testosteron

"Een Latino man heb je nooit voor jou alleen" orakelde vriendin B gisteravond tijdens een dansavond slash optreden van de Cubaanse groep Ache Havana.
Zij had ze al eerder gezien en kon hen warm aanbevelen.
En warm wèrd het, ondanks de koude tocht die al de hele avond door de zaal trok.

Gisteren was ik enkele keren gelukkige (?) getuige van de gewèldige veruiterlijkingen van TES TOS TE RON :)

Het begon zachtjes op het werk.
Opendeurdag mét bartoog. Klanten die met een gratis drankbonnetje en later - desgewenst - betalend verder konden tafelen en drinkelen.
Zoals ieder jaar kregen we de usual suspects over de vloer. De mensen die onze zaak als plaatselijk buurtcentrum gebruiken. Een héle godganse dag komen ze aan de toog hangen.
Na ja, nix mannelijks aan.
Zoals ieder jaar ook krijgen we de ex over de vloer. De ex van een werkneemster die - helaas - zelf niet goed weet of ze hem liever al dan niet in haar leven heeft.
U kent dat verhaal, Olijf ook. Hell... ik ben er zélf het lichtend voorbeeld van.

Om welke reden het ook moge zijn, ieder jaar op deze open dag komt de ex uuuuuren rondhangen als een gorilla silverback om z'n wijfje te bewaken. En ieder jaar loopt het arme kind OP van de zenuwen door de zaak, af en toe boze blikken zijn richting uit sturend, ongerust, zenuwachtig, vertéérd door ongemak.
"Testosteron", dacht ik.
Puur testosteron.
Verder dan dit dacht ik voor één keer eens niet.

Later op de dag, meer bepaald 's avonds dus, ging Olijf enkele Cubano's bezichtigen.
Ik moest m'n eigen hormonen best maar thuis laten, was me aangeraden. De jonge kereltjes zouden meerder wijfje reeds hebben aangezet tot ongepaste openbare vertoningen.

Nu... ik had weinig moeite met m'n hormonen.
Yup, enkele kereltjes zagen er yummie uit - dààààr niet van - maar ik hoop te mogen rekenen op een een bescheiden dosis levenservaring.
Die ervaring zei me dat in veel te nauwe hemdjes gewurmde biceps, recht opgetrokken hemdskraagjes (waarom dóen mannen dat? Het doet hen eruit zien als een neanderthaler zonder nek!) en strategisch (lees: 5 mm boven de geslachtsdelen) geplaatste enòrme broekriemgesp weinig diepgang voorspelden...

Enkele vrouwen, waarvan sommige ruim boven Olijf's leeftijd, kampten met een licht groupie-syndroom.
Een vollédig nummer namen ze op hun cameratje op. Netjes in een halve cirkel rond de leadzanger gepositioneerd, tongen ei-zo-na op de grond, decolleté's voor de gelegenheid keurig bijgewerkt.
De leadzanger was een duim hoog broekventje mét Elvis-zonnebril en de trotse bezitter van de strategische broekriemgesp...

Toegegeven. De heren beschikten ieder over hun respectievelijke beweeglijke heupen  (en dito bewegingen)... Klein Duimpje-leadzanger accentueerde die zwoeligheden met die gesp.
Ware het niet zo grappig geweest, ik had het pathetisch gevonden :)

Maar ze waren hot. En ze wisten het.
Testosterones latino style :)

De avond eindigde voor Olijf nog vóór Ache Havana uitgezongen was. Ik had het wel gezien na vijf nummers heupstoten en een bijna uur durende rustpauze.

Buiten wachtte me de finale verrassing. Aan een schietkraam (het evenement ging door in de benedenzaal van een jeugdcentrum) schoten enkele jongelingen erop los, siggie in de ene hand, biertjeeeuh in de ander.
En dan....
Een oerboer. De boer der boeren. Een grove grol die diep uit iemands binnenste kwam. Langerekt en gemeend. Wel drie seconden lang. En luid!

Wow, dacht ik onwillekeurig.
Wat een man.
Het bekoorde me niet. Glad to say dat het me zelfs 30 jaar geleden niet kon bekoren, zoveel mannelijkheid in één brul.

maar ja... testosteron eh....
Wat doe je eraan?