de schuld van de tomaat

Net wanneer ik bijna overtuigd ben
dat dat 6-6maanden idee een rotgedacht was
Net wanneer een SB me tot rede had gebracht
en ook het rationeel gedrag van ... nou ja... "anderen" me verder deed nadenken

over het hoe
en het waarom
vooràl het waarom van die "roep" die in me zit....

Net wanneer dus
ik denk
"Dit Belgenland is zo slecht nog niet"
(en dat heb ik ook nooit gevonden, overigens, dat er wat mis is met België...)

maak kijk...
op dat moment
beslis ik een fles te openen
die ik vorige zomer klaarmaakte.
Tomaten in fles.
Zomertomaten.
lekkere. zoete. dure ook (....)

En wanneer ik een half uur later of wat de mond aan de sauslepel zet....

weet ik weer
waarom ik daarheen moet.

Merda! Terug naar af :)

ik schreef iets

over liefde.
en pijn
en verdriet.

ik schreef het zelfs "nogal" gevat, al zeg ik het zelf.

maar een deel werd gewist.
per ongeluk
en ik vond m'n woorden niet terug.

de liefde
de pijn
en het verdriet
zijn er nog steeds.
Met tussenpozen en niet altijd even prominent.

maar de juiste woorden werden gewist. Samen met m'n ondoordacht keyboardgebruik.

U leest ze dus niet. Omdat ze weg zijn en niet meer terugkeren.
Misschien is dat maar goed ook.
Om een hele resem  goede en gezonde redenen.

Soms heeft uw blogOlijf het een beetje moeilijk. En dan komt er een post. En verdwijnt hij weer. Deze keer per ongeluk maar hoogstwaarschijnlijk omdat hij er "beter niet kwam".
Dus is het zoals het moest zijn.

Hoe dan ook.
Met dit liedje begon het vandaag.



Ik ga ervan uit dat er een reden was waarom m'n vorige post verloren ging.
Maar het liedje gaat niet weg.

Olijf - voor alle duidelijkheid - hoeft niemand's Everthing te zijn.
Maar Bleeding very much zou - vergeef me -  een leuk gevoel zijn.

En daarmee eindig ik vandaag.
Meer krijg ik er niet meer uit.

nog maar eens tuin

want als ik het woord politiek  nog maar hoor, gaan m'n haren rechtstaan.
Overal. Op armen, rug en nek.
En Olijf - niet om u bang te maken maar we moeten eerlijk zijn - heeft haren :)

dus doen we opnieuw een tuintje.
Voor Lehti deze keer.

Met de complimenten van boer en tuinder in het Waasland :)

de linzenzaadjes zijn de snelste. De grootste. De rapste. De langste :)

een beetje fotografisch perspectief moet dit onderstrepen :)

Rucola-zaad van enkele jaren oud.... blijkt nog verrassend veel leven te bevatten.....

Rucola. Hartje.
(need I say more???)

Exit Polls en prognostieken

Nooit gedacht dat dit me zou overkomen. Dat ik verkiezingsuitslagen op de voet zou willen volgen.
Maar wat wil je? Een deel van Olijf's hart ligt in het buitenland en "er wonen" moet wat mij betreft leefbaar blijven... en dat was het al een poos niet meer zo erg....
Met een verkiezing hoopt een a-politiekeling als ikzelf niet meteen op grote veranderingen
maar de uitslag zou minstens moeten aangeven of er hoop is op verandering, ergens in de semi-nabije toekomst.

Sinds gisteren hou ik m'n hart vast. Sinds 15u vandaag is dat helemààl zo. Omdat er sinds 15u vandaag niets meer aan te doen is.

De eerste Poll om 15u is niet geheel deprimerend.
Nationaal: 37% voor de Coalitie Bersani, 31% Coalitie Berlusconi, 9% voor Monti en 16,5% voor MoVimento 5 Stelle van Grillo.
Dat Monti niet op veel sympathie moest rekenen dankzij de drastische ingrepen die z'n éénjarige regering moest nemen (na 19 jaren kindertuinpolitiek van SB), is niet verwonderlijk.
Grillo daarentegen doet een N-VA-tje. Van 0 naar 16,5. Dat is niet mis.
Toch spijtig, denk ik, dat Berlusconi alweer zo prominent aanwezig mag zijn. Na z'n IMU-stunt hoopte ik zelfs dat men hem er op zou afstraffen. Maar niets is minder waar.
(In een officieel uitziende brief beloofde hij 6 miljoen Italianen dat ze de eerder betaalde huizentaks zouden terugbetaald krijgen... waarna aan postkantoren daags nadien geplaagd werden door meterslange files goedgelovigen met de brief in de hand...)

Nog geen 3 weken geleden was in de kranten te lezen dat SB aan een spectaculaire come-back bezig was maar dat er nog heel wat nodig was om de 10% achterstand op Bersani in te halen.

Ewel... we ZIJN 3 weken later en zie....
de laatste update van 19u30 geeft 31% aan Bersani en ....30,4% aan Berlusconi. Monti moet het doen met 9,5% en Grillo haalde intussen 24,4%.

Geen idee, beste lezer, hoe lang de tellingen nog duren. Wanneer de finale uitslag bekend zal zijn.
Ik maak me oprecht zorgen. Voor een land dat schijnbaar zonder grote gewetensproblemen of rekenkundige verantwoording weer lijkt te kiezen voor de man die voor de buitenstaander niet veel meer is dan een aaneenrijging van steekpenningen, belangenvermenging, vriendjespolitiek, openlijke corruptie, provocerende uitspraken en klinkklare leugens.
Gek dat 30% van de (stemmende) Italianen dat niet zien....

Tot m'n scha en schande moet ik daarenboven nog eens toegeven dat de situatie in Puglia zo mogelijk nog erger is. Als het aan de Pugliesi lag, werd het Berlusconi. Met 34,3% haalt hij het gemakkelijk van Bersani die slechts 27,7% scoort.
Ik schaam me.....

Een vriendin op FB schrijft rond 15u: Ansia ansia ansia ansia ansia ansia ansia ansia ansia ansia ansia ansia ansia ansia ansia ansia ansia ansia ansia ansia ansia ansia ansia 

Woxikon vertaalt het voor u:
Ansia:
Angst, Bekommernis, Bezorgdheid, Ongerustheid, Verontrusting, Vrees, Zorg.

Normaal gezien zou ik schrijven "Schrappen wat niet past". In dit geval lijken alle vertalingen me prima bruikbaar.

Iemand anders op FB schrijft: Il problema dell'Italia sono gli Italiani.
Behoeft het vertaling?  Het probleem van Italië zijn de Italianen..... Tja..... No comment.

Nooit eerder in m'n leven was ik zo bezorgd. Vandaag is voor uw Olijf dus een unicum.
Een beetje maatschappelijke betrokkenheid? ... goh... beter laat dan nooit, veronderstel ik....

weinig slims

Ik heb niet veel te melden.
Het persoonlijk leven staat zo goed als stil.
Het professionele is bere-druk en dat blijft het nog minstens voor 1 week.
In Italië moeten ze morgen gaan kiezen. Tussen waarschijnlijk het minste van alle kwaden.

Keuze in grote lijnen: Berlusconi, Bersani en Grillo.
Van politiek weet ik niets. Absoluut niets.
Dat het Berlusconi NIET moet worden, wat er ook gebeurt, al stortte de wereld in elkaar.... zoveel is duidelijk.
Bersani zag ik enkele keren op TV de afgelopen week en hij kwam "redelijk" over... maar tja... die mannen komen nogal gemakkelijk als "redelijk" over. En zowat iederéén is "redelijk" vergeleken met SB....
En dan Grillo. Beppe Grillo. Die zich vanuit, ondanks of dankzij z'n status als comico in de politiek is gaan engageren. Niet sinds vandaag of gisteren... hij beweegt zich - zo lees ik - al sinds 2005 in politieke kringen. Een echte ééndagsvlieg kan je hem dus niet noemen. En hij staat wat àf te roepen, het laatste jaar. Althans... voor zover ik dat kon zien, die 4-5 keren dat hij op een scherm verscheen op het moment dat Olijf ernaar keek....

Ik heb geen mening over Bersani of Grillo, tenzij eentje dat vertrekt uit een intuïtief aanvoelen en in een land dat aan de rand van de afgrond staat, vraag ik me af of een buikgevoel méé mag tellen...
Dus ik hou m'n mond.
En m'n adem in voor morgen. En overmorgen.
Hoewel ze misschien niet weten wie de beste of minst slechte is.... ik hoop dat ze gaan stemmen, die Italiaantjes.
Want ze mogen kièzen of ze gaan kiezen. En velen blijven dan net zo graag thuis. Om maar niet te moeten kiezen tussen al dat onduidelijk gedoe.
... waardoor een land tot een bestuur komt dat werd gekozen door een fractie van z'n bewoners... waarom niet door diè fractie die "vergoed" werd om z'n stem uit te brengen, denk ik dan.... weet-u-wel?

