Zet es een liedje op....

Maandag. Olijf's tweede weekenddag. Altijd.
Dat heb je wanneer je 's zaterdags werkt.

Maandagen zijn stil. De meeste vrienden werken wanneer ik thuis ben, net zoals ik werk wanneer de vrienden thuis zijn.
Maandagen zijn er voor Olijf. Thuis, ruimen, boodschappen, dat soort dingen.

Om de stilte te breken, gaat af en toe de Media Player aan. Vooruitgang: alle muziek staat op pc met z'n player. Cd's en dito speler worden nog zelden gebruikt.
Lijstje openen, lijstje overlopen en kiezen.

M'n oog valt op Riccardo Cocciante.
In België heeft hij destijds enige aandacht verworven met nummers als Sincerità, Margherita  en ik geloof zelfs Se stiamo insieme.
In z'n vroege dagen, toen hij het nog moest hebben van covers, maakte Marco Borsato gretig gebruik van Cocciante's meer dramatische nummers.
Margherita behield onveranderd z'n titel in het Nederlands. Een ander lied vol aanzwellende dramatiek werd Waarom nou jij?
Quando finisce un'amore heette het in de originele versie.
Het oude originele nummer kende Olijf al jààààren vóór Borsato het vertaalde.

Een echte tearjerker, u bent GOED gewaarschuwd.
Hoewel Borsato z'n best heeft gedaan met zijn versie, vind ik Cocciante nog nèt dat stukje hartverscheurender...
Het zal u niet verbazen dat Olijf het in haar jonge tijd regelmatig draaide op momenten van heartbreak...  tja, u weet hoe dat gaat. Je voelt je rot en met een streepje muziek kan je dat sadomaso-gewijs nog eens onderstrepen.

Vandaag valt m'n oog dus op Cocciante.
Zou ik het nog eens beluisteren? Het is al zo lang geleden. Kan ik ernaar luisteren zonder iets te voelen?
Ik luister.

Nope... "zonder iets te voelen" gaat niet. Nog steeds niet.
Maar luisteren en het daarna weer van me afzetten wil intussen best wel lukken.
Oef.

Om de zaak wat extra te rationaliseren, zet ik me aan het vertalen. Nooit ben ik tevreden met een vertaling van een lied, maar het zet het hoofd aan het werk... in plaats van de emotie. En voor een Olijf is dat goed.
Van u verwacht ik allerminst dat u het leest. Waarom zou u ook?
Als ik mezelf vergelijk met de meeste trendy muziekliefhebbers (en ik ga er voor het gemak van uit dat u eerder een STUBRU-fan bent...), dan wéét ik met stellige zekerheid dat mijn muziekkeuze niet de uwe is. Dat is ok.
Maar ik getroostte me de moeite om te vertalen, dus de tekst komt hier op. Voor de volledigheid en niets méér.