Het was al een poos geleden sinds ik laatste keer daar was, dus dat detail lag diep in m'n geheugen begraven.
Het begon bij onze aankomst aldaar. Met de kaart in de hand stonden N en ik wat te draaien aan het station, waarna een eerder gezette heer ons vroeg of hij kon helpen.
Zo'n vraag doet deugd op zich. Zo'n vraag in hoog-Engels voert Olijf recht naar de talen-hemel.
De toon was gezet.
Het was vroege ochtend bij onze aankomst.
De wekker had me om 4u30 uit m'n bed gezet, na een door omstandigheden korte nacht.
Ontbijt was op dat uur geen optie (twee koppen zéér sterke koffie wél... hetgeen zich wat later vertaalde in "het schuddeke").
Na een ongewenste alcoholcontrole op 5 minuten van N's huis, hadden we het toch gehaald. Netjes op tijd aan de trein en twee uurkes later (vlijtig lezend in een Londenfoldertje) arriveerden we ter plekke.
"Honger" zeiden we beiden. Wat zouden we doen?
De zon scheen (nog) dus dat zou een terrasje worden. English Breakfast leek ons een leuk idee.
Eggs, bacon, sausage and beans with toast.... Welke normale ziel werkt zoiets naar binnen?
ahem.... wij dus :)
When in Rome... niewaar?
In een pre-Jamie Oliver-tijd zou ik daar op hebben neergekeken.
Toen leek het alsof de Engelsen, door één of andere genetische belasting, niet in staat waren om iets eetbaars op een bord te pleuren.
Een tien-vijftiental jaren en een tienvoud daarvan aan culinaire programma's later (geef toe.... onze kookprogramma's kunnen in geen millennia tippen aan wat de BBC ons voorschotelt) heeft geen enkele Engelsman nog een excuus om te blijven zweren bij een blobje onnatuurlijk groen ogende erwtjes onder een al even onsmakelijk uitziend prakje mashed potatoes....
Vol vertrouwen namen we plaats aan een tafeltje op de stoep. Het etablissement had iets keten-achtigs. Foto's van gerechten achter een schamel ogende vitrine konden ons niet afschrikken.
English Breakfast zou het worden!
En mot! Alwéér een uiterst vriendelijke heer die ons bediende! Een waar genoegen!
Ik zou liegen als ik zei dat het ontbijt niet lekker was.
Olijf ging voor de klassieker (mét sausage dus), N koos de vegetarische variant.
u ziet.... I kid you not :)
Let u even mee op de achtergrond.... Pasta... hierover zet ik verderop nog een boompje op...
De Engelse vriendelijkheid overigens zette zich mooi verder in het hotel, in de Underground, op straat.... voorwaar het deed me deugd.
DAT alleen is al een goede reden om een weekendje London te plannen. Truly!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten