nog enkele nachtjes slapen

en Olijf knijpt er efkes tussenuit.
Een reisje, gepland begin dit jaar. Olijf moest er nix voor doen (anders zou er van dat plannen helemaal nix in huis zijn gekomen)
Nope... anderen deden het opzoekwerk, de boeking, de telefoontjes.
Anderen regelden de vlucht, de bus, het hotel.

Olijf stond erbij en keek ernaar. En zelfs dàt niet.
Eén vergadering was er gepland begin september... Olijf speelde het klaar om die te vergeten...

Toegegeven... door toeval werden m'n gedachten tijdelijk even afgeleid, maar dat is intussen ook weer verleden tijd. Time flies when you're having fun... and then it hits you like a ton of bricks.

Och ja... het heeft geduurd tot begin deze week vooraleer de voorpret van de reis z'n impact begon te hebben.
Intussen zweefde ik tussen opgewonden zijn, dan weer gelaten, en inmiddels zitten "we" in het nerveuze stadium.
Wat moet er mee? Wat kan er mee? Zal m'n koffer niet teveel wegen? Wat mag ik absoluut niet vergeten? Wanneer ga  ik dat nog doen?
Zoeken, klaarleggen, lijstjes maken, instructies afprinten en ook... vooràl... er vast in geloven dat de gevreesde Tourista niet mijn deel zal zijn.
Ik wéiger te geloven dat buitenlandse microben me kunnen vellen... :)

Het wordt een duikreis. Alweer jàààààààààààààren geleden, zo'n reis.
Laatste keer (4-5 jaar geleden alweer?) zat ik 3 weken in Sulawesi. Een mix van pret, avontuur en ook - ik moet het toegeven - ergernis en een heel klein beetje verdriet. Dat had toen te maken met incompatibele persoonlijkheden, een Olijf die zweeg tot ze barstte en alle aanverwanten....
Al bij al was het een reis om nooit meer te vergeten.
"En waar zijn die foto's dan?" vroeg ik me vanochtend af.
Ik wéét dat ik toen foto's maakte. Maar dat moet in m'n analaoge tijdperk zijn geweest. Toen had ik nog nix digitaals.
Make mental note. Deze winter moet ik de foto's van Sulawesi opsnorren.

Andere mental note... Vriendin I en vóór haar vriendin N maakten ieder hun wenslijst. 100 dingen die ze willen doen of ervaren vóór... tja.... vóór wàt? Vóór wanneer?
Toetternietoe. Beiden slaagden ze erin om 100 dingen op te sommen die ze ooit willen gedaan hebben.
Dààr moet Olijf zich ook eens aan zetten.
Het vraagt moed, vind ik, om zoiets te doen.
Moed en doorzettingsvermogen, alléén al om dat op te schrijven. En dan heb ik het geeneens om de moed en vermogen om die dingen daadwerkelijk realiteit te maken, al dan niet geholpen door een flinke dosis toeval.
Het heeft iets naslagwerkachtigs, zo'n lijst. Nood en kans om jezelf na verloop van tijd te evalueren.
Wat heb ik gewenst en wat heb ik intussen gerealiseerd?
Het heeft wat, absoluut. En ik laat me graag inspireren door m'n lichtende voorbeelden :)

Nu nog die verdomde moed vinden om eraan te beginnen.
Een truucje valt me te binnen om alvast met een geslaagde poging aan te vatten.
Punt 1: een 100 puntenwenslijst starten.
Voilà: geslaagd. De start is gegeven. Punt 1 opgeslagen en voltooid.
Het is maar hoe je't aanpakt. Niet slagen is geen optie :)

Om deze dag mooi af te sluiten, bekijk ik het weerbericht van Hurghada.

Even kijken of een Printscreen me kan helpen om iets visueels toe te voegen zonder hulp van de mij bekende computerprogramma's (deze pc is nog niet volledig uitgerust... alweer een punt om toe te voegen aan de wenslijst....dit gaat vlotter dan ik dacht!)

Voilà... niet alleen gelukt. Olijf heeft zelfs weer een nieuw programma leren "gebruiken".
Er is een tijd en plaats voor alles.

Voor de rest

voor vandaag

houdt Olijf het hierbij.