Tijd tekort

Zo veel tijd als je hebt in de donkere wintermaanden, zo weinig schijnt er te zijn in de zomer.
Hoe gek is dat?
De dagen ZIJN niet langer, maar het is wel langer licht. Je propt méér in die extra uren licht.
"Je" = in dit geval "wij allemaal".

Plots kunnen we actief blijven tot laat in de avond. De zon geeft ons energie te over om bezigbezigbezig te blijven.

Net nu  die dagen langer en vrolijker horen te zijn, woedt bij Olijf thuis een lichte crisis.
De oudjes doen het niet zo geweldig en hebben veel van onze aandacht nodig.
Aandacht, tijd en verzorging die ik hen graag geef, daar niet van.
Zij hebben me grootgebracht, verzorgd en gekoesterd. Tijd om iets terug te doen.
Soms, als kind, is het nog moeilijk om te bepalen waar de grenzen liggen. Wat geef ik en hoe veel en hoe lang? Wat kan ik aan en wat niet?
Het is niet altijd even eenvoudig.

Het is lange tijd ànders geweest, maar nu weet ik dat ze de kids nodig hebben. Hier is geen komedie meer mee gemoeid. This is for real... neem het van me aan.

Nu... niet gezeurd. Met wat organisatie lukt het nog.
En Olijf last er de nodige ontspanning in zodat de geest het blijft meewerken.
Evenwel....
6 nachten op de 7 uithuizig zijn.... het kan wat teveel van het goede worden.

Deze week plan ik een rustiger programma. Enkel woensdag hou ik voorlopig even bezet. Daar zit een betaalde les in, ziet u?

Intussen stapelt de rommel in m'n huis zich op.
Wegens tijdsgebrek landen de boodschappen ergens op een tafel of tegen de grond, om daar vervolgens te blijven liggen tot ze gebezigd worden.
Ik ben een sloddervos.... ken jezelf.... maar ook dit wordt TE.
De geest wordt onrustig van al die wanorde.
Al weken beloof ik mezelf dat ik mórgen in de opruim vlieg.
Al weken stel ik vast dat ik niet voldoende thuis ben om m'n belofte te eren.

En terwijl ik vandaag als nationale opruimdag had uitgeroepen in m'n "kot"... stroomden de telefoontjes en smsjes weer binnen.
Dansen links, duiken rechts, dineren boven en brunchen onder...
Néééén, lieve mannekes, deze week kàn echt niet!
Hoe graag ik ook zou willen...... ik blijf zo veel mogelijk thuis.

Na negenen thuis, denk ik "vooruit met de geit".... en meteen zakt de moed me in de schoenen.
Heb een hele week met spijt in het hart de blog genegeerd en dat is er aan te merken.
Vandaag moet er één en ander uit, al moest ik er de slaap voor laten. Al moest de rommel dan nóg maar een extra dagje blijven liggen.
Wil blogs van vriendinnen ook nog es grondig doornemen. Het is een leuke, zij het indirecte manier om bij te blijven.

pfffffffffffff.... tijd tekort.
Intussen troost ik me met een quote die ik vanmiddag in een boekje van de Carrefour las.
Ken hem niet meer woordelijk, maar het komt hierop neer.
"Het leuke aan wanorde is dat je iedere dag nieuwe ontdekkingen doet"

Die idee moet me er even bovenop helpen.
Wie weet wat ik straks ontdek?
Naar alle waarschijnlijkheid een hele dikke spin!
:)