zal je me nog niet te snel zien aantrekken, maar gezien het ruime "toegestane" kleurenpalet blijft er keuze genoeg over. Ik maak me geen zorgen.
Met een dagje gedwongen thuis vandaag(niet dat ik klaag....) - koning winter heeft me ertoe "aangezet" om na een half uurtje slippen onverrichterzake weer naar huis te keren - heb ik onverwacht tijd om een blogje te plegen.
Het is winter, het heeft van vannacht dikke 10 cm gesneeuwd en de weg naar het werk was té gevaarlijk. In de auto, af en toe slippend aan 20km/uur in flauwe bochtjes (waarbij ik bij mezelf dacht "you woosssss!") besliste ik dat m'n leven me méér waard was dan m'n job. Dit was werkelijk de eerste keer dat ik "zomaar" forfait gaf.
De strooidiensten hadden hun werk wel gedaan vannacht (of dat zegt men toch) maar omdat er op zaterdagochtend sowieso minder auto's op de weg rijden (en met dit weer al helemààl... ze zouden gek wezen om voor de fun even te gaan toeren) bleek het zout geen effect te hebben gehad....
Resultaat: diepe sneeuwvoren her en der, tot en met de hoofdwegen.
Bon....
Olijf keerde terug naar huis.
Na ja, "huis". Olijf reed naar de oudjes.
Twee redenen daarvoor.
Olijf's huis op de "berg" zou onbereikbaar zijn én het gaat niet goed met de oudjes. Meer wil ik even niet kwijt over dit laatste, maar het leek me op z'n minst opportuun om te gaan checken of een ritje voor de boodschappen gewenst was.
Dat was gewenst.
Sneeuw ruimen en zout strooien werd ook in dankbaarheid onthaald.
Net als potje koken voor vanaavond.
Dik na de middag kan Olijf even naar huis.
Ik zou administratief werken maar de zin daarvoor verdween nog sneller dan sneeuw voor de zon.
Dan maar een dagje verlof inschrijven. Geen (of heel weinig) scrupules vandaag. Het leven is méér dan werken alleen. Prioriteiten enzo.
En met dit weer, deze sneeuw en daaruitvolgende immobiliteit, vind ik een blogje over Wintertypes op z'n plaats.
Afgelopen zondag nam ik deel aan een dagseminarie. Dingen over positief in het leven staan enzo.
Het was leerrijk op meer dan één manier.
Zo weet ik dat ik nog een weg te gaan heb (maar dat kon ik u ook vertellen zonder naar het seminarie te gaan), dat de stijl van communiceren me nét iets te Amerikaans was en dat ik een Wintertype ben.
Dat laatste had lekker nix met het seminarie te maken. Gewoon het gevolg van met geheel onbekenden de middagdis te delen. Twee van de gespreksdames hadden ooit ergens een cursus weetikveel gevolgd en wisten één en ander over kleuren en stijlen.
De vraag kon niet uitblijven. Na een driekwartier theoretiseren wilden de andere - minder stijlonderlegde - disgenoten wel es weten welk type ze waren. Olijf - even mens zijnde als de anderen - was net zo nieuwsgierig.
Gezien m'n voorliefde voor warmte, zon en zee was ik vast overtuigd van m'n ZomerZijn.
Edoch...
De dames staarde me in de ogen, examineerden m'n huidskleur en dito haar. Dat laatste, vermoedde één van de dames, zou wel m'n échte kleur niet zijn.
"Ik moet u teleurstellen" zei ik niet zonder fierheid, "met uitzondering van m'n ene grijze (en sinds kort bijgekleurde) pluk is dit haar nog één brok natuur". Big smile in m'n binnenste.
Niet iedereen kan dat zeggen op z'n 44ste. Dank u papa met de nog steeds niet volledig grijze haren... deze genen heb ik van jou :)
Met die wetenschap konden ze verder.
Wintertype!
Ze waren het helemaal eens.
De donkere rand rond m'n irissen had het hem gedaan, blijkbaar.
Ik zat wat ongelovig te kijken, maar wie ben ik om zulks tegen te spreken?
Dus ging ik enkele dagen later toch maar es googlen. Ik wintertypte en verkreeg massa's info. De meeste gekopieerd van één en dezelfde site, te zien aan de merkwaardig gelijkaardige zinnen....
Maar goed.
Dit "is" Olijf.
Wintertype - Kleurtype
Kenmerken• Huid: roze, porselein, olijfkleurig gebruind (noot van Olijf: rarara, welke kleur zou de mijne zijn?)
• Haar: donkerbruin tot zwart, zilvergrijs
• Ogen: staalblauw, -groen, grijs, donkerbruin, zwartbruin
Kleuren
Voor accessoires neemt u zilver
Voor kledij zijn volgende kleuren geschikt: wit, zwartbruin, licht tot donkergrijs, blauwgrijs, zwart, marine, licht tot medium blauw, helderblauw, ijsblauw, koningsblauw, turkoois, citroengeel, zuiver groen, ijsgroen, blauwgroen, magenta, fuchsia, bordeaux, helder rood, lichtroze, diep roze, blauwrood, paars, pruim
Algemene tips
Een wintertype leeft op in de heldere, primaire en ijzige kleuren van de winter. Scherpe contrasten passen hier goed. Ga voor pit. Een wintertype heeft geen nood aan duidelijke make-up om het uiterlijk sprekend te maken. Kies voor een roze ondertoon en daarbij zuivere, heldere kleuren. Zwarte mascara past uitstekend. Blauwtinten met zwart en helderwit doen een wintertype stralen. Vermijd oranje, gouden tinten en pastelkleuren.
