Gisteren "moest" ik kassadame spelen. Toegekende vakanties en ziek personeel... het kon even niet anders. Enkel ik wist nog hoe die kassa werkte.
Kassadame zijn is niet beneden m'n stand. Ik doe het gewoon niet zo vaak. Eigenlijk vind ik het zelfs leuk!
De verscheidenheid aan mensen die de revue passeren, je kan er een boek(je) over schrijven.
"Moeite" doen om ook vriendelijk te blijven tegen de minder aangename individuutjes... het hééft wat. Neen, wat zeg ik? Het is zelfs een geweldige training, eentje waarbij je niet hoeft te betalen maar betaald wórdt, terwijl je jezelf tracht te perfectioneren in geduld en verdraagzaamheid, dit alles zonder je zin voor assertiviteit te verliezen :)
Gisteren was het een aantal keren nodig, die training. Klanten die de gekste dingen vroegen, de str*nt uit mn ... (juist ja), anderen stelden zich tevreden met het bloed van onder m'n nagels en een laatste groepje besloot een half uurtje onderling te ruzieën aan de kassa alvorens tot de aankoop van hun spullen over te gaan.
De laatste tijd maak ik er ook een punt van om me (opnieuw) te oefenen in vrolijkheid, die van het oprechte soort. 'k Wou de theorie testen dat je terugkrijgt wat je geeft... en het lijkt te kloppen. Hoe vrolijker je zelf bent, hoe leuker je medemens reageert. Uiterààrd wordt m'n visie hierop gekleurd door m'n eigen houding... het kan bijna niet anders. Maar dan denk ik: wat maakt het uit of m'n wereld er leuker uitziet omdat één of ander theorietje klopt, of omdat ik er zelf anders tegen aan kijk? Het resultaat is alles wat telt, en het resultaat is prima.
Gek genoeg, zelfs met de meer "veeleisende" klanten, sloot ik de deuren 's avonds in een bijzonder opgewekte stemming.
Iets in de aard van... dan ben ik nog redelijk normaal.... nice... ;)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten