’t Is Kerst vandaag.
Ondergetekende heeft zelfs een Kerstmis bijgewoond… De reden was natuurlijk het “optreden” van Eva-tje, mijn petekind. Andere “goede” redenen om een kerk binnen te stappen, zijn huwelijken en begrafenissen. Anders krijg je me daar niet binnen. Maar da’s mijn overtuiging daaromtrent… een ander hoeft het daar niet mee eens te zijn of zich daardoor aangevallen te voelen in zijn geloof… Leven en laten leven, eh?
Kerst dus… tijd voor reflectie?
M’n titel… ook niet toevallig gekozen. Mensen van goede wil. Vandaag even voorbeeld gezien van hoe het NIET moet.
In mijn onmiddellijke omgeving zie ik mensen van wie ik zielsveel houd, maar die één momentopname in dit jaar bòven jarenlange samenleving hebben gezet.
Ego versus liefde noem ik dat.
Geen van allen kan ik ervan te overtuigen dat dat ene moment zinloos was, geen weerspiegeling van de werkelijkheid en zeker niet van een heel leven liefde…
Het heeft geen zin, niemand is bereid ook maar één duimbreed toe te geven.
Hun ego wint het vandaag… nog maar eens.
Het enige wat ik uit Kerst kon en wilde halen, los van alle lichtjes, bomen en cadeautjes… een beetje toenadering, wat goede wil… het mocht niet zijn. De kloof wordt enkel groter, zo lijkt het nu. Spijtig vind ik dat.
Mijn bezigheden vandaag waren Kerkje bezoeken, enkele uurtjes bij zus doorbrengen (inclusief tafelen), naar huis gaan en enkele uren dutten. Ik heb overdag geslapen op Kerst!!!!
En blij dat ik dat gedaan heb. Niet veel zin om deze dag in vol bewustzijn mee te maken.
En msn… lekker tijd doorbrengen met vriendinnen die iedere dag meer voor me betekenen. Nadenken, kletsen, filosoferen, … waarom zitten we niet samen op café? Ach… vandaag gewoon lekker thuis en deze dag laten voorbij gaan.
Ik wil nog een e-kaartje maken voor het einde van dit jaar. De post gebruik ik al lang niet meer. En ik wil dat het zèlf gemaakt is, met zo weinig mogelijk woorden zeggen wat ik in vanuit mijn hart wil wensen. Geen voorgekauwde diepzinnigheden met enkel een handtekening onder, hoewel ik best wel iedereen dank die de moeite doet om even aan me te denken… ieder doet het zoals ie wil… nogmaals leven en laten leven.
Voor ik deze namiddag indommelde, schoten me allerlei gevatheden door het hoofd, ik vond vanalles om over te schrijven. Ik schreef ze niet op en ben ze nu kwijt.
Niet erg. Ze komen nog wel terug als ze van belang waren.
Voor nu aan allen: vrede, liefde en goede wil. x x x
Geen opmerkingen:
Een reactie posten