Beroemde wintertypesCher, Catherine Zeta-Jones, Demi Moore, Elizabeth Tailor, Joan Collins, Fran Drescher, Elizabeth Taylor, Jacqueline Kennedy, Audrey Hepburn, Grace Jones, Nigella Lawson, Prinses Caroline, Dustin Hoffman, Tom Selleck ©Modewijzer.com
Op een andere site lees ik dat wintertypes "raar maar waar" vroeg grijs worden.
Mis poes! Niet DIT wintertype :)
Wat verderop vind ik nog dit. Sterk staaltje van karaktertypering op basis van uiterlijke kenmerken.....
Ik zeg lekker niet of ik het ermee eens ben :)
Karakter eigenschappen van het wintertype: door zijn krachtige kleuren is het wintertype altijd duidelijk aanwezig. Iedereen zal hem of haar gezien hebben bij het binnenkomen. Ze stralen zekerheid en zelfbewustheid uit.
Hierdoor komt de winterman al gauw als macho over, de wintervrouw wordt snel als femme fatale gezien.
Het wintertype straalt autoriteit uit. Vaak bekleden ze professioneel ook een hoge positie.
Het wintertype is dikwijls zeer berekend en voorzichtig. Ze zijn degelijk en waardig en komen zeer elegant en nobel over. Het wintertype is diplomatisch en gereserveerd. Het heeft zichzelf goed in de hand. Wintertypes gaat vaak met humor door het leven. Toch komen ze vaak streng, strikt en dominant over. De elegantste vrouwen op aarde zijn wintertypes.
Niet iedereen stelt die sterke aanwezigheid van het wintertype op prijs. Wanneer het wintertype binnen zijn palet ingetogenheid en tederheid wenst uit te drukken kan hij of zij opteren voor ijskleuren(ijsblauw, ijsroze, ijslila,…de tinten aan de randen van wit). Combineert het wintertype 2 of 3 van die kleuren dan ontstaat een vrij lichte en correcte indruk. Ook de combinatie van bordeaux en grijs drukt terughoudendheid uit en staat het wintertype toch goed.
Wat "groten der aarde" betreft, stel ik vast dat ik in goed gezelschap vertoef.
Alhoewel.... ook de lijsten van de andere types zullen ongetwijfeld gevuld zijn met schoon en bekend volk.
Maar goed. Olijf is dus het Wintertype.
We aanvaarden dat maar.
Accessoires: zilver. Prima! Ben ik al jaren exclusief aan verslingerd!
Turkoois, citroengeel, fuchsia en magenta zal je me nog niet te snel zien aantrekken, maar gezien het ruime "toegestane" kleurenpalet blijft er keuze genoeg over. Ik maak me geen zorgen.
 |
| Sneeuw op zomerattributen... laat dat dan maar een bondige samenvatting zijn van Olijf |
donderdag 16 december 2010
I stand corrected
De blogs van gisteravond waren nog geen uur oud.... en bleek dat Olijf haar woorden zou moeten inslikken.
Een pààr van m'n woorden, niet allemaal mind you :)
"Wij Vlamingen spellen beter" zei ik overtuigd.
En whooooosh! Wint een Nederlander het Groot Dictee der Nederlandse Taal!
Jaaaaaaaaaaaaa, Olijf... NIE goe bezig eh meid :)
Anderzijds... geef nooit te vlug op. Vooraleer m'n nederlaag helemaal ende volledig toe te geven, wend ik me nog snel tot Wikipedia.
OEF... daar staat een mooie oplijsting van alle Grote Dictees sinds 1990 met alle winnaars, gemaakte fouten, gemiddelden enzovoort.
lees even mee.
MAAAARRRRRR: omdat in 2001 3 Vlamingen met een ex aequo wonnen en er geen 23 maar 21 edities waren, moeten we ridderlijk toegeven dat de stand Vlaanderen-Nederland 10-11 is.
Op dit punt wint Nederland ... dus.
Anderzijds was het een Vlaming die wist te winnen met NUL fouten.
Ik concludeer.
Olijf was voorbarig met haar oordeel.
Al bij al zijn we mekaar min of meer waard, zo blijkt.
M'n eerdere stelling neem ik dus terug.
Maar huishengst trek ik - tot nader order - niet in.... nah :)
Een pààr van m'n woorden, niet allemaal mind you :)
"Wij Vlamingen spellen beter" zei ik overtuigd.
En whooooosh! Wint een Nederlander het Groot Dictee der Nederlandse Taal!
Jaaaaaaaaaaaaa, Olijf... NIE goe bezig eh meid :)
Anderzijds... geef nooit te vlug op. Vooraleer m'n nederlaag helemaal ende volledig toe te geven, wend ik me nog snel tot Wikipedia.
OEF... daar staat een mooie oplijsting van alle Grote Dictees sinds 1990 met alle winnaars, gemaakte fouten, gemiddelden enzovoort.
lees even mee.
