Ik zie nu pas dat het 8 maanden geleden is, vandaag op de dag af...
Ons belangrijkste afscheid ooit tot hiertoe.
En precies vandaag begint mama aan haar experiment. Voor het eerst sinds toen gaat ze enkele uren alleen doorbrengen in haar huis, HUN huis...
Ik heb haar zonet afgezet, sloot water aan, zorgde dat TV en cd-speler werkten, pompte haar fietsbanden op (mocht ze een klein ritje willen wagen), ruimde samen met haar wat van papa's werkkledij op en reed naar huis.
"Zorg dat je niet teveel ineens doet. Doe niets wat je emotioneel zwaar valt. Rust op tijd en maak je niet druk als iets niet van de eerste keer lukt"
Met die woorden liet ik haar achter.
Niet geheel onbezorgd... maar gààn moest ik, anders zou het een zondag worden zoals alle andere en daarmee geraken we geen stap vooruit.
De stap naar terug naar huis keren is gezet. We hopen met z'n allen dat het geen onrealistische droom is... maar dat wordt afwachten.
Het is een spannende dag.
Fingers crossed!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten