Turquaze & Piraterij

Zondagochtend.
Olijf heeft afgesproken met moeder om naar de bioskoop te trekken.
Turquaze is nog niet zo lang uit en we pakken de spreekwoordelijke koe bij de horens.
Niet uitstellen wat je vandaag kan doen enzo.

Dankzij Cinebel - waar is een mens tegenwoordig zonder tinternet? - weet ik dat er een voorstelling om 11u in de ochtend is.
Met een voorspelde zonnige zondag (22° alstublieft... op 3 oktober!) lijkt het me een leuk idee om de vroege voorstelling mee te pikken. Kwestie van ook dààrna nog wat met de dag te kunnen aanvangen.

We vertrekken goed op tijd. Heel erg goed op tijd: 10u.
Voor een rit van 20 minuten en een verwachte korte aanschuifrij aan de kassa (wie gaat nu op dit uur naar de bioskoop?) is een uurtje reistijd ruim gerekend vind ik.

We parkeren niet binnen. Het is mooi weer, dat verdient een korte wandeling, zelfs al ligt het tempo niet zo hoog. Tegenwoordig haakt mama graag in op Olijf's arm. In elkaar gehaakt stesselen we naar de Keyserlei, slakkengangetje.

We steken over. Kijken links: Meir ligt er zonovergoten bij. Kijken rechts, idem dito voor Keyserlei.
Kan die oude gebouwen wel appreciëren. Voel me zomers vrolijk.
Mama ziet de zon én de schoonheid, maar vindt het nog steeds moeilijk om te lachen.

Meir

Centraal Station.... Centraal op het zebrapad... het WAS groen!

We zijn ruim vroeg, maar tijd voor een koffietje vóór is er nét niet.

Aan de kassa wacht ons een fijne verrassing. Meteen een tip voor alle geïnteresseerde bioskoopgangers: de hele winter lang  - en de winter bij betreffende bioskoop (waarvan ik de naam niet mag noemen en u begrijpt straks waaróm) begint blijkbaar op 1 oktober en eindigt in mei.... - betaal je maar 5€ voor een film wanneer je op zater-, zon- of woensdag naar de voormiddagvoorstelling trekt.

Dat opent mogelijkheden :)

Gezien het tijdsoverschot, haalt Olijf haar apparasie boven. Kleurtjes, lichtjes en schaduwen alom.

Hoe meer lichtspel, hoe leuker ik het vind, dus ik kiek.

Op het gelijkvloers, op de eerste verdieping, op de roltrap, op de tweede verdieping.

...

Tot een heerschap m'n richting uit komt.

Of hij mag vragen waarom ik foto's neem?

Hij mag dat vragen. Omdat ik foto's nemen leuk vind.

Ja mààr.... waarvoor moeten die foto's dan dienen, wil hij graag weten.

Euh.... om naar te kíjken??? Is dat een voldoende goede reden?

"Ja hoor"... maar ben ik er nog iets anders mee van plan?

(mensen lief, ben ik er nog wat mee van plan?)

Krijg stilaan een third degree-gevoel (*). "What is this? The Spanish Inquisition???" denk ik vluchtig.

Maar ik blijf poeslief.

"Nee, behalve kijken heb ik weinig intenties met deze foto's. Kleurtjes, lichtjes, schaduwen, weet-u-wel?"

Na een "bent u daar zeker van?" en een bevestigende knik van Olijf mag ik opgelucht ademhalen. M'n apparasie mag in m'n bezit blijven. Oef. (op oorlogszuchtige wijze filmrolletjes uit een apparasie rukken kan al lang niet meer :))

"Ja, ziet u.... we moeten voorzichtig zijn. We hebben nogal wat te maken met piraterij." zegt hij nog, terwijl hij afdruipt.

Nu... (en straks, ik beloof het u plechtig, vertel ik óók wat over de fillem)... ik vind het raar wanneer mensen op openbare plaatsen je menen te moeten verbieden om kiekjes te maken.

Had onlangs iets gelijkaardigs voor in Londen. Marktje. Standjes met artisanale en minder artisanale prullaria. Sommigen boden sierkaarsen aan met de uitdrukkelijke vermelding dat het standje niet mocht gefotografeerd worden.

Bon. Vond het tóch lelijke kaarsjes, dus Olijf voelde zich niet gestraft :)

Groot m'n verbazing wanneer ik enkele uren later op een ander marktje exact dezelfde kaarsjes terug vond. Nix geen artisanale kunstwerkjes dus. Massabrol. Maar foto's mochten NIET... begrijpe wie begrijpen kan...:)

Idem dito met een sjiek juwelenvrouwtje. Mevrouw was sjiek. De sieraden konden me weer gestolen worden (smaak, ok...). Olijf wou mevrouw's sierlijke bezigheid vastleggen.

Maar néé hoor. De juffrouw draaide zich om en vroeg me vriendelijk maar kordaat om dat niet te doen.

"Intellectuele eigendom" of iets in die aard werd heel Engels gemompeld.

Na jaaaaaaaa zeg.

Als je op de markt gaat staan met je artikels, kan je toch geen privacy pretenderen???

Ik probeer oplossingen te bedenken voor deze mensen.

1. een groot zwart scherm rondom je kraampje optrekken. Voordeel: je wordt niet gezien. Nadeel:... je wordt niet gezien. Extra nadeel: kan de verkoopscijfers ernstig beïnvloeden. Voordeel: geheimzinnig zwart scherm trekt nieuwsgierigen. Nadeel: welk soort nieuwsgierigen trek je aan? De perverse soort of de kapitaalkrachtige soort?
   Idee zwart scherm afgevoerd.
2. Je gaat NIET op de markt staan. Voordeel: je intellectuele eigendom is beschermd. Nadeel: verkoop recht de dieperik in.
   Idee afgevoerd.

Ach wat... dat ze zelf maar oplossingen zoeken OF ermee leren leven dat de digitale fotografie Jan Piet en Klaas erg kieklustig heeft gemaakt.

Back to the theatre.

Er werd dus tijd, geld en een boel creativiteit in het interieur gestoken. Ik VERMOED dat men hoopt de bioskoopbezoeker op die manier aan te trekken en hopelijk te laten terugkeren.

Het onvermijdelijk gevolg is dat de bezoeker het interieur meer dan eens in zich zal opnemen.

De ene maalt niet om de inrichting en is dus de gedroomde klant voor bovenvermelde security-meneer.

De andere steelt met de ogen, noteert desgewenst de naam van de stoelenontwerper en doet er z'n ding mee. Ik vraag me af: wordt z'n notablokje dan óók afgenomen? "U mag hier niet notéren, meneer. Piraterij-bla-bla-bla'....

De andere, zoals Olijf, neemt een foto en doet daar iets mee, of ook niet. Wankel evenwicht...

Hoe dan ook zijn "wij" dieven. Piràten zelfs....

We nemen geen gevangenen. Dood aan alle intellectuele eigenaars!!!! Woooooeeeehoeeeeeee

Allez kóm nu..... :)

Voor alle duidelijkheid. Kan me begót niet herinneren waar ik onderstaande foto's nam.... :):):):)

Maar ik beloof plechtig dat ik mijn woonkamer niet op dezelfde manier zal inrichten. Ook àndermans interieur zal ik niet langs deze weg proberen te beïnvloeden.

Dzjéééééz :)

 

Schaduw



kleur (en ietwat onscherm, hetgeen me prima uitkomt)



sterrenhemel: érg origineel (uiteraard) én bewogen :)
Mama vindt het donker en somber... zucht :(

 

Kleur, Licht én Schaduw
Ik voel me een ware Piraat...



And now, without further ado: De Fillem!

Turquaze.

"Erg eigenlijk, dat het tot 2010 heeft moeten duren vooraleer we eens een deftige film over Turken in België te zien kregen" lees ik op de Humo-website.

Inderdaad, spijtig dat het zo lang moest duren. Maar nu hébben we hem. En hij màg er potverdorie zijn.

Kadir Balci schrijft de regie op z'n naam. Broer Burak neemt de mannelijke hoofdrol (Timur) op zich.

En Boy! doen die broers dat goed zeg!

Kadir weet wat van beelden. Heeft ook lak aan cliché's en overdreven beladen dialogen en Olijf vindt dat prima!

Burak weet iedere ingetogen expressie wonderbaarlijk wel op z'n niet onaantrekkelijk (maar ook niet overdreven knap) gezicht te toveren.

Gewoon het leven van alledag meesterlijk op film gezet.

Over vrouwelijke leading lady Charlotte Vandermeersch (Sarah) ben ik persoonlijk minder wild. Overacting wat mij betreft maar goed... niets of niemand is perfect.

"Al bij al" is een uitdrukking die hier niet op z'n plaats is. De film is zonder meer een ab-so-lu-te aanrader.

Tenminste.... voor iedereen die nog niet verteerd is door blinde vreemdelingenhaat en met een voldoende open mind naar de prent gaat kijken.

Bij nader inzien... ook aan de meer bekrompenen onder ons zou ik de film met nadruk aanraden... maar iets zegt me dat zelfs déze film hen nog niet gaat overtuigen.

Kadir bekijkt ons allen met verbazingwekkend weinig vooroordeel. Hij schuwt geen taboe's.

Zelf Turk zijnde (Kadir dus), maakt hij er bievoorbeeld geen probleem van om hypocrisie bij z'n eigen volk heel even in de verf te zetten.

Ik verwijs hier naar de oudste broer in de film, die jongere broer Timur verbiedt om met een "heidin" naar huis te komen.... maar intussen wél z'n zaad gaat verschieten bij een eigen persoonlijke heidin... terwijl vrouwlief thuis (dik tegen zijn zin in) Nederlands zit te leren.

Vraag me tussendoor af of Kadir intussen nog op de sympathie van z'n Turkse achterban mag rekenen, want ook dàt onbegrip is een vorm van racisme (noot van Olijf, met permissie).

Anderzijds groeit bij mij als toeschouwer nogmaals de sympathie voor andere volkeren als ménsen en niet als ras.

Zwijgend samen eten, moeders-weduwen die treuren als ieder ander, jeugd die z'n weg zoekt (en niet altijd vindt), kinderen die overleden vader missen.... die dingen zijn van alle tijden en van alle volkeren.

Individuen die geen weg weten met hun conflicterende wensen - hou ik m'n ouders gelukkig of ga ik voor m'n eigen overtuiging - daar hoeft zelfs geen rassenkwestie rond gebreid worden. We maken dat allemaal vroeg of laat mee.

Olijf zegt u: Gaan zien, die film!

Er mogen er nog van dat soort komen!!!

Ik kijk alvast uit naar de volgende productie van de heren Balci.

Afrondend: een paar beeldjes buiten, na de film.

Cappucio en zoetigheden in de zon. Ik hoop dat de eigenaars van de zaak het niet erg vinden :)

kiezen

gekozen

rabarber-amandel: ter plaatse gemaakt en héérlijk!

Vruchtenmuffin: voor thuis :)

Mja.... sentiment :)

(*) Wikipedia: Third degree (interrogation), colloquially an intensive rough interrogation