donderdag 9 februari 2012

vuilnisbak

Ken je dat?
Wanneer je het ongemakkelijke gevoel krijgt dat sommige mensen je voor vuilnisbak aanzien?

Néén, ik heb het niet over het fenomeen waarbij men je vraagt "Och kòm, eet het asjeblief op. Anders moet ik het wegsmijten"... Dat is ook een vuilnisbakmentaliteit, maar eentje van een ander kaliber. (Fijn toch, die gedachte waarbij je je gewaar wordt dat jij onderwerp bent van de dualiteit jouw mond-vuilnisbak...:) :) :) )

Het gaat over dat àndere soort. Waarbij iemand voortdurend negativiteit spuit. En jij het recipiënt bent waar alle vuilnis in moet.
Druk druk drukke dag, lastige kinderen, m'n man begrijpt me niet, ik moet alles alleen klaren, het sneeuwt potverdorie alweer, nu moet ik de auto wassen, ik kijk uit naar het weekend dat ik even alleen kan zijn, m'n club apprecieert me niet, de vaatwasser heeft me weer in de steek gelaten, ik moest een half uur naar een wachtmuziekje luisteren bij m'n energieleverancier, een auto reed me bijna de benen van onder het lijf, de automatische schuifdeuren van het winkelcentrum deden het niet......blablablablablablablablaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaa.

Begrijpt u me niet verkeerd. "Wij" vrouwen praten graag. En veel. En meestal hebben we niet méér dan een luisterend oor nodig, om alles "van ons af te praten".
Maar trop is teveel. Soms toch.

Olijf - ik heb dit al meermaals gezegd - heeft met momenten veel weg van een man. Geef me een probleem en ik wil het oplossen. Dankzij m'n andere - vrouwelijke (dus) - helft wil het luister-gedeelte óók nog wel lukken... maar vaak ga ik in de fout door suggesties aan te reiken.
Pas wanneer ik me daar van bewust word, neem ik gas terug en ga weer over in luistermodus.
....
mèt een extraatje.
En dat extraatje is: proberen in het negatieve iets positiefs te vinden. Of het tenminste te relativeren.
Druk? Beter dan je hele dag verdoen voor de televisie.
Lastige kids? Ach, tis misschien een beetje de leeftijd. Ze zien je wel graag, dat weet je.
Sneeuw? We krijgen het maar één keer per jaar. Een lekker lange wandeling is zo mooi en rustgevend.
Stomme chauffeur? Al een geluk dat "wij" beter rijden :)

Allez, you get the picture.

Ik neem nog aan dat dat gezoek naar mooie dingen op iemands zenuwen gaat werken... maar op dat ogenblik denk ik aan m'n eigen zenuwgestel dat op het punt staat het te begeven.
En jaaaaaaaaaaaaaaaaaaaa, ik geef toe... er zijn dagen dat ik al dat gezeur kan missen als kiespijn. Niet eens om één of andere precieze reden. Niet omdat ik zèlf down ben of omdat de dag al moeilijk genoeg was.  
Nope.
Soms,
héél soms,
heb ik
héél gewoon
geen zin in geleuter.

Maar ik zeg het niet :)
Wat ik wèl doe, is die mensen nooit ofte nooit de url van deze blog geven.
Zodat IK HIER kan zeuren.

En geluk, oh opperste geluk, dan komt er een telefoontje van iemand die net als ik gesteld is op vrolijkheid.
En het hele gedoe ligt dan meteen achter me.

