Het is stil, in m’n hoofd, in m’n leven en op msn.
Omdat het stil is in m’n hoofd, ontbreekt het me aan inspiratie om te schrijven.
Omdat het stil is in leven en msn, wil ik schrijven.
Dilemma
Vraag: is het stil in m’n hoofd omdat msn stil blijft? Heb ik nood aan gesprekken om schrijfmateriaal te vinden?
Ben ik niet in staat diepzinnig te zijn zonder de stimulans van anderen?
En indien ja op beide vragen: moet ik me daarbij neerleggen of op zoek gaan naar “dood” inspiratiemateriaal?
Onlangs werd me gezegd dat ik haiku’s moest schrijven. Bij wijze van losmakerij van m’n persoonlijke fixatie.
Schrijven over dingen die je ziet, zonder daar lyrisch over te gaan doen. Schrijven als observator, met down-to-earth bewoordingen…
Het lukt me niet. Ik zie het niet. Ik vraag me af of ik het wel WIL zien. Of ben ik er fundamenteel niet toe in staat? Teveel met mezelf bezig?
Persoonlijke verhoudingen zeggen me dan wel weer veel.
Vriendschap, respect.
Respect is mijn woord van de dag, … meer bepaald msns-gewijs.
Msn is leuk, erg leuk zelfs, maar de etikette gaat verloren. Je wéét dat je je offline kan zetten als je niet gezien wil worden (om het niet te hebben over selectief blokkeren)…
Ik vergelijk het een beetje met verstoppertje spelen in een ruimte vol met mensen: met enkelen wil je praten, voor anderen verstop je je achter een gordijn, een pilaar of een plant… zij mogen niet weten dat je er bent, toch niet NU…
Hoe dan ook zijn het handige maar redelijk onschuldige truucs om jezelf toegang te verschaffen tot de ‘happy few”. Wie je niet ziet, weet niet of de offline echt of geveinsd is…
Erger vind ik het online zijn maar doodleuk niet antwoorden, keer op keer opnieuw… en dan, zonder boe of ba verdwijnen, offline gaan.
DAT vind ik ronduit onbeleefd en respectloos.
Het bloed gaat vooral richting kookpunt als je je gesprekspartner voldoende goed kent om te weten dat hij/zij geen voldoende goed excuus heeft om niet even te laten weten dat er te weinig tijd/kans is om een chat aan de gang te houden.
ZEG het dan gewoon, beste chatter. Wees even beleefd met je gesprekspartner als je zou zijn in de echte grote-mensen-wereld. Ga er niet van uit dat jouw chatmaatje het wel zal begrijpen dat je niet antwoordt.
Dat doet hij/zij één keer, misschien tien keer… maar niet eindeloos lang.
Resultaat? Frustratie, ergernis, boosheid … niets dan negatieve gevoelens.
Wie wil daar nu om herinnerd worden?...
Ach… het werd een klaagzang vandaag. Hoe stom. Hoe nutteloos
Tijd om terug te duiken in een positief denken-boekje. Het is toch stil op msn :)
Oh ja... nog 3 dagen!
Weet je, ik zat me gisterenavond hetzelfde te bedenken. Ik had zin in een babbel maar bij gebrek aan volk op msn keek ik een film terwijl msn bleef aanstaan. Eentje is online gekomen en die heeft braaf gewacht tot de film gedaan was:)
BeantwoordenVerwijderenHet valt mij op dat de meesten zich gewoon direct afwezig zetten om niet te hoeven reageren als je een gesprek begint. Dan hebben ze zelf de keuze op wie ze antwoorden. Bij mij is afwezig écht afwezig, in bad of voor de tv. Niet uit mijn huis want dat staat de pc af.
Ik vind dat je op msn net zoveel respect moet hebben voor de ander als in het dagelijks leven.
Haiku's, ik hou ervan, om ze te lezen. Ze schrijven maakt me zenuwachtig. Soms komt er eentje in mijn hoofd terwijl ik bv. fiets en dan zit ik ondertussen lettergrepen te tellen op mijn vingers...Ik denk dat je overal wel een haiku in kan zien, het is een kwestie om in het nu te staan en je overal heel bewust van te zijn. Maar dat lukt nog veel te weinig.
Btw, als je volk op msn wil dat effectief aanwezig is om te praten, dan mag je mij toevoegen;)
Ik ging het bericht verwijderen... gisteravond in bed voorgenomen.
BeantwoordenVerwijderenNu te laat dus :)
Laat maar staan! Bedankt voor de babbel...en nu ga ik écht opstaan;)
BeantwoordenVerwijderen