Il Suocero

De laatste weekenddag bestond vooral uit opzoekwerk.
Vrienden uitwuiven, dat éérst. Maar daarna opzoeken. En boeken.

De vrienden die ik op bezoek had, waren van de goede soort.
Iets bizars doen ze met Olijf. Ze pompen me vol energie.

Hoe weinig tijd ik afgelopen weekend ook had, plots begon ik te stofzuigen, afstoffen, opruimen en afwassen. Het maakte hen niets uit maar Olijf was ieder "vrij" ogenblik in de weer. Gewoon, omdat ik dat wilde.
Vriend F die tientallen jaren geleden een jaartje of wat bij ons kwam wonen, spant de kroon.
Hij is was een jongen die zichzelf door de middelbare school heeft gesléépt. Ik vraag me zelfs af of hij die ooit heeft afgemaakt, maar dat detail doet er vandaag helemaal niet meer toe.

Rond z'n twintigste besloot hij vrijwel van de ene dag op de andere om "het" te komen proberen in België. Z'n beste maatje was destijds het vriendje van m'n zus en die ging hierheen komen uit liefde. F. kwam mee voor morele steun.
Van hen beiden had F. op papier de minste mogelijkheden. En hij feestte wel wat af, het dient gezegd.
Maar hij werkte ook. Alle jobs die hij - buitenlandse jongen zonder één woord Nederlands - kon krijgen, pakte hij aan. Waar hij ook ging, Z'n werkmakkers en bazen zagen hem met spijt vertrekken. Maar dat heb je met interimklusjes...
Op z'n ukkie bouwde hij zelfs een mooie vriendenkring op. Kroegmakkers, dat wel, maar hij had niemand nodig om z'n handje vast te houden. 

Ongeveer een jaar later keerde hij terug naar huis. Geen idee wat hij daar ging doen. Tot hij een meisje uit Noord-Italië ontmoette en ook hij ditmaal uit liefde naar het Noorden vertrok.
Hij viel - zo pleegt men te zeggen - met z'n gat in de boter. Want soon-to-be-schoonpapa had enkele jaren voordien een bedrijfje opgestart en daar kon hij aan de slag.
Het duurde echter niet lang vooraleer de bijna-schoonzoon méé ging denken, de automatisering van de productielijnen opdreef, zelfs nieuwe machines ontwierp.
Schoonpapa gaf hem - terecht - steeds meer verantwoordelijkheden. F. was begonnen op de werkvloer en klom de spreekwoordelijke ladder op.
"Tja, mooi makkelijk" hoor ik u denken, "als Schoonpapa aan het roer staat".

Olijf heeft Schoonpapa gekend. Een zeer aimabele heer maar ook een zakenman. F. zou z'n positie niet gekregen hebben als hij het niet waard was geweest. Per slot van rekening had Schoonpapa z'n hele hebben en houden in het bedrijf gestoken. Dat gooi je niet zomaar weg in een vlaag van nepotisme.

Intussen is Schoonpapa niet meer. Helaas. Hij wordt gemist.
Maar F. heeft het bedrijf schitterend overgenomen. Het is groter dan ooit, ze doen zaken met zowat de hele wereld èn nemen bedrijfjes in het buitenland over of gaan joint ventures aan over de Grote Plas.
Niet meteen iets wat je zou verwachten van een mènneke dat met moeite z'n middelbare school afmaakte.

En zo gebeurt het dat Olijf een biezondere bewondering heeft voor F. Niet alleen om z'n kunnen maar ook om z'n serene vriendschap. Een vriendschap waarin nix mòet.
Horen we elkaar een (half) jaar niet, dan is dat OK. Af en toe komt er een berichtje om ons aan te porren nog eens langs te komen. Of dat zij hierheen reizen. Als het gààt. Als het niet gaat, ook goed. We vinden wel een ander moment.

Z'n echtgenote, haar zuster en haar moeder kennen we ook. Allemaal geadopteerde familie. Zeer warme mensen. Oprechte.
...
Die ons aan het eind van het weekend bij "het laatste avondmaal" vragen om elkaar wat vaker te kunnen zien. Want goede vrienden mag je niet uit het oog verliezen.
Olijf zegt snel ja om niet te tonen dat het haar diep ontroert (maar ik ben het wél :))

Wanneer je een goed voorbeeld ziet, dan mag/moet je dat volgen lijkt me.
En dus... poetste Olijf dat het een lieve lust was.
En boekte dat werk-uitstapje dat ze al maanden voor zich uit schoof.

There's no time like the present is zowat het belangrijkste dat dit weekend me bijbracht.
Dat je momenten moet koesteren en kansen grijpen. Want voor je't weet, kan het te laat zijn.
Schoonpapa - il suocero - verloor de strijd tegen een plotse ziekte vóór hij met pensioen kon gaan en eindelijk de tijd zou hebben om met z'n geliefde vrouw alle uitstapjes te doen die ze hadden uitgesteld.
F. en zijn schoonfamilie hebben de waarde van het NU helemaal begrepen. Door een tragisch verlies maar goed... ze hebben het gesnopen. En gaven het nòg maar eens door aan Olijf en de haren.


En nu wat pix.
Samen zijn met hoedjes op (het was Carnavalweekend en Olijf ging op zolder champagneglazen zoeken, vond die niet maar stootte wel op de verzameling hoofdtooien... dingen die - tot mijn verbazing - iedereen met het grootste plezier opzette) :)

vrouwen op hun plaats :)

De hoedjes gingen pas àf op het eind van de avond. NIET op Olijf's verzoek. Gewoon uit plezier :)

Zondag Nieuwpoort. ZON! (en wind...)

Hondenbordje. 1 van m'n zwaktes :)

klaar voor de zomer?

"nogal" koud...

Maandagochtend: terug naar huis :(