Vlieg

Ik had haar uit de slaapkamer kunnen sluiten, de vlieg.

Eén vlieg, in m'n hele huis, ééntje maar... en de hele godganse avond had ze gisteren nog rond m'n hoofd gezoemd, alsof ik het enige "eetbare" in de buurt was.

Nu, Olijf heeft geen heilige schrik van bijen, wespen of zelfs spinnen. Rustig blijven is altijd m'n boodschap.

Op heel goede momenten bestudeer ik het dier zelfs even terwijl het over m'n armen kruipt of van m'n frisdrankje proeft.

Maar een vlieg die het vertikt om me gerust te laten, uuuuuuuuuuren aan een stuk....dà's andere koek!

Vanmorgen opende ik de slaapkamerdeur ... en daar was m'n plaaggeest weer, rond m'n hoofd.
"Ik heb een trouw huisdier,' dacht ik in een vlaag van ochtendsarcasme, "en ze volgt me braafjes, waar ik ook ga."

Wou haar de vrijheid schenken, haar de wijde natuur laten intrekken en zwierde de achterdeur open.

Nix.

Vliegje bleef bij mij.

En toen..... kwam ze weer op m'n been zitten.

Er IS een beproefde truuc om vliegen te vangen: je benadert ze met beide handen tegelijk. Eén van links en één van rechts. Met facetoogjes die de wereld heel anders zien dan wij én met een beperkt vliegenbrein, schijnt zo'n dier dan in een moment van levensgroot dilemma te verkeren.

Terwijl ze van beide kanten grote handen zien naderen, kunnen ze maar niet beslissen welke kant ze opmoeten om te ontsnappen....

Olijf deed het goed.
De vlieg is niet meer.

Wat is het weer stil in huis....

Afbeelding van Tinternet.

Het restantje bioloog in me noodzaakte me om een kleine photoshopinterventie te doen. Om één of andere reden worden vliegen steevast met angel afgebeeld. Niemand, blijkbaar, die daar graten in ziet.

Ik geloof niet in vliegen met een angel...

Anderzijds.... ik geloof ook niet in vliegen met 2 poten, maar zóveel interventie was me dan weer te veel :)