Usanze

Binnenkort verlaat Olijf even het land.
Precies wanneer en voor hoe lang zeg ik u lekker niet (een mens moet gek wezen om ALLES op het wwweb te zetten... waar ligt de grens niewaar?)

Hoe dan ook. De reis leidt naar... yep! Holadijee!
Het Diepe Zuiden! Het dorpje aan zee! De rust! De familie!....

Kort na m'n boeking "ziet" Olijf haar neef. Die ginds woont.
Het blijde nieuws wordt verkondigd en onthaald op een goede reactie. Oef.

Tot...
"Jij komt bij ons slapen". Bij ons.. dat is bij zijn moeder, mijn tante.
Lief mens, daar niet van. 100% moeder, 200% verzorgster.

"Nee nee", probeer ik snel. "Ik wil niemand tot last zijn".
Het IS wat met familie. Enerzijds weet ik perfect dat "last" niet het juiste woord is. Er wordt me vaak genoeg gezegd dat we vaker moeten komen, dat er massa's logeerbedden zijn en dat we altijd welkom zijn.
Maar goed... mensen zéggen zoiets ook soms uit moreel plichtsbesef.

Maar daar krijg ik het. Het antwoord. Even snel als het mijne.
"Je bent helemaal niet tot last. Trouwens m'n moeder zal blij zijn met je gezelschap"

F*ck. Ik zou haar dus een dienst bewijzen.... Moreel dilemma.

En hij doet er nog een schepje bovenop.

• Hij: de verbeteringswerken aan zee zijn nog niet klaar. Olijf: Ik kan ook één van de appartementen boven gebruiken, toch? Daar werd niet gewerkt.
• Hij: Ja maar.... het is vochtig en koud aan zee!  Olijf: Hee, je vergeet waar ik vandaan kom. Trouwens, ik heb een elektrisch vuurtje en meneer G zou me nog een gasvuurtje bezorgen (wat Olijf natuurlijk biezonder lief vond van meneer G :) )
• Hij: Je zit daar moederziel alleen! Ràzendgevaarlijk joh! Alleen F de zwerver is er nu nog. Olijf: Dan nodig ik F es uit voor een lekker warm avondmaal. Zal hij blij zijn :)

Zelfs m'n laatste spottende noot neemt hij niet voor lief.
Olijf MOET en ZAL bij de familie slapen.

Voorlopig geef ik het op. We zullen verder praten wanneer ik ter plaatse ben, zeg ik. En daarmee zwijgt hij even, denkend dat hij "gewonnen" heeft.

Het is altijd opletten geblazen wanneer je je buiten je eigen cultuur begeeft. Zelfs als wordt die "andere" cultuur verondersteld gekend te zijn dankzij wijlen papà...
U weet wellicht wat ik bedoel. Soms is het erg onbeleefd om een aangeboden kopje thee te weigeren (dat is wat het Egyptisch kappersjongetje me lang geleden zei). Of nog onbeleefder om een gekregen kadootje "goed te maken" door er zelf eentje terug te geven. Hiermee schijn je aan te geven dat je de schenker wil overtroeven.
Oppassen geblazen dus.

Zo vraag ik me onderhand dus ook af of het verstandig is om m'n willetje van doorgewinterde alleenstaande onafhankelijke vrouw door te drijven.
Enerzijds heb ik geen zin om tante, nonkel of neven op hun gastvrije tenen te trappen.
Anderzijds kijk ik uit naar de stilte en eenzaamheid van een verlaten vakantiedorp. Het uitgaan en terugkeren wanneer ik daar zin in heb, zonder te hoeven zeggen of ik thuis zal zijn voor het avondeten. Of anderen wakker te maken bij m'n thuiskomst.
Gaat u nu  overigens niet denken dat Olijf van het zware uitgangstype is. Toen ik laatst ginds was, lag ik meestal rond tienen in bed....
Maar je moet je opties open kunnen houden als verstokte vrijgezel... niet?

Zoals ik het zie, heeft de modern single goeie en kwaaie momenten.
De winter is de periode bij uitstek voor de kwaaie. Kerst doorworstelen. Valentijn ook. Lange donkere avonden die allemaal, stuk voor stuk alléén doorgebracht worden.
De goeie momenten liggen hem in het ontmoeten van nieuwe mensen, het afspreken waar en wanneer je wil met (oude) bekenden. Aan niemand verantwoording hoeven af te leggen.

Dus tja... het wringt een beetje wanneer van mij verwacht wordt dat ik in een gezinnetje probeer te passen, net wanneer ik vrij en blij m'n ding kan doen...

Voor alle zekerheid check ik nog even bij meneer G. Hoe dat zit met die geplogenheden. Le usanze del posto.
En dat blijkt niet eens zo erg te zijn. Hij schijnt dat te herkennen. Familie en vrienden die hun gastvrijheid een beetje "opdringen" zonder vraag naar de wensen van de gast.
Ik moet niet wakker liggen van een weigering, laat hij me weten.

Dus ga ik er nog even over nadenken, ... maar niet te lang.
De zee trekt me te veel aan.
De gulden middenweg zal  gevonden worden... hoop ik :)

Trouwens... m'n gas(t)vuurtje was al besteld! :)