het was alweer een maand ofzo geleden

... sinds ik "de" site bezocht waar ik me nog geen jaar geleden voor een jaarlidmaatschap inschreef.
U weet wel, "de" site waar "contacten" kunnen worden gelegd.
Dezelfde site waar mijn interesse pijlsnel de dieperik in schoot na het ontvangen van enkele nietszeggende mails van mensen met nietszeggende profielen.
Ik dankte een paar engelen en goden voor het lage inschrijvingsgeld, waardoor ik het niet eens zo erg vond dat ik een jaar vooruit had betaald voor iets wat ik niet scheen te willen gebruiken.
(en bon ja.... lage tarieven verklaren misschien meteen ook de kwaliteit van de profielen die ik meer uit beleefdheid dan uit interesse las. Eigen schuld dikke bult, zullen we maar zeggen :) )

Omdat ik 5 minuten te verliezen had, dacht ik bij mezelf "Och ja, die site is er nog. Effe kijken of er nog wat binnengekomen is." .... Je weet maar nooit eh :)

3 mails. DRIE. De oudste van ergens begin januari.
Alle drie één zin lang en volstrekt inhoudsloos. Niet dat ik levensverhalen verwachtte, dat niet (liever niet zelfs... och wat ben ik moeilijk). Maar toch... een zweem van "moeite", iets wat deed vermoeden dat de schrijvers méér hadden gedaan dan naar een paar foto's kijken, iets - éénder wat - dat erop had kunnen wijzen dat ze m'n profiel hadden gelezen en zich èrgens - al was het maar één puntje - in hadden herkend.... Nix van dat.
Maar goed. Met dezelfde beleefdheid van weleer, kijk ik even naar wie geschreven heeft.
Ook daar: krot en compagnie. De profielomschrijvingen kònden bijna niet korter zijn dan wat ik aantrof. En doordeweeks. En eenheidsworst. Ondoordacht en volkomen on-origineel. De spreekwoordelijke dertien in het dozijn.

Yep, Olijf zit vandaag weer op haar high horse. Niemand is goed genoeg voor Olijf... zo moet het althans lijken.
De hand in eigen boezem stekend, rest me wellicht niets méér dan dit maar toe te geven.
Ik vind hem niet, die witte raaf. En eerlijk? Ik zoek ook niet, nu echt een hele poos al niet.
Witte raven - als ze nog bestaan (en vandaag ben ik zelfs niet zeker of het antwoord op die vraag me nog interesseert) - zullen wel voorbij komen vliegen als het seizoen juist is.
... niet dan? :)

Ach wat. Ik heb m'n plicht voor de maand vervuld. Ik heb nog eens gelezen. En dat was dat.
M'n beleefdheid reikt al làng niet meer zover dat ik de moeite neem om op mails als deze van vandaag te antwoorden.
Als zij niet de tijd nemen om hun sprankelende (maar o zo goed verborgen) persoonlijkheid tot uiting te laten komen in een bericht, dan neemt Olijf zeer zéker niet de  moeite om daar op te antwoorden. Heel erg simpel.
Hautain maar simpel.

En  zij... zijn wellicht zonder al te veel kleerscheuren weer verder gegaan.
Ik ken ze niet, dus van hun gekneusde ego hoef ik niet wakker te liggen.

Ok.
Hard, hautain en simpel.
Mea culpa, mea maxima culpa.

Oh... over minuten vond ik vandaag een versje. Ik vrees dat ik me vandaag al een paar honderd keren heb moeten verantwoorden omtrent m'n slecht tijdsgebruik.