Hey!

"Hey, kriek ier baarbekjoe" hoor ik van uit m'n bed voorbijfietsende jongeren naar elkaar roepen.

't is vrijdagavond, de eerste avond van m'n "vakantie".
Ondanks het kwakkelweer de afgelopen dagen, werd het nog een redelijk zwoele avond.
Zon zorgde ervoor dat we het avondlicht tot aan het gaatje mochten zien... nu rond zo'n uur of tien schat ik.
De dagen worden korter, 't is duidelijk.
Nog duidelijker op bewolkte dagen want dan lijkt het al donker rond negenen...

Dus Hey, triekt ier naar baarbekjoe....

We stopten enkele uurtjes eerder met werken. We gingen er nog eentje drinken met z'n allen, naar goede traditie.
Ik had thuis herhaaldelijk laten weten dat de collega's en ik nog even wat zouden samen zitten en ik geen flauw idee had van m'n uur van terugkeer.
Ergo.... vandaag kom ik niet langs.
Er zat zelfs nog een waterkansje in dat ik nadien nog met een vriend links of rechts wat zou doen.
Of de eerste avond van de Lokerse Feesten mee zou proeven....

edoch....
Olijf kijkt de gsm even na, zomaar, gewoon curieus.
Twee gemiste oproepen.
Papa en mama.
Bel vader: noppes
Bel moeder: noppes
Krijg telefoon van vader in alle staten. Mama's had haar medicatie niet gekregen zoals het hoorde in het nieuwe verblijf. "Wat steken ze daar allemaal uit? Ze is in paniek! Straks haal ik haar daar weg"
Olijf pakt haar spullen, groet de groep en gaat het varkentje wassen.
Half in colère, half triest, half "verdomme wanneer is het mijn beurt om er even tussenuit te knijpen??????"

De rest van het verhaal is voor geen van u van belang.

Ik stel wél vast dat Ey Baarbekjoe een uitroep is die ik zelf deze zomer niet te vaak zal roepen.

En ja....
tis godverdomme tijd dat er wat fundamenteels verandert.
En nee
2010 is nog niet mijn jaar geweest, alle feesboekslogans ten spijt.

Eerste avond van 10daagse vakantie eindigt dus gewoon in bed. Hopelijk zet ik hiermee niet de toon voor de rest van dit verlof.