Vreemde ochtendspurt

7.00u dinsdagochtend.
De wekker loopt af.
Olijf is nog niet "klaar" met de nachtrust.
Ben dankbaar voor de snooze-knop :)
Twee maal.

Tot het geluid van de PMDophaalwagen me klaarwakker maakt. KLAAR met de nachtrust, plots.
De mijne staat niet buiten. De zak. Die van de PMD.
Pfffff.... zo gaat dat nu al weken. Telkens vergeten om de zak aan de voordeur te zetten.

Klaar als ik ben, komt m'n brein sneller dan normaal op gang.
Olijf woont op de hoek van een T-kruispunt.
En ik dènk de route van de PMD-ophalers te kennen: Ze naderen van rechts, slaan de (doodlopende) zijstraat in en keren dan terug om links verder te rijden.
Mijn huis zijn ze al voorbij gereden, zoveel wéét ik.

Ik SPRING uit bed, ren de trappen af, controleer langs de voordeur waar de ophaalwagen zit, denk razendsnel na, spurt naar de garage, VLIEG  (mèt volle PMD-zak) over de straat en zet hem snel neer bij één van de overburen.
Geen tijd om hen om toestemming te vragen (dit is sluikstorten...).
Ik vlieg terug naar huis. Ik vlieg sneller nu, zonder zak in de hand.

Alles in slaapkleed en op blote voeten.
:)
Eén minuut later passeert de ophaalwagen opnieuw en neemt de zakken mee. De mijne ook.

OEF. Hij is eindelijk weg, die zak.

Tevreden zet ik een kop koffie en eet een toast met bananenchocola.
Heb ik verdiend.
:):):):):):):)