Ik deed er ook wat vlees bij, uit de diepvriezer.
Me aangepord gevoeld door een nieuwe “volger”, was ik eindelijk aan m’n lang uitgestelde verlanglijstje/checklist voor de toekomst begonnen. Eén van m’n to do’s is het leegeten van m’n diepvriezer alvorens er nieuwe dingen in te stoppen.
Dat is alvast jammerlijk mislukt, nog geen uur nadat ik dat puntje aan m’n lijst had toegevoegd.
Hetgeen me op een idee bracht. Waar ben ik mee bezig? Hoe heb ik tot nu toe “overleefd”?
Een existentiële vraag? Allerminst. Deze keer is de vraag erg praktisch van inslag. Met overleven bedoel ik niets meer of minder dan lijfelijk overleven. In casu: Eten.
Hoe eet de vrijgezel en hoe kan hij/zij dat organiseren?
“OP de blog ermee!” dacht ik dus.
Het is niet moeilijk: kant-en-klaar maaltijden, regelmatig een stutte met kaas en de diepvriezer zijn mijn trouwe bondgenoten. Dat in combinatie met een occasionele aanval van milieubewustzijn, wanneer ik mijn patatjes niet kook in één kleine portie, maar meteen besluit om dat gasvuur te laten branden voor 3 kilo aardappelen. Het koken duurt even lang en de overschot vriezen we in! (hier ga ik dus de mist in met m'n nieuwe voornemen het vriesvak te ledigen...).
Peekesstoemp voor de milieubewuste vrijgezel.
Men neme:
· Een klein netje aardappelen (enkele kilo’s)
· Een kilo peekes (worteltjes voor de vrijgezelle taalpuritein)
· Twee goed sluitende kookpotten
· Een trouw gasvuur
Men reinige de patatjes, er zorg voor dragend ze in kleine partjes te snijden. Dat scheelt alweer in kooktijd… In de pot ermee en de zaak goed afgesloten op een bescheiden vuurtje aan de kook brengen.
Zo mogelijk tegelijkertijd peekes reinigen, klein snijden en … koken of stomen. Ondergetekende kiest onveranderd voor stomen (vitamientjes niet vergeten!).
Eenmaal alles gaar bevonden, ga ik over tot het APART maken van de puree. Ik weet nu al dat ik veel te veel heb gemaakt, de puree zou dus ook apart de diepvriezer in kunnen… het opent culinaire mogelijkheden voor later. Ook de peekes ondergaan een gelijkaardig lot.
Daarna een (veel te grote) portie mengen voor onmiddellijke consumptie.
Een portie kan de ijskast in, misschien voor morgen… mocht ik geen zin hebben in koken.
En de rest gaat mooi verpakt het vriesvak in.
Het gebeurt niet alle dagen dat ik potten en pannen bevuil (en daarna moet wassen) om aan m’n heden m’n dagelijks brood te komen. Kant-en-Klaar is een occasionele redder, alsook de snelle pasta’s (carbonara/met mosseltjes/met scampi (dank u Sabrina!)/met tomaatjes en rucola). Heel soms hou ik het bij een boterham en soms … eet ik gewoon niets. Het (o)lijf kan er tegen. Reserves genoeg.
Af en toe – hou je vast, hier komt ie – kan fruit soelaas bieden. En heel heel heel af en toe – waarom niet? – gaan we over tot de aankoop van ongekend fruit… Dragonfruit bievoorbeeld.
Hij lag daar, onschuldig opvallend tussen de kiwi’s en de anananananananassen. Ik had hem nog nooit eerder gezien, maar daar was hij. De Dragon. 
Perfect gekozen naam. Hij heeft wat van een chinese draak, niet alleen kwa vorm maar ook kwa kleur. Kitsch über alles, … een beetje als de chinese kalender die ik “grootmoedig” aan Ils afstond…
Zoals hij daar lag, kwam de avonturier in me boven en kon ik niet anders dan hem te kopen. Eentje maar… want hoe smaakt zo’n ding? Wat doe je ermee? Eet je het rauw, moet je het koken? Hard of zacht? Ik ging voor zacht.
Goede beslissing, zo bleek nadien. Ik maakte foto’s voor wie hem nog niet kent.
Voor en na de operatie. Voor en na verorbering (zwarte pitjes in witte onbestemde massa).
Wat ik niet kan fotograferen, is de smaak. … Hoe zal ik het noemen? Waterig met een hint van zoet? De vierkantswortel van Lychee?... ik ken niet genoeg exotische vruchten om een betrouwbare omschrijving te geven.
Wild was ik er niet van, maar slecht wassie ook niet. Het zou zelfs kunnen dat ik hem nog eens koop. Wie weet?
Vandaag schreef ik tweemaal. Eén keer hielp ik mezelf, één keer wilde ik het eenpersoonsgezin een praktische tool aanreiken… deel één lukte (vermits ik het "lijdend voorwerp" was). Deel twee… wie zegt me of het geslaagd was?
En wie vertelt me wat hij/zij vond van zijn eigen dragonfruit?
De volger zal eens zeggen hoe zij als éénpersoonsgezin kookt: zonder diepvries. Ik heb zo'n klein vriesvakje ingebouwd in mijn koelkast maar dat ding hangt constant onder een laag ijs en na een tijd krijg je het pakje dat je wil er niet meer uit. Het blijft daar ook geen weken in goed maar ik weet nog van toen ik een grote diepvries had dat ik altijd vergat wat daar in stak en het er dus nooit meer uithaalde.
BeantwoordenVerwijderenSinds ik alleen woon, kook ik dus elke dag vers. In de zomer snelle slaatjes, waarbij geen vitamines verloren gaan, een patatje in de pel erbij (die ik ook mee opeet en geen gedoe met vooraf schillen); in de winter groenten en aardappelen in 1 pot, vlees eet ik niet, behalve af en toe lamsvlees. Dat duurt even lang als een kant-en-klaar-maaltijd opwarmen en het is een stuk goedkoper. Een snelle zelfgemaakte pasta gaat er ook wekelijks in.
Ik begin mijn dag met fruit, om goed te starten met een portie vitamines. Ik heb 10 jaar samen met mijn ex een voedingswinkel gehad, maar dragonfruit...daar is nooit vraag naar geweest. Ik ken het enkel van de afbeelding. Litchi's daarentegen vind ik heerlijk.
Het is niet gemakkelijk om als vrijgezel hetzelfde klaar te maken als voor een gezin. De porties zijn inderdaad altijd veel te groot. Ik kan nooit een bloemkool/rode kool voor mezelf maken, dus zoiets hou ik voor als de kids hier eten, en de overschot is voor de dag erna. De meeste voorverpakte eetwaren zijn ook niet voorzien op een eenpersoonsgezin, tenzij je een grote eter bent.
Ik ga eens denken over mijn menu van vanavond...jij bent al zeker, het wordt pekesstoemp!
m'n praktische gids was vooral bedoeld als parodie op mezelf hoor :)
BeantwoordenVerwijderenik kook wel graag, maar niet voor mij alleen, en inderdaad, de porties zijn altijd te groot.
ik wou gewoon eens met mezelf lachen :):):)
maar dank je voor je tips!
Effe wennen aan je humor :)
BeantwoordenVerwijderenKrijgt dat lijstje al wat vorm intussen?