in het oog

springen een handvol "dingen" die ieder op hun eigen manier iets geks hebben. Of het HaHa-gek of gewoon een-beetje-raar-gek is, maakt u zelf maar uit. Mogelijkheid C is dat u er helemaal niets aan vindt
en dan is dat óók goed.
Iedereen wint. Iedereen beroemd.


Skieën op Tinternet.

Het ziet ernaar uit dat Olijf dit jaar geen skipistes gaat zien. Geen èchte pistes, bedoel ik daarmee. Pistes die op èchte berghellingen liggen, ergens in de Alpen bijvoorbeeld. Dat is spijtig maar niet onoverkomelijk. Ware het niet dat de sneeuwkriebel zich laat gevoelen.
Gelukkig (alweer een zonde tegen ecologische voetafdrukken...) bestaan er kunstpistes. Met namaak-echte sneeuw. En je moet er "maar" een paar uur voor rijden.
In een poging om ten minste de afstand tussen Olijf en haar (liefst zo lang mogelijke) piste te verkorten, ging ik aan het surfen. OpTinternet. Om te zien wat er (niet) klopte aan het nieuws/de geruchten die omtrent een "zekere" piste de ronde deden.
Toen bleek dat alles (opnieuw) in orde was - lees open en bruikbaar - begon de zoektocht naar tarieven. ALLES kwam ik te weten over skilessen, acrobatische lessen, bereid-jezelf-voor-op-de-volgende-kampioenschappen-in-de-bergen-lessen, jaar- en winterabonnementen, lidmaatschappen uit sympathie of als steunend lid (wat dat lid dan precies steunt, weet ik niet...). Zelfs heelder (af)betalingsschema's om je jaarlidgeld te kunnen betalen worden uit de doeken gedaan (zelfs je lidmaatschap kan je tegenwoordig op krediet kopen.... zucht...)
Eén ding kom je niet te weten (en aan enkele posts te zien, was ik daarin niet de enige....): hoeveel je betaalt om "eens" "een keertje" "een paar uurtjes" te komen skieën. Of snowboarden.
niet
te
vinden.

Ik besluit hieruit dat de piste niet open is voor het occasionele publiek. Al meen ik dat daarmee een behoorlijke moot van het potentieel clienteel wordt gemist. Hetgeen niet onbelangrijk is voor een etablissement dat zogenaamd is herrezen uit z'n faillissements-assen.
Ofwel moet er nog gesleuteld worden aan de communicatie.
Stel (fijntjes) vast, lieve lezer, dat uw Olijf het fatsoen had de piste niet bij naam te noemen. Ik wil geen nieuw faillissement op m'n geweten...

Intussen leid ik m'n aandacht weer om naar de concurrentie, al zal ik er verder voor moeten rijden. De pistes zijn langer en dat zal m'n troost zijn. (en ik weet hoeveel ik zal betalen: altijd erg leuk :) :) :) )

Laatste te overkomen euvel: zal de skibroek - vorig jaar nog moedig "op de krimp" gekocht - nog passen? Ik durf (voorlopig nog even) niet te kijken.....


in de gazet

Oftewel: selectieve berichtgeving.
Zoals daar zijn:

de kop: "Antwerpenaar spil van fraude met paardenvlees"
 Twee regels verder in het artikel lees  je de naam, helemaal voluit... en je begint te denken "Typisch Vlaams is die naam niet". Nóg eens vijf woorden verder blijkt de Antwerpenaar van Nederlandse origine zijn. Met (vroegere) thuisbasis in Breda en àl.

Of-nogmaals-tewel: Hoe de berichtgever beroep doet op een misplaatst gevoel van eer/herkenning om het oog van de lezer langer dan diagonaal over z'n artikel te laten zweven.

Hetzelfde maar anders met een "respectabele" apotheker uit V., die recht ziet geschieden nog vóór z'n zaak de rechtbank haalt.
De (online)krant pakt uit met een foto van de beklaagde in kwestie (weliswaar met zwart maskertje..... ) IN ZIJN EIGEN ZAAK (mocht je als medeburger nog twijfels hebben over wèlke apotheker het precies gaat), een gedetailleerd verhaal over deze en andere feiten - "volgens onze informatie" lijkt me af en toe verdacht veel op de roddel in de wandelgangen - en gaat zèlf detective spelen.

Geen idee of ik onbedaarlijk moet lachen of in elkaar krimpen van schaamte bij het lezen van zinnetjes als deze:
"Hij geeft toe dat hij haar op een gegeven moment, toen er geen klanten waren in de zaak, een glas fruitsap aanbood. Weliswaar aangelengd met een verdovend middel, vermoedelijk de bekende verkrachtingsdrug Rohypnol of iets gelijkaardigs. Een middel dat hij maar uit zijn etalage hoefde te nemen."

ik nodig u uit: walk with me.....

• hij geeft toe.... Wèrkelijk? Aan wie? Aan de journalist? Of aan de onderzoekers, die hun informatie dan gezwind doorspelen aan de verslaggever?
  
• een glas fruitsap .... aangelengd met een verdovend middel? Klinkt dat alleen in mijn oren raar? Of kriebelt het bij u ook?
  
• vermoedelijk de bekende verkrachtingsdrug Rohypnol of iets gelijkaardigs...Wie o wie heeft Rohypnol vernoemd? De apotheker toen hij zo openhartig zijn bekentenis aan de reporter van dienst deed? Of ging hij toen aan het twijfelen en zei .... "of iets gelijkaardigs" (want ik weet niet meer zo goed welke drug ik in haar sapje deed....)

• om dan te eindigen met de sfeerschepper dat hij maar uit z'n etalage hoefde te nemen. Alsof de reporter erbij was op het ogenblik van "de feiten". En alsof Rohypnol "in de etalage" wordt gezet

Van zulke verslaggeving gaan m'n nekharen rechtop staan. Alle andere haren ook.
Het zal je maar overkomen dat je van iets beschuldigd wordt.
En begrijpt u me niet verkeerd: ik heb geen eieren liggen onder de apotheker in kwestie. Ik ken hem zelfs niet. De kans is zelfs bijzonder groot dat hij ècht de vettige vunzigaard is die men in hem ziet.
Maar het artikel is niet onpartijdig. Meer zelfs: de beschuldiging is niet mis te verstaan. He did it. Dat heeft de reporter of de redactie beslist.
En dat kan niet. Denk ik.

Onder andere om die reden (en omdat perscontacten in het verleden Olijf zó ver hebben gekregen) schrijft Olijf namen en juiste functies voluit op een papiertje wanneer de fotograaf/reporter langs komt op het werk om een nieuwtje te "verslaan".
PC, coördinator, met twee T's. En Olijf, met één L en twee Z'en.
Hij heeft dat goed gelezen, onze verslaggever. Althans, dat stel ik vast de dag nadien in de (papieren) krant. Al de rest plukte hij uit ons persberichtje dat hij daags eerder ontving. Een collega van hem doet het nog beter. Die plukt de tekst van onze website en voegt hier en daar aan toe "zo klinkt bij (Olijf's werkgever)....". Op die manier kan je nooit fout gaan. Olé :)

Tóch een foto

van iets in de kiem.
Zaden in de kiem, letterlijk. Olijf kweekt sinds eerder deze week haar eigen scheuten. Want die schijnen heel gezond te zijn. En anti-kanker (maar niet anti-kankeren zoals u hierboven al las) en boordevol vitaminen.
En - als ik het weet vol te houden - op termijn goedkoper dan die 2,50 euri voor 50 grammetjes reeds gekiemde zaadjes.
Allez, een foto. Omdat u niet zonder beeldmateriaal zou zitten.

dat zijn ze

allez.... DAT zijn ze :)