Gebeten

Olijf is gebeten.
Gebeten door een persoon.
en néééén, vergéét even verliefdheid (want die vraag zou komen :))

Het is tijd voor een stelling waarin ik mezelf waarschijnlijk meer blootgeef dan goed voor me is.
But what the heck... soms wil ik gewoon even mezelf zijn.
Of dat hier echt kàn, is een vraag die ik zelfs niet meteen wil beantwoorden.
Momenteel kan het me zelfs bitter weinig schelen.
Als er mensen zijn die zich geroepen voelen om even op MIJN rempedaal te gaan staan, dan nodig ik hen uit om dat te doen. Iedereen mag z'n mening hebben en als iemand vindt dat hij (of zij) me dringend moet "redden", dan hou ik hem (haar) niet tegen.
Verwacht u niet noodzakelijk aan ellenlange discussies. Ik weet niet of ik daar klaar voor ben.

Zodus...
Sinds lang - zeg maar sinds kort na de start van deze blog - ging Olijf op zoek naar manieren om opnieuw positiever in het leven te staan.
Gek eigenlijk... ik moest een gemoedstoestand terugvinden die vroeger "gewoon" m'n natuurlijke staat was. De trouwe volger weet min of meer wie of wat me in een neerwaartse spiraal had gebracht.
Toegegeven, ik ben lang kapot geweest. Gebroken.
Je mag dat letterlijk nemen. M'n persoonlijkheid lag aan diggelen.
Nix om fier op te zijn, integendeel zelfs.

Lange tijd heb ik een persoon, een gebeurtenis verantwoordelijk gesteld voor mijn tijdelijke "out of order" status.
HIJ had me zo gemaakt. Door HEM was ik kapot. Het was ZIJN schuld.
Alweer.... nix om fier op te zijn.
Olijf is/wàs vroeger iemand die met graagte verantwoordelijkheid nam voor de ongelukjes die ze in het leven tegen kwam.
Plots was er wat gebeurd waardoor ik het blijkbaar nodig had om een tijd (jaaaaa, zeg maar gerust LANGE tijd... ik wéét dat die opmerking op uw tong brandt... en ik geef u geen ongelijk) te sudderen in zelfmedelijden.
Maar goed, ik wijk af.
Ik ging op zoek naar manieren om mezelf te hervinden via positivisme.

Dat is een lange reis geweest, met een heleboel zijsprongen.
Vandaag is het belangrijk voor me (vraag me niet waarom) dat ik mezelf duidelijk maak.
Met "zijsprongen" doel ik geeneens op de ettelijke keren dat ik mezelf (op zeer masochistische wijze, Haveel... I KNOW) toestond om weer opgeslorpt te geraken in een gevoel van "zou het? kan het? zou hij me terug willen?"
De zijsprongen waarvan sprake zijn de omzwervingen die ik maakte in de (ahum) "literatuur" omtrent positief leven.

U staat op het punt Olijf weer net een beetje beter te leren kennen. En ik waarschuw u: u zal zuchten.

Het heeft wellicht met een flinke dosis marketing te maken, maar m'n eerste lectuur betrof "The Secret".
Manieren om het goede (lees: het gewenste) terug in je leven aan te trekken.

(eerste) zucht. "Wat wil je meid? Terugkrijgen wat je verloren hebt? Denk nà! Get real!"
Ik hoor het u denken.
Tja....
Ik ben akkoord.....het was niet de beste manier om van start te gaan.
Met "The Secret" kan je nix aanvangen... geloof me vrij.
Een heleboel mumbo jumbo over wat je moet doen, hoe je je leven moet voorstellen en vooràl... waarom je niet aantrekt wat je wil.... MOT.... je onderbewustzijn werkt je tegen!
Dat is - geloof me op m'n woord - voldoende om ieder nog half functionerend mens verder de dieperik in te jagen. Want... hoe dóe je dat? Je onderbewuste controleren?
Die mannen zijn slim eh.... tegen grof geld willen ze je wel - pasop, mondjesmaat - vertellen hoe je dat kan doen.
Tegen dan was Olijf het flink beu. Een boek of twee, tot daar aan toe. Maar honderden euro's spenderen om stapsgewijs (en nooit echt voldoende!) te ontdekken hoe het wél kan... néén, zóóóóó gek was ik dan ook weer niet.

Het heeft lang geduurd EN ik heb geen idéé of ik nu heb gevonden wat ik zoek om vaster in het leven te staan.
Het heeft veel, héél veel omzwervingen gekost (en uuuuuuren lees- en luisterwerk) om iets te vinden wat bij me "past".
En dan nóg... alweer goede raad die niet goedkoop is. Maar het VOELT goed (en wat heeft een mens méér nodig dan goed gevoel?)

Mijn oog is blijven liggen op Anthony Robbins.
Niet op de persoon. Wél op de persoonlijkheid. En op de boodschap.
Waarom?
Omdat die draait om verantwoordelijkheid nemen voor je leven(sloop).
Dat is altijd Olijf's overtuiging geweest zo lang ik me kan herinneren. In de pre-ex periode wel te verstaan.
Eén keer in m'n leven heb ik mezelf toegestaan om een ànder de schuld te geven van wat me overkwam.
Tot ik EINDELIJK de ware Olijf terug vond. De Olijf die wéét dat iedereen de kans moet krijgen om z'n EIGEN fouten te maken (zonder ouders, zorgverleners of wie dan ook die je voor het kwade willen behoeden).

Ik herinner me heel weinig van m'n kindertijd maar één zin, één vraag is me altijd bijgebleven. Ik was een jaar of twaalf-dertien.
M'n ouders probeerden me te verhinderen om met een bepaalde jongen op te trekken. Ik maakte m"n eerste verliefdheid mee. Zij hadden vernomen dat hij "niet te vertrouwen" was. "Krapuul" hadden ze gehoord. En waarschijnlijk hadden ze nog gelijk ook.
Van die periode herinner ik me vooràl dat ik hen vroeg: "Laat me m'n eigen fouten maken. Van jullie fouten leer ik weinig of niets."

nu...
Noem me zelfingenomen... ik vind dat best een verstandige stelling voor een puber.
Ik heb tóen aan m'n ouders gevraagd om me te laten doen wat me juist leek, succes of faling dààr gelaten.
En ik dank hen tot de dag van vandaag dat ze daarmee (weliswaar stilzwijgend) hebben ingestemd.

Olijf denkt (en Olijf is geen ouder, nooit geweest en zal het ook nooit worden) dat je je kind ONDER ANDERE één groot kado kan doen... en dat is "verantwoordelijkheid nemen voor je acties".

Voilà... dat brengt me terug bij Anthony Robbins.
Google hem gerust. Ontdek alstublieft dat die kerel grof geld verdient met z'n boeken/seminaries/cd-reeksen. Vraag je ALSTUBLIEFT af of Olijf nu helemààl gek is geworden.
Er is nix wat u kan bedenken dat ik al niet heb gedacht... denk ik.

En wees gerust: voorlopig is er nog geen geld versjast van hier naar daar. Olijf denkt altijd even na.
Eerst wat lezen. Eerst wat opzoeken.
Tot hiertoe ben ik geïnspireerd. Niet het leven, maar de manier waarop je naar het leven KIJKT, beïnvloedt je gemoedstoestand... Nix echt nieuws... en toch niet helemaal voordehandliggend.

Ik neem nog aan dat ik een gemakkelijk beïnvloedbaar persoon ben. Ik neem ook aan dat u huivert bij de idee aan een Amerikaan die voor grote zalen de aardse god komt spelen. Ik "verantwoord" me (voor zover dat nodig is... en neen, dat is niet nodig) met de stelling dat ieder moet doen wat goed aanvoelt.

En dus.... doen wat goed lijkt. En op de blaren zitten als het niet wordt wat ik ervan hoopte.
Wie z'n billen brandt, moet op de blaren zitten.... DUS.
Maar ook:
Wie niet waagt, niet wint.
En dat... ahum ahum... u hoeft niet te buigen..... is Olijf ten voeten uit.

Ik ben goed op weg om m'n ware zelf terug te vinden.
Ben ik er? Bijlange niet!
We zijn er nooit!
Het is niet het doel dat telt, maar de reis erheen.

Olijf heeft minder gereisd dan velen, maar tegelijk ook méér dan vele anderen.
Dat plaatst me in de middenmoot. Niet beter en niet slechter dan een ander. En dat HOEFT ook niet.
Wat belangrijk is, is dat ieder voor zich de manier zoekt die hem/haar terug op de hoofdweg brengt.

Dus ja... Olijf heeft ogenschijnlijk de hoofdweg terug gevonden... of hij is in het vizier.
Zoals eerder gezegd: ieder doet wat hij/zij juist vindt.
Enkel de tijd zal uitwijzen of de genomen beslissingen de juiste waren.

Intussen... let's just enjoy the ride... humps and bumps included :)

Ik eindig graag met enkele quotes "from the man himself".
Ik hou van quotes, dat is nooit anders geweest. Hoe korter hoe liever trouwens.

Whatever happens, take responsibility .... niet moeilijk te begrijpen.
You always succeed in producing a result.... denk daar even over na. ALTIJD resultaat... goed of slecht.

en tenslotte, gewoon omdat ik hem mooi vond:
When people are like each other they tend to like each other.
Spreek dat eens tegen?