ik schreef iets

over liefde.
en pijn
en verdriet.

ik schreef het zelfs "nogal" gevat, al zeg ik het zelf.

maar een deel werd gewist.
per ongeluk
en ik vond m'n woorden niet terug.

de liefde
de pijn
en het verdriet
zijn er nog steeds.
Met tussenpozen en niet altijd even prominent.

maar de juiste woorden werden gewist. Samen met m'n ondoordacht keyboardgebruik.

U leest ze dus niet. Omdat ze weg zijn en niet meer terugkeren.
Misschien is dat maar goed ook.
Om een hele resem  goede en gezonde redenen.

Soms heeft uw blogOlijf het een beetje moeilijk. En dan komt er een post. En verdwijnt hij weer. Deze keer per ongeluk maar hoogstwaarschijnlijk omdat hij er "beter niet kwam".
Dus is het zoals het moest zijn.

Hoe dan ook.
Met dit liedje begon het vandaag.



Ik ga ervan uit dat er een reden was waarom m'n vorige post verloren ging.
Maar het liedje gaat niet weg.

Olijf - voor alle duidelijkheid - hoeft niemand's Everthing te zijn.
Maar Bleeding very much zou - vergeef me -  een leuk gevoel zijn.

En daarmee eindig ik vandaag.
Meer krijg ik er niet meer uit.