Het gaat stilaan beter met Olijf.
Horten en stoten, ok.
Soms ook twee passen vooruit en drie achteruit.
Maar ça va, zoals men pleegt te zeggen.
En toch... er zit nog een vies residu in m'n leven.
Dat uit zich dan zó.
Olijf steekt de straat over, ziet een toevallige reflectie van zichzelf in een winkelraam en denkt
"Kind, jij hebt een onnozel gangetje. Hoe stàp jij nu??? Kan niet missen dat hij een hekel aan je kreeg".
Zo gaat dat dus.
Dat is residu, neem ik aan.
Opgedroogd gruis op de bodem van je koffiekopje. De resten van wat geweest is. Nergens goed voor, maar oh zo moeilijk weg te wassen.
Laten weken... dat zal ik doen.
Weken, wassen en hopelijk binnenkort een volledig schoon kopje.
Met ne stap seves he Olijf, een onnozele stap of niet...dat maakt niet uit!
BeantwoordenVerwijderen@Nadia: die willekeurige gedachten maken het er niet gemakkelijker op, maar ik beschouw ze als restanten en doe het daar maar mee.
BeantwoordenVerwijderenEerder een intoxicatie van een verslavend, maar dodelijk soort drug misschien ?
BeantwoordenVerwijderenHet zijn dan levensnoodzakelijke afkickverschijnselen.