De laatste pakweg 10 dagen heb ik bij thuiskomst driemaal moeten vaststellen dat garagepoorten niet overal in België op dezelfde manier geïnterpreteerd worden.
Olijf heeft een bescheiden woning op de hoek van twee straten. Een half open bebouwing heet dat in het proper.
De voorgevel, enkele meters breed, ligt aan het drukste deel van de baan, hoewel "druk" in dit geval erg relatief is.
De zijgevel met tuintje ligt in de zijstraat. Zo'n twingtig meter geloof ik.
Fijn om te onderhouden, een voetpad van 20 meter.....
Toen ik hier pas kwam wonen, had één van de overburen (uit de "drukke" straat) de euvele moed om me om solidariteit te verzoeken.
Hij en z'n vrouwtje (samen met de rest van de straat) parkeerden hun wagen niet graag in de drukte.
M'n (doodlopend en dus on-druk) zijstraatje beviel hen veel meer. Dat begreep ik.
Of ik alstublieft zo vriendelijk wou zijn om m'n eigen wagen niet aan m'n deur te parkeren maar voor m'n eigen garage (het verst van m'n voordeur gelegen!)....
Ik was verbouwereerd toen om die vraag, maar ik deed het wel.
Onderhield m'n voetpad tot meerder eer en glorie van de er parkerende buren en kon zelf de boodschappen van garage tot voordeur sleuren. Solidariteitsprincipe.
Tot daar. De buur tussen haakjes is intussen dood. Hij reed zich met de motorfiets vrolijk te pletter tegen een vrachtwagen (hij had Olijf met hààr motorfiets in een helder moment ooit een zondagsrijder menen te moeten noemen). Z'n weduwe is terug verhuisd naar haar geboortedorp aan zee....
Terug naar m'n garagepoort.
De eerste keer arriveerde ik "een kot in de nacht" en vond ik m'n enige vrije plaatsje (voor mn eigen garage dus) geblokkeerd door een heuse Jeep.
Had vreselijk veel zin om de politie te bellen, maar deed het niet.
Stak zelfs geen briefje onder de ruitenwisser omdat het regende. Tegen dat de lomperik aan z'n auto kwam, zou het zijn uitgelopen. Het briefje in een plastic kaftje steken, vond ik dan weer te streberig en smekend.
Geen reactie dus. Ik liet het voor wat het was.
Zeven dagen later was het weer van dat. Deze keer overdag.
Alweer een auto pal voor m'n garage.
Mauries stond in z'n voordeur en Mauries weet alles, dus ik vroeg hem of hij wist wie.....?
Bij de buren achter me, zei hij.
Olijf dus naar de buren. Mevrouw is een vriendelijke mevrouw. Meneer is een hele piet en dat zie je aan hem. Ik ben niet bepaald een fan van Meneer meneer.
Olijf belt aan. Meneer komt net buiten met gasten in z'n kielzog. Ze stonden op het punt om weg te rijden.
Hahahah, lach lach lach, wat een fijne namiddag was het toch geweest.
Of ze hun auto alstublieft van voor de garagepoort wilden halen, vroeg ik hen veel te onderdanig naar m'n eigen zin.
"Tja, we twijfelden" zei ze. "We zijn uit Antwerpen. We wisten niet zeker of dit een garagepoort was"
...
Nu, ik heb al wat flauwe excuses gehoord, maar dit slaat alles.
Olijf's poort is een gewone doordeweekse garagepoort, van het kanteltype. Geen verwarring mogelijk met dubbele deuren of wat dan ook.
Een echte poort met echt poorthandvat én verzonken voetpad om inrit duidelijk te maken...
"Ik geloof dat deze poort ook in Antwerpen moeilijk te verwarren is voor iets anders" replikeerde ik nog fijntjes. "En het zou fijn zijn als ik dan nu in m'n garage zou mogen rijden"
Nog wat Hahaha, wat een fijne namiddag hebben wij gehad, witte gebleachte tanden en walmen parfum...."we zullen het nooit meer doen".
Dat hoop ik van harte, dacht ik nog. Volgende keer vraag ik het niet meer. Dan komt de sleepwagen er aan te pas.
"Je moet zo'n wegsleepbordje op je poort hangen" zegt Mauries me in een bui van goede raad.
Kijk, dat is gek.... ik wou niet agressief overkomen dus liet zo'n ding achterwege.
Bovendien blijf ik ervan overtuigd dat m'n poort er echt uitziet als een volwassen poort en dus geen "ceci n'est pas une pipe" bordje nodig heeft....
En dan...
Vanavond.
Deze keer geen Jeep, geen BMW... gewoon een ordinaire Fiat.
M'n favorietje nog wel, een nieuwe Cinquecento.
Maar wél weer vóóóóóór de poort!
Deze keer heb ik een briefje geschreven.
"U parkeerde uw wagen voor m'n garagepoort, waarvoor dank".
Aan de oppervlakte is dat vriendelijk. Iedere lezer weet dat het bitter en licht aanvallend is bedoeld.
Op een ander briefje noteerde ik de nummerplaat.
Iedere recidivist krijgt vanaf nu een sleepwagen op z'n rekening.... voor zover die mannen willen komen... zelfs dàt weet ik niet.
Zodra ik tijd heb, ga ik capituleren.
Er komt een blauw bordje op de poort.
Omdat Olijf blijkbaar de enige in deze gemeente is die weet hoe een garagepoort eruit ziet en hoe je je daartegenover dient te gedragen......
Eerlijkheid boven alles: ik heb een BLOEDhekel aan onbeleefde onbeschofterikken....
Geen opmerkingen:
Een reactie posten