Olijf zou bijna zeggen: nergens ter wereld vind je zo'n georganiseerd metronetwerk.
Maar Olijf heeft nog niet de hele wereld gezien, dus we zwijgen.
Van vorige bezoeken herinner ik me dat ik ook destijds zwaar onder de indruk was van de organisatie.
Dat was deze keer (aanvankelijk) niet anders.
Duidelijke aanwijzingen, beleefde bordjes om alles in goede banen te leiden, up-to-date electronische borden omtrent de lijnen waaraan gewerkt werd (logischerwijze in het weekend omdat onderhoud in de week onwerkbaar zou zijn), ogenschijnlijk democratische dagprijzen (waar je ook gaat: méér dan 5,60 pond per dag rekenen ze je niet aan.... theoretisch).
Met een kaartje in de hand en twee paar oplettende ogen en oren in de metro liepen we feilloos naar onze verschillende stations. Met uitzondering van het plattegrondkaartje zagen we eruit als de échten.
die pràchtige gewoonte om braaf stil te staan aan de rechterkant zodat de meer gehaasten er vlotjes door kunnen. N vertelt me dat "wij" Belgen dat tegenwoordig ook doen.
Het is een poos geleden sinds ik de metro nam in België... laatste keer merkte ik nog nix van links-rechts-discipline...
Let op de wandelrichting :)
Wellicht merkte u aan het begin van de blog het woordje "aanvankelijk" op.
Ik verklaar me nader.
De Londense metro werkt tegenwoordig hoofdzakelijk met elektronisch herlaadbare kaarten.
Zelfs de stomste toerist kan met z'n kredietkaart de kaart herladen en met een gerust hart de metro bezigen.
Waar toegangspoortjes dienen gepasseerd te worden, stelt zich amper een probleem.
Je touch-t in en je touch-t out. Je hebt amper een keuze. Je traject wordt bepaald en je reiskrediet wordt navenant aangepast.
Op de bovengrondse lijnen is dat lichtjes anders.
Daar staan de touch-paaltjes vrij langs de kant.
Vergeet uit te touchen en je bent de pineut. Meteen beland je in het rood.
"Seek assistance" zegt het machientje je beleefd en je gaat dus assistance seeken.
De assistent is uiterst behulpzaam maar moet zich beperken tot een uitleg over het waarom, de goede raad om de kaart nog eens bij te vullen en om in de Metro nog eens extra uitleg te vragen. Dààr kunnen ze je reisgeschiedenis aflezen van je kaart en desgewenst wat geld teruggeven.
...
DRIE keer overkomt het ons om diverse redenen dat we niet outtouchen en DUS moeten bijvullen.
Omdat onze (overigens ruim berekende) terugrit richting Internationaal station door allerlei vertragingen behoorlijk spannend wordt, hebben we geen tijd meer om geld terug te vragen met het treurig gezicht van de verwarde toerist.
De zondagritjes komen ons zo'n 18 pond per persoon te kosten.... vér boven de maximumwaarde van 5,60 pond...
En die vertraging?
Werken aan de lijnen, zoals gezegd.
Een rechtstreekse rit naar ons eindstation met een vijftal haltes wordt in een handomdraai omgevormd tot een "omweggetje" via twee lijnen en een klein dozijn tussenhaltes.
Op de Victorialijn mogen we er aanvankelijk niet in.
Naderhand begrijpen we waarom.
...
ALLE toeristen moeten plots terug naar de Eurostar. Het perron is o-ver-vol. Het lijkt wel een maandagochtend, maar dan met rugzakken en trolleys.
Alle reizigers willen meteen de eerste trein op. N en ik zijn geen uitzonderingen.
Waar ik een uurtje eerder nog geruststellend fluisterde "we halen het wel" begon ik 'm stilaan ook te knijpen op het volle perron.
Angstvallig telde ik het aantal haltes die ons scheidden van de eindbestemming, terwijl ik éven angstvallig probeerde te verbergen dat ik er niet gerust op was.
Op het ogenblik dat we EIgenlijk al aan de incheckbalie hoorden te staan, arriveerden we in King's Cross.
No problemo?
Si problemo!
Onze trolleys stonden nog netjes in het hotelletje, op zo'n tien minuten stappen van het station....
10 heen, 10 terug (mét bagage).... dat wordt spannend!
Hier is niet de plaats voor heldenverhaaltjes.
Het volstaat te weten dat Olijf rende met de moed der wanhoop. Vrezend dat het een maat voor niets was maar hopend dat m'n beschermengelen me zouden helpen.
Zuchtend, puffend en drijfnat arriveerden we aan de incheckbalie.... welgeteld 5 minuten vóór vertrek.
OEF!
Het was ons gelukt.
No thanks to the London Underground.
En tóch.... volgende keer pak ik 'em wéér :)
Er hingen geen mensenlevens van af (niemand geraakte zelfs maar een beetje gewond :)), het loopje heen en terug was goed voor de lijn én we zijn er stukkkken metro-slimmer op geworden.
Dit - geloof me vrij - overkomt ons geen tweede keer!
Ik ben blij dat jij het metro-verhaal deed. Mij lukt het (nog) niet. Schapen zijn geen helden met het openbaar vervoer. Blij dat jij erbij was om mij erdoor te loodsen en niet mee te panikeren. Geen moment aan je gezicht gezien dat je er zelf niet gerust meer in was. Merci om mij (en de bagage) veilig terug aan de Eurostar te brengen! Jij bent mijn held ;-)
BeantwoordenVerwijderenHet was een wijze les. Ze hebben ons geen tweede keer!
Liefke, twas hééél graag gedaan!
BeantwoordenVerwijderenBlij dat je't nie zag aan me. Zegt wat over m'n acteertalent :)
En voor de rest: we zijn er geraakt eh, méér is niet van tel!
ik ga zelf geregeld naar Londen
BeantwoordenVerwijderenen heb met die Oyster cards nog nooit problemen ondervonden
ik moet wel toegeven dat ik de metro niet gebruik, wel de bussen en normale treinen
Die Oyster Card - een recente ontdekking van mij is er handig. En ik gebruikte ze enkel op de Tube, dus als ik aan 'going Underground' deed ;-)
BeantwoordenVerwijderenEn... natuurlijk snap ik het probleem als je niét kan 'Outtouched'... Vreemd genoeg had ik op de trajecten die ik laatst deed (King's Cross, Camden Town, ...) daar géén enkel probleem mee en kon ik overal in en uit touchen...
de regel is simpel (weet ik nu);
BeantwoordenVerwijderenBoven- OF ondergronds: ALTIJD in- en outtouchen.
Ma goed, ne mens moet leergeld betalen :)