Woensdagochtendvraag

Stel: je wordt wakker. Stel: je bekijkt het nieuws van gisteravond (omdat dat gisteren alwéér niet wilde lukken :) )
Stel: je hoort voor de X-te keer dat er een misdaad is begaan tegen de mensheid. En je vraagt je voor de Y-de keer dit jaar af... hoe zit dat nu? Mensheid of menselijkheid? En waarom verandert dat periodiek? Wie beslist daarover en waarom?
Er bestààn productiever en zeer zeker meer optimistisch getinte gedachten dan deze op een woensdagochtend, maar goed.... deze vraag rent alweer rondjes door m'n hoofd.

Een eerste stap is die zaak Googlen. Zo voorkom ik - hoop ik - nutteloze hersenspinsels en domme ondoordachte uitspraken.

Blijkt dat Mensheid/Menselijkheid niet het enige dilemma is. Dit is wat Taaladvies.net erover te zeggen heeft: Misdaden/misdrijven tegen de menselijkheid/mensheid
Een woord van waarschuwing: best wel interessant maar bijzonder lang. Goed indien het u interesseert. Indien minder interesse -> ziehier de kortere versie.

Veel heeft te maken met juridische definities blijkbaar. En Nederlandse en Belgische strafwetboeken.
We - lees: de Nederlandstalige gemeenschappen - houden er, zo te zien, andere begrippen op na.
Goed, dit artikel legt dat haarfijn uit.

Wat het me NIET uitlegt, is waarom onze journalisten bij tijd en wijlen zeer consequent de term menselijkheid  gebruiken en dan weer een poos éénlijnig mensheid.

Olijf meent te zijn opgegroeid met misdaden tegen de mensheid. Groot was dan ook m'n verbazing een paar jaren geleden toen bleek dat ik het al die tijd OF verkeerd gehoord had OF verkeerd gebruikt (het me misschien zelfs wel verkeerd herinnerde???).
En net nu ik het na enkele jaren menselijkheid-hersenspoeling gewoon was geworden, hebben onze verslaggevers het opnieuw over mensheid.
Olijf houdt van duidelijkheid en is bij deze officieel verward.

Ik vraag me af hoe dat in z'n werk gaat: het vervangen van de ene term door de andere. Worden daar speciale vergaderingen voor georganiseerd bij de Nieuwsdienstredactie? En wie is daar dan aanwezig? Alle journalisten of enkel de prominente? Of mag de directie alléén daarover beslissen? En waarom? Omdat ze de ene term beu-gehoord zijn of omdat ze innovatie/renovatie hoog in het vaandel dragen? Wordt er op voorhand beslist hoe lang ze de ene dan wel de andere term zullen gebruiken of wordt dat aan het toeval overgelaten? Wordt het bij unanimiteit beslist of mag er verdeeldheid heersen? En in geval van verdeeldheid, hoeveel meerderheid is nodig om door te gaan zoals vroeger of een nieuwe weg in te slaan?
U ziet... vragen genoeg.

Op het radionieuws gisteravond hoorde ik dat een groep slachtoffers van sexueel misbruik door leden van de RK-kerk de paus en een handvol andere prominenten gaan aanklagen voor misdaden tegen de mensheid. MENSHEID.
Los van de correctheid van de term schijnt Vlaams Hooglereaar en kerkjurist Rik Torfs van mening te zijn dat deze aanklacht nul kansen op honderd heeft om ontvankelijk te worden verklaard... om allerlei redenen die te ver gaan voor deze blog.
Heel kort denkt hij dat als de paus en zijn companen hun handen niet daadwerkelijk hebben vuil gemaakt aan deze kwestie, de aanklacht als null and void zal worden beschouwd.
Schuldig verzuim ... is dat geen juridische term, vraag ik me af?

Nochtans lees je in diverse online artikels dat er best wel een stevig dossier werd opgebouwd.... 20 000 pagina's dik asjeblief.
Een artikel eindigt met volgende bedenkingen:
"Volgens een VN-verdrag kunnen deze misdaden niet verjaren. Toch is het de vraag of de klacht enige kans maakt. Het Vaticaan erkent het Internationaal Strafhof namelijk niet."

Tja... als het Vaticaan het Internationaal Strafhof niet erkent... dan is er geen vuiltje aan de lucht, juist?
"Ik erkèn u niet. Wat vindt u dààr van?" (maakt lange neus en steekt tong uit.. nèèh nèh neneèèèh nèh)
Doet me gek genoeg denken aan een paar andere misdadigers tegen de menselijkheid... die erkenden hun respectievelijke rechtbanken ook niet....
En zodra ze geen andere keuze hadden dan de rechtspraak te ondergaan, werden ze stante pede "zeer ziek"... òòk een schitterende manier om niet te hoeven opdagen.

Wij blijven dat slikken... sigh.

MAAARRRR ik wil graag eindigen met een vrolijke noot.

Tijdens het ochtendlijk haardroogritueel kreeg Olijf bezoek.
Van een langpootmug.
Ze landde in de lavabo...
Vond het vreemd dat het dier binnen was gekomen, maar met alle ramen die open staan, neem ik aan dat het niet echt verwonderlijk is. De sukkel was in het beste geval nieuwsgierig geweest en in het slechtste geval gewoon aangezogen door één of andere luchtverplaatsing (wie weet hoe al die open ramen wervelende luchtstromen kunnen creëren?).
Na enkele minuten vroeg ik me af waarom de mug bleef zitten. Er viel niets te beleven in m'n lavabo en ze moest intussen toch wel doorhebben dat daar weinig verandering in zou komen?
Waarna m'n centje viel. ... Ze plakte vast. In de druppels .
Met zulke lange poten en biezònder weinig spierkracht geraakte den duts niet meer los.
Die poten dienen om te landen, ziet u... niet om te plakken en vervolgens weer los te trekken.

Dus deed ik wat Olijf altijd deed. M'n tijdelijke huisgenoot vastleggen... op de foto that is en hem daarna de vrijheid gegeven. Voor de curieuzeneuzemosterdpotten onder u: zo'n beest voel je zelfs niet zitten in je hand :)

Nu vraag ik me af.... heb ik een goede daad jegens de muggelijkheid begaan? Of hoort dat mugheid te zijn?

zoek de fout

Oh! Bijna vergeten. "Mijn" spinneke van gisteren... Web was er nog, zij het enigszins verhuisd. Ze moet hebben beseft dat haar dwarse oversteek om problemen vragen was :)