Het gebeurt niet gauw... maar ik hou m'n hart vast. Deze keer wèl, ja....

Ik ga eens kijken of er nog wat te volgen valt op TV. Het interesseert me meer dan normaal (.... zei ze, niet zeker of dit een goede of een slechte zaak is....)

Mijn Tuin

no further comment :) 

Hoe meer ik weet...

 hoe meer ik (dus) weet dat ik niets weet.

Verwacht u niet aan een samenhangend Blog, beste lezer.
Het is laat, Olijf is moe en niet geheel wakker plus onder de invloed van .... emotie/herinnering/onbegrip.

RAI, zoals u weet, deed een dikke week geleden z'n (her)intrede in Olijf's leven. Daar waar ik destijds de zender naar de verdoemenis zou hebben gewenst - destijds = toen Olijf nog per definitie in de clinch moest gaan met vaderlief omdat je ouderlijke machten zonder pardon moest uitdagen - vandaag heb ik hem op een vreemde manier lief. De zender dus. Niet wie erachter zit en niet wat hij uitzendt. De taal. Het verslag van de gebeurtenissen. Maar meer niet.

U volgt niet. Dat is niet erg.

Olijf kijkt, digitaal holadijee, sinds een dikke week naar 2 italiaanse en 4 britse zenders. Meer moet dat niet zijn. Televisiegewijs ben ik voldaan.

En vandaag zie ik een stukje docufilm over Domenico Modugno. Het zegt u iets of het zegt u niets.... de (mede)vader van "Volare (nel blu dipinto di blu)". De Gipsy Kings zeggen u wellicht méér met dit nummer. Maar "Mimmo" Modugno was wel degelijk de mede-auteur van het wereldberoemde nummer..... (een snelle link kan u verder helpen, mocht het uw interesse wegdragen...)

Hiermee maak ik een snelle zijsprong naar Olijf's nood aan identificatie.
Nel blu dipinto di blu was papà's favoriete nummer. .....
...
of het was één van de weinige nummers die hij kon meezingen.
Hij had zich nooit de luxe veroorloofd om zich te verdiepen in iets frivools zoals MUZIEK.
Verdi durfde hij ook wel te smaken... maar enkel omdat een Verdi-LP tot zijn verzameling behoorde. Anders zou hij er wellicht weinig mening over gehad hebben.
Mijn papà was een man van nuttige kennis, van verdiensten, van eerbesef en eerbetoon. Maar frivool zijn was hem eerder vreemd.
Dat hij het refrein van Volare kon meezingen was, wat ons aanging, al héél erg véél.

En dus weerklonk Volare na heel wat kerkelijk gehakketak op zijn uitvaartdienst. OEF. Ik kom er niet op terug. Hij hoorde het graag. Wij wisten dat. DAT moest afgespeeld worden toen we hem uitdroegen.

En hij identificeerde zich graag met Modugno.
Pugliese Hij was van Puglia. Papà's streek.
Voor het gemak even vergeten vermelden dat hij van Polignano a mare was, provincia di Bari.  Voor Salentini (wat verder zuidelijk gelegen dan Bari) is dit zoveel als... Vloeken.

Maar wanneer je je identificeert met een "groot" persoon, schijnen grenzen gemakkelijk weg te vallen.
Bari mag dan plots weer met trots vernoemd worden (maar de rest van het jaar spugen we op hen... en zij op ons).
Zoals onze Sinterklaas (of tenminste (de helft van) zijn gebeente) bewaard wordt in Bari... nadat het werd ontvreemd uit Myra, Turkije....
U kent hem wel... patroonheilige van zeilers, handeldrijvers, boogschutters, dieven en kinderen (..... helpt u me even de samenhang te vinden... ik slaag er niet in...). De man die wij allen vieren op 6 december.... diens botten werden gestolen uit Turkije (hij was wél Griek.... als u nog kan volgen) en overgebracht naar Bari (om Godweetwelke reden) en Venetië.....

Maar goed. Ik wilde me identificeren met.
Modugno. Schrijver van één van 's werelds grootste klassiekers.
Sinterklaas. Heilige en weldoener.

En nu ik bezig ben met identificatie....
met Mercator. Grondlegger van de moderne kaartkunde.
Want wanneer ik hier ben - lees in België - dan identificeer ik me graag met de lokale groten, of wat dacht u?

Hooverphonic, daar kan ik óók nog wat mee aan. Wiki zegt veel over hen, maar in tegenstelling tot de intro over mannen als The Beatles, moet je al een héél end gaan spitten vooraleer je ontdekt van welke planeet (lees gemeente) Hooverphonic precies ontsproot.
Dat blijkt er één uit het Waasland te zijn. En Waasland is voldoende voor een Olijf om zich te gaan identificeren met beroemde medelanders.
Want wat zij kunnen, kan ik - bij uitbreiding - óók.
....
Alsóf.......


Pauze...

RAI stond aan vanavond. Na een paar uurtjes spaghetti in familieverband, een uurtje salsa in groepsverband en een half uurtje online afspreken voor de toekomst. Snowboarden. Morgen. Met een handvol mensen. Geen verre toekomst.....

RAI Dus. Over Modugno en het ontstaan van Nel Blu Dipinto Di Blu. Daarna - even onderstrepen dat RAI een publieke zender is waar de Italianen jaarlijks kijk-en luistergeld voor betalen - een flinke brok reclame (............) en daarna een korte uitleg (met gebarentaal, stem èn geschreven tekst) over de nakende verkiezingen.

Hoe meer ik weet, hoe meer ik weet dat ik
hoegenaamd
absoluut
definitief
(en ik weet niet of ik nog zin heb om dat te veranderen...)
NIETS
weet.

Probeert u heel even te volgen.
Italië mag (moet niet) ten stembus trekken.
Op Zondag 24/2 van 8u00 tot 22u00 (flinke time window lijkt mij)
EN
op maandag 25/2 van 7u00 tot 15u00.
Ik vraag me af waar die tweede dag goed voor is. Maar goed. Tempi dilatitati dilatati (rekbare tijden zeg maar.....) ik leg me erbij neer.

Voor de stemmig stemming geldt het volgende.
Roze formulier. Voor de Kamer van Afgevaardigden.
Mag stemmen: iedere burger die de leeftijd van 18 jaar heeft bereikt.
Om één of andere reden (ik heb nog nooit gestemd in Italië) mag je geen voorkeursstemmen uitbrengen, behalve in Val d'Aosta, Regio met uitzonderlijke maatregelen....
Ooooo....
Kéééééé.........

Geel formulier. Voor de Senaat.
Mag stemmen: iedere burger die de leeftijd van 25 jaar heeft bereikt.
Voor de Senaat wordt blijkbaar méér maturiteit gevraagd. In de veronderstelling dat de doorsnee burger wéét wat het verschil tussen het éne en het àndere is.
Olijf is guilty as charged en weet helemaal nix. Ik hou m'n mond dus maar.
Vijfentwintig moet je zijn voor de Senaat en daarmee uit.
Ook hier: geen voorkeursstemmen behalve in Val d'Aosta
EN
in Trentino Alto Adige.

... Sla me dòòd hoor....
waarom heeft de stemming voor de Senaat één regio méér die onder de uitzonderingsmaatregelen valt?????
Is er nog één gewone sterveling die hier wat van begrijpt?
Het hoe en waarom? De onderliggende reden? De MOEDER der redenen waarom we dit alles nog doen?????? Behalve om de zak van de doorsnee politicus te vullen?

Olijf identificeert zich geregeld graag met deze en gene.
En soms valt het ook een beetje zwaar.
Zoals wanneer ik me één voel met Jan met de Pet. Die gewoon door het leven probeert te wandelen zonder àl te ingewikkelde constructies.
En wanneer dat even niet dreigt te lukken
gaat het brein
......
***** piiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiieeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeep*****

Socrates?

Het zou een maatschappelijk geëngageerd blogje worden vandaag. Vanochtend in alle geval.
Maar toen ging de zon schijnen
en leek het erop alsof een mens daadwerkelijk wat kon doen, buiten in de tuin.
Zelfs een beetje luilekker liggen ook....

en toen werd het dat.
Buiten in en rond de tuin.
Verdween meteen ook m'n maatschappelijk engagement. Kan gebeuren.
(FYI: ging over albatrossen op een godvergeten eiland met plastic in hun magen. Erg erg allemaal (ECHT waar) maar de bedenkingen rond film, sponsoring en (wan)verhoudingen tussen persoonlijke en maatschappelijke inspanningen.... deden m'n schrijfgoesting verdwijnen)

En passant mag geweten zijn dat ik vanochtend wakker werd met een resolutie. Een belàngrijke! Althans... hier....

Olijf heeft beslist
dat vanaf heden ten dage
capitulatie aan de orde is.
Met betrekking tot
het woord
BLOG
De rest van nederlands sprekend ....blogland... zegt "het" (en Olijf tot hiertoe "de"...)

Met ingang van 18/2/13 zegt ook Olijf HET blog, DIT blog. Zeg dat u het hier gelezen hebt...
Ik voelde me al een poos eenzaam en alleen in m'n boosaardige volharding. En ik werd wakker (ik zwéér het u... ik werd wàkker!) met de gedachte dat er vanaf vandaag DIT blog zou worden geschreven.

En toen stond ik op.
En maakte een kop koffie :)

Waarna via FB-weg het filmpje van de onfortuinlijke albatri me even van m'n stuk bracht.... en ik een tweede kop koffie nam.
We houden de spanning erin.

Want wat heeft Socrates met dit alles te maken?
Niets.
Niets met bovenstaande. Tenzij via FB. Via Snoopy/Peanuts. En wel op deze manier.

ik zocht even op: Lucy & Linus Van Pelt

Eens te meer en (vaak) met stijgende frustratie

merk ik dat ik niets weet.

In dit stripje staan minstens 2 woorden die ik niet ken. Het derde kan ik uit de context begrijpen, dus ik tel het niet mee.

Maar het frustreert me. 

Dat ik half ben opgegroeid met een taal 

en dat ik halfweg m'n leven nog steeds zoveel woorden vind die ik nog nooit gehoord heb....

En als je ze nog nooit hoorde, kan je ze ook niet gebruiken ("....in een zin waardoor de betekenis van het woord duidelijk wordt".... kreeg u destijds óók dit soort van vragen in de examens Taal???)

Goed dus.

Ik moet opzoeken:

sogghignare  en cipiglio

voor de geïnteresseerden geef ik (niet fonetisch) mee hoe het hoort te klinken

soggienjàree (met de franse G uit gôut) en tsjiepieljo

Bon swat. Ik kan het ràden maar ik wil het wéten. Met bijna wetenschappelijke zekerheid.

En daarna hoop ik het te onthouden zodat ik het ten gepaste tijde kan herkennen of - wie weet? - gebruiken...

Lucy: Waarom grijs je?

Linus: Ik grijns niet. Dit is m'n ontwapenende glimlach.

Lucy: Een ontwapenende glimlach kan niet op tegen mijn oorlogszuchtig chagrijnige blik.

OK, toegegeven... erg grappig is het niet. Maar daar ging het me niet om.

Grijnzen en Fronsende uitdrukking/(volgens woxikon) chagrijnige blik waren me compleet vreemd.

En toen dacht ik:..... hoe meer ik weet... hoe minder ik weet.

En schoot de filosoof te binnen.

Die zou beweerd hebben

ἓν οἶδα ὅτι οὐδὲν οἶδα 

of

scio me nihil scire

of

Ik weet één ding. Dat ik niets weet.

Met guerrafondaio ging Olijf de dichterlijk vrije toer op. Letterlijk zou het moeten zijn "aanstoker van oorlogen"... maar oorlogszuchtig leek me dicht genoeg in de buurt te liggen.

Geen van de drie

OOIT

gehoord.

....

Van hieruit kan een mens verschillende kanten op. Een verdieping van Socrates' paradox zou mogelijk zijn maar daar heb ik geen zin in.

Een sprong maken naar een gretig gebruiker van Latijnse zinnen in politieke kringen zou ook kunnen. Maar vermits een uiting van m'n mening daarover op FB tot hiertoe heeft geleid tot neveneffecten die ik alleen maar kan betreuren (en die ik ooit misschien in een vlaag van andersoortige frustratie wel eens nader zal omschrijven), onthou ik me verder van commentaar.

Achter gordijn drie zit de mogelijkheid om er nog een paar andere quotes tegenaan te smijten. 

Zoals daar zijn:

Nog steeds toegeschreven aan Socrates...

By all means marry. If you get a good wife, you'll be happy. If you get a bad one, you'll become a philosopher... and that is a good thing for any man.

... kon m'n sarcastisch alter-ego wel smaken, geef ik toe.

De Dalai Lama: The way to change minds is with affection, not anger. 

en dan knipoogt m'n lichtjes guerrafondaio alter-ego toch even naar de latijnsgretige politicus...

Confucius: Real knowledge is to know the extent of one's ignorance.

En daarmee denk ik dat hij (°551 BC - +479 BC) en Socrates (°469 BC - +399 BC ) goeie maatjes zouden zijn geweest. Tijd en ruimte werkten hen tegen maar beiden werden - stel u voor in diè tijden (!) 71 à 72 jaar.

Hoe een Chinees overigens aan een Latijns klinkende naam komt, ontdekt u allemaal op de ouwe vertrouwde Wikipedia.

Interesting, .....quite interesting.

Net als deze, ook toegedicht aan Confucius (maar ik moet nog eens opzoeken hoe het precies zìt met de Confucius say - quotes....): 

Man who stand on hill with mouth open will wait long time for roast duck to drop in

Lachwekkend maar een waarheid als een paard :)

Herinner u tussen haakjes dat Peanuts dit alles teweeg bracht.

Om af te sluiten, in complete onsamenhang... de vorderingen van de scheuten en nog een paar mijlpalen van deze dag.

groene pijlen niet langer nodig, neem ik aan? ;-)

na pakweg 1 jaar bladgroei... plots dan toch twee bloemen? Hij is wit, de Amaryllis is wit!

Eerste keer deur open. Zeker een uur lang!

de drooglijn werkt nog niet :)

de Lente gaat komen. Dat ze komt.....
31 dagen tot het eind van de winter....:)

in het oog

springen een handvol "dingen" die ieder op hun eigen manier iets geks hebben. Of het HaHa-gek of gewoon een-beetje-raar-gek is, maakt u zelf maar uit. Mogelijkheid C is dat u er helemaal niets aan vindt
en dan is dat óók goed.
Iedereen wint. Iedereen beroemd.


Skieën op Tinternet.

Het ziet ernaar uit dat Olijf dit jaar geen skipistes gaat zien. Geen èchte pistes, bedoel ik daarmee. Pistes die op èchte berghellingen liggen, ergens in de Alpen bijvoorbeeld. Dat is spijtig maar niet onoverkomelijk. Ware het niet dat de sneeuwkriebel zich laat gevoelen.
Gelukkig (alweer een zonde tegen ecologische voetafdrukken...) bestaan er kunstpistes. Met namaak-echte sneeuw. En je moet er "maar" een paar uur voor rijden.
In een poging om ten minste de afstand tussen Olijf en haar (liefst zo lang mogelijke) piste te verkorten, ging ik aan het surfen. OpTinternet. Om te zien wat er (niet) klopte aan het nieuws/de geruchten die omtrent een "zekere" piste de ronde deden.
Toen bleek dat alles (opnieuw) in orde was - lees open en bruikbaar - begon de zoektocht naar tarieven. ALLES kwam ik te weten over skilessen, acrobatische lessen, bereid-jezelf-voor-op-de-volgende-kampioenschappen-in-de-bergen-lessen, jaar- en winterabonnementen, lidmaatschappen uit sympathie of als steunend lid (wat dat lid dan precies steunt, weet ik niet...). Zelfs heelder (af)betalingsschema's om je jaarlidgeld te kunnen betalen worden uit de doeken gedaan (zelfs je lidmaatschap kan je tegenwoordig op krediet kopen.... zucht...)
Eén ding kom je niet te weten (en aan enkele posts te zien, was ik daarin niet de enige....): hoeveel je betaalt om "eens" "een keertje" "een paar uurtjes" te komen skieën. Of snowboarden.
niet
te
vinden.

Ik besluit hieruit dat de piste niet open is voor het occasionele publiek. Al meen ik dat daarmee een behoorlijke moot van het potentieel clienteel wordt gemist. Hetgeen niet onbelangrijk is voor een etablissement dat zogenaamd is herrezen uit z'n faillissements-assen.
Ofwel moet er nog gesleuteld worden aan de communicatie.
Stel (fijntjes) vast, lieve lezer, dat uw Olijf het fatsoen had de piste niet bij naam te noemen. Ik wil geen nieuw faillissement op m'n geweten...

Intussen leid ik m'n aandacht weer om naar de concurrentie, al zal ik er verder voor moeten rijden. De pistes zijn langer en dat zal m'n troost zijn. (en ik weet hoeveel ik zal betalen: altijd erg leuk :) :) :) )

Laatste te overkomen euvel: zal de skibroek - vorig jaar nog moedig "op de krimp" gekocht - nog passen? Ik durf (voorlopig nog even) niet te kijken.....


in de gazet

Oftewel: selectieve berichtgeving.
Zoals daar zijn:

de kop: "Antwerpenaar spil van fraude met paardenvlees"
 Twee regels verder in het artikel lees  je de naam, helemaal voluit... en je begint te denken "Typisch Vlaams is die naam niet". Nóg eens vijf woorden verder blijkt de Antwerpenaar van Nederlandse origine zijn. Met (vroegere) thuisbasis in Breda en àl.

Of-nogmaals-tewel: Hoe de berichtgever beroep doet op een misplaatst gevoel van eer/herkenning om het oog van de lezer langer dan diagonaal over z'n artikel te laten zweven.

