Vandaag laat ik hem nog even staan, een beetje om hem te bedanken voor het mooie werk dat hij geleverd heeft.
Ik vraag me zelfs af of het me zou lukken een fotootje van hem te nemen, voor deze blog vandaag. Een herinnering aan mijn aftelweken. Straks zal je weten of het gelukt is....
Ik kijk ook uit naar een ontmoeting. Eentje die twee jaar op zich heeft laten wachten.
Twee jaar gechat. Elkaar nooit ontmoet door omstandigheden.
De eerste "date" , twee jaar geleden, was bijna in kannen en kruiken... toen ik iemand ontmoette waar het bijzonder mee klikte. In euforie èn uit fatsoen vond ik destijds dat de geplande date voor onbepaalde tijd moest worden uitgesteld.
Beiden gingen we verder, ieder op onze eigen weg.
Mijn reis was korter dan ik had gehoopt. Er kwam een einde aan.
De zijne is nog bezig en ik ben blij voor hem.
Toch hebben we onlangs beslist dat een koffietje er toch moet àf kunnen. Voor zover ik weet, is daar niets mis mee, net zo min als de gesprekken die op msn bleven voortduren. Soms dagelijks, soms met weken tussenpozen.
We hebben mekaars leven al die tijd van op afstand gevolgd. Hij weet meer van mij dan ik van hem, maar het deert me niet. Olijf is een (redelijk) open boek en ik heb geleerd dat te aanvaarden. Mèèr nog, Olijf denkt bij zichzelf dat het onbelangrijk is of anderen die openhartigheid kunnen aanvaarden. Wie het er moeilijk mee heeft, blijft vanzelf wel weg... onmiddellijk of na een tijdje. So be it....
Straks dus een koffie, in Dendermonde.
En nu... een jeepegje van m'n trouwe tellertje. In memoriam :)
Dank u, tellertje, voor de trouwe dienst van 12 december tot vandaag. Morgen wuif ik je uit, verdwijn je uit de rechterkolom. Misschien roep ik je nog eens terug, voor een andere aftelrace. Ik weet je nu te vinden.
x
Geen opmerkingen:
Een reactie posten