Het is druk ten huize Olijf.
Dat heeft zo z'n redenen, zowel fijne als minder fijne.
Vorige week knepen we er even tussenuit: Olijf, zus C en nichtje G.
Vriendenbezoek. Na jaren aandringen (kom ons bezoeken, zo ver is het toch niet?), repten we ons ein-de-lijk eens om een vluchtje te boeken.
Rekening houdend met allerlei extracurriculaire activiteiten (schoolfeestje, hockey, vliegprijzen, jaaaaaaaaaa verkiezingen ...) viel de keuze op 4-5-6 juni.
We zouden er een dagje Bergamo van maken, gevolgd door anderhalve dag vriendenlogies.
Vrijdagochtend halfvier. Met lodderogen en ieder een trolley-tje (max afmetingen: 55*40*20cm, niet zwaarder dan 10kg) in de wagen en óp naar Brussels-Charleroi.
In België hebben we geluk. Als de onwetende reiziger Brussel verwart voor Charleroi, zit daar maar een extra half uurtje reizen in het verschiet.
In Italië is dat andere koek. "Milano Orio al Serio" is Bergamo. Dat kan al gauw een uur, anderhalfuur schelen als je geografisch minder onderlegd bent.Geen nood, wij kenden onze afstanden, alles was ingecalculeerd.
....
tot we op Charleroi toekwamen.
Douane? Noppes.
We mochten onverrichterzake terugkeren naar onze stoel. De vlucht van 6u20 was uitgesteld naar ...14u40!!!!
Reden? "Technisch defect" noemen ze dat. De reiziger heeft er het raden naar of het dàt is of gewoon een halfleeg vliegtuig dat niet mag opstijgen wegens economisch onrendabel...
"Verlaat ook uw zitje niet. De uren zouden nog kunnen wijzigen. en Neen mevrouw dat wordt niet afgeroepen. Acht uren staren naar het scherm is alles wat u kan doen"
Nou moe????
Vrijdag zou een superzonnige, zwoel warme dag worden en wij werden verondersteld 8 uren op een metalen stoeltje binnen door te brengen?
Twijfel twijfel twijfel.
Wat te doen? Terug rijden naar huis en later terugkeren? Riskeren om naderhand gewijzigde vlucht te missen? Geen optie.
Gewoon terugkeren en de boel als verloren beschouwen? Ook geen optie.
Aanschuiven aan het loket om te horen wat gedaan kon worden?... Bon.... ja zeker?
De jongeman aan het loket was niet alleen vriendelijk, hij deed z'n best om zich verstaanbaar te maken in het Nederlands... voor Charleroi niet evident.
We konden de centen terugkrijgen (voor heenreis of voor heen en terug was me niet duidelijk, ik vroeg niet verder) of vliegen op een ander vliegveld.
Torino of Bologna? Torino lag 25 km dichter bij Bergamo, "beter" zei de vriendelijke jongen.... Torino dus.
Ehm..... NOT!
Hier had Olijf beter haar huiswerk moeten doen. Ik weet waar Torino ligt, ik weet verdorie goed waar Bologna ligt (wegens daar gewoond) maar wat ik begot niet wist (shame on me), was waar Taio ligt, het thuisdorp van onze vrienden.
Verkeerdelijk kozen we Torino, zowat de verste en moeilijkste mogelijkheid voor vriend die ons zou oppikken.
Bus van vliegveld naar station. Trein van Torino naar Milano. Twee metro's van Milano Centrale naar Rho (suburbs van Milaan zeg maar).
Daar zouden we opgepikt worden.
Samenvattend werd dat: auto, vliegtuig, trein, metro, metro, auto. Vertrek om halfvier in de ochtend en aankomst om acht uur 's avonds.....
We hadden geen boot of luchtballon nodig gehad om te arriveren... oef :)
Het dient gezegd: nichtje G, acht jaar oud, heeft zich de hele reis lang erg kranig gehouden, zonder morren. Mama en Olijf waren terecht fier op het kind.
De hele dag rende ze met haar trolleytje achter ons aan, speelde tussendoor met haar Polly Pocketjes, at en dronk wanneer het kon en kloeg geen ene keer.
't Is niet alle kinderen gegeven, zoveel jonge wijsheid.
Dat onthoud ik het meest van de reis. Het moedige meisje.
De rest van het verblijf is persoonlijk. Niets wereldschokkends, gewoon fijn samenzijn, ontbijten, praten, wandelen, kort bezoekje aan Gardameer. U wil dat niet weten en ik wil het gewoon voor mezelf houden.
Blij dat ik vrienden gezien heb. Zondag weer thuis, in de gietende regen...
Mooie liedjes duren niet lang.
Dit liedje had zelfs een erg lange intro...aankomst Charleroi. Parking lekker dichtbij. Vol goede moed.
Sanitaire stop en nu .... inchecken!
Oef, alles mooi binnen toegelaten afmetingen :)
Op weg naar de omgeleide vlucht. Destination: Torino.
Opstijgen
Buiten 25°C. Binnen pelsje + open slaapmond. Sjieke madam :)
Benvenuti a Torino!
Obligate eerste koffie in Italië. Geloof me, NERGENS ter wereld drink je 'n echte lekkere cappuccino of caffé zoals... tja.... in Italië :)
My little piece of heaven.
Op de bus. Spijtig, niet alle dames met oversized zonnenbril keken synchroon naar Olijf voor de foto.
Van bus naar trein.
Wachten op de trein. Vijf minuten zon.
Tussenstop voor foto met Tanta Nanna
Kort moment voor tijdsbesef
Binnenhal van Milano Centrale.
Herinneringen uit kindertijd.
Herinneringen uit kindertijd.
Waar is de tijd heengegaan?
Aanschuiven in Metro.
Geen orde, noch in het aanschuiven, noch in het aanplakken van de tientallen mededelingen :)
Ken uw volk...
Moeder en dochter, nog steeds moedig onderweg.
Aankomst Rho.
Tussenstop aan Olie- en wijnbrouwerij
mét bierTJE, ook eigen brouwsel (bijna contradictio in terminis)
Effe uitblazen aan Lago di Garda.
Leuk idee om te stoppen maar we zijn stilaan uitgeput.
Nog ééééven rijden.
Even? Zeg maar anderhalf uur erbij.
Tempi dilatati heet dat, rekbaar tijdsbesef.
Aangekomen, jeeeeeejjjjjj!
Half uurtje later: verdiende rust.
Niet meteen het reisverhaal dat u verwachtte?
Geloof me.... ook ik had me iets anders voorgesteld bij twee daagjes ertussenuit :)
We hebben het gehad, da's wat telt.
Volgende keer beter.
Nóg eens met geliefde Ryanair.... het zal wel geen tweede keer gebeuren zeker?
Over and out.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten