Het .... zoals het is

Het gebèurt nog hoor
Dat ik denk "hier wil ik het over hebben"
Of dat ik een foto neem met in gedachten het blogje dat daarbij gaat horen.

en vervolgens
komt daar niets van.
Nul de botten
Nada als het ware
Zilch
Zip
Rien de knots (met vertaallink voor de noorderbuur. Lees met zwaar frans accent, svp :))

en het valt me voor, bij tijd en wijlen, dat ik even stil sta en me afvraag hoe dat komt.

Doorgaans
"door den band genomen" bijna
meestal
als grootste gemene deler
kan ik zeggen
dat er meestal geen antwoord volgt.
Of geen zinnig althans.

Vandaag is wellicht niet anders.
Ware het niet dat er wèl wat zit te dringen. Als bij  "hoge nood".
U kent dat wel.... Wanneer u "moet".
Zoiets.
Het moet eruit. Waar is de dichtstbijzijnde place of relief?

Probleem. Alles wil er in één keer uit.
En dat zorgt voor problemen. FILEproblemen.
Opstoppingen. Verwarring. Babylonia misschien zelfs :)

Als ik u nu zeg(schrijf)
dat er geen samenhang is
in wat volgt
en dat ik zèlf m'n best moet doen om "bij de zaak" te blijven
bent u dan gerust gesteld?
In uw vrees dat het begin van het eind (van Olijf en haar verstand) nabij is?

Ik hoop van wel.
'cause here goes

BOEK
Het boek van de maand is Bullshit Management van Jos Verveen. Nen Ollander:)
Geen probleem. Wij kunnen elkaar nog nèt lezen, Noord en Zuid.
En ik kocht het boek niet. Suggereerde het een hele tijd geleden aan m'n plaatselijke Bib en zij moeten hebben gedacht dat ik iets zinnigs voorstelde want een maand of wat geleden, toen ik Ginds zat, kreeg ik een mail, heel persoonlijk aan mij gericht, dat m'n suggestie was gearriveerd en dat ze klaar lag voor de pickup.De woorden waren anders, ik heb het over een respectabele en serieuze bib, die schrijven niet "pickup"....
maar het kwam erop neer dat ze mijn boek hadden aangekocht en  dat het - klap op de vuurpijl - nog eens bleef liggen tot IK erom kwam om het als eerste te lezen.
Knap vind ik dat.
Moet ik vaker doen.
Als ik de aankoopprijs van het boek niet zie zitten (en dat gebeurt "nogal regelmatig"....)

Hoe dan ook. Ik lach me een kriek.
Die Jos - wij zouden hier Zjos zeggen maar in Nederland vermoed ik een heel propere JJos met Jee en niet met Zj -  die Jos en Olijf.... die zouden dikke vrienden kunnen worden, denk ik zo.
Het boek gaat over de zin en vooral onzin van management. De termen. De adviesbureau's. De communicatiespecialisten, flow charts, bench marks en procedures. Hoe we, dankzij een handvol mannen (tja, helaas mànnen... ik kan de geschiedenis niet veranderen) en hun onbewezen theorieën een hele business hebben opgestart rond ... hoe je je business moet runnen.
Hier en daar geeft hij uit het leven gegrepen voorbeelden. En dan lach ik me een breuk.
Terwijl ik denk aan een aantal procedures, missie's en visie's, dure woorden en moeilijk te begrijpen processen die zich zelfs in mijn social non-profit afspelen.
En dat ik minstens de helft van ons "kwaliteitshandboek" kan missen als kiespijn omdat er geen tijd is om het normàle werk te doen, laat staan om dat - niet afgewerkt werk - in procedures te omschrijven. Omdat niemand die dingen gebruikt. Zelfs al zijn ze er.

Het is een lach. Om het boek. Maar ook een zure somtijds. Want je herkent je miserie in die van een ander.
Maar miserie is een overdreven woord.
Ik zit nog steeds graag waar ik zit. Zelfs al zit ik teveel en zou ik liever wat meer rondlopen.

