Gommaris

Maandagnamiddag.
De zon weet niet goed wat ze wil. Soms is ze d'er, soms weer niet.

Olijf beslist dat het maar eens moet gebeuren.
De zjozzemien moet eruit.
In m'n tuin, vlak naast de haag staat een Sering. Ook wel gekend als Jasmijn (vandaar zjozzemien, met een beetje goede wil).

Olijf houdt er niet bepaald van om levende bomen zomaar te vellen.
In dit geval maak ik een uitzondering.

1. omdat de boom de onhebbelijke gewoonte heeft om onnoemelijk veel scheuten te produceren op de worteluitlopers. Scheuten, tussen haakjes, die je niet zomaar even uittrekt. Ah neeeeee... ze zitten op die megawortels!
   In een kleine tuin als die van Olijf is dat een pest.
2. de boom is oud, heel oud en geeft maar eens in de twee jaar een fatsoenlijke bloemenkroon... die na twee weken uitgebloemd is. Niet echt zwaar de moeite vind ik... tenminste... dat beetje bloem weegt niet op tegen die ergerlijke wortelscheuten.
3. omdat de boom zo oud is, lijkt hij het sinds dit jaar vanzelf stilaan te begeven. Eén van de stammen stierf af. Door een zwam geloof ik. Ook op de andere twee stammen zie ik intussen zwammen verschijnen.
4. tot voor kort was er één iemand die waarschijnlijk de aanplant van de boom heeft meegemaakt. Die laatste getuige is er nu niet meer. Gommaris lees ik op het overlijdensbericht dat ik zonet in m'n bus vond. Mauries was een Gommaris.
   Nooit eerder heb ik deze naam gehoord of gelezen.
   Maar goed, ik schat de boom minstens 50 jaar oud en Gommaris is net geen 84 geworden.
   Ik denk dat hij het wel goed zou vinden dat ik na al die jaren sakkeren op de zjozzemien eindelijk de handen uit de mouwen steek.
5. De vijgenboom die de boom zal vervangen, staat al te wachten sinds deze zomer. Winter is een mooie tijd om bomen te planten.

...
Vandaag was zo'n dag waarop ik (nog maar eens) moet toegeven dat er zoiets bestaat als vrouwenjobs en mannenjobs.
Een boom ontwortelen is nix voor een vrouw. Met de moed der wanhoop bleef ik met de spade inhakken op de grootste wortels. Zaagde er een paar door maar was binnen de korste keren uitgeteld.
Van pure miserie begon ik dan maar aan de rest van de tuin. Nog een woekerende plant stond te wachten op ontworteling. Die gaat nadien naar zus voor een tweede leven.

Zo'n 6 uren heb ik bijna onafgebroken geploeterd in de tuin. Spades, rieken en ander tuingereedschap waarvan ik geeneens de naam ken, kwamen er aan te pas.
Na een grondige (maar nog niet voltooide) opkuis van de tuin, probeerde ik de boom nog wat te overtuigen om op te geven. Zonder merkelijk resultaat.
Olijf is een gebroken vrouw.
Morgen zullen zich zonder twijfel laten gevoelen:
rug
schouders
armen
polsen
vingers

Alles doet pijn.
Maar 't is goeie pijn.

Ben blij dat ik me er eindelijk aan gezet heb. Het moest er ooit van komen.

M'n tuin, tussen haakjes, weet nog niet goed welk seizoen het is. Er is duidelijk sprake van twijfel.



Eindelijk, na twee jaar, een echt siergras van de scheut die ik destijds aan de tuin van zus ontvreemdde

Lavendel begint er nog maar eens aan.

stokroos

nie moeilijk: SPIN!!!

levend of net niet? geen idee

maagdenpalm

"gewone" roos

nog maar eens stokroos

Nieuw Passieflora, waarvan ik dacht dat hij jammerlijk vergaan was

witte framboos, stevig overtijd

de druivelaar, altijd mooie kleurtjes

Hydrangea. Zomer: wit. Herfst: roze.