Vraag

"Is het voelen van pijn het beste bewijs dat je leeft ?"

Terechte vraag.
Ik weet waar het vandaan komt.
Olijf zeurt al een jaar over hetzelfde.
Voor iedereen moet dit intussen een afgezaagd verhaal zijn. Ik snap dat.
Time to change your tune, missy.

Wanneer ik niet achter de computer zit, schieten me allerlei gevatheden te binnen. Dan denk ik vliegensvlug na, wil het opschrijven maar ben niet gewapend met laptop, pen of papier.

Maar ik ben wel bezig met die vraag, zelfs zonder dat ik de cue krijg aangereikt.

Ik weet wat ik doe.
Ik doe niets, maar dan ook niets.
En doordat ik weet wat ik doe, weet ik ook dat ik NIET weet wat ik doe.
Want niets doen, is tijdverlies, zoveel is zelfs voor mij duidelijk.

Pijn is niet iets wat je zoekt, waar je naar verlangt. Niet in mijn geval, ik verzeker het u.
Olijf leest zichzelf suf over onderwerpen die daarmee verband houden. A bit of self-analysis mag je het gerust noemen.

Na een jaar zelfkastijding ben ik me meer dan eens gaan afvragen of ik het heimelijk niet "leuk" vond om me te wentelen in pijn.
Het antwoord is zeer zeker "nee!!!!"
Het antwoord is evenzeer: pijn kies je niet, en pijn verjaag je niet zomaar.
Pijn verjagen impliceert een paar kundes die ik (nog) niet meester ben.

• je gedachten stilzetten
• je emoties afsluiten
• iedere ochtend opstaan, ongeacht je gevoel, en uitroepen "Vandaag is een schitterende dag!" ...Sommigen blijken dat te kunnen, maar ik kan mezelf nog steeds niet zo naïef voor de gek houden.

Chapeau voor degenen die zich overtuigd wapenen met kreten als

• Vooruit met de geit!
• Plenty more fish in the sea!
• Ander en beter!
• Kop op! Niet bij de pakken blijven zitten!

Ik wil dat óók kunnen, gelooft u me maar gerust.
Maar zolang je door de woestijn trekt, is het moeilijk te geloven dat de volgende oase binnen handbereik ligt, nah.
Voorlopig zie ik enkel luchtspiegelingen van wat oases zouden kunnen zijn. En daar doe ik het mee, hopend op het échte werk.

Respect voor wie niet inziet wat en waarom ik hier nog zit te lullen.
Respect ook graag voor Olijf, die écht wel probeert om blijdschap en vrolijkheid terug in haar leven te laten. Het gaat alleen niet zo vlot als iedereen het graag zou zien... da's alles.

Deel van de pijn is weten dat ik niet meer ben wie ik was. DAT is een biggy om te verwerken, écht wel.