Dat gezegd zijnde.
Lees het.
Het is een dun boek. Waardoor de bijna 25€ me nog méér verbaasden dan ze gewoonlijk al doen. Maar je kan je bib inschakelen.
Doen :)

FAMILIE: MOEDER

Sinds Olijf en zussen de moederroep collectief hebben genegeerd, lijkt moeder wonderwel te herstellen. Jawèl, het doet haar ontegensprekelijk pijn dat alle dochters even niets méér doen dan het strikt noodzakelijke (maar iedereen heeft z'n grenzen en de onze waren al enkele jaren overschreden), het lijkt er verdacht veel op dat we dat veel eerder hadden moeten doen.
De geest is helderder dan ooit tevoren. Ze gaat dingen leren die ze tevoren nooit maar dan ook nòòit zou hebben aangedurfd. En hiervoor kochten we deze week aan: één nieuwe pc, één.
Die Olijf zondag of maandag gaat installeren.
Want moeder mag zijn wie ze wil... als ze vooruit wil, wil Olijf haar op z'n minst faciliteren.

FAMILIE: DE ZUS

Eén van de zussen wuifde haar dochter uit op skivakantie. Ze vertrok helemaal alleen met een groep leeftijdsgenoten en zal een week weg blijven. Voor het eerst. Met niets dan onbekenden.
Op de leeftijd van nog geen 11 vind ik dat best stoer. Vooral als je het dutske ziet. Blond, frêle en klein. Thuis een grote mond maar elders..... miss Verlegenheid zelve.
Zus weet intussen met zichzelf geen blijf en "profiteert van de gelegenheid" om 1 van haar Bongobons op te souperen met... - ik val in de prijzen - "moi"!.
Ze belt me. Of ik even m'n mening wil geven over een vijftal mogelijkheden.
Voor mij klinkt alles OK. Ieder plekje heeft ongetwijfeld z'n voor- en nadelen - nogmaals... ik val in herhaling.... "zoals alles in het leven zeker?" - maar de leute van de ontdekking blijft in alle gevallen gelijk. Dus vind ik alles OK.
Omdat dat geen antwoord is waar zus wat mee ààn kan, ga ik toch over tot een aantal voorkeuren.
De ene blijkt helaas niet meer te bestaan. De andere heeft 1 lange gemeenschappelijke tafel - Prima toch? denk ik maar de tafel blijkt ook nog eens veel te breed te zijn waardoor persoonlijke gesprekken ... tja... niet meer persoonlijk kunnen zijn... tenzij je elkaar zou bellen of smssen van de ene tafelkant naar de andere - dus ook die valt af.
Eindigen we in gedachten uiteindelijk bij een eet-abilissement dat eerder aan de chique kant is en daardoor - sinterklaas bestaaaaaaaat niet - nogal weinig aanbiedt voor het Bongobedrag.
As a matter of fact, ze bieden zelfs minder aan dan wat ze adverteren in het Bongoboekje. "We trekken gewoon het Bongobedrag àf van wat u zou moeten betalen en zo is dat ook opgelost" ... of iets in die aard.
Nix geen speciale aanbieding dus. Nix geen welkomstpakket. Gewoon blote klantenwerving met valse reclame en daar moeten we het mee doen.

Of ik denk dat het een goede beslissing is, vraagt zus.
En ik kan niet rechttoe rechtaan antwoorden. Want alles is en blijft een verrassing. Maar wij zijn verschillend, zus en ik.
Ik twijfel lang, beslis, bega fouten, maak me even onmènselijk kwaad... en ga dan verder. Gedane zaken nemen geen keer en dat is dat. Ongeveer. Matters of the heart even dààr gelaten, ja?
Zus twijfelt lang, neemt een beslissing, komt daarop terug, bespreekt die uitgebreid met anderen, komt terug op haar teruggekomen beslissing, komt daar nog eens op terug, doet uiteindelijk wat ze in het begin had beslist, .... begaat (net als Olijf) fouten, is daar onmènselijk lang mee bezig en... herinnert zich het voorval jàren later nog steeds. Als een mijlpaal in haar emotioneel leven.
En dat màg.
Hier is geen beter of slechter. Het is gewoon anders.
Maar het maakt wèl dat ik haar bijna zou aanraden.... "als je je Nù al bekocht voelt, dan kiezen we beter een ander eethuis. Dat met de lange tafel bijvoorbeeld. Want die "slimmerds" die je net opbelde, die gaan jou nu ècht niet meer kunnen behagen. Wat ze ook doen".
Maar ze vindt de lange tafel blijkbaar erger dan een uitbater die slimmer wil zijn dan zijn klanten. En dàt gaan we dus doen. Morgen. Voor de lunch.
Ik ben nieuwsgierig :)
Meer naar de interacties zus - uitbater - Olijf (en alle mogelijke permutaties daarin) dan naar het voedsel.

en dan denk ik: wij zijn anders. En toch uit dezelfde nest. Gek :)





MACHINERIE

Deze week is niet de eerste keer dat ik de reclame zie. En ook niet de eerste keer dat ik denk "Hebben we dit nu wèrkelijk nodig?"
Gaan ze er ook deze keer in slagen om ons zo gek te krijgen dat we dènken dat ons leven niet compleet is zònder?
Ik heb het over een machine. En ik zou graag vaag blijven maar dan zal ik minstens twee keer meer woorden nodig hebben dan ik nu gebruik.... en deze blog is al lang en straks raak ik u, lezer, kwijt. Al was het maar omdat het laat is of omdat er een goeie film op het programma staat en deze blog dan maar moet wachten tot later.

Swat.
De machine wordt gelanceerd door dezelfde fabricant als die van Nespresso. Zo, nu weet u het. Special T heet de Thee.
En als u dacht dat u het nog kon trèkken met een builtje of met de losse variant - beide hoe dan ook in een theepot met heet water-  dan hebt u het mis. Nu moet uw thee uit een metalen kuipje komen en met een supersonische machine bereid worden. Zet de T-machine maar naast de hoe-heet-ie-ook-weer? machine die - goh ja, wel rédelijk lekkere koffie maakt maar niets dat zelfs maar in de buurt komt van een echte espresso (ja ik durf me wederom fanatiek op te stellen) - die naast de broodrooster staat die op de stoomoven staat die gemonteerd is boven de microgolf die dienst doet als hetewaterproducent wanneer de elektrische waterkoker het niet meer doet.......

Zucht.

Thee zèt en drink je niet meer, trouwens. Je Ontdekt en Beleeft hem. Met fancy words als Sunny Grapefruit en Caramel Gourmand.....
Ik voel een zekere nostalgie opwellen naar tijden dat Earl Grey en English Breakfast Tea zowat de enig verkrijgbare varianten waren. En die dronk je. De beleving volgde wellicht vanzelf.
Maar nu we mindfuller zijn dan ooit, is drinken zonder meer geen optie. We moeten al onze zintuigen mee betrekken bij het proces. In het hier en nu. En houden van het proces. Inclusief de veel te dure machine en de afvalproducerende cups. Allemaal hier en nu en geweldig en fantastisch.

Dan ben ik al blij dat dit nog kan met de zogenaamde cups. Foto geplukt van het internet.
Leuk idee. Maar eens al je deurgaten voorzien zijn van een cupgordijn..... kadootjes gaan maken voor vrienden en familie om hen via die weg deelgenoot te maken van koffie- of theeverslaving die lichtjes uit de hand is gelopen en die je de laatste jaren uitsluitend machinaal hebt onderhouden?
Ach ja...