Een kinderhand is gauw gevuld :)

6 opmerkingen:

  1. Je bent op zo'n momenten soms beter dat je diplomatisch tegen die mensen zegt dat het te veel is, denk ik. Enfin, ik probeer dat toch...

    liefs, ils xxx

    BeantwoordenVerwijderen
  2. En ik ben soms ook zo'n vreselijke vent dat ik hier nu toch ècht even de vrouw uit ga hangen: Hoe herkenbaar!
    Het proberen aanreiken van lichtpuntjes is voor de klager idd. vaak niet meer dan een aanmoediging de ellende nog wat zwaarder aan te zetten (want je begríjpt het niet, hè?), maar uit fatsoen altijd nog beter dan een cynisch 'Nou, poe, wat heb jij het zwáár zeg. google voor de grap even op Brigitte Kaandorp en 'zwaar'. Mij rolden de tranen over mijn wangen. Want och, wat hebben sommige mensen het zwáár. Wacht, hier de url: http://www.youtube.com/watch?v=qoKuLPL-2bU
    En nog één, over een blote man: http://www.youtube.com/watch?v=D8E60paUDws&feature=related
    Sorry voor het hacken en slaap lekker Olijf. Fijn dat de avond in vreugde eindigde.

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Eens goed zagen kan zo'n deugd doen, maar daarna eens goed lachen met de situatie lucht misschien nog meer op. Want aan elkaar naar beneden trekken door de hele tijd te zitten klagen, daar heeft niemand iets aan. Als je je omringt door gelukkige mensen, word je trouwens zelf gelukkiger. Dus zaag ik soms wel eens, maar tracht ik altijd de humor en de relativerende ondertoon te behouden. Het kan altijd slechter en pech levert soms hilarische verhalen op waar je eens goed kan om lachen. Als een vriendin na zo'n pechverhaal met een smile op haar gezicht zegt: 'Maar arme, arme Lies toch. Het zit je echt niet mee in het leven.', dan schieten we beiden in een lach en zit de zaagsessie erop.

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Ik begrijp wat jullie allen willen zeggen. Echt wel.
    Sommige mensen (en - godzijdank - het zijn er hééééél erg weinig in m'n leven) doen niet ànders dan klagen. Alsof hun leven ervan af hangt.

    Begrijp me asjeblief niet verkeerd. Voor een vriend(in) die af en toe in de problemen zit, zorgen heeft of eens een ei kwijt wil: no problemo. Zolang een lach tussendoor aangeeft dat relativering een optie is.

    Pas wanneer iedere ontmoeting een "gouden" kans blijkt om nonstop te zeuren en bitchen... dan loopt m'n emmer over.

    Nope, Ils, helaas. DAT kan ik dan weer niet. Zeggen dat het wat veel is.
    Yep, Lethti, die tip om hem/haar gewoon gelijk te geven, die kan ik wel es proberen (hoewel ik zal moeten oefenen :))
    En inderdaad, Lies. Es lekker zeuren kàn hoor.... zolang tenminste getràcht wordt de humor en de relativiteit van de "miserie" in te zien, zoals je zei.

    Bottom line. Ben intussen al enkele jaren bezig met het mij omringen met gelukkige mensen (wat geluk voor hen ook moge betekenen). Mensen die op z'n minst de moeite doen om af en toe het mooie te zien in een "stomme" zonsopgang.
    Niet dat ik de minder gelukkigen niet wil bijstaan. Verre van.
    Laat het me anders stellen: de dagen dat ik als teenager/twenner m'n nachten al luisterend doorbracht aan de toog naar de verhalen van total losers terwijl al m'n vriendinnen al dansend een lief probeerden te strikken, liggen ver achter me. I did my bit... and look where it got me (dikke, héééél dikke knipoog)
    (en ja, dat van dat eindeloos geleuter aan de toog in discotheken is ECHT gebeurd :) :) :))

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Lehti,
    Kaandorp's Zwaar had ik al es via jou gezien, maar bedankt voor de herinnering.
    Weet je wat ik doe? Wanneer zeurvriendin nog es zeurt op FB, dan post ik vlak daarna gewoon de link. Misschien snapt ze'm :)

    Grote Blote Man was nieuw maar ook erg leuk.
    merciekes hoor :)

    BeantwoordenVerwijderen