Kerk en Leven, een sterk merk

... las ik gisteren vanuit de wagen op een poster.
Hij hing op de voorgevel van een Katholieke school.

"Sterk" dacht ik.... sterk dat iemand NU (nog) de euvele moed heeft om met dit soort reclame naar buiten te komen.
Niet dat de gelovers plots hun overtuigingen overboord moeten gooien, maar er bestaat toch zoiets als goede smaak?

In een periode dat oude kardinalen zichzelf "herpakt" weten door een woordvoerder af en toe op het scherm te laten verschijnen met nietszeggende rommel over "de kardinaal geeft NIET toe dat hij willens wetens (ja hoor, willens wetens!) iets misdaan heeft omdat hij niet willens wetens handelde" en "het is een oude man" (begrip dus asjeblieft voor zijn onwillendheid in het toegeven van willenswetensheid)... heb ik een probleem met "Kerk en Leven, een sterk merk".
Welke Kerk precies? En wiens Leven?

De Brugse Bisschop-àf mag zelf beslissen of hij de laïcisering aanvraagt.
Yep, Laïcisering... terug leek worden, niet-kerkelijk dus....
Euh?
Kan niemand hem daartoe dwingen dan?
Een soort van oneervol ontslag, om maar iets te zeggen?
Een eerste stap naar het mogelijk maken van een normale burgerlijke rechtspraak?

Ik vraag het me af....
Kerk en Leven is een merk, zoveel is zeker.
Of het stèrk is, daar denk ik het mijne van...