Hetzelfde maar anders met een "respectabele" apotheker uit V., die recht ziet geschieden nog vóór z'n zaak de rechtbank haalt.
De (online)krant pakt uit met een foto van de beklaagde in kwestie (weliswaar met zwart maskertje..... ) IN ZIJN EIGEN ZAAK (mocht je als medeburger nog twijfels hebben over wèlke apotheker het precies gaat), een gedetailleerd verhaal over deze en andere feiten - "volgens onze informatie" lijkt me af en toe verdacht veel op de roddel in de wandelgangen - en gaat zèlf detective spelen.

Geen idee of ik onbedaarlijk moet lachen of in elkaar krimpen van schaamte bij het lezen van zinnetjes als deze:
"Hij geeft toe dat hij haar op een gegeven moment, toen er geen klanten waren in de zaak, een glas fruitsap aanbood. Weliswaar aangelengd met een verdovend middel, vermoedelijk de bekende verkrachtingsdrug Rohypnol of iets gelijkaardigs. Een middel dat hij maar uit zijn etalage hoefde te nemen."

ik nodig u uit: walk with me.....

• hij geeft toe.... Wèrkelijk? Aan wie? Aan de journalist? Of aan de onderzoekers, die hun informatie dan gezwind doorspelen aan de verslaggever?
  
• een glas fruitsap .... aangelengd met een verdovend middel? Klinkt dat alleen in mijn oren raar? Of kriebelt het bij u ook?
  
• vermoedelijk de bekende verkrachtingsdrug Rohypnol of iets gelijkaardigs...Wie o wie heeft Rohypnol vernoemd? De apotheker toen hij zo openhartig zijn bekentenis aan de reporter van dienst deed? Of ging hij toen aan het twijfelen en zei .... "of iets gelijkaardigs" (want ik weet niet meer zo goed welke drug ik in haar sapje deed....)

• om dan te eindigen met de sfeerschepper dat hij maar uit z'n etalage hoefde te nemen. Alsof de reporter erbij was op het ogenblik van "de feiten". En alsof Rohypnol "in de etalage" wordt gezet

Van zulke verslaggeving gaan m'n nekharen rechtop staan. Alle andere haren ook.
Het zal je maar overkomen dat je van iets beschuldigd wordt.
En begrijpt u me niet verkeerd: ik heb geen eieren liggen onder de apotheker in kwestie. Ik ken hem zelfs niet. De kans is zelfs bijzonder groot dat hij ècht de vettige vunzigaard is die men in hem ziet.
Maar het artikel is niet onpartijdig. Meer zelfs: de beschuldiging is niet mis te verstaan. He did it. Dat heeft de reporter of de redactie beslist.
En dat kan niet. Denk ik.

Onder andere om die reden (en omdat perscontacten in het verleden Olijf zó ver hebben gekregen) schrijft Olijf namen en juiste functies voluit op een papiertje wanneer de fotograaf/reporter langs komt op het werk om een nieuwtje te "verslaan".
PC, coördinator, met twee T's. En Olijf, met één L en twee Z'en.
Hij heeft dat goed gelezen, onze verslaggever. Althans, dat stel ik vast de dag nadien in de (papieren) krant. Al de rest plukte hij uit ons persberichtje dat hij daags eerder ontving. Een collega van hem doet het nog beter. Die plukt de tekst van onze website en voegt hier en daar aan toe "zo klinkt bij (Olijf's werkgever)....". Op die manier kan je nooit fout gaan. Olé :)

Tóch een foto

van iets in de kiem.
Zaden in de kiem, letterlijk. Olijf kweekt sinds eerder deze week haar eigen scheuten. Want die schijnen heel gezond te zijn. En anti-kanker (maar niet anti-kankeren zoals u hierboven al las) en boordevol vitaminen.
En - als ik het weet vol te houden - op termijn goedkoper dan die 2,50 euri voor 50 grammetjes reeds gekiemde zaadjes.
Allez, een foto. Omdat u niet zonder beeldmateriaal zou zitten.

dat zijn ze

allez.... DAT zijn ze :)

Online stilte

Ik dacht het zèlf al meermaals afgelopen week
maar Lehti herinnerde me er nog even aan

dat zwijgen
online
.....
dat is niet echt gelukt.






bummer




:)

Highlight

Olijf praat steeds meer in FB-termen.
Geen positieve evolutie.
Anderzijds prijs ik me gelukkig dat hashtag nog niet helemaal in m'n woordenschat is binnengeslopen... hoewel ook dàt wellicht maar een kwestie van tijd is. Voorlopig laat ik Twitter nog steeds links liggen. Mocht ook dat medium deel gaan uitmaken van m'n leven... ik zou er de nachtrust voor moeten laten.

Maar goed.
Highlight dus.
Een hoogtepunt......

dat er geen is. Maar er moet wat gehighlight....ed...(?) worden.
Dat het morgen weer den tijd van de verliefde/geliefde zieltjes is. We moeten dat vieren.




Voilà. Olijf feest mee.
In de vorm van een liedje dat me ter herinnering werd geroepen op m'n allereerste RAI-dag deze week. In aanloop naar het jaarlijks Festival di San Remo. Eurosong voor Italianen zeg maar.
In 1988 werd Olijf deelgenoot van dit liedje op San Remo. Francesco Nuti - géén zanger, zo bleek later (maar dat had ik ook zó kunnen vermoeden gezien de toonvastheid) - maakte toen een diepe indruk op Olijf. Met z'n eenvoudige eerlijkheid (cfr voorliefde voor T. Hermans) en z'n hondenoogjes.
Hondenoogjes - u weet wel... dat soort afhangende oogjes die een hint geven van tristesse of weemoed of (godbetert) eindeloze trouw... zoals je die van je hond mag verwachten - hebben Olijf altijd de das omgedaan.

Vijfentwintig jaar later op Youtube is het nog steeds van 't zelfde laken een broek. Olijf smelt even weg. Godzijdank dat het maar voor een scherm is of ik stortte mezelf in de verdoemenis voor een koppel ogen.... :) :) :)

Hoe dan ook. Meneer Nuti, acteur en regisseur (géén zanger), is ten onder gegaan aan depressie, alcohol en een zware val waardoor hij (dixit Wiki) sinds 2008 in revalidatie is om opnieuw te leren lopen....
Het kan verkeren.....

Triest allemaal.

Maar dat wou ik u niet meegeven.
Wel de mijlpaal, de highlight van morgen. Dat u het allemaal in het rood en het best tussen de lakens na een romantisch diner moge vieren. Met veel liefde en chocolade en gevoel en hartjes en overgave. Met gepaste muziek op de achtergrond.

Nuti is geen gepaste muziek. Niet voor aan tafel en niet voor tussen de lakens.
Voor wie met enige nostalgie terugdenkt aan een moment of twee in zijn/haar leven is het wèl gepast. En daar ga ik voor.

'k wil er zelfs wat handwerk aan wijden.

géén focus. Olijf heeft géén focus. En dan heb ik het NIET over de foto.
diè focus ligt precies waar ik hem hebben wil

Mucho pleziero los amigos mañana etcetera etcetera :)





OEPS!!!!
ik zou het bijna vergeten.
Gestes als dèze warmen Olijf's hartje (en ... meer dan een kaartje behoeft dat niet, dus ik wéét wat me te doen staat, wil ik iemands dag goedmaken....)

Ze doen dat wel vaker, dit tweetal. Ik hou van hen. En zie hen gemiddeld eens in de twee jaar...

HEEEEELLLLLlllpppppp!!!!

Is er nog iemand die voortdurend anonieme reacties krijgt op allerlei posts?

Hier begint het stilaan vervelend te worden....
en Olijf weet niet wat eraan te doen.

Alle suggesties zijn welkom.

Ik dank u NU al :)

Stephen Fry ....................on Everything

vanavond toeval.
Na de voorbereiding van de wekelijkse spaghettisaus, een snelle en hopelijk gezonde kervel- en waterkerssoep en een babbel met zus, die nog steeds een beetje verloren loopt zonder haar dochtertje, ging YouTube open.

Ik herinner me niet meer waarom - een link van iemand anders waarschijnlijk - maar Tinternet - mocht u dat nog niet weten (....yeah right!...) - is slim. Op basis van m'n geschiedenis kreeg ik een aantal suggesties voorgeschoteld. In dit geval alweer een eerder oude geschiedenis. Stephen Fry and Hugh Laurie werden wel eens bekeken... een jaar of wat geleden geloof ik.
M'n oog viel op Stephen Fry on Everything

"Everything" is best wel uitgebreid, vond ik. Dus het intrigeerde me.
Een half uur lang. En het ging niet over everything maar toch over veel.
Dingen waar ik me heel goed in kan vinden.

Oh ja... en als ik dan tóch naar meneer Fry luister, dan zou ik best NU stoppen met bloggen.
Vanwege dat egocentrisch navelstaren. Hetgeen deze blog nogal bij uitstek is.
(neen, geen tegenspraak aub svp. een vleugje zelfkritiek/kennis op tijd en stond mag er best wel eens tussen :))

Maar goed. Ik hou het voorbestaan of einde van deze/dit blog (het begint te dàgen hoor... "dit" blog...) nog even in beraad :)
Misschien stop ik er wel mee wanneer ik altijd en dagelijks, zonder fout "dit/het blog" schrijf :) :) :)

Los daarvan nodig ik de nieuwsgierige en anglofiele kijker uit om een half uurtje v. rij te maken voor meneer Fry. Genen dommerik.....


De allerlaatste passage heb ik even uitgetypt.
Omdat ik die mooi vond. En er even stil van word.
OK, so I'm a wooss :)



The thing I would most liked to have known 
or be reassured about 
is that in the world, 
what counts more than talent 
what counts more than energy 
or concentration or commitment or anything else 
is Kindness 
The more in the world you encounter 
kindness and cheerfulness - which is its kind of its amiable uncle or aunt - 
[….] the better the world always is 
And all the big words – virtue, justice, truth – 
are dwarfed by the greatness of kindness

DTV RAI BBC

(korte proloog: ik meende dit gisteren te hebben gepost. NIET dus. Met vertraging en zonder verder editing.... yesterday's post)

Ik ging wat schrijven over een nieuwe mijlpaal in m'n leven. En over leuke verrassingen. En bloot geluk.
Maar ik zal het zonder foto's moeten doen, hoewel ik er wel hàd.
Zo'n kwartiertje geleden gaf ik het apparasie voor een dag te leen aan zus. De zus van de zondaglunch. Die overigens zonder incidenten verliep. Zonder incidenten maar verder ook niets om over naar huis te schrijven. Hoewel ik daar misschien nog wel eens de nood toe voel. Wanneer ik m'n apparasie (met SD-kaart waarop m'n fotomateriaal) terug krijg.

De Mijlpaal dus.
Die uit zich op digitale wijze in m'n woonst door de komst van DTV. Digitale TV dus.
Lang heb ik erover nagedacht. Ik had het niet nodig. TV diende de laatste jaren nog bijna uitsluitend om bij in te dommelen  en om 3 uur later op een ontieglijk uur klaarwakker te schieten door één of andere irritant biep- fluit- of schietgeluid....
De media - wie "de media" ook moge zijn maar het klinkt wel lekker fatalistisch -  heeft er echter een handje van weg om je vroeg of laat op de knieën te krijgen.
Toen ze een tijd geleden (een jaartje intussen???) me ook de BBC's afpakten, begon ik stilaan na te denken. Te overwegen. Voorwaar zelfs een beetje te rekenen.
Ik bespaar u de rekensom en ingewikkelde redeneringen. Feit is dat de Telenetman vandaag aan m'n deur stond.
Na 1 bevestiging via mail, 1 sms op zaterdag om m'n afspraak nog eens te bevestigen,
1 sms op zondag om het meer precieze uur mee te delen en 1 sms vanochtend om te laten weten dat de Telenetman onderweg was naar mij.... waarna hij LETTERLIJK 10 seconden later aan m'n deurbel hing.
Ik dacht nog "Dat is snel! Het lijkt Van ..... wel!" maar ontstak meteen in duizend nederige excuses omdat ik vreesde dat m'n aansluitpunt - dat van de TVkabel "dus" (!) - ongemakkelijk gelegen was.
Onder de sokkel van een keukenkast namelijk. In de hoek van de keuken.

De Telenetman was van de jonge variant. Lenig ende flexibel dus. Gewillig ook want - zo zei hij - zijn collega's zouden deze job niet gedaan hebben. Maar hij deed dat dus wel en uit pure dankbaarheid lichtte ik hem een beetje bij. Met z'n zaklantaarn :)
Het één plezier is het ander waard, moet hij gedacht hebben, want above and beyond the call of duty sloot hij de digibox ook snel even aan (normaliter is deze taak ten laste van de klant). Nadien bleek dat enig eigenbelang mede in het spel was want "als het misloopt, moet ik hier binnen de kortste keren weer komen aanbellen om de foute aansluiting te herstellen". .... en dat bleek hij liever niet te doen. Dus zette hij me op weg.
Ik nam de insinuatie dat ik - hulpeloze vrouw van middelbare leeftijd - te lomp was om te helpen donderen er graag bij en ging snel op zoek naar iets wat op een fooi kon lijken.
Helaas..... enkel grote briefjes in m'n portemonnee. Tja, wat is groot, nietwaar?.....
M'n erkentelijkheid was groot maar geen vijftig euri groot.
Dus moest ik de jongeman met een welgemeende "Heel hartelijk bedankt en een fijne dag nog verder" laten gaan.
Vond het ook niet meteen geschikt om hem om halftien in de ochtend een koppel zware bieren in z'n hand te steken bij wijze van dankuwel....

Maar toch...
LEUK ! Mensen die méér doen dan wat je er redelijkerwijs van mag verwachten.

En zo geschiedde dus dat ik vóór de middag rechtstreeks getuige was van het nieuws dat de paus z'n ontslag had aangekondigd. In het Italiaans. En uitgebreid. Meer dan een uur lang en wellicht langer maar ik zette de TV af toen ik bezoek kreeg.
Ik heb RAI. Ik heb RAI, ik heb RAIIIIIIIIIII :) :) :)

Na het bezoek zou ik de nieuwe PC van moeder gaan installeren.
Maar eerst boodschapjes. Naar een natuurvoedingzaak hier in de buurt. En zag ik twee huizen verder een zaak "Mediterraanse specialiteiten". Dat is slang  voor Turkse supermarkt maar goed, ik was nieuwsgierig en had iets nodig dat daar kon liggen, dus ging ik binnen.
Vriendelijk mensen, ook daar. Leuk leuk leuk. En ik vond wat ik zocht.

Waarna de reformzaak aan de beurt was. En waar ik te lang bleef hangen. Langer dan het kwartiertje gratis parkeren dat ik had voor de wagen. Maar ik kwam buiten en zag net de parkeerwachter die zich naar m'n nummerplaat toe boog. Ik gaf een gilletje en..... hij liet de boete voor wat hij was. Het ticket was blijkbaar nog niet afgeprint want dàt kunnen ze niet meer ongedaan maken, zo leerde ik jaren geleden.
Hij gaf me géén boete! GEEN!
Da's toch leuk, niet?
Ik vind dat leuk!

Smeet m'n biologische groenten, oersuiker en kiemzaadjes in de auto en ging verder met de dag.
Die hier nu eindigt, zo ongeveer. Zonder foto's. Met een langdurige niesbui die me het typen wel èrg moeilijk maakt. En een kop warme melk omdat dat gezellig kijkt voor de TV.
De digitàle TV
:)




Ach wat.... dezefotocollages circuleerden deze namiddag al op FB. Of hoe een land nog met zichzelf kan lachen. ... of EINDELIJK met zichzelf kan lachen, nu het (bijna?) te laat is...
De eerste kan ik vertalen.
De tweede laat ik staan zoals hij is. Kan nooit goed vertaald worden. Althans.... Olijf kan dat niet. Maar wie zich geroepen voelt..... :)

Ik zal jullie een nieuwe paus geven.
Of neen! Béter nog! IK neem z'n plaats in!

Het .... zoals het is

Het gebèurt nog hoor
Dat ik denk "hier wil ik het over hebben"
Of dat ik een foto neem met in gedachten het blogje dat daarbij gaat horen.

en vervolgens
komt daar niets van.
Nul de botten
Nada als het ware
Zilch
Zip
Rien de knots (met vertaallink voor de noorderbuur. Lees met zwaar frans accent, svp :))

en het valt me voor, bij tijd en wijlen, dat ik even stil sta en me afvraag hoe dat komt.

Doorgaans
"door den band genomen" bijna
meestal
als grootste gemene deler
kan ik zeggen
dat er meestal geen antwoord volgt.
Of geen zinnig althans.

Vandaag is wellicht niet anders.
Ware het niet dat er wèl wat zit te dringen. Als bij  "hoge nood".
U kent dat wel.... Wanneer u "moet".
Zoiets.
Het moet eruit. Waar is de dichtstbijzijnde place of relief?

Probleem. Alles wil er in één keer uit.
En dat zorgt voor problemen. FILEproblemen.
Opstoppingen. Verwarring. Babylonia misschien zelfs :)

Als ik u nu zeg(schrijf)
dat er geen samenhang is
in wat volgt
en dat ik zèlf m'n best moet doen om "bij de zaak" te blijven
bent u dan gerust gesteld?
In uw vrees dat het begin van het eind (van Olijf en haar verstand) nabij is?

Ik hoop van wel.
'cause here goes

BOEK
Het boek van de maand is Bullshit Management van Jos Verveen. Nen Ollander:)
Geen probleem. Wij kunnen elkaar nog nèt lezen, Noord en Zuid.
En ik kocht het boek niet. Suggereerde het een hele tijd geleden aan m'n plaatselijke Bib en zij moeten hebben gedacht dat ik iets zinnigs voorstelde want een maand of wat geleden, toen ik Ginds zat, kreeg ik een mail, heel persoonlijk aan mij gericht, dat m'n suggestie was gearriveerd en dat ze klaar lag voor de pickup.De woorden waren anders, ik heb het over een respectabele en serieuze bib, die schrijven niet "pickup"....
maar het kwam erop neer dat ze mijn boek hadden aangekocht en  dat het - klap op de vuurpijl - nog eens bleef liggen tot IK erom kwam om het als eerste te lezen.
Knap vind ik dat.
Moet ik vaker doen.
Als ik de aankoopprijs van het boek niet zie zitten (en dat gebeurt "nogal regelmatig"....)

Hoe dan ook. Ik lach me een kriek.
Die Jos - wij zouden hier Zjos zeggen maar in Nederland vermoed ik een heel propere JJos met Jee en niet met Zj -  die Jos en Olijf.... die zouden dikke vrienden kunnen worden, denk ik zo.
Het boek gaat over de zin en vooral onzin van management. De termen. De adviesbureau's. De communicatiespecialisten, flow charts, bench marks en procedures. Hoe we, dankzij een handvol mannen (tja, helaas mànnen... ik kan de geschiedenis niet veranderen) en hun onbewezen theorieën een hele business hebben opgestart rond ... hoe je je business moet runnen.
Hier en daar geeft hij uit het leven gegrepen voorbeelden. En dan lach ik me een breuk.
Terwijl ik denk aan een aantal procedures, missie's en visie's, dure woorden en moeilijk te begrijpen processen die zich zelfs in mijn social non-profit afspelen.
En dat ik minstens de helft van ons "kwaliteitshandboek" kan missen als kiespijn omdat er geen tijd is om het normàle werk te doen, laat staan om dat - niet afgewerkt werk - in procedures te omschrijven. Omdat niemand die dingen gebruikt. Zelfs al zijn ze er.

Het is een lach. Om het boek. Maar ook een zure somtijds. Want je herkent je miserie in die van een ander.
Maar miserie is een overdreven woord.
Ik zit nog steeds graag waar ik zit. Zelfs al zit ik teveel en zou ik liever wat meer rondlopen.

Dat gezegd zijnde.
Lees het.
Het is een dun boek. Waardoor de bijna 25€ me nog méér verbaasden dan ze gewoonlijk al doen. Maar je kan je bib inschakelen.
Doen :)

FAMILIE: MOEDER

Sinds Olijf en zussen de moederroep collectief hebben genegeerd, lijkt moeder wonderwel te herstellen. Jawèl, het doet haar ontegensprekelijk pijn dat alle dochters even niets méér doen dan het strikt noodzakelijke (maar iedereen heeft z'n grenzen en de onze waren al enkele jaren overschreden), het lijkt er verdacht veel op dat we dat veel eerder hadden moeten doen.
De geest is helderder dan ooit tevoren. Ze gaat dingen leren die ze tevoren nooit maar dan ook nòòit zou hebben aangedurfd. En hiervoor kochten we deze week aan: één nieuwe pc, één.
Die Olijf zondag of maandag gaat installeren.
Want moeder mag zijn wie ze wil... als ze vooruit wil, wil Olijf haar op z'n minst faciliteren.

FAMILIE: DE ZUS

Eén van de zussen wuifde haar dochter uit op skivakantie. Ze vertrok helemaal alleen met een groep leeftijdsgenoten en zal een week weg blijven. Voor het eerst. Met niets dan onbekenden.
Op de leeftijd van nog geen 11 vind ik dat best stoer. Vooral als je het dutske ziet. Blond, frêle en klein. Thuis een grote mond maar elders..... miss Verlegenheid zelve.
Zus weet intussen met zichzelf geen blijf en "profiteert van de gelegenheid" om 1 van haar Bongobons op te souperen met... - ik val in de prijzen - "moi"!.
Ze belt me. Of ik even m'n mening wil geven over een vijftal mogelijkheden.
Voor mij klinkt alles OK. Ieder plekje heeft ongetwijfeld z'n voor- en nadelen - nogmaals... ik val in herhaling.... "zoals alles in het leven zeker?" - maar de leute van de ontdekking blijft in alle gevallen gelijk. Dus vind ik alles OK.
Omdat dat geen antwoord is waar zus wat mee ààn kan, ga ik toch over tot een aantal voorkeuren.
De ene blijkt helaas niet meer te bestaan. De andere heeft 1 lange gemeenschappelijke tafel - Prima toch? denk ik maar de tafel blijkt ook nog eens veel te breed te zijn waardoor persoonlijke gesprekken ... tja... niet meer persoonlijk kunnen zijn... tenzij je elkaar zou bellen of smssen van de ene tafelkant naar de andere - dus ook die valt af.
Eindigen we in gedachten uiteindelijk bij een eet-abilissement dat eerder aan de chique kant is en daardoor - sinterklaas bestaaaaaaaat niet - nogal weinig aanbiedt voor het Bongobedrag.
As a matter of fact, ze bieden zelfs minder aan dan wat ze adverteren in het Bongoboekje. "We trekken gewoon het Bongobedrag àf van wat u zou moeten betalen en zo is dat ook opgelost" ... of iets in die aard.
Nix geen speciale aanbieding dus. Nix geen welkomstpakket. Gewoon blote klantenwerving met valse reclame en daar moeten we het mee doen.

Of ik denk dat het een goede beslissing is, vraagt zus.
En ik kan niet rechttoe rechtaan antwoorden. Want alles is en blijft een verrassing. Maar wij zijn verschillend, zus en ik.
Ik twijfel lang, beslis, bega fouten, maak me even onmènselijk kwaad... en ga dan verder. Gedane zaken nemen geen keer en dat is dat. Ongeveer. Matters of the heart even dààr gelaten, ja?
Zus twijfelt lang, neemt een beslissing, komt daarop terug, bespreekt die uitgebreid met anderen, komt terug op haar teruggekomen beslissing, komt daar nog eens op terug, doet uiteindelijk wat ze in het begin had beslist, .... begaat (net als Olijf) fouten, is daar onmènselijk lang mee bezig en... herinnert zich het voorval jàren later nog steeds. Als een mijlpaal in haar emotioneel leven.
En dat màg.
Hier is geen beter of slechter. Het is gewoon anders.
Maar het maakt wèl dat ik haar bijna zou aanraden.... "als je je Nù al bekocht voelt, dan kiezen we beter een ander eethuis. Dat met de lange tafel bijvoorbeeld. Want die "slimmerds" die je net opbelde, die gaan jou nu ècht niet meer kunnen behagen. Wat ze ook doen".
Maar ze vindt de lange tafel blijkbaar erger dan een uitbater die slimmer wil zijn dan zijn klanten. En dàt gaan we dus doen. Morgen. Voor de lunch.
Ik ben nieuwsgierig :)
Meer naar de interacties zus - uitbater - Olijf (en alle mogelijke permutaties daarin) dan naar het voedsel.

en dan denk ik: wij zijn anders. En toch uit dezelfde nest. Gek :)





MACHINERIE

Deze week is niet de eerste keer dat ik de reclame zie. En ook niet de eerste keer dat ik denk "Hebben we dit nu wèrkelijk nodig?"
Gaan ze er ook deze keer in slagen om ons zo gek te krijgen dat we dènken dat ons leven niet compleet is zònder?
Ik heb het over een machine. En ik zou graag vaag blijven maar dan zal ik minstens twee keer meer woorden nodig hebben dan ik nu gebruik.... en deze blog is al lang en straks raak ik u, lezer, kwijt. Al was het maar omdat het laat is of omdat er een goeie film op het programma staat en deze blog dan maar moet wachten tot later.

Swat.
De machine wordt gelanceerd door dezelfde fabricant als die van Nespresso. Zo, nu weet u het. Special T heet de Thee.
En als u dacht dat u het nog kon trèkken met een builtje of met de losse variant - beide hoe dan ook in een theepot met heet water-  dan hebt u het mis. Nu moet uw thee uit een metalen kuipje komen en met een supersonische machine bereid worden. Zet de T-machine maar naast de hoe-heet-ie-ook-weer? machine die - goh ja, wel rédelijk lekkere koffie maakt maar niets dat zelfs maar in de buurt komt van een echte espresso (ja ik durf me wederom fanatiek op te stellen) - die naast de broodrooster staat die op de stoomoven staat die gemonteerd is boven de microgolf die dienst doet als hetewaterproducent wanneer de elektrische waterkoker het niet meer doet.......

Zucht.