- Van de 23 winnaars die het Groot Dictee heeft gehad, kwamen er 12 uit Vlaanderen * en 11 uit Nederland **
- * In 2001 wonnen 3 deelnemers uit Vlaanderen het Groot Dictee.
- ** In 1990 deden enkel Nederlanders mee aan het Groot Dictee.
- Van de 23 winnaars, waren er 17 mannen en 6 vrouwen
- Het kleinste aantal fouten dat gemaakt werd in het Dictee: 0 (door de Vlaming Guy de Kort in 2002).
- Het grootste aantal fouten dat gemaakt werd door een winnaar van het Dictee: 9 (door de Nederlander Pieter van Diepen in 2010).
MAAAARRRRRR: omdat in 2001 3 Vlamingen met een ex aequo wonnen en er geen 23 maar 21 edities waren, moeten we ridderlijk toegeven dat de stand Vlaanderen-Nederland 10-11 is.
Op dit punt wint Nederland ... dus.
Anderzijds was het een Vlaming die wist te winnen met NUL fouten.
Ik concludeer.
Olijf was voorbarig met haar oordeel.
Al bij al zijn we mekaar min of meer waard, zo blijkt.
M'n eerdere stelling neem ik dus terug.
Maar huishengst trek ik - tot nader order - niet in.... nah :)
woensdag 15 december 2010
Tentsletje. Deel II
Op deredactie.be lees ik deze inzet.
"Seksisme sexy gemaakt"
Het Vrouwen Overleg Komitee (VOK) is niet te spreken over het Woord van het Jaar. "De verkiezing van "tentsletje" maakt seksisme sexy en biedt een uitgelezen excuus om zonder schroom nog eens "sletten" te gebruiken om vrouwen met wisselende seksuele partners te labelen."
"Mannen mogen wisselende seksuele contacten hebben, maar vrouwen die hetzelfde doen, zijn nog altijd sletten. Het is niet het gedrag waar het ons om gaat, maar wel de manier waarop het benoemd wordt en de ongelijkheid daarin", aldus het VOK. Volgens het VOK zouden seksistische en racistische woorden nooit de shortlist mogen halen.
Nu...
ik vind dat we niet teveel moeten "memmen" over seksuele ongelijkheid.
Sterker nog. Hoe meer "wij" vrouwen op onze achterste poten gaan staan, hoe meer ze "ons" zullen jennen.
Nix leukers dan een verontwaardigde vrouw die opkomt voor haar rechten, toch? Toch wel... wat extra olie op het vuur gooien terwijl ze al wild staat te zwaaien van ongenoegen...
Bon. Het VOK heeft haar zeg gedaan.
Met plezier lanceer ik volgend nieuw woord als (hopelijk) waardige tegenhanger: huishengst.
De huishengst is mijn term voor een steeds vaker voorkomend "fenomeen" dat enkel kan bestaan omdat hedendaagse vrouwen (al dan niet voordien gescheiden) steeds vaker een volfunctionele woning bezitten alwaar (ook al dan niet eerder gescheiden en op straat belande) heren hun intrek nemen van zodra de eerste neukbeurt achter de rug is.
Ik druk me grof uit. Maar ik kèn er zo een paar...
De règel zijn ze niet. En huishengst klinkt nog steeds niet half zo denigrerend als tentsletje maar ik ben er vrij zeker van dat u begrijpt wat ik bedoel.....
Ik troost me met de gedachte dat het tentsletje na haar pleziertje(s) nog vrolijk naar haar eigen stulp huppelt, terwijl de huishengst na bedanking voor z'n diensten.... alweer op straat belandt... waarna hij een volgende "gefortuneerde" dame probeert te swaffelen... :)
"Mannen mogen wisselende seksuele contacten hebben, maar vrouwen die hetzelfde doen, zijn nog altijd sletten. Het is niet het gedrag waar het ons om gaat, maar wel de manier waarop het benoemd wordt en de ongelijkheid daarin", aldus het VOK. Volgens het VOK zouden seksistische en racistische woorden nooit de shortlist mogen halen.
Nu...
ik vind dat we niet teveel moeten "memmen" over seksuele ongelijkheid.
Sterker nog. Hoe meer "wij" vrouwen op onze achterste poten gaan staan, hoe meer ze "ons" zullen jennen.
Nix leukers dan een verontwaardigde vrouw die opkomt voor haar rechten, toch? Toch wel... wat extra olie op het vuur gooien terwijl ze al wild staat te zwaaien van ongenoegen...
Bon. Het VOK heeft haar zeg gedaan.
Met plezier lanceer ik volgend nieuw woord als (hopelijk) waardige tegenhanger: huishengst.
De huishengst is mijn term voor een steeds vaker voorkomend "fenomeen" dat enkel kan bestaan omdat hedendaagse vrouwen (al dan niet voordien gescheiden) steeds vaker een volfunctionele woning bezitten alwaar (ook al dan niet eerder gescheiden en op straat belande) heren hun intrek nemen van zodra de eerste neukbeurt achter de rug is.
Ik druk me grof uit. Maar ik kèn er zo een paar...
De règel zijn ze niet. En huishengst klinkt nog steeds niet half zo denigrerend als tentsletje maar ik ben er vrij zeker van dat u begrijpt wat ik bedoel.....
