duwtje in de rug

Dat heb je soms nodig... een duwtje in de rug.

U weet het of u weet het niet: Olijf was ooit, ergens in een ver verleden, duikster.
Ik deed dat soms met veel en dan weer met minder overgave. Maar duikster was ik.
Ooit komt dat misschien nog goed en wel terug maar dat laat ik momenteel in het midden.
De Oosterschelde, in m'n laatste actieve duikjaren m'n belangrijkste "werk"terrein, trekt me niet zo erg meer aan. En zolang de Méditerraneej te ver af ligt, zullen de onderwateractiviteiten redelijk beperkt blijven.

Hoe dan ook: er wàs een tijd dat ik jongleerde met duikflessen en vissenboekjes.
Dat er in een nòg verder verleden ook een studie Biologie aan was voorafgegaan hielp alleen maar in het relatief gemakkelijk onthouden van de ooo zo broodnodige Latijnse namen.

Maar alles was stilaan, bijna ongemerkt op de achtergrond geraakt.
De boekjes raakte ik ook al een poos niet meer aan. Ieder jaar gingen er steeds minder boekjes mee op reis (gedeeltelijk ook ingegeven door de gewichtslimiet op vliegtuigbagage).

Maar zie... andermans blog geeft me een duwtje in de rug. Lehti vraagt zich af welke vis ze heeft gegeten, reactiegewijs geraken we het niet meteen eens en dan....
dàn grijpt Olijf nog eens naar een boekje.

't Is eentje dat ik ooit kado kreeg. Dertien jaar geleden om precies te zijn... waarmee u, aandachtige lezer, waarschijnlijk weet wie de gever was (maar verder is dit detail van generlei belang).

Terwijl ik zoek, vind en op Tinternet dankzij de Italiaanse naam en via de Latijnse een gepaste Néderlands benaming Google, begint het opnieuw te kriebelen. Om te zien, te weten en met kennis van zaken te spreken.

Ik ben niet zéker maar ik dénk dat Lehti, zonder het te weten, het vuurtje onder m'n water heeft aangestoken.
Afwachten maar.... :)

niet het meest flashy exemplaar onder m'n boekjes, maar wél een erg handig :)

En nu ik tòch naar een medeblogster verwijs en denk aan het feit dat ik ongewild het onderwerp van een derde blogster "stal" ... Lehti had het vandaag over zonnen en manen.
Nét nadat ik naar huis toe keerde van een koopavond (Yessss.. het netbookje is besteld en komt maandag aan.. hetgeen m'n blogactiviteiten op reis zeer zeker zal vergemakkelijken, juich juich), vond ik op m'n weg naar huis een zon om U tegen te zeggen. Eentje zonder huizen voor (hoewel niet aan zee). Het apparasie stond helaas op superzoom en leverde dit op.



al zeg ik het zelf... het hééft wel wat...

 Boos op mezelf om m'n fotografische onoplettendheid mòest en zou ik de zon opnieuw vastleggen.
... en faalde jammerlijk. Alles bewogen (en ik zeg u niet waarom :))
Koos desondanks nog de juiste afrit in de hoop die oranje bal nog te kunnen zien (en nu weet u dus wèl waarom de andere foto's bewogen waren...), besefte na een ommetje dattie intussen te laag stond en "nam" dan maar dit.
Beter dan nix.

En toen...
toen reed ik braaf naar huis.