Hoe meer ik weet...

 hoe meer ik (dus) weet dat ik niets weet.

Verwacht u niet aan een samenhangend Blog, beste lezer.
Het is laat, Olijf is moe en niet geheel wakker plus onder de invloed van .... emotie/herinnering/onbegrip.

RAI, zoals u weet, deed een dikke week geleden z'n (her)intrede in Olijf's leven. Daar waar ik destijds de zender naar de verdoemenis zou hebben gewenst - destijds = toen Olijf nog per definitie in de clinch moest gaan met vaderlief omdat je ouderlijke machten zonder pardon moest uitdagen - vandaag heb ik hem op een vreemde manier lief. De zender dus. Niet wie erachter zit en niet wat hij uitzendt. De taal. Het verslag van de gebeurtenissen. Maar meer niet.

U volgt niet. Dat is niet erg.

Olijf kijkt, digitaal holadijee, sinds een dikke week naar 2 italiaanse en 4 britse zenders. Meer moet dat niet zijn. Televisiegewijs ben ik voldaan.

En vandaag zie ik een stukje docufilm over Domenico Modugno. Het zegt u iets of het zegt u niets.... de (mede)vader van "Volare (nel blu dipinto di blu)". De Gipsy Kings zeggen u wellicht méér met dit nummer. Maar "Mimmo" Modugno was wel degelijk de mede-auteur van het wereldberoemde nummer..... (een snelle link kan u verder helpen, mocht het uw interesse wegdragen...)

Hiermee maak ik een snelle zijsprong naar Olijf's nood aan identificatie.
Nel blu dipinto di blu was papà's favoriete nummer. .....
...
of het was één van de weinige nummers die hij kon meezingen.
Hij had zich nooit de luxe veroorloofd om zich te verdiepen in iets frivools zoals MUZIEK.
Verdi durfde hij ook wel te smaken... maar enkel omdat een Verdi-LP tot zijn verzameling behoorde. Anders zou hij er wellicht weinig mening over gehad hebben.
Mijn papà was een man van nuttige kennis, van verdiensten, van eerbesef en eerbetoon. Maar frivool zijn was hem eerder vreemd.
Dat hij het refrein van Volare kon meezingen was, wat ons aanging, al héél erg véél.

En dus weerklonk Volare na heel wat kerkelijk gehakketak op zijn uitvaartdienst. OEF. Ik kom er niet op terug. Hij hoorde het graag. Wij wisten dat. DAT moest afgespeeld worden toen we hem uitdroegen.

En hij identificeerde zich graag met Modugno.
Pugliese Hij was van Puglia. Papà's streek.
Voor het gemak even vergeten vermelden dat hij van Polignano a mare was, provincia di Bari.  Voor Salentini (wat verder zuidelijk gelegen dan Bari) is dit zoveel als... Vloeken.

Maar wanneer je je identificeert met een "groot" persoon, schijnen grenzen gemakkelijk weg te vallen.
Bari mag dan plots weer met trots vernoemd worden (maar de rest van het jaar spugen we op hen... en zij op ons).
Zoals onze Sinterklaas (of tenminste (de helft van) zijn gebeente) bewaard wordt in Bari... nadat het werd ontvreemd uit Myra, Turkije....
U kent hem wel... patroonheilige van zeilers, handeldrijvers, boogschutters, dieven en kinderen (..... helpt u me even de samenhang te vinden... ik slaag er niet in...). De man die wij allen vieren op 6 december.... diens botten werden gestolen uit Turkije (hij was wél Griek.... als u nog kan volgen) en overgebracht naar Bari (om Godweetwelke reden) en Venetië.....

Maar goed. Ik wilde me identificeren met.
Modugno. Schrijver van één van 's werelds grootste klassiekers.
Sinterklaas. Heilige en weldoener.

En nu ik bezig ben met identificatie....
met Mercator. Grondlegger van de moderne kaartkunde.
Want wanneer ik hier ben - lees in België - dan identificeer ik me graag met de lokale groten, of wat dacht u?

Hooverphonic, daar kan ik óók nog wat mee aan. Wiki zegt veel over hen, maar in tegenstelling tot de intro over mannen als The Beatles, moet je al een héél end gaan spitten vooraleer je ontdekt van welke planeet (lees gemeente) Hooverphonic precies ontsproot.
Dat blijkt er één uit het Waasland te zijn. En Waasland is voldoende voor een Olijf om zich te gaan identificeren met beroemde medelanders.
Want wat zij kunnen, kan ik - bij uitbreiding - óók.
....
Alsóf.......


Pauze...

RAI stond aan vanavond. Na een paar uurtjes spaghetti in familieverband, een uurtje salsa in groepsverband en een half uurtje online afspreken voor de toekomst. Snowboarden. Morgen. Met een handvol mensen. Geen verre toekomst.....

RAI Dus. Over Modugno en het ontstaan van Nel Blu Dipinto Di Blu. Daarna - even onderstrepen dat RAI een publieke zender is waar de Italianen jaarlijks kijk-en luistergeld voor betalen - een flinke brok reclame (............) en daarna een korte uitleg (met gebarentaal, stem èn geschreven tekst) over de nakende verkiezingen.

Hoe meer ik weet, hoe meer ik weet dat ik
hoegenaamd
absoluut
definitief
(en ik weet niet of ik nog zin heb om dat te veranderen...)
NIETS
weet.

Probeert u heel even te volgen.
Italië mag (moet niet) ten stembus trekken.
Op Zondag 24/2 van 8u00 tot 22u00 (flinke time window lijkt mij)
EN
op maandag 25/2 van 7u00 tot 15u00.
Ik vraag me af waar die tweede dag goed voor is. Maar goed. Tempi dilatitati dilatati (rekbare tijden zeg maar.....) ik leg me erbij neer.

Voor de stemmig stemming geldt het volgende.
Roze formulier. Voor de Kamer van Afgevaardigden.
Mag stemmen: iedere burger die de leeftijd van 18 jaar heeft bereikt.
Om één of andere reden (ik heb nog nooit gestemd in Italië) mag je geen voorkeursstemmen uitbrengen, behalve in Val d'Aosta, Regio met uitzonderlijke maatregelen....
Ooooo....
Kéééééé.........

Geel formulier. Voor de Senaat.
Mag stemmen: iedere burger die de leeftijd van 25 jaar heeft bereikt.
Voor de Senaat wordt blijkbaar méér maturiteit gevraagd. In de veronderstelling dat de doorsnee burger wéét wat het verschil tussen het éne en het àndere is.
Olijf is guilty as charged en weet helemaal nix. Ik hou m'n mond dus maar.
Vijfentwintig moet je zijn voor de Senaat en daarmee uit.
Ook hier: geen voorkeursstemmen behalve in Val d'Aosta
EN
in Trentino Alto Adige.

... Sla me dòòd hoor....
waarom heeft de stemming voor de Senaat één regio méér die onder de uitzonderingsmaatregelen valt?????
Is er nog één gewone sterveling die hier wat van begrijpt?
Het hoe en waarom? De onderliggende reden? De MOEDER der redenen waarom we dit alles nog doen?????? Behalve om de zak van de doorsnee politicus te vullen?

Olijf identificeert zich geregeld graag met deze en gene.
En soms valt het ook een beetje zwaar.
Zoals wanneer ik me één voel met Jan met de Pet. Die gewoon door het leven probeert te wandelen zonder àl te ingewikkelde constructies.
En wanneer dat even niet dreigt te lukken
gaat het brein
......
***** piiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiieeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeep*****