Ik troost me met de gedachte dat het tentsletje na haar pleziertje(s) nog vrolijk naar haar eigen stulp huppelt, terwijl de huishengst na bedanking voor z'n diensten.... alweer op straat belandt... waarna hij een volgende "gefortuneerde" dame probeert te swaffelen... :)
Tentsletje
Tentsletje' is in Vlaanderen gekozen tot woord van het jaar, meldt Van Dale. Van 16 november tot en met 10 december kon gestemd worden op de tien genomineerde woorden en de publieksnominaties in vijf categorieën. Circa 20.000 mensen brachten hun stem uit. De voorbije jaren werden 'ontvrienden' (2009), 'swaffelen' (2008) en 'bokitoproof' (2007) verkozen tot Woord van het Jaar. 'Tentsletje', een meisje dat bijvoorbeeld op een festivalweide met verschillende mannen seksuele betrekkingen in haar tentje heeft, haalde met 25 procent van de stemmen de hoogste score in Vlaanderen. Op de tweede plaats staat 'pedopriester' (pedofiele priester, met name priester die zich schuldig heeft gemaakt aan seksuele betrekkingen met kinderen) met 18 procent van de stemmen, gevolgd door 'ontdopen' (zich laten ontdopen: zich uit het doopregister laten schrappen), dat 15 procent van de stemmen kreeg.
Subcategorieën
Ook in de verschillende subcategorieën werd een top drie opgesteld. In de categorie economie won het woord 'zakgeldfederalisme', dat slaat op een federale staatsstructuur waarin de deelstaten van de centrale overheid een budget krijgen dat ze kunnen besteden zonder verantwoording af te leggen, legt Van Dale uit. In de categorie politiek won de 'tsunamiverkiezing', een verkiezing waarbij één partij de andere partijen grote stemmenverliezen toebrengt, het van 'preformateur' en 'verduidelijker'.
'Sportelen', of het recreatief sport beoefenen door vijftigplussers, bedoeld om fit te blijven en sociale contacten te onderhouden, eindigde in de categorie sport en amusement op nummer één, en in de categorieën jongerentaal en lifestyle ging het respectievelijk om 'tentsletje' en 'ontdopen'. Woorden die het net niet haalden zijn onder andere 'kakaboulet', 'octopusvoorspelling', of een 'knoflookcrisis'.
Nederland
In Nederland is 'gedoogregering' het woord van het jaar 2010. De term won met 21 procent van de circa 20.000 stemmen nipt van 'daggeren' (19 procent) en 'bestuurs-obesitas' (15 procent).
In de categorie jongerentaal werd 'pino' (potentieel interessant neukobject) moeiteloos eerste en in de categorie sport/amusement wist 'dr. Bibberregel' (een schaatsterm) met 33 procent van de stemmen 'oranjebabe' (29 procent) net voor te blijven.
Lifestyleterm 'pingen' (telefonisch berichten sturen) kreeg eveneens een derde van de stemmen, terwijl in de categorieën economie en politiek respectievelijk 'obesitaks' (belasting voor dikke mensen) en 'kamikazekabinet' (een instabiele regering) het populairst bleken. (belga/adv/sam)
Aldus HLN online.
Onze Nederlandse taal in creatieve versie.
Nieuwe woordjes vind ik leuk. Verkiezingen om voor het woord van het jaar te stemmen zijn ludiek.
Ein-de-lijk nog eens wat ludieks. Met de andere verkiezingen wil het namelijk niet zo vlotten en dààr is allang nix ludieks meer aan. Vóór of tegen BDW kan me al maanden niet meer boeien, net zo min als alle mogelijke discussies daaromtrent, of het nu op TV, in de krant of op FB is.
Tentsletje dus. Dat kozen de Vlamingen.
De noorderburen gingen voor gedoogregering.
Ze blijven me verbazen, de Nederlanders. Daar waar ik me uit m'n kindertijd Oh's en Ah's herinner over de vlotheid waarmee hollandse kindjes voor de camera hun zegje deden (terwijl de vlaamse koters niet méér durfden te stamelen dan uiterst korte ja's en nee's op ieder gesteld antwoord, daarbij de ogen verlegen ten gronde richtend), viel me met het verlopen der jaren op (Tien voor taal droeg hierin z'n steentje bij) dat wij Vlamingen eigenlijk feitelijk béter zijn in taal..... zei ze bescheiden :)
Niet alleen spellen we beter, we gebruiken onze taal ook correcter (denken twee keer na vooraleer we een onmogelijk ingewikkelde zin de wereld insturen, aldus onszelf ervan vergewissend dat hij nog grammaticaal correct is op het moment van vocaliseren). En verder vind ik (en dat kan heel goed een zeer persoonlijke indruk zijn) dat we met de jaren veel creatiever zijn gebleken met onze taal. Wij (lees: bescheiden Vlamingen) hebben stil maar vastberaden onze achterstand van in de jaren 60 méér dan ingehaald.
Vind ik.
We zijn speelser geworden in ons taalgebruik en ik kan dat alléén maar toejuichen.
De Vlamingen (zo'n 20 000 stuks) stemden en de uitkomst was tentsletje.
Het kàn zijn dat we gedoogregering niet WILDEN kiezen omdat we na de financieringswetperikelen en het decennia oude BHV-syndroom het woord regering niet eens meer herkennen... dat kàn.
Toch had ik iets anders verwacht.