Thee zèt en drink je niet meer, trouwens. Je Ontdekt en Beleeft hem. Met fancy words als Sunny Grapefruit en Caramel Gourmand.....
Ik voel een zekere nostalgie opwellen naar tijden dat Earl Grey en English Breakfast Tea zowat de enig verkrijgbare varianten waren. En die dronk je. De beleving volgde wellicht vanzelf.
Maar nu we mindfuller zijn dan ooit, is drinken zonder meer geen optie. We moeten al onze zintuigen mee betrekken bij het proces. In het hier en nu. En houden van het proces. Inclusief de veel te dure machine en de afvalproducerende cups. Allemaal hier en nu en geweldig en fantastisch.

Dan ben ik al blij dat dit nog kan met de zogenaamde cups. Foto geplukt van het internet.
Leuk idee. Maar eens al je deurgaten voorzien zijn van een cupgordijn..... kadootjes gaan maken voor vrienden en familie om hen via die weg deelgenoot te maken van koffie- of theeverslaving die lichtjes uit de hand is gelopen en die je de laatste jaren uitsluitend machinaal hebt onderhouden?
Ach ja...

"in onzen tijd was het beter" :) :) :)

DIY

Dan doe ik het nog liever zelf. Dingen maken. Inclusief koffie of thee.
En via Facebook en een aantal recyclage-gerichte pagina's kom ik terecht op leuke dingen. Kleurrijke. En toepasselijk op m'n werk. Vooral omdat we binnenkort verhuizen en een semi-plechtige opening houden met hopelijk een groot publiek, enkele prominenten en een originele inrichting.
Nou ja... "origineel"... wat kan een mens nog doen dat een ander al geen 10 jaar eerder en 20 keer beter deed, niet?
Olijf is niet origineel van aard. Ook niet echt creatief. Maar kopiëren kan ik als de besten.
Men zou dat kùnnen definiëren als "ik absorbeer als een spons"
Ik zeg gewoon: "ik kopieer. Punt". Ik zie wat, ik vraag me af of ik het kan reproduceren gezien de tijd en de middelen ter mijner beschikking en ik maak het na. Zo eenvoudig is dat.
Zolang er geen copyright op staat, maak ik me geen zorgen.
En nu zijn er dus die pagina's die ik volg. Die veel ideeën bezorgen. Het zijn zelfs de hùnne niet. Dus ook zij kopiëren. Tenminste in gedachten. En bij Olijf is het óók nog niet verder gekomen dan gedachten. En het kan goed zijn dat het daar eeuwig bij blijf. Bij gedachten.

maar stèl dat ik in actie zou schieten.
Stèl dat ik vèrf zou gaan kopen en schuurpapier en verfborstels (kwasten dus, lieve buren) en afplaktape en elektrische bedrading en hamers en nagels en schroeven....
dan zou ik één en ander in elkaar kunnen steken. Zonder veel kennis van zaken maar "altijd prijs" :)

En dan zou dat zoiets kunnen worden.

 of dit

 of anders dit?

 de mogelijkheden zijn eindeloos

Maar wie hou ik voor de gek? Ik zou beginnen haken. Aan een kussen of een sprei of een handtas... en kwam 3 bloemen ver.
Er wachten 4 rokken en 7 gordijnen op verkorting/smalling/lenging/breding... en ik haal de naaimachine niet boven.
Dus een nieuwe lamp wordt het ook niet. Of een gepimpt meubelstuk. Die ik niet nodig heb overigens, net zo min als die Theemachine.

Dat zijn - met andere woorden - enkele van de dingen die me bezig houden. Dat en andere zaken die beter niet op het net worden gegooid omdat ze te gevoelig liggen. (en nééééén, het gaat niet om Olijf's hartje :))


Het leven is een bonte verzameling aan onbenulligheden/markante feiten/nutteloze gegevens/belangrijke mensen. Een beetje van alles. In geen ènkele bepaalde volgorde. Want in dat laatste geval zouden we er iets van gaan snappen. En dat... zo lijkt het toch... is nooit de bedoeling geweest.

Ik zou vanavond gedanst  hebben en vroeg online naar mogelijke aanwezigheid van enkele gelijkgezinden. Vooruitgang kan ook leuk zijn. Zo vernam ik van een handvol dansers dat ze
"waarschijnlijk" zouden gaan. "In het laat".
Waarmee ik wist dat de goede wil er was.
Maar niet of het definitief beslist was.
En ook niet om hoe laat.
Want "in het laat" voor jou is hoogstwaarschijnlijk een ander "laat" dan voor mij. Waardoor één van ons misschien zó laat arriveert dat de andere alweer vertrokken is. Hiermee aan het doel voorbijschietend. Hetgeen niet de bedoeling was.
Ziet u?

"In het laat" deed me de das om. Ik werd moe. "Nogal vroeg" op de avond.
Dansen gaat dus niet door. Maar er komen nog dagen.
Morgen bievoorbeeld. Met zus bij de slimme restaurateur. Ik ben benieuwd :)

Arrez Mot ende vooruit, we kunnen er weeral tegen...

nu al een uur of 2 wakker
en me afvragende of het nog de moeite is om de laatste 2 uren van de nacht terug onder de dekens te kruipen...

Intussen een nieuw blog ontdekkend - leugen: het/de blog is ouder dan deze maar Olijf, navelstaarder bij uitstek, heeft slapeloze nachten nodig om interesse te gaan tonen in andere mensen (en deze keer is het nog es leuk ook) - en daardoor, ik weet begot niet hoe, word ik omgeleid naar hotmail, mijn vrijetijdsadres, om te ontdekken dat m'n leven weer veranderd is. Zonder dat ik daarom vroeg. Maar is dat niet wat het leven doet? Veranderen zonder toestemming te vragen? Ja. Dus Olijf probeert kalm te blijven. Bij DIT.

onder de categorie If it's not broken, don't fix it, maak ik me heel even "druk" om dit nieuwe gadget. Of interface. Hoe je 't ook noemen wil.
Het ziet er anders uit. En ik nader - tot nader order nog steeds niet bevestigd omdat ik te lui ben om een bloedtest te ondergaan ... dat veronderstelt afspraken en dokters en wachtzalen en ik verdoe nu eenmaal liever m'n tijd achter een scherm terwijl er duizend andere zaken zouden moeten gedaan worden maar daar maal ik vaak niet om....oooooeeeeeeeee, kan u nog lezen want ik ben de draad kwijt maar wat wil je op een onmenselijk uur als dit dat heel erg pfffffff is tenzij je met de vroege op moet en dat is in mijn geval niet zo dus ik draai lichtjes door - ........ de menodinges dus ik hou niet van verandering of althans heel even niet want doorgaans vind ik verandering en dingen die niet doordeweeks zijn best wel leuk tot heel erg leuk of zelfs te verkiezen boven dertienineendozijn..... hetgeen Freudiaans gesproken waarschijnlijk biezónder veel verklaart over Olijf en haar leven of het gebrek daaraan maar nu geloof ik dat we te ver zijn doorgedraaid en het stilaan tijd is om deze zin - laat me gewoon zeggen monddiarrhee, ware het niet dat ik typ en niet spreek op deze blog, heel technisch gesproken dus - te beëindigen.....
(ik kon deze zin zèlf niet meer lezen waardoor ik in een vlaag van geveinsd altruïsme de tussengedachten even in italic zette, een term die mij, gezien alle letters behalve de laatste, sowieso nauw aan het hart ligt)

Hotmail wordt dus Outlook. Online ofzo. Met het oog op veranderende tijden. En Smartphones. Die ik nog niet heb maar "volgende keer" wel. Wanneer ik nog eens naar ginds ga, deze keer naar alle waarschijnlijkheid zonder een Skipper te zien maar hopelijk nog steeds met dezelfde wens/vastberadenheid om m'n pied-à-terre, mijn vader's nooit afgewerkte home away from home, verder uit te bouwen en, zoals ik probeerde te schrijven.... aldaar voor een fractie van de prijs van hier, een Dual Sim Smartphone aan te schaffen van een merk dat je hier niet kopen kan, godzijdank tenminste niet Chinees (dat avontuur herhaal ik liever niet) maar wel - laat me zeggen - mediterraans is en naar wat de verkopers me onlangs zeiden molto buono e affidabile.... nu ja... voor een fractie van de prijs van wat een ....goh... I-Phone of Nokia of Samsung kost....

Olijf wil dus een Smartphone. Dual Sim. Omdat dat nu eenmaal "nodig" is.
Neen, dat is strikt genomen niet "nodig". Net zo min als ik nieuwe schoenen "nodig" heb maar die bij gelegenheid of soms in de Solden wèl koop.
Dual Sim is in mijn geval in het bèste geval "handig". Voor als iemand van ginds me wil bereiken en me belt. En ik - in het bèste geval - onmiddellijk antwoord.
Smartphone is nog minder nodig. Maar iedereen heeft het, het opent deuren (niet letterlijk maar goh... misschien zou dat zelfs kùnnen...) en een mens moet mee met zijn/haar tijd. Zelfs als de menodinges nadert. Al dan niet ingebeeld. Een bloedtest zal meer zeggen. Nadat ik daarvoor een afspraak zal hebben gemaakt.

Intussen, lieve lezer, maakt u zich - alnaargelang uw verbondenheid met Olijf - al dan niet ongerust over dit blog, het uur en de onleesbaarheid van bovenstaand geschrevene.
U bent er inmiddels van overtuigd dat OF geestesverruimende substanties, OF andere, niet nader gedefineerde maar ongetwijfeld ongezonde middelen/entiteiten/multipele persoonlijkheden zich hebben meester gemaakt van yours truly....

Ik wou dat ik u kon gerust stellen. Er zijn geen substanties in het werk. Noch UFO-achtige aanwezigheden. Ik kan zelfs geen beroep doen op depressie want ik weiger daarin te geloven (hoe dichtbij ik het ding ook gekend heb maar het bestaat wat mij betreft niet dus ik kan er strikt genomen geen last van hebben).
Niet kunnen (door)slapen is vandaag het probleem.
En binnen 1u en 28minuten moet ik er weer uit. Want de werkweek begint opnieuw.
Al een geluk want dat veronderstelt een vorm van geestelijk en fysieke activiteit die dit weekend zoek was.

Goed.
Nog een uur en een half proberen slapen is wellicht niet eens een slecht idee.
Hopelijk
gaat m'n geest nu niet malen
over de nieuwe Outlook.

Ik hou niet zo van Microsoft en zijn gevolgen. Met Live dinges verloor ik onlangs nog een communicatiekanaal. Al dan niet versnellend wat zich vandaag aandient. Aan NON-communicatie.

Maar STOP. Ik ging slapen. Nog eens. 1 u en 24 minuten resterend.

Ik wens u een fijne dag/ochtend/verderzetting van 5 februari.

05/02 04:05

en Olijf is wakker.
door brood.
waarschijnlijk.

BROOD

Ach wat...
wie maak ik wat wijs?

10 dagen zwijgen?
met dagelijks toegang tot Tinternet?

Als ik het niet heb - Tinternet - en andere dingen/mensen/activiteiten me kunnen boeien... dan hoef ik het niet.

Maar thuis zijn,
(zo goed als) niemand zien, praten of horen op enkele uurtjes na - gestolen momenten ...-
het nergens over hebben irl
EN niets lossen op Tinternet?

Ik kan het niet.
En hoewel ik vandaag niets "los" over wat me bezighoudt
post ik hier
wat ik daar niet zet.
BROOD. 16 stuks.
Therapie.
En nood om aan mezelf te bewijzen dat ik nog bèn.
Ik bak dus ik bèn.

Goedzo...

volkoren spelt + pompoen + zonnebloempitten.
Hopelijk gezond genoeg

04/02/2013

Ik heb iets met cijfers.
Niet veel maar "iets".

Nu, om twee na twaalf (middernacht, dat is)
van nul vier nul twee twintig dertien
neem ik me voor
om tien dagen
niets van me te laten horen. Online.

Andere kanalen (men moet me niet dood wanen) zoals telefoons zijn toegelaten.

Dus ik stop even.
Tot na de feesten.
En dan herpak ik me weer. Ongetwijfeld.

wanneer

ik zèlfs
mezelf
niet meer begrijp.

Of "dat" nog wel snàp
maar al de rest niet meer...

dan denk ik
iets doms
zoals

"het ligt aan de ring.
dat onnozel ding rond je duim."
"Waarom zit die er al zo lang?"
en
"zie je het verband nu????"

ik zie het verband niet. Maar neem aan dat ik het zou moeten zien.
En dan .........
Doe ik er verder nix mee. Helemaal nix. Tenzij hem even uit doen. En dan weer aan. Want nix heeft me langer gevolgd dan dat ding.
En meer dan dit is er niet. Of ik dat nu leuk vind of niet.
Onzin. Nonsense. En verder nix.

En daar
doen we het mee.
Wij allemaal au fond.
Met nix. Met onzin.

Alleria

Voglio 'o sole pe' m'asciutta`  
Voglio n'ora pe m'arricurda` 

Ik wil
de zon om me te drogen
een uur om me te herinneren


En tegelijk
kijkt Olijf naar melige films
in het teken van de komende "hoogdag".

Alleria

(voor wie zoekt en niet vindt: Pino Daniele - Alleria.... vertalingen uit het Napoletaans)

Dansen en gehoorzamen. Epiloog

zoals beloofd.
Ik ontving een update. Met uw Olijf erop. In full colour. Met de groeten van Nadia.
Daar dienen vriend(inn)en dus onder andere voor. Is het niet schoon? Ik vind dat schoon :)

Je kan het zien aan de luchters. Dat ik er gisteren ook was. Ik lieg niet. Of niet dikwijls. Of eerder maar soms. Zo ongeveer :)

Dansen en gehoorzamen.

Ik word uitgedaagd. Om te doen wat me wordt gevraagd.

Eerlijk is eerlijk. Het wordt me gevrààgd en niet opgedragen. Hetgeen betekent dat gehoorzamen nog geheel vrij is. Vrijblijvend dus. En dan doe ik graag wat van me gevraagd wordt. Of zelfs verwacht.

Of Olijf over de grenzen van het vrijblijvende nog steeds gewillig ja-knikt, blijft voorlopig een mysterie... zowel voor u als voor mij, dus wat dat betreft staan wij - u lezer ik schrijver- tot nader order op gelijke voet.

Zucht. Ik weet niet meer waar ik heen wilde.

Ach ja. Gehoorzamen.
Er wordt me gevraagd foto's te plaatsen. Van een dansende Olijf.
Ik wil wel.... maar kan niet. Zoals eerder geschreven, komt Olijf niet vaak op de gevoelige sensor (zelfs niet op de ongevoelige maar dat was een geheel ander verhaal :) )
Wat ik wèl wil èn kan, is foto's plaatsen van dansende mensen. Genomen met mijn fotoapparasie. Verder beweer ik, hopelijk overtuigend, dat ik daar wàs (anders zouden de foto's niet de mijne kunnen zijn) EN dat ik daar ook danste. Veel zelfs, gezien het relatief korte tijdsbestek.

Mocht iemand anders foto-materiaal posten alwaar Olijf in actie op te zien is, dan beloof ik plechtig een epiloog op deze post. Met foto. :)

Gelegenheid en plaats: Stadhuis van Antwerpen. Het schoon verdiep, naar het schijnt. Ik ben een cultuurbarbaar en doe momenteel niet veel meer dan het herhalen van wat andere mensen beweren in de hoop dat hun info correct is waardoor ook de mijne geloofwaardig blijft.
Stadhuis van Antwerpen dus. Voor de gelegenheid danszaal voor gepeupel als Olijf.
Bij nader inzien - en om te compenseren voor een blogpost die ik wou schrijven maar die ik nu tóch maar achterwege ga laten... maar ik kan het niet laten en ik geef u wèl de link mee - bij nader inzien geloof ik dat ik te kleurig (kLeurig, niet keurig...) gekleed was en daarmee een hint van obediëntie aangaf...
Aan/naar/voor wàt precies wéét ik niet - m'n favoriet kledingmerk waarschijnlijk? - maar ik hoop dat ik niemand beledigd heb.

Leuk bijverschijnsel is dat ik het niet over hem wou hebben maar dat hij op 1 of andere manier dubbel en dik figureert in dit stuk. Willens nillens zelfs.
Want hij is nu burgemeester van 't Stad. En er zal in het licht van besparingen en algemene opkuis één en ander verdwijnen van het cultureel programma. Als het van hem of zijn partij afhangt.
Of sport en dansen bij cultureel erfgoed worden gerekend, weet ik niet. Of het programma van 2013 al vrucht is van zijn beleid, weet ik evenmin. Feit is dat het gisteren plaatsvond. Met succes voor zover ik begreep.

En ik had het over gehoorzaamheid. Geheel toevallig ingegeven door een vraag "tot" en een gesprek dat enkele dagen geleden plaatsvond, heel privé en niet politiek getint. Dan vind ik het "grappig" dat uitgerekend de man waarover ik het NIET wil hebben, het woord obediëntie in de mond neemt.
Ha Ha dus, Olijf lacht
:)

Ook en fijn en "toevallig" als in "niet zo bedoeld maar het is nu eenmaal zo" kan een paar maar dansen als de man aangeeft hoe het moet en de vrouw .... ach ja... sta me toe... die obediëntie is toegedaan.
Waarmee de cirkel van deze post min of meer rond is
en ik kan overgaan tot het plaatsen van het visueel ondersteunend materiaal. Gehoorzamend aan de vraag om dat te doen.
Zoals ik zei in het begin: Ik doe het graag.  Dansen en gehoorzamen.

"op weg naar" heldere lucht en geen spatje regen. Allright!

de Suikerrui zoals ik die nog niet eerder zag. Heraangelegd. Mooi

Mooie.... luchters. Veel.... poetswerk :)

Olijf was here :)

tussendoor een biertje met Nadia. In de Reus.
Superblij dat ze van zó ver meekwam naar Antwerpen :) :) :)