Zeetje

Zaterdagavond.
Bezoek aan papa met gevolg zoals eerder beschreven.
Beetje down naar huis.

Op het programma stond nog een avondje Kursaal-Oostende voor wat zomersalsa aan de kust.
Olijf had zich al weken "ingezet" (veeeeeel te groot woord) om wat Antwerpenaren richting kust te mobiliseren.
"tis toch zomer mannekes, dan moet je dansen aan het waaaater!"

Sommigen (mij minder bekenden overigens) hadden hun meest voorspelbare (en mijns inziens oerconservatieve) reactie klaar. "Er is zoveel te doen hier, waarom zouden we ons zo ver verplaatsen?"
Boooooooring, denk ik dan.

Mannekes, andere oorden, andere muziek, andere mensen... doe es wat nieuws! In plaats van altijd het ouwe vertrouwde bekende te doen.
Maar bon, sommigen kan je niet overtuigen.

Anderen dan weer....fijn hoor. Van de 4 rechtstreeks door mij aangesprokenen, ..... waren er 7 aanwezig (acht incluis Olijf).
Toegegeven, het weer zat er voor iets tussen. ZIJ waren al 's middags richting zeetje getrokken. Olijf moest nog werken EN na eerder ontvangen mokerslag was het zelfs even twijfelachtig of ik wel zou gaan.
Maar het uur was nog fatsoenlijk na bezoek aan papa en ik vond (misschien op egoïschtische wijze) dat ik mn hoofd maar boven water kan houden (en de nodige steun geven) als ik óók goed voor mezelf zorg.
Een avondje dansen was wat ik nodig had, dus dat zou ik doen.
Vond het trouwens lullig dat ik eerst reclame had gemaakt voor een evennement waar ik dan zelf niet zou verschijnen....

Rond 23 uur was ik ter plaatse. Plekje dichtbij gevonden voor de auto, dus dat was prima.
Gsm in de aanslag "mannekes, waar zijn jullie?"
Ze bleken nog onderweg van een douche in de buurt :)
Schitterend! Dat gaf me tijd om nog even op de dijk te kuieren.
Fotoapparasie in de handtas en Olijf was gewapend.

Hoe vaker ik het zeg, hoe meliger het gaat klinken.... but I don't give a damn :)
Aan zee ben ik thuis;
Dat is altijd zo geweest. Daar had ik geen zee-liefje voor nodig.

Het zoute water, het zand, de wind, de sfeer, de geur (de GEUR!!!), de wijdsheid, de horizon..... het geeft me allemaal, stuk voor stuk en alles tezamen een on-ge-loof-lijk gevoel van rust.
Zelfs wanneer je over de koppen kan lopen in het hoogseizoen.
Geef Olijf een zee en ze is doodsimpelweg "thuis". Dàt gevoel heb ik van kindsbeen af steeds gehad.

Ik werp een blik dertig jaar terug in de tijd.
Dat was de tijd dat we midden in de nacht nog met z'n vijven in de auto stapten, koffer volgepakt met koffers, belgische chocola voor de familie, kussens, dekens en tent voor de overnachting. Dikke twee dagen rijden in het vooruitzicht, files in Duitsland, tot vervelens toe terugkerende vraag "papa, zijn we er bijna?", ruzies met de zusjes omdat de ene of de andere al wat langer de benen had mogen strekken (middenzitje in de wagen met benen tussen de twee voorzetels door, u kent dat misschien), boeken lezen onderweg (draagbare dvd's bestonden toen niet om de kids stil te houden), nog wat files, dwars door Strassbourg laveren, tanken in Basel (verplichte laatste goedkope tankstop), zoeken naar een wegresto om te eten, puffen in de wagen eens we op de Autostrada del Sole zaten, de zee spotten van zodra we Ancona passeerden, kilometers schatten vooraleer we zouden arriveren.....

Potverdorie, het waren lange dagen van hoopvolle verwachting.

Soms kwamen we pas aan laat in de avond. Familie groeten (wie nog wakker was), koffers uit de auto heisen, bestoft appartement openen, ... lichte chaos maar allemaal opgelucht dat we er ein-de-lijk waren.
Olijf zonderde zich dan altijd eventjes af. Voetje voor voetje in achteruit tot niemand merkte dat ze niet meer meepraatte.... en dan... snel even naar het water wandelen.

Onveranderd, zonder fout, ging ik even de zee groeten. Het mocht midden in de nacht zijn (het liefst zelfs, want dan was het stil, lag iedereen te slapen)... ik GING naar het water.
"'t Is een jaar geleden dat ik je zag. Gelukkig, je bent er nog. En je ziet er nog steeds hetzelfde uit. Fijn".... zo'n dingen gingen door me heen.

Melig, ik weet het.
Het zal wel een ouderdomsverschijnsel zijn, dat terugblikken op vroeger...

Terug in het heden of althans het recente verleden. Kursaal Oostende. Olijf op de dijk en later in de danszaal.
Blij met haar dansgezelschap en weinig verbaasd dat ze zelfs aan de kust de usual suspects begint te herkennen... het is een kleine wereld, die salsakring.
Olijf laadde haar batterijen even terug op. Gelukt.

zaterdagavond, nog net niet officieel schoolvakantie...

23u, 21°C

nog niet helemaal donker. Fotoapparasie wil nog meewerken.... nèt.

Bar/Lounge? Agua del mar

Gezellig terrassen. Olijf kijkt toe van op een afstandje.

Twee Olijven op het zand.

De dag overpeinzen? Met z'n drietjes voeten in het zand.

Olijf kijkt weer toe :)

M'n fixatie met hondenborden :)