Streelmeisje was een mogelijkheid geweest. U kent ze wel, de dames die - al dan niet schaarsgekleed - zich over de wagen van het jaar draperen terwijl ze hem strelen als ware het hun groote liefde. De vrouw die de fles afwasmiddel ("ik koop bijna nóóit D") innig aait omdat het product haar huishoudhanden zo jong en vitaal houdt.
Streelmeisje had ik liever gevonden dan tentsletje.
Maar ik heb niet gestemd dus ik moet m'n bek houden.
De rest van de woorden zoek ik nog wel es op. Dat kan hier, merk ik.
Omdat ik dom ben en me vandaag al niet meer herinnerde wat het woord uit 2008 swaffelen betekende, googlede ik het nog even snel.
De betekenis reproduceer ik hier niet. Niet omdat ik preuts ben maar omdat ik ervan uitga dat u ook kan googlen.
En dan valt me op dat alles met een seksuele ondertoon gemakkelijker de top haalt.
Gek, hoe wij in elkaar zitten.
Bokitoproof bleek het woord uit 2007 te zijn. Ik had daar geen benul van. Sterker nog, het is vandaag de eerste keer dat ik het zie. Gehóórd heb ik het nooit!
Toegegeven, m'n aandacht in 2007 ging naar andere dingen. Bokitoproof kon me op dat ogenblik naar alle waarschijnlijkheid gestolen worden.
Het schijnt volgende betekenis te hebben: "bestand tegen vernielzuchtig gedrag van mensen en dieren." Bokito moet de gorilla zijn geweest die in mei 2007 in Blijdorp de straten onveilig maakte.... Ik herinner me hééél vaag dat daar sprake van was, ja.....
Bon. Laat me gewoon stellen dat wat ik in 2007 had opgebouwd verre van bokitoproof was. Misschien had ik beter moeten opletten in de les.
Het woordje doet me glimlachen. Nu ik het ken, moet ik het gebruiken. Tussen m'n vrienden loopt namelijk een heerschap die de bijnaam Bokkie heeft gekregen (làng voordat er sprake was van Bokito). En hij ziet eruit als iemand die met het grootste gemak spulletjes kapot krijgt..... Als ik hem nog es zie, moet ik het woord gebruiken. Dat móet gewoon :)
Om te besluiten...
het verbaast me nix dat pedopriester en ontdopen tot de meedingende woorden hoorden. Samen met preformateur en verduidelijker .... ontegensprekelijk de meest gebruikte woorden in het nieuws/andere media.
Subcategorieën
Ook in de verschillende subcategorieën werd een top drie opgesteld. In de categorie economie won het woord 'zakgeldfederalisme', dat slaat op een federale staatsstructuur waarin de deelstaten van de centrale overheid een budget krijgen dat ze kunnen besteden zonder verantwoording af te leggen, legt Van Dale uit. In de categorie politiek won de 'tsunamiverkiezing', een verkiezing waarbij één partij de andere partijen grote stemmenverliezen toebrengt, het van 'preformateur' en 'verduidelijker'.
'Sportelen', of het recreatief sport beoefenen door vijftigplussers, bedoeld om fit te blijven en sociale contacten te onderhouden, eindigde in de categorie sport en amusement op nummer één, en in de categorieën jongerentaal en lifestyle ging het respectievelijk om 'tentsletje' en 'ontdopen'. Woorden die het net niet haalden zijn onder andere 'kakaboulet', 'octopusvoorspelling', of een 'knoflookcrisis'.
Nederland
In Nederland is 'gedoogregering' het woord van het jaar 2010. De term won met 21 procent van de circa 20.000 stemmen nipt van 'daggeren' (19 procent) en 'bestuurs-obesitas' (15 procent).
In de categorie jongerentaal werd 'pino' (potentieel interessant neukobject) moeiteloos eerste en in de categorie sport/amusement wist 'dr. Bibberregel' (een schaatsterm) met 33 procent van de stemmen 'oranjebabe' (29 procent) net voor te blijven.
Lifestyleterm 'pingen' (telefonisch berichten sturen) kreeg eveneens een derde van de stemmen, terwijl in de categorieën economie en politiek respectievelijk 'obesitaks' (belasting voor dikke mensen) en 'kamikazekabinet' (een instabiele regering) het populairst bleken. (belga/adv/sam)
Aldus HLN online.
Onze Nederlandse taal in creatieve versie.
Nieuwe woordjes vind ik leuk. Verkiezingen om voor het woord van het jaar te stemmen zijn ludiek.
Ein-de-lijk nog eens wat ludieks. Met de andere verkiezingen wil het namelijk niet zo vlotten en dààr is allang nix ludieks meer aan. Vóór of tegen BDW kan me al maanden niet meer boeien, net zo min als alle mogelijke discussies daaromtrent, of het nu op TV, in de krant of op FB is.
Tentsletje dus. Dat kozen de Vlamingen.
De noorderburen gingen voor gedoogregering.
Ze blijven me verbazen, de Nederlanders. Daar waar ik me uit m'n kindertijd Oh's en Ah's herinner over de vlotheid waarmee hollandse kindjes voor de camera hun zegje deden (terwijl de vlaamse koters niet méér durfden te stamelen dan uiterst korte ja's en nee's op ieder gesteld antwoord, daarbij de ogen verlegen ten gronde richtend), viel me met het verlopen der jaren op (Tien voor taal droeg hierin z'n steentje bij) dat wij Vlamingen eigenlijk feitelijk béter zijn in taal..... zei ze bescheiden :)
Niet alleen spellen we beter, we gebruiken onze taal ook correcter (denken twee keer na vooraleer we een onmogelijk ingewikkelde zin de wereld insturen, aldus onszelf ervan vergewissend dat hij nog grammaticaal correct is op het moment van vocaliseren). En verder vind ik (en dat kan heel goed een zeer persoonlijke indruk zijn) dat we met de jaren veel creatiever zijn gebleken met onze taal. Wij (lees: bescheiden Vlamingen) hebben stil maar vastberaden onze achterstand van in de jaren 60 méér dan ingehaald.
Vind ik.
We zijn speelser geworden in ons taalgebruik en ik kan dat alléén maar toejuichen.
De Vlamingen (zo'n 20 000 stuks) stemden en de uitkomst was tentsletje.
Het kàn zijn dat we gedoogregering niet WILDEN kiezen omdat we na de financieringswetperikelen en het decennia oude BHV-syndroom het woord regering niet eens meer herkennen... dat kàn.
Toch had ik iets anders verwacht.
Streelmeisje was een mogelijkheid geweest. U kent ze wel, de dames die - al dan niet schaarsgekleed - zich over de wagen van het jaar draperen terwijl ze hem strelen als ware het hun groote liefde. De vrouw die de fles afwasmiddel ("ik koop bijna nóóit D") innig aait omdat het product haar huishoudhanden zo jong en vitaal houdt.
Streelmeisje had ik liever gevonden dan tentsletje.
Maar ik heb niet gestemd dus ik moet m'n bek houden.
De rest van de woorden zoek ik nog wel es op. Dat kan hier, merk ik.
Omdat ik dom ben en me vandaag al niet meer herinnerde wat het woord uit 2008 swaffelen betekende, googlede ik het nog even snel.
De betekenis reproduceer ik hier niet. Niet omdat ik preuts ben maar omdat ik ervan uitga dat u ook kan googlen.
En dan valt me op dat alles met een seksuele ondertoon gemakkelijker de top haalt.
Gek, hoe wij in elkaar zitten.
Bokitoproof bleek het woord uit 2007 te zijn. Ik had daar geen benul van. Sterker nog, het is vandaag de eerste keer dat ik het zie. Gehóórd heb ik het nooit!
Toegegeven, m'n aandacht in 2007 ging naar andere dingen. Bokitoproof kon me op dat ogenblik naar alle waarschijnlijkheid gestolen worden.
Het schijnt volgende betekenis te hebben: "bestand tegen vernielzuchtig gedrag van mensen en dieren." Bokito moet de gorilla zijn geweest die in mei 2007 in Blijdorp de straten onveilig maakte.... Ik herinner me hééél vaag dat daar sprake van was, ja.....
Bon. Laat me gewoon stellen dat wat ik in 2007 had opgebouwd verre van bokitoproof was. Misschien had ik beter moeten opletten in de les.
Het woordje doet me glimlachen. Nu ik het ken, moet ik het gebruiken. Tussen m'n vrienden loopt namelijk een heerschap die de bijnaam Bokkie heeft gekregen (làng voordat er sprake was van Bokito). En hij ziet eruit als iemand die met het grootste gemak spulletjes kapot krijgt..... Als ik hem nog es zie, moet ik het woord gebruiken. Dat móet gewoon :)
Om te besluiten...
het verbaast me nix dat pedopriester en ontdopen tot de meedingende woorden hoorden. Samen met preformateur en verduidelijker .... ontegensprekelijk de meest gebruikte woorden in het nieuws/andere media.
dinsdag 14 december 2010
Afscheid nemen doet pijn
Olijf heeft zichzelf zonet op de proef gesteld.
En dat doet ze zó.
Men neme een onnozele romantische TV-film op een zomogelijk nog onnozeler TV-zender.
Men kijke ernaar en men probere de zaak vanop een "gezonde" afstand te bekijken.
Stomme film kiezen lukt.
Idem dito voor het kijken.
Afstand is nog een werk in uitvoering.
Tijdens de reclamespots make men gebruik van de zinloze tijd om de mail te checken.
En men ontdekke dat een vriend (tenminste schijnbaar) oprecht blij is met een eerder gestuurd hart-onder-de-riem-mailtje.
...
Ik weet dat het leven alléén maar vooruit gaan is. Vóóruit of àchteruit. Stilstaan bestaat niet.
Ik weet dat een mens moet loslaten
en
ik werk daar dagelijks aan, heel hard. U moest eens weten hoe hard. U heeft geen idee.
Waarom dan maakt een bedank-mail me droef?
Waarom doet zo'n bericht me beseffen dat nieuwe vriendschappen pas kunnen groeien als oude verrotte situaties netjes worden ingepakt en aan de kant worden gelegd?
Waarom maakt het me triest wanneer ik m'n verleden iedere dag beetje bij beetje dieper begraaf?
...
Omdat afscheid nemen pijn doet.
Dààrom.
Zelfs wanneer je wéét dat dàt de enige weg vooruit is.
Binnenkort neem ik afscheid van 2010.
Voor 2011 vrees ik voor de afscheiden die me nog te wachten staan. Ik hoop die zo lang mogelijk te kunnen uitstellen, zonder dat het extra pijn moet betekenen voor m'n dierbaarsten...
Parting is such sweet sorrow........?
IS dat zo?
Ik wantrouw die uitspraak.
Er IS nix sweets aan.
En dat doet ze zó.
Men neme een onnozele romantische TV-film op een zomogelijk nog onnozeler TV-zender.
Men kijke ernaar en men probere de zaak vanop een "gezonde" afstand te bekijken.
Stomme film kiezen lukt.
Idem dito voor het kijken.
Afstand is nog een werk in uitvoering.
Tijdens de reclamespots make men gebruik van de zinloze tijd om de mail te checken.
En men ontdekke dat een vriend (tenminste schijnbaar) oprecht blij is met een eerder gestuurd hart-onder-de-riem-mailtje.
...
Ik weet dat het leven alléén maar vooruit gaan is. Vóóruit of àchteruit. Stilstaan bestaat niet.
Ik weet dat een mens moet loslaten
en
ik werk daar dagelijks aan, heel hard. U moest eens weten hoe hard. U heeft geen idee.
Waarom dan maakt een bedank-mail me droef?
Waarom doet zo'n bericht me beseffen dat nieuwe vriendschappen pas kunnen groeien als oude verrotte situaties netjes worden ingepakt en aan de kant worden gelegd?
Waarom maakt het me triest wanneer ik m'n verleden iedere dag beetje bij beetje dieper begraaf?
...
Omdat afscheid nemen pijn doet.
Dààrom.
Zelfs wanneer je wéét dat dàt de enige weg vooruit is.
Binnenkort neem ik afscheid van 2010.
Voor 2011 vrees ik voor de afscheiden die me nog te wachten staan. Ik hoop die zo lang mogelijk te kunnen uitstellen, zonder dat het extra pijn moet betekenen voor m'n dierbaarsten...
Parting is such sweet sorrow........?
IS dat zo?
Ik wantrouw die uitspraak.
Er IS nix sweets aan.
maandag 13 december 2010
What if?
20u
Telefoon
Olijf neemt op.
(stem à la Pierre uit de Willem Ruis Show)
HI!
My name is Michael *****, calling you from Las Vegas, informing you that you have just won the Jackpot! To find out what you have won, press the 9 key. That's 9! Press NOW!"
Ik sta perplex.
Denk 2 seconden na
en druk AF. That's AF.
What the f****???
Waar komt dit vandaan?
Ik keer terug naar de badkamer van waar ik zonet kwam en herneem waar ik mee bezig was.
Michael? Uit Las Vegas?
Ik vraag me af waar en wanneer ik m'n telefoonnummer heb achtergelaten (vermoedelijk op een website... ik zou liegen als ik beweerde dat ik me nooit tot iets dergelijks heb laten verleiden) en hoe de gekken erbij komen om een niet-Amerikaans nummer te draaien voor zulke onzin.
En dan...
stel dat ik Nine had gedrukt?
Wat dan?
Goei vraag.......
Telefoon
Olijf neemt op.
(stem à la Pierre uit de Willem Ruis Show)
HI!
My name is Michael *****, calling you from Las Vegas, informing you that you have just won the Jackpot! To find out what you have won, press the 9 key. That's 9! Press NOW!"
Ik sta perplex.
Denk 2 seconden na
en druk AF. That's AF.
What the f****???
Waar komt dit vandaan?
Ik keer terug naar de badkamer van waar ik zonet kwam en herneem waar ik mee bezig was.
Michael? Uit Las Vegas?
Ik vraag me af waar en wanneer ik m'n telefoonnummer heb achtergelaten (vermoedelijk op een website... ik zou liegen als ik beweerde dat ik me nooit tot iets dergelijks heb laten verleiden) en hoe de gekken erbij komen om een niet-Amerikaans nummer te draaien voor zulke onzin.
En dan...
stel dat ik Nine had gedrukt?
Wat dan?
Goei vraag.......
Ditjes en Datjes
Maandagavond
in m'n straat gaat een autoalarm af. Het is van het eenvoudige type: continu claxongeluid.
De eigenaar in kwestie is "even" zo'n 30 km verder op kleinkindbezoek en weet nergens van. Dochter van eigenaar zal zich "zo snel mogelijk" ter plaatse begeven om het euvel op te lossen.
"Zo snel mogelijk" is intussen al een dik uur geleden en het alarm loopt nog steeds.
Ik maak van de nood en deugd en hoop te weten te komen hoe lang een standaard autobatterij het trekt met zo'n alarm. Om 21 u moet ik even de deur uit. Rond 22 u verwacht ik thuis te zijn.
Hopelijk valt het ding niet uit in die tussentijd :)
Tenzij dochterlief intussen haar "zo snel mogelijk" in de praktijk heeft gebracht...
Dan weet ik nóg niets...***
Kauwgom op de automat.
Al enkele weken rij ik rond met een kauwgomvlek op m'n automat. Aan de bestuurderskant wel te verstaan.
De andere plaatsen ken ik persoonlijk niet zo goed, vermits ik zonder fout achter het stuur plaatsneem.
Hoe dan ook... dankzij het autoalarm en m'n nèt-voldoende-ontwikkeld-rampentoeristenbrein ben ik buiten geweest en besliste ik éindelijk om de mat mee naar binnen te nemen.
"Wasbenzine" dacht ik. Dat heb ik nodig. Dat héb ik zelfs..... dacht ik.
Nergens wasbenzine te vinden....
Wel terpentijn, terpentijnolie, synthetische en cellulose-thinner en aceton.
Een paar van die dingen probeer ik uit.
Het resultaat ziet er schappelijk uit.... tenzij ik binnen enkele uren vast zou moeten stellen dat de produuctjeuhs een gaatjeuh in m'n automatjeuh hebben gebrand.
Ik wacht af.
Win 100 000 euro in één minuut
... zegt de Nieuwsbladmail me.
Een mens is nieuwsgierig, op het ongezonde af. Goed wetende dat het te mooi is om waar te zijn, ga je tóch even kijken, tegen alle logica in.
Een nieuw programma, zo blijkt, waarin mensen binnen één minuut allerlei huis-tuin-en-keuken-spelletjes moeten uitvoeren om alzo aan het felbegeerde geld te geraken.
Entertainment.
Olijf is niet goed in spellekes dus laat de 100 000 euro voor wat ze zijn en slaat aan het bloggen.
Over ditjes en datjes.
***
18u30.... het alarm valt met tussenpozen uit... het einde lijkt in zicht....
Ik loop even (op kousenvoeten bij -3°C!) naar buiten om te constateren dat iemand in de auto is geraakt. Ik ga niet dichterbij om te kijken. De motor draait even... en dan weer niet meer.
Het alarm toetert jolig verder.
Ik vermoed dat ik het batterijleven niet zal te weten komen. Een vol uur draait ie alvast ongestoord verder... zoveel heb ik vandaag geleerd :)
18u40. Iemand heeft het alarm het zwijgen opgelegd. Het interesseert me allang niet meer HOE ze dat precies hebben gedaan. Misschien kwam er wel een zware voorhamer aan te pas.
Het is hier weer stil in de straat :)
in m'n straat gaat een autoalarm af. Het is van het eenvoudige type: continu claxongeluid.
De eigenaar in kwestie is "even" zo'n 30 km verder op kleinkindbezoek en weet nergens van. Dochter van eigenaar zal zich "zo snel mogelijk" ter plaatse begeven om het euvel op te lossen.
"Zo snel mogelijk" is intussen al een dik uur geleden en het alarm loopt nog steeds.
Ik maak van de nood en deugd en hoop te weten te komen hoe lang een standaard autobatterij het trekt met zo'n alarm. Om 21 u moet ik even de deur uit. Rond 22 u verwacht ik thuis te zijn.
Hopelijk valt het ding niet uit in die tussentijd :)
Tenzij dochterlief intussen haar "zo snel mogelijk" in de praktijk heeft gebracht...
Dan weet ik nóg niets...***
Kauwgom op de automat.
Al enkele weken rij ik rond met een kauwgomvlek op m'n automat. Aan de bestuurderskant wel te verstaan.
De andere plaatsen ken ik persoonlijk niet zo goed, vermits ik zonder fout achter het stuur plaatsneem.
Hoe dan ook... dankzij het autoalarm en m'n nèt-voldoende-ontwikkeld-rampentoeristenbrein ben ik buiten geweest en besliste ik éindelijk om de mat mee naar binnen te nemen.
"Wasbenzine" dacht ik. Dat heb ik nodig. Dat héb ik zelfs..... dacht ik.
Nergens wasbenzine te vinden....
Wel terpentijn, terpentijnolie, synthetische en cellulose-thinner en aceton.
Een paar van die dingen probeer ik uit.
Het resultaat ziet er schappelijk uit.... tenzij ik binnen enkele uren vast zou moeten stellen dat de produuctjeuhs een gaatjeuh in m'n automatjeuh hebben gebrand.
Ik wacht af.
Win 100 000 euro in één minuut
... zegt de Nieuwsbladmail me.
Een mens is nieuwsgierig, op het ongezonde af. Goed wetende dat het te mooi is om waar te zijn, ga je tóch even kijken, tegen alle logica in.
Een nieuw programma, zo blijkt, waarin mensen binnen één minuut allerlei huis-tuin-en-keuken-spelletjes moeten uitvoeren om alzo aan het felbegeerde geld te geraken.
Entertainment.
Olijf is niet goed in spellekes dus laat de 100 000 euro voor wat ze zijn en slaat aan het bloggen.
Over ditjes en datjes.
***
18u30.... het alarm valt met tussenpozen uit... het einde lijkt in zicht....
Ik loop even (op kousenvoeten bij -3°C!) naar buiten om te constateren dat iemand in de auto is geraakt. Ik ga niet dichterbij om te kijken. De motor draait even... en dan weer niet meer.
Het alarm toetert jolig verder.
Ik vermoed dat ik het batterijleven niet zal te weten komen. Een vol uur draait ie alvast ongestoord verder... zoveel heb ik vandaag geleerd :)
18u40. Iemand heeft het alarm het zwijgen opgelegd. Het interesseert me allang niet meer HOE ze dat precies hebben gedaan. Misschien kwam er wel een zware voorhamer aan te pas.
Het is hier weer stil in de straat :)
Abonneren op:
Posts (Atom)