"in onzen tijd was het beter" :) :) :)

DIY

Dan doe ik het nog liever zelf. Dingen maken. Inclusief koffie of thee.
En via Facebook en een aantal recyclage-gerichte pagina's kom ik terecht op leuke dingen. Kleurrijke. En toepasselijk op m'n werk. Vooral omdat we binnenkort verhuizen en een semi-plechtige opening houden met hopelijk een groot publiek, enkele prominenten en een originele inrichting.
Nou ja... "origineel"... wat kan een mens nog doen dat een ander al geen 10 jaar eerder en 20 keer beter deed, niet?
Olijf is niet origineel van aard. Ook niet echt creatief. Maar kopiëren kan ik als de besten.
Men zou dat kùnnen definiëren als "ik absorbeer als een spons"
Ik zeg gewoon: "ik kopieer. Punt". Ik zie wat, ik vraag me af of ik het kan reproduceren gezien de tijd en de middelen ter mijner beschikking en ik maak het na. Zo eenvoudig is dat.
Zolang er geen copyright op staat, maak ik me geen zorgen.
En nu zijn er dus die pagina's die ik volg. Die veel ideeën bezorgen. Het zijn zelfs de hùnne niet. Dus ook zij kopiëren. Tenminste in gedachten. En bij Olijf is het óók nog niet verder gekomen dan gedachten. En het kan goed zijn dat het daar eeuwig bij blijf. Bij gedachten.

maar stèl dat ik in actie zou schieten.
Stèl dat ik vèrf zou gaan kopen en schuurpapier en verfborstels (kwasten dus, lieve buren) en afplaktape en elektrische bedrading en hamers en nagels en schroeven....
dan zou ik één en ander in elkaar kunnen steken. Zonder veel kennis van zaken maar "altijd prijs" :)

En dan zou dat zoiets kunnen worden.

 of dit

 of anders dit?

 de mogelijkheden zijn eindeloos

Maar wie hou ik voor de gek? Ik zou beginnen haken. Aan een kussen of een sprei of een handtas... en kwam 3 bloemen ver.
Er wachten 4 rokken en 7 gordijnen op verkorting/smalling/lenging/breding... en ik haal de naaimachine niet boven.
Dus een nieuwe lamp wordt het ook niet. Of een gepimpt meubelstuk. Die ik niet nodig heb overigens, net zo min als die Theemachine.

Dat zijn - met andere woorden - enkele van de dingen die me bezig houden. Dat en andere zaken die beter niet op het net worden gegooid omdat ze te gevoelig liggen. (en nééééén, het gaat niet om Olijf's hartje :))


Het leven is een bonte verzameling aan onbenulligheden/markante feiten/nutteloze gegevens/belangrijke mensen. Een beetje van alles. In geen ènkele bepaalde volgorde. Want in dat laatste geval zouden we er iets van gaan snappen. En dat... zo lijkt het toch... is nooit de bedoeling geweest.

Ik zou vanavond gedanst  hebben en vroeg online naar mogelijke aanwezigheid van enkele gelijkgezinden. Vooruitgang kan ook leuk zijn. Zo vernam ik van een handvol dansers dat ze
"waarschijnlijk" zouden gaan. "In het laat".
Waarmee ik wist dat de goede wil er was.
Maar niet of het definitief beslist was.
En ook niet om hoe laat.
Want "in het laat" voor jou is hoogstwaarschijnlijk een ander "laat" dan voor mij. Waardoor één van ons misschien zó laat arriveert dat de andere alweer vertrokken is. Hiermee aan het doel voorbijschietend. Hetgeen niet de bedoeling was.
Ziet u?

"In het laat" deed me de das om. Ik werd moe. "Nogal vroeg" op de avond.
Dansen gaat dus niet door. Maar er komen nog dagen.
Morgen bievoorbeeld. Met zus bij de slimme restaurateur. Ik ben benieuwd :)